19 aylık kızım var eşimle sürekli gel git yaşıyorum :(

fullmoon14

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
12 Şubat 2016
12
5
1
42
Merhaba kızlar forumu yıllardır takip ediyorum fakat üyeliğim yeni. Neyse uzatmadan konuya girmek istiyorum. Neredeyse 4 yıllık evliliğim var. 19 aylıkta dünayalar güzeli kızım var. Ewliliğimizin ilk zamanlarından beri tartışmalarımız olurdu ama abartılacak kadar çok değil fakat uzun süreli küslükler olurdu her defsasında. Eşim küser ben yanına gidip barışana kadar da konuşmazdı kesinlikle daha 1 aylık evliyken 10 gün küs durduğumuz olurdu. Eşimin işi çok yoğun ve stresli ben devlet memuruyum. Onun yoğunluğunu ve stresini anlayabilmem biraz zaman aldı. Her tartışmamızda bana o anda cevap vermememi sinirinin çabuk geçtiğini cevap verdiğim zaman uzadığını söyledi. Ben de artık sinirlenince susuyorum o konuşuyor ama son zamanlarda sesini yükseltiyor direkt. Ev konusunda çok titiz sürekli düzen istiyor ben de yetişemiyorum açıkçası birde mizaç olarak daha rahatım. Onun kadar titiz değilim tabiki pasaklıda değilim. Ama benim gözüme batmayan şeyler onun gözüne batıyor ve bir anda çok öfkelenebiliyor. Doğumdan sonra tamamen değişti ilişkimiz bir keresinde çok büyük kavga ettik sonrasında zaten herşey çok değişti. Ondan sonra sürekli sesini yükseltir oldu. sürekli eleştiriyor bir şeyi unuttuğumda hakaretvari şeyler söylüyor. Çok yoruldum anlayacağınız. O varken diken üstünde iş yapıyorum doğal olarakta hepten sarpa sarıyor. Unutmak çok insani bir şeykenken ben de neredeyse salaklık boyutuna geliyor. Kızım tüm gece emerek uyuyor bir nevi yalancı emzik niyetine kullanıyor beni. Zaten gece 12 den önce uyumaz. 2 senedir kesintisiz 3 saat uykuya hasretim. Doğal olarak yorgunluk uykusuzluk işlere olan konsantrasyonumu azaltıyor ama gelde anlat bunu herdefasında bahaneni bulmuşsun diyor. Çok uzattım farkındayım asıl sıkıntım artık son zamanlarda akrabalarımın yanında da sesini yükseltir küçümser şekilde konuşur oldu bu durumu hiç hazmedemiyorum. Çok doldum buraya yazmak istedim belki başka bir bakış açısı iyi gelir diye. Çok uzattım kusura bakmayın
 
Çocukla çalışıp evin düzenini idare etmek çok zor. Bir süre sonra yaptıklarınız yada yorgunluğunuz göze gözükmüyor.
Hayatın rutini gibi algılanıyor.
Eşiniz madem çok titiz işin ucundan kendi tutsun yapsın söylenmesin diycem ama anladığım kadarıyla mizacıda ona uygun değil
Eleştirmek bir huy. Birde yüz göz olunmuş yalnızken hakaret edip söylemek alışkanlık yapmış şimdi biri mi var dikkat etmiyor.
Çözüm olur mu bilmiyorum tavrınızı koyun derdinizi anlatın pusmayın da susmayında
Siz çalışıp çabalarken sizi diken üstünde tutup eleştirip hakaret etmek en kolay olanı
Ezdirmeyin kendinizi rahatsız olduğunuzu söyleyin
10 gün mü küsüyor küssün kafanızı dinlersiniz bu bahaneyle
 
siz de aynısını ona yapın. başkalarının yanında bağırın, küçümseyin.

eşiniz çk titiz diye de kendinizi evde paralamayın. istediği titizlikse kalksın kendi yapsın.

on gün küs kalıyorsa ve siz haklıysanız gidip barışmaya çalışmayın.
 
