Yoklukta büyümenin psikolojisini aşamamak…

regrules .!.:
Üniversitede yeni binamız yapılmıştı ona geçmiştik. İnşaat işçileri vardı içeride neyse bir gün bir adam gördüm, yanında öğrenciler var ama dedim heralde inşaat işçisi. Üstünde boya falan yok ama elbiseleri eski.
O adam sonra dersimize girdi, hala aklımdadır. O bilgileri, o konuşma tarzı, karizması, bilgisi, olayları yorumlama şekli. Ağzını açtığı anda o kıyafetler en kaliteli kıyafetlere dönüşüyordu.
Hiçbir zaman kimseyi kıyafetiyle yargılamadım, anlattığım olay da yargılamak değildi şaşırmaktı.
Anladım ki bazı şeyleri aşmış insanlar gerçekten ama gerçekten kılık kıyafete bu kadar özenmiyor.

Ama bu olay bana öyle nufuz etti ki yargılayacağım varsa da kimseyi yargılamam artık.

Kıssadan hisse
Genişletmek için tıkla...
Ben bu kıssadan hissenin yazılma amacını anlamadım. Burdaki herkes biliyordur kimseyi dış görünüşle yargılamamak gerektiğini.
Konu sahibi varlık içinde yokluk yaşamış, aslında içerlediği şey babasının evlatlarından ve karısından parasını sakınması onları boşu boşuna mağdur etmesi. Ortada babadan gelen bir sevgi yok. Asıl konu bu.
Çocukken de babası yüzünden kötü kılıkla dolaşınca da arkadaşları dalga geçmiş bu da ayrı bir travma yaratmış. Akran zorbalığına maruz kalmış. Maalesef çocuklar bazen çok acımasız olabiliyor :/
 
greenx .!.:
Ben bu kıssadan hissenin yazılma amacını anlamadım. Burdaki herkes biliyordur kimseyi dış görünüşle yargılamamak gerektiğini.
Konu sahibi varlık içinde yokluk yaşamış, aslında içerlediği şey babasının evlatlarından ve karısından parasını sakınması onları boşu boşuna mağdur etmesi. Ortada babadan gelen bir sevgi yok. Asıl konu bu.
Çocukken de babası yüzünden kötü kılıkla dolaşınca da arkadaşları dalga geçmiş bu da ayrı bir travma yaratmış. Akran zorbalığına maruz kalmış. Maalesef çocuklar bazen çok acımasız olabiliyor :/
Genişletmek için tıkla...
Emin olun herkes bilmiyordur keşke herkes bilse.. Yorumumu konu sahibi özelinde değil, okuyan herkes için yazdım zaten. Malum kaç kişi konuyu ve yorumları okuyor ve bu tür durumlarda kıyafete bakarak insan seçen kişi sayısı azımsanmayacak kadar az.
Konu sahibi kendinin farkında zaten ne denilebilir ki? belli ki farkındalığı yüksek bir hanımefendi. Bizim yazıp yazacağımız neredeyse tüm yorumları düşünmüştür diye düşünüyorum. Paylaşım bana iç dökme gibi geldi daha çok.
Tedavisi terapide olur ancak diye düşünüyorum o yüzden o konuya girmedim alanım ve fikrim olmadığı için.
Ama insanın en iyi doktoru kendisidir, kendisi yaşadıklarının farkında biri. Ne düşünmesi gerektiğini de biliyor, ben hayatımdan örnek verdim yalnızca bu yüzden
 
