12.12.2014 bismillah dedim ve desteklerinizi bekliyorummm :)

ceco34 .!.:

Selam

Yazdıklarını okuyunca okadar tanıdık geldiki
Aynı şeyleri bende yaşadım hatta daha okul zamanı bile hep sınıfın en neşeli ama en kilolu kızıda bendim
Dediğin gibi hep beğendiğim birileri olduğundan fizik olarak benden daha zayıf olanlar varken bakmaz bana nasılsa düşüncesi oluştu çünkü herkesin gözünde potansiyel sevgili değildim hep en yakın arkadaş kankaydım
Liseye giderken 75 kiloya kadar çıkmıştım ( boydan fakir oluncada kendimi yarım dünya gibi görüyordum oysa bu daha hiç birşeymiş çok sonra anladım )
Benden ufak kızkardeşim daha zayıf olduğundan ( daha bebekken bile ) hep bana yeme denirdi onada aksine aman yesinde zafiyet geçirmesin diye düşünülürdü
Anneminde zoruyla ( resmen peşimde dolanırdı onun verdiğin haricinde birşey yemiyeyim diye ) birazda tabi gazıyla ( hadi bakalım senmi daha fazla vereceksin yoksa benmi hesabı ) Lise biterken 54 kgya kadar düşmüştüm
Baştan tamamdır bir daha asla kilo almam ben manken gibi oldum moduna girdim hatta bir sonraki senede Üniversite hazırlığa giderken eşimle tanıştım
Çok kısa bir tanışma faslından sonra nişandı nikahdı derken ben 19 yaşında evlenirken 52 kgdum ve eşime göre çok zayıftım
Ölümü gör ye, yok işte ekmeksiz hayatmı olur falan diye devamlı birşeyler yedirmeye çalışırdı hatta Annem derdi oğlum düzenini bozma ipin uçu kaçarsa yine alır verdiği kiloları
10 - 15 kg aldığımda eşim tamamdır bu iyi demeye başladı ama benim ipin uçu kaçmıştı bir kere ( düzensiz beslenme, Ülke değişikliği, Anne Babadan ayrı kalmanın vermiş olduğu bunalım ve üzerine birde KV KP sıkıntıları )
Üzerine hamilelikte alınan 26 kg derken ben 96 kgyu görmüştüm ve bana göre artık dünyanın sonuydu ( o kiloya bile hasret kalacağımı bilmiyordum tabi o zaman )
İkinci kızıma hamile kaldığımda 108 kgdum ve doğumda ölürüm herhalde diye düşünürken 9 ayda 5 kg verdim doktorum bile şaşırmıştı ki hiç yediklerimi kısmadım ama sadece sağlıklı beslendim
Tabi doğumdan sonra ay süt olsun diye yiye yiye 120 kgyu gördüm bende hatta defalarca TVdeki vinçle evinden çıkarılan insanları gördükçe oturup saatlerce ağladım benim sonumda bunlar gibi olacak diye

Allah razı olsun eşim bir gün bile sen kilo aldın şöylesin böylesin demedi aksine ben sana inanıyorum dedi durdu ve 96 kgya kadar düşmeyi başardım ( çok az yiyerek ve spor salonuna giderek ) ama maalesef o kiloyuda görünce yine Mankenim havalara girdim ve savsaklamaya başladığım için bu seferde 124.5 kgyu gördüm
Şu anda yaklaşık 4 aydır yine dikkat etmeye başladım ( insülin direnci, pko ve ağır bir metabolizmaya sahip biri olarak ) ve şükür 114 ü gördüm ( bunun için şükredeceğim hiç aklıma gelmezdi )


Bu kez kesinlikle başacağıma inanıyorum ve eğer senin içinde uygunsa bundan sonra sağlıklı bir kiloya inme yolculuğunda sana yarenlik etmek isterim
Kusura bakma kısa anlatma huyum bir türlü olmadı o yüzden böyle uzun bir yazı çıktı ortaya

Genişletmek için tıkla...