Çocukla çalışıp evin düzenini idare etmek çok zor. Bir süre sonra yaptıklarınız yada yorgunluğunuz göze gözükmüyor.
Hayatın rutini gibi algılanıyor.
Eşiniz madem çok titiz işin ucundan kendi tutsun yapsın söylenmesin diycem ama anladığım kadarıyla mizacıda ona uygun değil
Eleştirmek bir huy. Birde yüz göz olunmuş yalnızken hakaret edip söylemek alışkanlık yapmış şimdi biri mi var dikkat etmiyor.
Çözüm olur mu bilmiyorum tavrınızı koyun derdinizi anlatın pusmayın da susmayında
Siz çalışıp çabalarken sizi diken üstünde tutup eleştirip hakaret etmek en kolay olanı
Ezdirmeyin kendinizi rahatsız olduğunuzu söyleyin
10 gün mü küsüyor küssün kafanızı dinlersiniz bu bahaneyle

siz de aynısını ona yapın. başkalarının yanında bağırın, küçümseyin.

eşiniz çk titiz diye de kendinizi evde paralamayın. istediği titizlikse kalksın kendi yapsın.

on gün küs kalıyorsa ve siz haklıysanız gidip barışmaya çalışmayın.
şu an zaten küslükle uğraşacak ne enerjim ne vaktim var küsünce kendi haline bırakıyorum fakat bunun çözümü de yok. Bir süre sonra mecburen birşeyler oluyor kendiliğinden konuşmuş oluyoruz. Sonrasında yine aynı şeyler. Eskiden yardım ederdi ama artık kesinlikle hiçbir yardımı yok. Onun yaptığı şeyi ben yapamam özellikle akrabalarının yanında. Çiğ bir davranış bence o haketse bile kendime yakıştıramam. Sürekli imalı lafları eleştirileri artık kendimi yetersiz hissettiriyor. En çokta ileride bunu kızımın yanında da yaparsa ya bana saygısı olmayan sürekli eleştirme hakkını kendisinde gören bir kız evlat, yada haklılığımı görüp ama sürekli benim için üzülen bir evladım olacak ikisi de çok kötü aslında ikisi de olsun istemiyorum
 
sanırım ücretsiz izindesin.
bence işe başla. çocuğu kreşe ya da bir bakana ver.
derhal gece emmesini kes.. zaten hiçbir yararı yok aksine zararı var.
çocuğu sabah 6 - 7 gibi kaldırıp öğlende 2 saat uyutursanız akşam erken yatar..
eşine onun hizmetçisi olmadığını hayat arkadaşı olduğunu, eksiklerini aramaktansa eksiklerini tamamlaması gerektiğini söyle.
hakaret etmesinin terbiyesizlik olduğunu , çok istiyorsa aynaya bakarak hakaretlerini etmesini söyle.. olmazsa da bu adamdan sağlıklı bir eş olmayacağını düşünüyorum. ya çekersin bu adamı ya da bırakırsın. başka da yol kalmıyor..
 
Ondan sadece saygı beklediğini açık ve net bir şekilde söylemelisin. Hiçbir şey saygı kadar önemli değil,gerekirse çekip gideceğini, herşeyi yakacağını hissetmeli.
 
benim eşimde çok titiz bende ona göre rahatım o da bana sürekli o eksik bu eksik bilmem ne dedi çok fazla atıştık ama en sonunda ben dayanamıyorum sen böyle dedikçe iyice deliriyorum bi eksik mi kaldı o zaman al eline bez sen yap yada bebeğim aşkım bak burası gözünden kaçmış galiba de yoksa ben hem çalışıp hemde hizmetçilik yapamam sana dedim..

şükürler olsun ki eskisi gibi sorun yaşamıyoruz he ev güllük gülistanlık değil çocuk olunca iyiyice leş gibi olur eminim buna ama şimdilik bağırıp kızmasını öfke patlamaları yarıya indi..
şuçlar şekilde değilde bak lütfen benimle böyle konuş şevkimi kırıyorsun yapasım gelmiyor falan dersen belki düzelir.
 
