Merhaba, bu hesabı sırf bu satırları yazmak icin açtım çünkü çok yoruldum. Forumun uzun süreli okuyucusuyum, bir gün buraya yazacağımı hiç düşünmezdim ama belki aynı sıkıntıları çeken biri/birileri vardır ve bir tavsiyeleri olur diye son çare aklıma burası geldi.
Uyuyamıyorum, 4 yaşımdan beri uyuduğum odada biri olmadan ya da ışık açık kalmadan.. ailem başta bunu önemsemedi çünkü çocukların çoğu karanlıktan korkabilir vs. Ama liseye başladığım dönemlerde özellikle kendime yediremiyordum. Ablam var ve odamız ayrı, kendi evimdeyim ki ailem hiçbir zaman problematik insanlar olmadılar. Evimizde kavga gürültü hiç olmadı, ama gece olmasın isterdim. O zamanlar gözümü kapattığımda sanki özellikle parkeden çıtırtı geliyor, yüzüme rüzgar falan değiyor gibi hissederdim rahatsız olurdum. Kaç gece sabah olmasını bekleyerek uyurdum, ona uyumak değil sızmak denirdi. Sonra 15 yaşımda psikiyatriste gittik okb tanısı kondu sanırım başka bir sıkıntım olsa doktor o teşhisi de koyardı, sonra ilaç etkisinde uyumaya vs başladım. Ama 2 sene sonra ilaçları kullanmayı bıraktım. Psikoloğa da gittim o süreçte ama gündelik düşüncelerimi düzeltmek dışında uykuma bir etkisi olmadı. Artık 18 yaşımı geçmiştim geceleri olan sıkıntım dışında gördüğüm tedavi düşüncelerimi düzeltmemde ve okb’ nin gündelik hayatımda verdiği konforsuzlukla başa çıkmamda çok yardımcı olmuştu. Ailemizin tanıdığı emekli bir camii imamına da gittik para falanın mevzu bahis olmadığı bir yer tabi ki, dünya dua üzerine dönüyor diyerek gittik.
Nedense bu noktada daha fazla detay vermem gerekiyormuş gibi hissediyorum bizi bu hale getirenler utansın, neyse.
Annem ananem yanımda hoca uzaktan dua okudu ve cevşen yazdı bir de. ‘Kızım sen rüyanda korkmuşsun’ dedi. Başka da bir şey demedi, ben onu da kullanıyorum hala ama yine de bu durum devam ediyor.
Velhasıl denemediğim yol kalmadı, melatoninden falan hiç bahsetmiyorum zaten.
Kendimi de çok sorguladım
Bu kadar zayıf olmak istemezdim,
İstemiyorum da. Çözeceğim :’) inşallah.
Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim, önerilerinize varsa tecrübelerinize ve dualarınıza çok açığım.
Uyuyamıyorum, 4 yaşımdan beri uyuduğum odada biri olmadan ya da ışık açık kalmadan.. ailem başta bunu önemsemedi çünkü çocukların çoğu karanlıktan korkabilir vs. Ama liseye başladığım dönemlerde özellikle kendime yediremiyordum. Ablam var ve odamız ayrı, kendi evimdeyim ki ailem hiçbir zaman problematik insanlar olmadılar. Evimizde kavga gürültü hiç olmadı, ama gece olmasın isterdim. O zamanlar gözümü kapattığımda sanki özellikle parkeden çıtırtı geliyor, yüzüme rüzgar falan değiyor gibi hissederdim rahatsız olurdum. Kaç gece sabah olmasını bekleyerek uyurdum, ona uyumak değil sızmak denirdi. Sonra 15 yaşımda psikiyatriste gittik okb tanısı kondu sanırım başka bir sıkıntım olsa doktor o teşhisi de koyardı, sonra ilaç etkisinde uyumaya vs başladım. Ama 2 sene sonra ilaçları kullanmayı bıraktım. Psikoloğa da gittim o süreçte ama gündelik düşüncelerimi düzeltmek dışında uykuma bir etkisi olmadı. Artık 18 yaşımı geçmiştim geceleri olan sıkıntım dışında gördüğüm tedavi düşüncelerimi düzeltmemde ve okb’ nin gündelik hayatımda verdiği konforsuzlukla başa çıkmamda çok yardımcı olmuştu. Ailemizin tanıdığı emekli bir camii imamına da gittik para falanın mevzu bahis olmadığı bir yer tabi ki, dünya dua üzerine dönüyor diyerek gittik.
Nedense bu noktada daha fazla detay vermem gerekiyormuş gibi hissediyorum bizi bu hale getirenler utansın, neyse.
Annem ananem yanımda hoca uzaktan dua okudu ve cevşen yazdı bir de. ‘Kızım sen rüyanda korkmuşsun’ dedi. Başka da bir şey demedi, ben onu da kullanıyorum hala ama yine de bu durum devam ediyor.
Velhasıl denemediğim yol kalmadı, melatoninden falan hiç bahsetmiyorum zaten.
Kendimi de çok sorguladım
Bu kadar zayıf olmak istemezdim,
İstemiyorum da. Çözeceğim :’) inşallah.
Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim, önerilerinize varsa tecrübelerinize ve dualarınıza çok açığım.
anneme sorsam o da aynı şeyi söyler uyutunca zorluk çıkartmazdın diye.
