bir çözümü var mı

elifinannesi

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
12 Haziran 2008
101
0
arkadaşlar bir süredir depresyonda olduğumu biliyordum ama işler zıvanadan çıktı kendimi çok kötü ve beceriksiz bir insan gibi görüyorum sürekli kavga ediyorum ve çok ciddi boyutlara varıyor kavgalar bir türlü ev veçocuk ile ilgili yetemiyorum hep eksik yanlış kirli evden nefret ediyorum çünkü kontrol altına alamıyorum eşimle boşanma durumları var kavgalarda söylüyor sonra vaz geçiyoruz ben onun bana yeterince yardım etmediğini düşünüyorum o ise ediyorum diyor sadece kendi isterse ve çok üstelersem yapıyor bir ara çok hasta oldum evle ilgilendi şimdi yine aynı.ne yapıcam ben ne olur söyleyin bir erkekten beklememem mi gerekir temizliğe filan yardım çok şey mi bu eve yetememek sadece benim sorunum mu ilaç almadan nasıl atlatılır
forumda bazı arkadaşlara yzadım akıllar verdim gel gör ki kendi kendime zaten iyi gelemiyorum kızıma karşı kendimi suçlu hissediyorum ayrılırsak ne yapacağımı bilmiyorum.
 
canım benim şöyle bi silkelen bir toparlanmaya çalış..
unutma ki sana senden başka kimse yardımcı olamaz
yani biz burda ne desekte çözüm sensin unutma
anladımki sorunun kendinle onun için böyle yazıyorum
ve de eşin konusunda da şunu öneryim sana erkekler bu konularda eşlerine
pek de yardımcı olamıyorlar canım ya yani onlr biz kadar duygusal değil hemen pes edebiliyorlar.. dikkatli olmanı tavsiye ederim..
hayat gerçekten güzel mutlu olmaya bak olur mu :1hug:
 
canım bence yanlış düşünüyosun. eşine yardım etmeyen birsürü erkek var etrafımızda. Bu bir boşanma nedeni olsa etraf boşanmış insanlarla dolu olurdu.Benim eşim yardım ediyo. Etmese ayrılırmıydım tabiki hayır. Sorunun kaynağını bulmak lazım. Çocuğunla ilgilen evi boşver uyuduğu zamanlarda yavaş yavaş yaparsın.Eşin eve geldiğinde de çocuğu ona emanet et ve ev işini yap. Kafanda büyütme bazı şeyleri. Olduğu kadar yap. Ya da bırak dağınık kalsın. Ev neden dağınık derse de izah edersin oda anlar. İlacı çöüm olarak görme bence. Sıkıldığında al bebeğini dışarı çık. Kafan dağılır rahatlarsın.
 
biliyorum bu güne kadar hep böyleydi nazlı bir insan değilimdir tam tersi hep kendi işimi kendim yapar yardımsız altından kalkarım hamileyken bile bu böyleydi bu yaz çok şey üstüste geldi babamı kaybettik üzerine aile içinde yanlış anlamalardan kaynaklı üzücü kavgalar .hiç bu kadar çaresiz değildim.ben kızımla birlikte huzurlu günler yaşamayı beklerken 2. aydan bu yana tepetaklak oldum.biliyorum bir yol mutlaka bulucam.
 
canım sorumluluklar mı fazla geldi sana? :uhm:
kızın yeni mi doğdu?
neden bu kadar çıkmazda görüyosun kendini? sebep sadece eşinin temizlikte yardımcı olmaması değil di mi? sadece temizlikse bunu kesinlikle bahane ediyosun sen... olduğu kadar yaparsın, eşin yardım etmezse de bişey demeye hakkı yok zaten.

elifini ihmal etme annesi, ona sarıl atlat bu durumu. bak ne kadar çok insan çocuk sahibi olmak için senelerce uğraşıyor... :emir_bebek:
eşinle de temizlik dışında bişey yoksa adamın üstüne gitme... biraz sakinleş... sakin düşün, keyif aldığın şeyleri yapmaya, sevdiğin arkadaşlarınla birlikte olmaya ve seni sıkan üzen şeylerden, negatif herşeyden uzaklaşmaya çalış. ben olsam öyle yapardım...:kahve:
boşanmak son nokta....
 
