''10 Kasım'' geliyor...

Yine 10 Kasım geliyor...
Saat 9.05'te sessizlikle bütünleşiyorsunuz, Siren seslerinin inadına bağırmalarına rağmen... Yine de sessizsiniz...
Lütfen bir 10 Kasım sabahı şöyle yüksek bir yere çıkın ve ayaklarınızın altındaki kenti bir gözleyin. Zamanın durduğuna tanıklık edeceksinizdir, evet, bu çok özel bir andır.
O sabah okula giden küçüklere bakın, ellerinde rengarenk kasımpatları göreceksinizdir. Ciçeğin boyutu elleri kadardır, ufacık elleriyle hazinelerini kavrarlar, son derece ciddidirler. Ata'larına saygıyla ve sevgiyle tüm dünyanın zenginliklerini içeren armağanlarını verirler.
Saat 9.05'te sessizsiniz, dünyanın keşmekeşliğine rağmen...
Tören alanlarında ellerinde baston olan dedeler göreceksinizdir, göğüslerindeki madalyalardan tanıyacaksınızdır onları. Ha, bir de başlarındaki kalpaklarından. Onlar ulu önder'le beraber savunmuşlardır vatanlarını, birlikte gericilik hareketlerini ve ülkenin parçalanmasını engellemişlerdir. Söylemeyi unutuyordum, gözlerindeki birkaç damla yaştan da tanırsınız onları...
Sessizsiniz, sessizlik boğuyor adamı... Kalın ve yağlı bir urgan gibi...
özlüyorsunuz mustafa kemal'i, görmemenize rağmen onun siluetini. Sanki boğazınızda bir şeyler düğümleniyor, bir anda haykırmak istiyorsunuz, zayıf bir ses geliyor gırtlağınızdan. Siluetin ne denli anlamsız, fikirlerinse ne denli önemli olduğunu fark ediyorsunuz...
Sessizliğin sesi kulaklarınızda büyüyor, yanınızdakinin sessizliğini kokluyorsunuz...
Özlem kokuyor...
Hafif de bir burukluk...
Ülkenizin dört bir yanı... Hakkari'den trakya'ya, kars'tan muğla'ya...
susuyor! Sessizlik onları boğuyor.
Niye ata'yı bu denli özlemle anıyorlar, niye ata'yı bu denli özlemle arıyorlar?
Niye bu denli özlüyorlar?
Aslında savaştan çıkmış, her tarafı yıkık bir ülkeden bahsediyoruz. Eğitim düzeyi yerlerde, okuma yazma oranı sadece %10 ve işin en kötü tarafı bu okuyan kısım da savaşta yok olmuş. istanbul tıp fakültesi'nin 1915'te mezunu yok, ki bir savaşta cepheye sürülecek en son kişiler doktorlardır. Varın yokluğu, çaresizliği siz anlayın. Sonra dağ gibi osmanlı borçları, halifelik, saltanat ve abd mandası isteyenler, eskiye bağlı kalmış, daha doğrusu kalmaya zorlanmış bir millet var elinizde. ve de jeopolitik coğrafyanızdan ötürü de korkunç önemlisiniz, etrafınızda akbabaların dolandığını rahatlıkla görebiliyorsunuz. Bu ana ait nasıl bir varlık özlenebilir ki?
Siren sesleri devam ediyor. Vapurlar, itfaiye araçları bir arada feryad figan...
Insanlar kuva-yı milliye ruhunu özlüyorlar. Yokluk içinde var olmayı, o dönemdeki gururlu, tüm dünyaya kafa tutan genç türkiye cumhuriyeti'ni özlüyorlar. Mustafa Kemal'in bütünleştirici etkisini, insanların ırklarını, dillerini ve dinlerini gözetmeksizin tek bir çatı altında tek yumruk olmasını özlüyorlar. Etraflarındaki bu yabancı, bozulmuş ve özgül olmayan ortamı görüp kendi benliklerini özlüyorlar.
Ve kendi benliklerini mustafa kemal'de buluyorlar.
Siren sesleri gittikçe azalıyor, kulaklara yine gürültüler akın ediyor...
Saat dokuzu altı geçiyor, Hayat“devam” ediyor. ,
ALINTIDIR... YAZAN ARKADAŞIMIZIN DİLİNE YÜREĞİNE SAĞLIK.....