ariesOsultan .!.:
Arkadaşlar ben yokluk içinde büyüdüm. Ama biz fakir değildik aksine babam çok zengin bir ailede yetişmiş ama kendi babası yani dedem de öyleydi… Sorun babamın çok cimri olmasıydı. Bize resmen hiçbir şey almazdı. Anneme hala harçlık vermez kadının düğüne giderken üzerine alacak kıyafetini bırakın, kendine ped alacak iççamaşırı alacak parası yok. Kendine gelince mersedes sürer her şeyin en iyisi en pahalı marka kıyafetler giyer. Şükür biz okuduk ve iyi işleriniz var ve annemizi hiçbir şeyden mahrum bırakmıyoruz. Ama annemin çok zoruna gidiyor babamın yaptığı. Dışarı hiç çıkmıyor. Evlerine erzak bile almıyor dolap tamtakır. Araları da soğuk zaten annem iyice soğudu ondan. Siz olmasanız bu adamla ne yapacaktım ben diyor. Böyle bir evde büyümenin benim de psikolojimi bozduğunun farkındayım. Çocukluğumda gençliğimde hatta üniversite yıllarımda o giydiğim kıyafetler yüzünden hor görüşüp aşağılandım ve ben bunları hala unutup aşamıyorum. Cimri olmayayım derken bu sefer de alışverişi abartıyorum üstüme başıma çok aşırı dikkat ediyorum. Ve maalesef ben de eskiden bana yapılanı unutamadığımdan ben de insanları görünüşlerine göre yargıladığımın farkına vardım. Bunu farkedince hemen silkelenmeye çalışıyorum yanlış olduğunu kendime hatırlatıyorum. Bi kısmım babama dönüştü en iyisi bende olacak psikolojisi var maddiyatçılık. Ben bunu aşamıyorum nasıl aşacağım ki? Sanki bir açık versem varlıklı görünmesem herkes o küçük yokluk içinde büyümüş çocuğu görüp beni hor görecek diye korkuyorum…Buna benzer bir şey yaşadınız mı veya neler yapabilirim ki bunları aşmak için…
Genişletmek için tıkla...
Uzman desteği alarak aşabilirsiniz. Tek başınıza olmaz.
 
Bunun bir yolu var paranız varmı az da olsa bilmiyorum kuaföre gidin manikür cilt bakım saç pedikür manikür yaptırın.Bir kaç pahalı giysi saç ve ayakkabı alın giyinin aynanın önünde kendinize gülümseyip çok sahaneyim deyin kahve yapın yarısını için yarısını lavaboya dökün.Param varki bunu soğumuş döktüm bunu yapabiliyorum deyin.Deli saçması gibi geldi demi böyle yazınca değil ama deneyin garip bir şekilde insanın bakış açısını değiştiriyor.Bunun gibi yapabileceğiniz başka şeylerde bulabilirsiniz maksat o içinizdeki engeli kırmak o blokaji kaldırmak.Beyin dediğinize ve gördüğüne inanır.Terapiden ucuza gelir terapide almayın demiyorum onlarda değer yüklemesi yapıyor.Babaniz için birşey diyemem onu olumluya döndüremem siz sadece sizi düşünün.Evet öyle olmuş şimdi ne olacak ona bakın
 
ariesOsultan .!.:
Arkadaşlar ben yokluk içinde büyüdüm. Ama biz fakir değildik aksine babam çok zengin bir ailede yetişmiş ama kendi babası yani dedem de öyleydi… Sorun babamın çok cimri olmasıydı. Bize resmen hiçbir şey almazdı. Anneme hala harçlık vermez kadının düğüne giderken üzerine alacak kıyafetini bırakın, kendine ped alacak iççamaşırı alacak parası yok. Kendine gelince mersedes sürer her şeyin en iyisi en pahalı marka kıyafetler giyer. Şükür biz okuduk ve iyi işleriniz var ve annemizi hiçbir şeyden mahrum bırakmıyoruz. Ama annemin çok zoruna gidiyor babamın yaptığı. Dışarı hiç çıkmıyor. Evlerine erzak bile almıyor dolap tamtakır. Araları da soğuk zaten annem iyice soğudu ondan. Siz olmasanız bu adamla ne yapacaktım ben diyor. Böyle bir evde büyümenin benim de psikolojimi bozduğunun farkındayım. Çocukluğumda gençliğimde hatta üniversite yıllarımda o giydiğim kıyafetler yüzünden hor görüşüp aşağılandım ve ben bunları hala unutup aşamıyorum. Cimri olmayayım derken bu sefer de alışverişi abartıyorum üstüme başıma çok aşırı dikkat ediyorum. Ve maalesef ben de eskiden bana yapılanı unutamadığımdan ben de insanları görünüşlerine göre yargıladığımın farkına vardım. Bunu farkedince hemen silkelenmeye çalışıyorum yanlış olduğunu kendime hatırlatıyorum. Bi kısmım babama dönüştü en iyisi bende olacak psikolojisi var maddiyatçılık. Ben bunu aşamıyorum nasıl aşacağım ki? Sanki bir açık versem varlıklı görünmesem herkes o küçük yokluk içinde büyümüş çocuğu görüp beni hor görecek diye korkuyorum…Buna benzer bir şey yaşadınız mı veya neler yapabilirim ki bunları aşmak için…
Genişletmek için tıkla...
Bu durumu lehinize çevirebilirsiniz yardım kuruluşunda gönüllü olarak ve maddi manevi yardım ederek kendinizi gerçekten zengin hissedebilirsiniz... Diğer türlüsü al al al borca batıp tatminde olamazsınız ruhunuz daha çok yara alır
 