sağol yonca kızım 4,5 aylık aslında kızım sakin bir çocuk.beni yoran o değil. temizlik sadece bir yönü ama yıllar geçti çok yıprandık kendimi iyi hissettirecek şeyler bekledim konuştum direndim. doğrusu o da iyi bir insan eksikleriyle bile. fakat birbirimize değer verdiğimizi gösteremiyoruz artık.uzun zamandır alelade biriymişim gibi hissettiriyor çünkü söylediklerim ona etki etmiyor onu değiştiremiyorum ortak yaşamı başaramıyoruz.o kadar çok şey birikti ki.
 
biraz sabır..ben de aynı durumdayım..benim bebiş te 5,5 aylık olacak..işin içinden çıkamadığımda sadece kızımın sağlığı önemli diyorum kendi kendime..onların tırnağına zarar gelse ne ev işini ne de eşimizin mızmızlıklarını gözümüz görmez.Allah bebeklerimize sağlık versin..gerisi kendiliğinden geliyor zaten..en iyi olma zorunda değiliz..evimiz çok temiz olmak zorunda değil..saatlerce uğraşıp çeşit çeşit yemek yapamayız..ya da bazen eşlerimizi bile ihmal edebiliyoruz..ama iyi bir anne olmak zorundayız..çünkü bebişlerimizin kaçırdığımız hiçbir anına geri dönemeyiz..herşey zamanla daha iyi olacak inşallah..hihoyyytlaelaelaelaelae
 
canım bi an önce düzelir umarım durumlar...insanın başına gelince farklı oluyor tabiii.aama çocuk büyütmek gerçekten sabır gerektiriyormuşşş...

eylülüm sana özelden bir mesaj attım yardımcı olursan sevinirimm...
 
biraz sabır..ben de aynı durumdayım..benim bebiş te 5,5 aylık olacak..işin içinden çıkamadığımda sadece kızımın sağlığı önemli diyorum kendi kendime..onların tırnağına zarar gelse ne ev işini ne de eşimizin mızmızlıklarını gözümüz görmez.Allah bebeklerimize sağlık versin..gerisi kendiliğinden geliyor zaten..en iyi olma zorunda değiliz..evimiz çok temiz olmak zorunda değil..saatlerce uğraşıp çeşit çeşit yemek yapamayız..ya da bazen eşlerimizi bile ihmal edebiliyoruz..ama iyi bir anne olmak zorundayız..çünkü bebişlerimizin kaçırdığımız hiçbir anına geri dönemeyiz..herşey zamanla daha iyi olacak inşallah..hihoyyytlaelaelaelaelae

çok doğru sözlerin bende bunu yapmaya çalışıyorum o herşeyden habersiz öyle güzel bakıyor ki ümitsizliğie düştüğüm için kızıyorum kokusunu içime çekip unutmaya çalışıyorum.sabır diyorsun ya işte ben artık sabretmenin sonlarına geldim.değişmeye karar verdim önce bebeğimi ve kendimi düşüneceğim.
eşimde görsün yada görmesin. hiçbirşey beklememeyi başarıp kızımla kendime göre bir düzen kurucam.yapabilirim umarım.
 
canım benim şöyle bi silkelen bir toparlanmaya çalış..
unutma ki sana senden başka kimse yardımcı olamaz
yani biz burda ne desekte çözüm sensin unutma
anladımki sorunun kendinle onun için böyle yazıyorum
ve de eşin konusunda da şunu öneryim sana erkekler bu konularda eşlerine
pek de yardımcı olamıyorlar canım ya yani onlr biz kadar duygusal değil hemen pes edebiliyorlar.. dikkatli olmanı tavsiye ederim..
hayat gerçekten güzel mutlu olmaya bak olur mu :1hug:

güzel sözlerin ve doğru tespitlerin için teşekkür ederim.
 
canım bende senin gb hissediyorum bazen hiç birşeye yetişemiyorum ve misafir gelmemesi için dua ediyorum bugün iş yapsam ertesi gün yine dağınık
bebek yemek temizlik derken akşam nasıl oluyor anlamıyorum
eşimde gelince yorgun geliyor haliyle bi şey de isteyemiyorum ve yine işler bana kalıyor
bebeklerimiz daha küçük biraz daha sabretmemiz lazım galiba
izmirde nerde oturuyosun canım?
 
kendini ve kızını düşün boşver ev işini falan.iş miş zamanla hallolur ama sağlık geri gelmiyor.eşler hep böyle.her nekadar ilgilendiklerini yardım ettiklerini iddaa etselerde öyle olmuyor tabi.yada biz çok şey bekliyoruz.ben ev işi yemek artık eskisi kadar iyi yapamıyorum ama bunu da kendime dert etmiyorum.eşim yemeği beğenmedimi yumurta kır ye diyorum valla ne yapayım.oğlumla ilgileniyorum sabahtan akşama kadar.eşim gelince de kuaföre falan gidiyorum(ayda 1-2 defa) yada hadi gezelim biraz diyorum.işte öyle.eskisi gibi muç muç olamıyoruz maalesef.çocuk hayatımızı kısmen değiştiriyor.canını sıkma oluruna bırak.konuşmayı dene olmazsa da kendini üzme.en azından kızın için.
 