Banucum yine ne güzel anlattın ağzına yüreğine sağlık bitanem
Çok değil en fazla 1 yıl snra bizde burada ''başarı hikayem ''adlı topik açıcaz Allahın izniyleinşallahhh aminnnn
Bu minik kardeşimize de hep destek olucaz

moni .!.:

Banucum yine ne güzel anlattın ağzına yüreğine sağlık bitanem
Çok değil en fazla 1 yıl snra bizde burada ''başarı hikayem ''adlı topik açıcaz Allahın izniyleinşallahhh aminnnn
Bu minik kardeşimize de hep destek olucaz

Genişletmek için tıkla...

moni .!.:

Konu sahibi ortada yok

Genişletmek için tıkla...

ceco34 .!.:

Selam

Yazdıklarını okuyunca okadar tanıdık geldiki
Aynı şeyleri bende yaşadım hatta daha okul zamanı bile hep sınıfın en neşeli ama en kilolu kızıda bendim
Dediğin gibi hep beğendiğim birileri olduğundan fizik olarak benden daha zayıf olanlar varken bakmaz bana nasılsa düşüncesi oluştu çünkü herkesin gözünde potansiyel sevgili değildim hep en yakın arkadaş kankaydım
Liseye giderken 75 kiloya kadar çıkmıştım ( boydan fakir oluncada kendimi yarım dünya gibi görüyordum oysa bu daha hiç birşeymiş çok sonra anladım )
Benden ufak kızkardeşim daha zayıf olduğundan ( daha bebekken bile ) hep bana yeme denirdi onada aksine aman yesinde zafiyet geçirmesin diye düşünülürdü
Anneminde zoruyla ( resmen peşimde dolanırdı onun verdiğin haricinde birşey yemiyeyim diye ) birazda tabi gazıyla ( hadi bakalım senmi daha fazla vereceksin yoksa benmi hesabı ) Lise biterken 54 kgya kadar düşmüştüm
Baştan tamamdır bir daha asla kilo almam ben manken gibi oldum moduna girdim hatta bir sonraki senede Üniversite hazırlığa giderken eşimle tanıştım
Çok kısa bir tanışma faslından sonra nişandı nikahdı derken ben 19 yaşında evlenirken 52 kgdum ve eşime göre çok zayıftım
Ölümü gör ye, yok işte ekmeksiz hayatmı olur falan diye devamlı birşeyler yedirmeye çalışırdı hatta Annem derdi oğlum düzenini bozma ipin uçu kaçarsa yine alır verdiği kiloları
10 - 15 kg aldığımda eşim tamamdır bu iyi demeye başladı ama benim ipin uçu kaçmıştı bir kere ( düzensiz beslenme, Ülke değişikliği, Anne Babadan ayrı kalmanın vermiş olduğu bunalım ve üzerine birde KV KP sıkıntıları )
Üzerine hamilelikte alınan 26 kg derken ben 96 kgyu görmüştüm ve bana göre artık dünyanın sonuydu ( o kiloya bile hasret kalacağımı bilmiyordum tabi o zaman )
İkinci kızıma hamile kaldığımda 108 kgdum ve doğumda ölürüm herhalde diye düşünürken 9 ayda 5 kg verdim doktorum bile şaşırmıştı ki hiç yediklerimi kısmadım ama sadece sağlıklı beslendim
Tabi doğumdan sonra ay süt olsun diye yiye yiye 120 kgyu gördüm bende hatta defalarca TVdeki vinçle evinden çıkarılan insanları gördükçe oturup saatlerce ağladım benim sonumda bunlar gibi olacak diye

Allah razı olsun eşim bir gün bile sen kilo aldın şöylesin böylesin demedi aksine ben sana inanıyorum dedi durdu ve 96 kgya kadar düşmeyi başardım ( çok az yiyerek ve spor salonuna giderek ) ama maalesef o kiloyuda görünce yine Mankenim havalara girdim ve savsaklamaya başladığım için bu seferde 124.5 kgyu gördüm
Şu anda yaklaşık 4 aydır yine dikkat etmeye başladım ( insülin direnci, pko ve ağır bir metabolizmaya sahip biri olarak ) ve şükür 114 ü gördüm ( bunun için şükredeceğim hiç aklıma gelmezdi )


