Kesinlikle insan bide yanlız yaşamaya alışınca evde biri olması değişik bi duygu. en basit markete bile gitmeye kalksak ona da hadi deme gereği duyuyorum o da geliyo.. ya da kendime alışverişe cıkıcam onda bile cıkıyoruz o kendine bişiler bakıyo ben cocukla kalakalıyorum... ne anladım ben o zamann ya ona kızmıyorumm aslındaa ama kendimi düşününce üzülüyorum sadece.. hiç gecmeyecek gibi
Ya bence olay markete onunla gitmissin vs olayı değil olay şu ki bir eve iki anne fazla geliyor.Olmuyor.Onun içinde zor bizim içinde zor.Ben ayrı bişey söylüyorum o ayrı bişey hem bebeğim hem eşim ikilemde kalıyor.Hadi bebişlerimiz daha küçük bi kaç ay sonra ne olacak.Ben yapma diyeceğim o yap.Ben gel, o gelme .Ben şımartmam o şımartır hayır kelimesi yoktur onda.Bu çatışmalar arasında büyüyen çocuk nasıl olur sence? Şımarık, anne otoritesini tanımayan,İstediği bir şey olmayınca bababanne arkasına saklanan bi çocuk ki benim oğlum daha şimdiden öyle istediğini yapmayınca kendini yerden yere atıyor kucaktan inmiyor.Ben kreş ve kayınvalidemin artılarını ve eksilerini yazdım tek tek kağıda baktım ki kreşin artıları fazla hem benim evliliğim hemde bebeğim için.:Herkes evinde,yerinde iyi olsun