Hanımlar aslında çok uzun hikaye fakat sizi yormadan anlatayım kısaca. Görücü usulü evliliği yaptık. Eşim eczacı ben öğretmenim. Ben özel bir okulda çalışıyorum o eczanede. Evlenmeden her şey çok çok güzeldi istemeden tutun düğüne kadar. Aslında evliliğin ilkzamanlari da öyleydi. Ama şuanda eşim ilgisiz, hep bi telefonla ugrasiyim bilmem ne bi yatak odasinda sarmaş dolaş hale geliyoruz nedense o da işi düştüğü için sanırım. Ya ben kendime artık şunu diyorum gerçekten evlenmeden önce hatta istemeden önce yani bekarken çok mutlu bir kizdim şimdi gülemiyorum bile ya valla benligimi kaybetmisim. 5 ay nişanlı kaldık ama ben taniyamamisim esimin öfke kontrolsuzlugu var maalesef sinirlendi mi vuruyor kırıyor. Sonra seni seviyorum la olmuyor işte bazı şeyler. Geçmişi yasattiklari kötü şeyleri unutamıyorum bana yaşattığı acıların üzerine mutluluk koyamiyorum. Ya bir egitmenim ben bu satırları hüngür hüngür ağlayarak yazıyorum. Eşim bana sarilacakmis bugün vuracak sandım korktum kendimi yere attım..