Bu kez kesinlikle başacağıma inanıyorum ve eğer senin içinde uygunsa bundan sonra sağlıklı bir kiloya inme yolculuğunda sana yarenlik etmek isterim
Kusura bakma kısa anlatma huyum bir türlü olmadı o yüzden böyle uzun bir yazı çıktı ortaya

Genişletmek için tıkla...

moni .!.:

Hoşgeldin tatlım daha çok küçüksn yapamayacağın başaramayacağın hiç bir şey yok,tebrik ediyorum azmin ve iradenden dolayı .75. Hımm çok güzel bir kilo neden olmasın
Yanındayız

Genişletmek için tıkla...

ceco34 .!.:

Gelir gelir merak etme nerden bilsin benim hemen damlayacağımı
Eminim bir iki yazanlarda olunca buraya konu sahibimizde aman acaba yazan oldumu diye daha sık uğrar buralara

Genişletmek için tıkla...

BURCUSELINSELEN35 .!.:

betülcüm sana destek amaçlı bişey öneriyim; kesinlikle lahana suyu iç sabah aç karnına ve akşam yatarken. çok etkisi var.

Genişletmek için tıkla...

Beetuulllll .!.:

çok teşekkür ederim, o zaman birlikte 2015in sonuna harika olacağız. benim de inancım tam. yazdıklarınız için çok teşekkür ederimm samimiyetiniz o kadar güzel ki doğal olarak yazı uzun olmuş. çok çok teşekkürler. ben de sizin yanınızda olmak isterim bu uzuuun ince mücadlemizde

Genişletmek için tıkla...

Beetuulllll .!.:

merhabalar tekrardan, malum üniversite bitti çalışıyorum. öğretmenim ve ancak akşam 5ten sonra burada olabiliyorum

Genişletmek için tıkla...

ceco34 .!.:

Selamün aleyküm kızlarrrrrrrr

Bugünüde şükür hasarsız atlattım şimdide şekersiz Türk kahvemi içiyorum



Çooook teşekkür ederim
Bu arada bende kendimi tanıtayım
Adım Banu, 34 yaşında biri 14 diğeri 4 yaşında iki cadının Annesiyim, İstanbulda evhanımıyım
Aslında ithal gelinim ( doğma büyüme Almanyalıyım ama Türkiyeye evlendim ve iyikide evlenmişim seviyorum bu şehri
Üniversite hazırlıkta bıraktım ama şu ara yine okuma aşkı depreşti içimde Alman Vatandaşı olduğum için öyle bir imkan varmı emin değilim ( geçen sene yabancı uyruklulara olan sınav son kez yapıldı dendi ama ümidimi yitirmedim belki yine yapılır diye araştırmalara başladım ) Artık olmadı küçük kuzum Anaokuluna başlayınca kurs tarzı bir yerlere yazılıp en azından kendimi geliştirip sertifika almayı düşünyorum en kötü ihtimalle




Valla çok kutsal ve sabır gerektiren bir mesleğin var
Hep diyorum biz öğretmenlerin hakkını ödeyemeyiz sonuçta yeri geliyor biz evdeki cadıyla yeri geldiğimi zor uğraşıyoruz ( ufak henüz başlamadı ama oda seneye başlıyacak tabi ) sizler okadar çok çocuğu hem eğitiyorsunuz hemde yeri geldimi Anne Baba gibi uğraşıyorsunuz dertleriyle

Olsun canım ya akşamdan akşamada olsa buradan desteklemeye devam bakarsın bize eşlik edecek bir kaç arkadaş daha çıkarda burası daha bir şenlenir

Genişletmek için tıkla...