sağolun kızlar bende böyle karar aldım ben çok takılıyorum bazı şeylere olduğu gibi kabul etmeye çalışmalıyım biliyorum kızıma odaklanıcam yeniden. sizlerle paylaşmak güzel çünkü hemen hemen aynı şeyleri yaşıyoruz.
dilekom ben bornova civarındayım.ama yaşadığım yer öyle gezilecek yeri olan bir yer değil malesef.
 
arkadaşlar bir süredir depresyonda olduğumu biliyordum ama işler zıvanadan çıktı kendimi çok kötü ve beceriksiz bir insan gibi görüyorum sürekli kavga ediyorum ve çok ciddi boyutlara varıyor kavgalar bir türlü ev veçocuk ile ilgili yetemiyorum hep eksik yanlış kirli evden nefret ediyorum çünkü kontrol altına alamıyorum eşimle boşanma durumları var kavgalarda söylüyor sonra vaz geçiyoruz ben onun bana yeterince yardım etmediğini düşünüyorum o ise ediyorum diyor sadece kendi isterse ve çok üstelersem yapıyor bir ara çok hasta oldum evle ilgilendi şimdi yine aynı.ne yapıcam ben ne olur söyleyin bir erkekten beklememem mi gerekir temizliğe filan yardım çok şey mi bu eve yetememek sadece benim sorunum mu ilaç almadan nasıl atlatılır
forumda bazı arkadaşlara yzadım akıllar verdim gel gör ki kendi kendime zaten iyi gelemiyorum kızıma karşı kendimi suçlu hissediyorum ayrılırsak ne yapacağımı bilmiyorum.

Canım benin seni o kadar iyi anlıyorum ki.. Ben bir dönem psikiyatrist bir arkadaşımdan yardım aldım. Cevap bizde saklı. Boşver evi mevi. Bebeğinin bu güzel günleri geri gelmeyecek. O kadar çabuk büyüyorlar ki.. Benim oğlum 5.5 aylık oluverdi bile. Bir bakacağım evlenmiş uçmuş evden. Yeme kocanı bıdı bıdı sonra sokağa kaçırırsan dövünürsün demişti bir arkadaşım bana. Boşver ver be arkadaşım. Çapkın olacağına, gece geç geleceğine varsın yardım etmesin..
 
sağolun kızlar bende böyle karar aldım ben çok takılıyorum bazı şeylere olduğu gibi kabul etmeye çalışmalıyım biliyorum kızıma odaklanıcam yeniden. sizlerle paylaşmak güzel çünkü hemen hemen aynı şeyleri yaşıyoruz.
dilekom ben bornova civarındayım.ama yaşadığım yer öyle gezilecek yeri olan bir yer değil malesef.

canım bornovadada parklar dolu en azından parka götür bi hava alırsın alışverişmerkezlerine gidersin dışarıda ne kadar çok zaman geçirirsin bu zamanlarda kendini daha iyi toplarsın ben en azından öyle yapmaya çalışıyorum:eek:
 
temizlikçe değil ama diğer sorunları bende yaşadım yardımcı oluyordu ama ben daha fazla istedim sonra aileler içerisinde kavga kıyamet en mutlu olduğum dönemlerde en güzel günlerimi geçirecekken zehir ettiler.kavgalarımızın boyutları bile senle aydı okudumda.ama şimdi çok şükür iyiyiz hiç kimseyi aile içimize sokmuyoruz kimsenin dediğine bakmıyoruz güzel geçinmenin bence tek sebebi ,şimdi kendi aramızda bişiy olursa ya ben susuyorum ya eşim böylelikle tatlılıkla geçiniyoruz.yoksa hayat geçmezzz offf hatırlıyorumda çok kötü günler geçirmişim anca keendine edersin boşver takma temizlik yarınada olur zaten çoçuklu ailenin evine temizliğe bakılmazmış çoçuğunla ilgilen gerisi boş
 
canım temizlik işini dert etme. bebek biraz daha büyüsün herşey yoluna girer. eşini de al karşına konuş.
güzel güzel anlaşırısınız inşallah.
 
X