10 Kasım 1938. Atamız ebedi uykusuna daldı. Türk milleti yasa boğuldu. Genci yaşlısı, çoluk, çocuk herkes ağladı o gün. Milletimiz üzüntüsünde yalnız değildi. 11 Kasım 1938 günü sabahı dünya gazetelerinin başlıkları da bizimkilerden çok farklı değildi. Tüm dünya Atatürk'ü yazmıştı o gün.

İşte 11 Kasım 1938 gününün gazete manşetleri.

BÜYÜK TAARRUZ


Dağlarda tek tek
ateşler yanıyordu.
Ve yıldızlar öyle ışıltılı öyle ferahtılar ki
şayak kalpaklı adam
nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden
güzel, rahat günlere inanıyordu
ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında,
birden bire beş adım sağında onu gördü.
Paşalar onun arkasındaydılar.
O, saati sordu.
Paşalar `üç' dediler.
Sarışın bir kurda benziyordu.
Ve mavi gözleri çakmak çakmaktı.
Yürüdü uçurumun kenarına kadar,
eğildi durdu.
Bıraksalar
ince uzun bacakları üstünde yaylanarak
ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak
Kocatepe'den Afyon Ovası’na atlayacaktı...


~ Nazım Hikmet RAN ~

Ev -Hanımı .!.:

Atatürk Türk' ün tarihinde ve gönlünde ebediyen yaşayacaktır.

Genişletmek için tıkla...

Atamızı kötüleyip bu ülkeye zarar veren, bölmeye çalışanlara yazıklar olsun

10 Kasın annemin doğumgünü bugün benim için çok önemli anlayacağınız iki yöndende ..yerimseniben

Her 10 Kasım'da Mustafa Kemalimi daha fazla özlüyor, daha fazla ihtiyaç duyuyorum.. Ahh Ata'm kurduğun Türkiye Cumhuriyeti ne hallerde bir görsen.. Seni rahmetle anıyor, ülkemiz için yaptığın onca güzel şey için bir kez daha şükranlarımı sunuyorum.. Yarın Anıtkabir'de olacağım, elimde çiçeklerle sana geleceğim..

..

Hiç bir kuvvet, senin hakkındaki güzel düşüncelerimizi değiştiremez

]

[/B]

Güneşi eriterek yeni ruh potasında,
Ona kattık en sıcak,en temiz kanımızı
Ve yoğurduk onunla yeni imanımızı
Sarsılarak yıkılan bir cihan ortasında

Çevriliyor bir kuşak gibi türkümüzle yer,
Sessiz dalgalar sessiz ufukları aşıyor
Dalgalar türkümüzü yıldızlara taşıyor
Vuruyor bir nabızla şimdi bütün antenler

Dinleyin bu söylenen bir güneş türküsüdür
Onu gün sarhoşları söylüyor bir ağızdan
Lekesiz gözlerimiz bakıyor şarkımızdan
​

[/CENTER][/QUOTE]

ATATÜRK İNANMAK GİBİ

O,
Yurdun göklerinde kocaman bir göz
Bize bakar, bizi görür
Kışlada,okulda, köyde, kentte

Başımız darda mı kaldı, yol verir
Düşüp önümüze bir ırmak gibi,

O,
Evlerimizin güvercin sıcaklığı,
Üstümüze gerilen kanat
Bir eli Batı'ya uzanmış

Altında süt beyaz bir at,
Bir rüzgar, bir bayrak gibi.

O,
Karanlıkların ucunda parlayan
Çaresizliklerde ulus'un aklı
Düşüncelerse özgür,kuvvetli

Savaş alanlarında haklı,
Savaştığı toprak gibi.

O,
Uyku tutmayan geceleri,
Derdimizle ağrıyan baş
Korkulu düşlerin serinliği,

Askeri nöbette üşütmeyen ateş,
Sevgisi, sabaha uyanmak gibi.

O,
Anıttepe'den vuran yürek,
Betimiz bereketimizdir bizim.
Çağlar geçse de ölümsüz gerçek

Gücümüz, kuvvetimizdir bizim
Sevmek gibi, inanmak gibi


--------------------------------------------------------------------------------

MUSTAF'A KEMÂL'LER TÜKENMEZ

Tükenir elbet,
Gökte yıldız, denizde kum tükenir.
Bu vatan,bu topraklar cömert …
Türk analar, Türk babalar cömert
Kutsal bir ateşim ki ben, sönmez;
İnanım Mustafa Kemaller tükenmez.