Beetuulllll .!.:

çok haklısınız okuma aşkı hiç bitmiyor ben bir yandan da açık öğretimden okumaya devam ediyorum :) Allah bağışlasın çocuklarınızı daha doğrusu o sevimli cadılarınızı
öğretmenlikte bir de ilk yıl olunca bolca sabır gerekiyor alışmaktı, seviyelerine inmekti derken öylece geçiyor günler. ama çok severek yapıyorum. bir köy okulunda öğretmenlik yapıyorum o kadar masum o kadar tatlılar kiii
ben de bugünü kazasız atlattım Banu ablacım (abla diyorum ama umarım rahatsız olmazsınz) sınıfta yerli malı haftası kutladık o kadar çeşit arasında sabrımı zorlasa da tuttum kendimii öğretmenim siz de yeyin diyen sesleri duymazlıktan geldimm..
zamanla olur şenlenir elbet buralar hele bi haftamızı bitirelim şu tartıyla bi yüzleşelim işte başarı hikayemiz oluşacak inşallah

Genişletmek için tıkla...

ceco34 .!.:

Süper inşallah o sesleri duymamazlıktan gele gele yaza fıstık gibi olacağız en azından 3lü hanelerden çok daha uzak olacağımıza adım gibi eminim

Dilediğin gibi hitap edebilirsin hiç sorun yok
Bu arada KKda biliyorsundur genelde Cuma gününü tartı günü ilan ediyorlar istersen bizde burada Tartı günü ilan edelim cumayı aramıza katılanlar olursada her hafta kim ne kadar kilo vermiş diye listede yaparız hem önceki haftayla kıyasla kaç kg gittiğini görürüz hemde gelenlerde gördükçe motive olur ve belki bize eşlik etmek için daha bir gaza gelirler

Genişletmek için tıkla...

file76 .!.:

bu şişko arkadaşınızada yer varmı?bende kendimi bildim bileli hep şişkoyun biriyim.sadece düğünümde zayıf gelin oldum 65 kiloydum ama osevinç çok kısa sürdü hemen hamile kaldım 90 kilo oldum.oğlum şuan 7 yaşında çok uğraştım kilolarımı vermek için ama hep yarım kaldı.geçen kış çok güzel kilo vermeye başlamıştım 92 kilodan 79 kiloya kadar düştüm hedefim 60 tı ama gine olmadı hamile kaldım şükürler olsun rabbime omutluluğu tekrardan yaşattı.79 la başlayan hamileliğim 97 le son bulldu 3 aylık oldu küçük paşam.çok uğraştım sütüm olsun diye ama gine olmadı büyük oğlum mamayla büyüdü bari bu sütümle büyüsün ama yok olmadı.bende tekrar diyete başladım 24 kasımda 96 kiloyla şuan 89 kiloyum çok güzel gidiyordu bu gün kendimi kaybettim ne gördüysem yedim diye bilirim.çok pişman oldum ağlamaktan yatamadım tam bilgisayarı kapatacakken sayfana denk geldim yazdıklarınızı gördüm banada destek olun benimde artık bir başarı öyküm olsun öncesi ve sonrası fatalarım olsun nasıl başardın diye banada sorular sorunsun bende mağazaya girdiyimde bana olanı değil beğendiğim kıfafetleri alayım bende oğlumu okuldan almaya gitiğimde şık bir anne olyum .

Genişletmek için tıkla...

Beetuulllll .!.:

ben 21 yaşındayım. hep kilolu biriydim. ilkokulda birisi bana kızdığı zaman şişşşko derdi sonra sonra bu lafa da alışmaya başladım. çocuk elbiseleri değil yaşça büyük elbiseleri giyerdim. niye? çünkü olmuyordu bana. hep eksik hissettim kendimi ama yüzsüzlüğe vurdum kendimi kilolarımla kabul ettiğime inandırdım kendimi. alışverişe çıkmazdım güya giyinmeyi sevmiyorum alışveriş sevmiyorum ama bastırdığım o kendimden utanç duygusuydu. liseye geçince zayıflarım dedim ama o şekilde kabul görmeye başladığımda yine umursamadım. benim kilom hakkında espri yapıldığında bile bozulmuyormuş gbi yapıyordum.
üniversiteye geçtiğimde o yaz diyet yaptım 5 kilo ancak verebildim çünkü başaracağıma inanmıyordum. tam 112 kiloydum ve ben asla yapamam dedim. sonra yine bıraktım üniversite 2. sınıfta karar verdim yapacağım dedim ama 1 ayda 2 kilo verince doktora gittim. tiroid var kansızlık var dedi ilaç kullanmazsan olmaz dedi ve ben 120 kilo olmuştum ilaçlarla dikkat etmeyince. 20 yaşımda tartılmaktan korkan biriydim. artık aynaya bakmaktan korkuyordum.
üniversite 3. sınıfta birine aşık oldum, kendime güvenim olmadığından uzaktan sevebildim sadece. o bilse bile asla beni kabul etmez dedim, korktum ve o 3. sınıf bitince başka üniversiteye geçti. yani anlayacağınız kilolarım yüzünden ilk aşkımın benden haberi bile olmadı. o kadar kız varken hem de öylesine normal bana bakmaz beni sevmez dedim ve kaybettim onu hiç kazanmayı denemeden. o yaz kafam dank etti, ne zamana kadar dedim ne zamana kadar böyle olacaksın. hep bahanelerin ardına sığınıp kendini kendinden bile mahrum edeceksin.
2013 Ağustosta başladım diyete. tartıya çıktığımda 130 kiloydum 21 yaşında 130 kilo sözüm ona genç kız! ağladım ben napmışım kendime dedim. çok çabaladım üniversite 4. sınıftım yoğundum hep dışardaydım hazır yiyeceklere mecburdum ama sabrettim ve ocak 2014'te 108 kiloydum. yani 22 kilo vermiştim...
Rahatsızlandım ve bu yüzden diyete devam edemedim ara ara kilolar aldım, ara ara arkadaşlar aman ya ne olacak dediler abarttım yani aradan 12 ay geçti ve ben yol alamadım. iki gün önce dedim ne oldu sana ? yine aynalara bakamıyorsun... veeee başladım. Şu an 109 kiloyum ve hedefim 75 kiloo.
buraya baktığımda herkes birbirne destek oluyordu... tekrar tekrar motive oldum yazdıklarınızı okudukça. şimdi desteklerinizi istiyorum, dualarınızı... bu bölüme konu açtım çünkü inanıyorum başarı hikayem olacak benim bu seferrrrrrr :) :)

Genişletmek için tıkla...

ceco34 .!.:

Selam

Yazdıklarını okuyunca okadar tanıdık geldiki
Aynı şeyleri bende yaşadım hatta daha okul zamanı bile hep sınıfın en neşeli ama en kilolu kızıda bendim
Dediğin gibi hep beğendiğim birileri olduğundan fizik olarak benden daha zayıf olanlar varken bakmaz bana nasılsa düşüncesi oluştu çünkü herkesin gözünde potansiyel sevgili değildim hep en yakın arkadaş kankaydım
Liseye giderken 75 kiloya kadar çıkmıştım ( boydan fakir oluncada kendimi yarım dünya gibi görüyordum oysa bu daha hiç birşeymiş çok sonra anladım )
Benden ufak kızkardeşim daha zayıf olduğundan ( daha bebekken bile ) hep bana yeme denirdi onada aksine aman yesinde zafiyet geçirmesin diye düşünülürdü
Anneminde zoruyla ( resmen peşimde dolanırdı onun verdiğin haricinde birşey yemiyeyim diye ) birazda tabi gazıyla ( hadi bakalım senmi daha fazla vereceksin yoksa benmi hesabı ) Lise biterken 54 kgya kadar düşmüştüm
Baştan tamamdır bir daha asla kilo almam ben manken gibi oldum moduna girdim hatta bir sonraki senede Üniversite hazırlığa giderken eşimle tanıştım
Çok kısa bir tanışma faslından sonra nişandı nikahdı derken ben 19 yaşında evlenirken 52 kgdum ve eşime göre çok zayıftım
Ölümü gör ye, yok işte ekmeksiz hayatmı olur falan diye devamlı birşeyler yedirmeye çalışırdı hatta Annem derdi oğlum düzenini bozma ipin uçu kaçarsa yine alır verdiği kiloları
10 - 15 kg aldığımda eşim tamamdır bu iyi demeye başladı ama benim ipin uçu kaçmıştı bir kere ( düzensiz beslenme, Ülke değişikliği, Anne Babadan ayrı kalmanın vermiş olduğu bunalım ve üzerine birde KV KP sıkıntıları )
Üzerine hamilelikte alınan 26 kg derken ben 96 kgyu görmüştüm ve bana göre artık dünyanın sonuydu ( o kiloya bile hasret kalacağımı bilmiyordum tabi o zaman )
İkinci kızıma hamile kaldığımda 108 kgdum ve doğumda ölürüm herhalde diye düşünürken 9 ayda 5 kg verdim doktorum bile şaşırmıştı ki hiç yediklerimi kısmadım ama sadece sağlıklı beslendim
Tabi doğumdan sonra ay süt olsun diye yiye yiye 120 kgyu gördüm bende hatta defalarca TVdeki vinçle evinden çıkarılan insanları gördükçe oturup saatlerce ağladım benim sonumda bunlar gibi olacak diye