Genelde yoklukta büyümemiş insanlarda da kendi parasını kazanmaya başlayınca oluyor bir durum. Bende ve arakdaşlarımda oldu mesela. Hevesle çoğu şeyi yeniledim, marka bir kaç çanta aldım vs. Benim için kendimi maddi olarakta zorlanmadığım için engelleyecek güç yoktu bende eşime kendi kişisel harcamam dışındaki büyük tutarları aktararak bir sınır çizdim. Aylık belli bir harcama limiti koydum kredi kartıma mesela, onu hiç aşmam. Yıllardır, büyük tutarlı bir şey alacaksam mesela bir sonraki aya atarım, bu ay az harcarım. Bu tamamen kişisel giyim lüks ihtiyaçlar için belirlediğim bir bütçe ama. Eşim olmasaydı da büyük ihtimalle maaşım gelir gelmez euro yapar fiziki olarak evde tutardım ki kalan benim harcama limitim olsun.
 
ariesOsultan .!.:
Arkadaşlar ben yokluk içinde büyüdüm. Ama biz fakir değildik aksine babam çok zengin bir ailede yetişmiş ama kendi babası yani dedem de öyleydi… Sorun babamın çok cimri olmasıydı. Bize resmen hiçbir şey almazdı. Anneme hala harçlık vermez kadının düğüne giderken üzerine alacak kıyafetini bırakın, kendine ped alacak iççamaşırı alacak parası yok. Kendine gelince mersedes sürer her şeyin en iyisi en pahalı marka kıyafetler giyer. Şükür biz okuduk ve iyi işleriniz var ve annemizi hiçbir şeyden mahrum bırakmıyoruz. Ama annemin çok zoruna gidiyor babamın yaptığı. Dışarı hiç çıkmıyor. Evlerine erzak bile almıyor dolap tamtakır. Araları da soğuk zaten annem iyice soğudu ondan. Siz olmasanız bu adamla ne yapacaktım ben diyor. Böyle bir evde büyümenin benim de psikolojimi bozduğunun farkındayım. Çocukluğumda gençliğimde hatta üniversite yıllarımda o giydiğim kıyafetler yüzünden hor görüşüp aşağılandım ve ben bunları hala unutup aşamıyorum. Cimri olmayayım derken bu sefer de alışverişi abartıyorum üstüme başıma çok aşırı dikkat ediyorum. Ve maalesef ben de eskiden bana yapılanı unutamadığımdan ben de insanları görünüşlerine göre yargıladığımın farkına vardım. Bunu farkedince hemen silkelenmeye çalışıyorum yanlış olduğunu kendime hatırlatıyorum. Bi kısmım babama dönüştü en iyisi bende olacak psikolojisi var maddiyatçılık. Ben bunu aşamıyorum nasıl aşacağım ki? Sanki bir açık versem varlıklı görünmesem herkes o küçük yokluk içinde büyümüş çocuğu görüp beni hor görecek diye korkuyorum…Buna benzer bir şey yaşadınız mı veya neler yapabilirim ki bunları aşmak için…
Genişletmek için tıkla...

Benzer durumu yaşıyorum, babam memurdu ama bize asla harçlık vermezdi, tek karşıladığı yediğimiz 1 kap yemekti işte. Şimdi onun eksikliğini deli gibi çıkarmaya çalışıyorum ama tabi o yokluk asla dolmuyor.

Mesela dün belediye çocuklara kantinde 25 tl harcama limiti veriyormuş o kadar kötü oldum ki duyunca kantinden hayatımda bir şey alamadım hiç param olmadı
 