Ben de etten kemiktendim elbet.
Ben de bir gün göçecektim elbet.
İki Mustafa Kemal var, iyi bilin;
Ben, işte o ikincisi sonsuzlukta ;
Ruh gibi bir şey görünmez.
İnanın Mustafa Kemaller tükenmez.

Hep kardeşliğe, bolluğa giden yolda,
Bilimin, yapıcılığın aydınlığında,
Güzel düşünceler, soyut fikirlerde ben,
Evrensel yeni buluşlarda.
Geriliği kovmuşum ben, dönmez.
İnanın Mustafa Kemaller tükenmez.

Başın mı dertte, beni hatırla,
Duy beni en sıkıldığın an.
Baştan sona, her şeyiyle bu vatan,
Sakın ağlamasın Kasımlarda;
Fatihler, Kanuniler ölmez.
İnanın Mustafa Kemâller tükenmez

MUSTAFA KEMAL’İN KAĞNISI

Yediyordu Elif kağnısını
Kara geceden geceden.
Sanki elif elif uzuyordu, inceliyordu
Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar
İnliyordu dağın ardı, yasla
Her bir heceden.

Mustafa Kemal'in kağnısı derdi kağnısına
Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı.
Çabuk giderdi, çok götürürdü Elifçik
Nam salmıştı asker içinde.
Bu kez yine herkesten evvel almıştı yükünü
Doğrulmuştu yola önceden önceden.

Öküzleriyle kardeş gibiydi Elif
Yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar.
Kocabaş, çok ihtiyardı, çok zayıftı
Mahzundu bütün bütün Sarıkız, yanı sıra
Gecenin ulu ağırlığına karşı
Hafiftiler, inceden inceden.

iriydi Elif kuvvetliydi kağnı başında.
Elma elmaydı yanakları, üzüm üzümdü gözleri
Kınalı ellerinden rüzgar geçerdi daim;
Toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına
Alın yeşilini kapmıştı, geçirmişti
Niceden niceden.

Durdu birdenbire, Kocabaş, ova bayır durdu
Nazar mı değdi göklerden, ne?
Dah etti, yok. Dahha dedi, gitmez
Ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacur gucur
Nasıl durur Mustafa Kemal'in kağnısı.
Kahroldu Elifçik, düşünceden düşünceden

Aman Kocabaş, ayağını öpeyim Kocabaş
Süs beni, öldür beni, koma yollarda beni.
Geçer, götürür ana, çocuk, mermisini askerciğin
Koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım.
Bak hele üzerimden ses seda uzaklaşır
Düşerim gerilere iyceden iyceden.

Kocabaş yığıldı çamura
Büyüdü gözleri büyüdü, yürek kadar
Örtüldü gözleri örtüldü hep.
Kalır mı Mustafa Kemal'in kağnısı bacım
Kocabaş'ın yerine koştu kendini Elifçik
Yürüdü düşman üstüne yüceden yüceden

Fazıl Hüsnü Dağlarca

10 Kasım

Yıl otuz sekiz On Kasım Perşembe
Hatırdan çıkmayacak bir sonbahar.
Sarsılıyor İstanbul yedi tepe,
Yaman esmiş Dolmabahçe'de rüzgar.

Gerçek olamaz, olsa olsa bir düş,
Dokuzu beş geçe Atatürk ölmüş.
Böyle toptan bir yas nerede görülmüş,
Beraber ağlıyoruz kurtlar, kuşlar.

Bu memlekete en çok hizmet eden,
Bu aşk ile dağlara gücü yeten,
On sekiz milyonun omzunda giden
Atam, Ankara sırtlarında yatar.


[/CENTER][/B][/QUOTE]

Atatürkü de magazin malzemesi yapmaya çalışıyorlar....

Neymiş oda nihayetinde bir insanmış...
Sizin gibi benim gibi

Eğer öyle olsaydı

Başka bir ülkenin bayrağı altında ben Ben olabilirmiydim..

Peki ya siz Siz olabilirmiydiniz ???????