Allah razı olsun eşim bir gün bile sen kilo aldın şöylesin böylesin demedi aksine ben sana inanıyorum dedi durdu ve 96 kgya kadar düşmeyi başardım ( çok az yiyerek ve spor salonuna giderek ) ama maalesef o kiloyuda görünce yine Mankenim havalara girdim ve savsaklamaya başladığım için bu seferde 124.5 kgyu gördüm
Şu anda yaklaşık 4 aydır yine dikkat etmeye başladım ( insülin direnci, pko ve ağır bir metabolizmaya sahip biri olarak ) ve şükür 114 ü gördüm ( bunun için şükredeceğim hiç aklıma gelmezdi )


Bu kez kesinlikle başacağıma inanıyorum ve eğer senin içinde uygunsa bundan sonra sağlıklı bir kiloya inme yolculuğunda sana yarenlik etmek isterim
Kusura bakma kısa anlatma huyum bir türlü olmadı o yüzden böyle uzun bir yazı çıktı ortaya

Genişletmek için tıkla...

ceco34 .!.:

Selamün aleyküm kızlarrrrrrrrrr

Çok şükür bugün erkenden uyandım ( gece 11de yattım ve şükür uyuyabildim hatta sebebinide buldum dün gece karnım çok açtı ve sanırım kaçamak yapmamak adına bünye kendini kapattıda ben uykuya dalabildim çabucak )

Hemen kendime şekersiz Türk kahvemi aldım ve geldim
Sabah aç karnına şekersiz kahvede cidden iyi geliyor hem kendime geliyorum hemde metabolizmayı hızlandırmış oluyorum

Artık ondan sonrada oturup kahvaltımı ederim




yer olmazmı gel otur yamacıma
ARamıza hoşgeldin

Bu arada Rabbim kuzunu Analı babalı büyütsün ne güzeldir şimdi o Cennet kokusunu içine çekmek
Anam nasıl bir Çocuk manyaklığı varsa bende bebek gördükçe hatta duydukça doğurasım geliyor
Neyse Rabbim kuzularımıza sağlıklı, huzurlu uzun ömürler versinde biz zayıflamaya odaklanalım

Yine şükür sen daha çabuk jetonu düşürmüşsün
Maalesef nasıl bir şeyse ben kilo aldığımı senelerce hiç anlamadım bile hatta bazen eşimin halalarıyla ( ki ailede en güzel onlarla anlaşırım ) defalarca konuştuk yahu hadi ben fark etmedim siz niye kız Banu aldın başını gidiyorsun bir dur demediniz ki bana diyorum o dönem çok fazla sık sık görüşmüyorduk ki üstelik senin nasıl tepki verebileceğini bilemedik diyorlar ama şimdi zaten dikkat ettiğim için hep ha gayret yaparsın diye hep gaz veriyorlar sağ olsun

Hep diyorum keşke ilk 10 kgda anlasaymış ve hemen birşeyler yapsaymışım diye ama işte bundada bir hayır var diyorum yoksa belki KKya hiç deng gelmez ve burada kurduğum dostlukları hiç bir zaman için kuramayabilirdim

Olan olmuş artık bundan sonra hep birlikte çok güzel kilolar verip eski fit hallerimize dönmek için elimizden geleni yapıyoruz

Genişletmek için tıkla...