ariesOsultan .!.:
Arkadaşlar ben yokluk içinde büyüdüm. Ama biz fakir değildik aksine babam çok zengin bir ailede yetişmiş ama kendi babası yani dedem de öyleydi… Sorun babamın çok cimri olmasıydı. Bize resmen hiçbir şey almazdı. Anneme hala harçlık vermez kadının düğüne giderken üzerine alacak kıyafetini bırakın, kendine ped alacak iççamaşırı alacak parası yok. Kendine gelince mersedes sürer her şeyin en iyisi en pahalı marka kıyafetler giyer. Şükür biz okuduk ve iyi işleriniz var ve annemizi hiçbir şeyden mahrum bırakmıyoruz. Ama annemin çok zoruna gidiyor babamın yaptığı. Dışarı hiç çıkmıyor. Evlerine erzak bile almıyor dolap tamtakır. Araları da soğuk zaten annem iyice soğudu ondan. Siz olmasanız bu adamla ne yapacaktım ben diyor. Böyle bir evde büyümenin benim de psikolojimi bozduğunun farkındayım. Çocukluğumda gençliğimde hatta üniversite yıllarımda o giydiğim kıyafetler yüzünden hor görüşüp aşağılandım ve ben bunları hala unutup aşamıyorum. Cimri olmayayım derken bu sefer de alışverişi abartıyorum üstüme başıma çok aşırı dikkat ediyorum. Ve maalesef ben de eskiden bana yapılanı unutamadığımdan ben de insanları görünüşlerine göre yargıladığımın farkına vardım. Bunu farkedince hemen silkelenmeye çalışıyorum yanlış olduğunu kendime hatırlatıyorum. Bi kısmım babama dönüştü en iyisi bende olacak psikolojisi var maddiyatçılık. Ben bunu aşamıyorum nasıl aşacağım ki? Sanki bir açık versem varlıklı görünmesem herkes o küçük yokluk içinde büyümüş çocuğu görüp beni hor görecek diye korkuyorum…Buna benzer bir şey yaşadınız mı veya neler yapabilirim ki bunları aşmak için…
Genişletmek için tıkla...
yoklukta büyüdüğünde ya alışveriş bagımlısı, ya istifçi hiç bir şeyi atmaya kıyamayan, yada pinti oluyo insan. Yardım almadan aşamazsın, destek almalısın doktordan
 
ariesOsultan .!.:
Arkadaşlar ben yokluk içinde büyüdüm. Ama biz fakir değildik aksine babam çok zengin bir ailede yetişmiş ama kendi babası yani dedem de öyleydi… Sorun babamın çok cimri olmasıydı. Bize resmen hiçbir şey almazdı. Anneme hala harçlık vermez kadının düğüne giderken üzerine alacak kıyafetini bırakın, kendine ped alacak iççamaşırı alacak parası yok. Kendine gelince mersedes sürer her şeyin en iyisi en pahalı marka kıyafetler giyer. Şükür biz okuduk ve iyi işleriniz var ve annemizi hiçbir şeyden mahrum bırakmıyoruz. Ama annemin çok zoruna gidiyor babamın yaptığı. Dışarı hiç çıkmıyor. Evlerine erzak bile almıyor dolap tamtakır. Araları da soğuk zaten annem iyice soğudu ondan. Siz olmasanız bu adamla ne yapacaktım ben diyor. Böyle bir evde büyümenin benim de psikolojimi bozduğunun farkındayım. Çocukluğumda gençliğimde hatta üniversite yıllarımda o giydiğim kıyafetler yüzünden hor görüşüp aşağılandım ve ben bunları hala unutup aşamıyorum. Cimri olmayayım derken bu sefer de alışverişi abartıyorum üstüme başıma çok aşırı dikkat ediyorum. Ve maalesef ben de eskiden bana yapılanı unutamadığımdan ben de insanları görünüşlerine göre yargıladığımın farkına vardım. Bunu farkedince hemen silkelenmeye çalışıyorum yanlış olduğunu kendime hatırlatıyorum. Bi kısmım babama dönüştü en iyisi bende olacak psikolojisi var maddiyatçılık. Ben bunu aşamıyorum nasıl aşacağım ki? Sanki bir açık versem varlıklı görünmesem herkes o küçük yokluk içinde büyümüş çocuğu görüp beni hor görecek diye korkuyorum…Buna benzer bir şey yaşadınız mı veya neler yapabilirim ki bunları aşmak için…
Genişletmek için tıkla...
Kırılan aynı yerden kırar bir başkasını.

Böylece onu kıranı bağışlayabilir belki.

Peki ya o kırılırken susanları bağışlayabilir mi

Mesela annesini
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
  • Kilitli
Ben şanssız bir çocuk muyum
2 3 4
Yorumlar
61
Görüntüleme
11K
Pamukannesi83
Pamukannesi83
E
AİLEMİ SİLMEK İSTİYORUM:( (Ergen değilim 34 yaşında aklı başında biriyim)
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
28K
keninbarbiesi
K
T
  • Kilitli
Psikolojim çok bozuk
5 6 7
Yorumlar
125
Görüntüleme
8K
bloodstory
bloodstory
K
Her an annem intihar edecek, beni terk edecek diye korkuyorum
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
5K
TheQueeninthenorth
TheQueeninthenorth
usuyenprenses
Bir başlangıç ve bir bitiş hikayesi...
12 13 14
Yorumlar
262
Görüntüleme
28K
zillikedi
zillikedi
X