şu an zaten küslükle uğraşacak ne enerjim ne vaktim var küsünce kendi haline bırakıyorum fakat bunun çözümü de yok. Bir süre sonra mecburen birşeyler oluyor kendiliğinden konuşmuş oluyoruz. Sonrasında yine aynı şeyler. Eskiden yardım ederdi ama artık kesinlikle hiçbir yardımı yok. Onun yaptığı şeyi ben yapamam özellikle akrabalarının yanında. Çiğ bir davranış bence o haketse bile kendime yakıştıramam. Sürekli imalı lafları eleştirileri artık kendimi yetersiz hissettiriyor. En çokta ileride bunu kızımın yanında da yaparsa ya bana saygısı olmayan sürekli eleştirme hakkını kendisinde gören bir kız evlat, yada haklılığımı görüp ama sürekli benim için üzülen bir evladım olacak ikisi de çok kötü aslında ikisi de olsun istemiyorum
Ona ne kadar kırıldığınızı ve üzüldüğünuzu gösterin ve bunun kızınıza da yansıdığını eğer yavrusunun sağlıklı büyümesini istiyorsa dikkat etmesini söyleseniz acaba etkisi olurmu?
 
Yaptigi en hatali davranis başkalarinin yaninda da elestirmeye devam etmesi. Buna cesaret edebiliyorsa maalesef siz cok yüz vermissiniz.

Esiniz isiyle alakali sizden anlayis beklemis ama ayni anlayisi siz göremiyorsunuz.

Alttan almayin. Kizinizi emzirmeyi birakabilirsinuz. Izindeyseniz ise baslayin. Iki haftada bir yardimci alin evinize. En önemlisi de bu esiniz degil de kim olursa olsun kendinizi ezdirmeyin, özsayginizi yok etmelerine izin vermeyin.
 
Onunla konuşun. Biz maalesef bu derdinize çare olamayız. Başkasının yanında ses yükseltmek, küçümsercesine konuşmak evi terketmek için ayrılmak için bir sebep bence.
 
Şöyle bi dönüp baktığında senin güçsüz, ezilmeye müsait bi karakterde olduğunu düşündüm. Esin konusu bi yana 19 aylık bi çocuğun hala uyku düzeninin olmaması, gece emmesı vs tamamen annenin zayıflığı, kararlı olamayısı sebebiyle ortaya çıkan hatalardır. Eşinin sana böyle davranmasının sebebi de bence aynı şey. Insanlar tabıatları gereği karşılarında ezilip buzulen bi insan gördüler mi daha da saldırganlasırlar. Lütfen eşinin karsıaında dik dur. Sen kendinden emin bi şekilde durumu ızzah et ve kararlı dur.
 
Hemen karamsarlıga kapılma. Çok ciddi bir problem yok ki. Hatta problem yok. Sadece eşin biraz fazla sinirli galiba.. Zamana bırak düzelir.. Dönem dönem olur böyle şeyler takma
 
otorite kurma savaşında ama yanlış yolda. evliliğinizin iyi gitmediğini bunun kendisinin de farkında olduğunu çocuğa da yansıdığını saygısını kaybettikçe koptuğunuzu gerekirse bi evlilik terapistine gitmeniz gerektiğini anlat. ha ben gelemem öyle şeylere diyorsa böyle ömür geçmez.
 
Merhaba kızlar forumu yıllardır takip ediyorum fakat üyeliğim yeni. Neyse uzatmadan konuya girmek istiyorum. Neredeyse 4 yıllık evliliğim var. 19 aylıkta dünayalar güzeli kızım var. Ewliliğimizin ilk zamanlarından beri tartışmalarımız olurdu ama abartılacak kadar çok değil fakat uzun süreli küslükler olurdu her defsasında. Eşim küser ben yanına gidip barışana kadar da konuşmazdı kesinlikle daha 1 aylık evliyken 10 gün küs durduğumuz olurdu. Eşimin işi çok yoğun ve stresli ben devlet memuruyum. Onun yoğunluğunu ve stresini anlayabilmem biraz zaman aldı. Her tartışmamızda bana o anda cevap vermememi sinirinin çabuk geçtiğini cevap verdiğim zaman uzadığını söyledi. Ben de artık sinirlenince susuyorum o konuşuyor ama son zamanlarda sesini yükseltiyor direkt. Ev konusunda çok titiz sürekli düzen istiyor ben de yetişemiyorum açıkçası birde mizaç olarak daha rahatım. Onun kadar titiz değilim tabiki pasaklıda değilim. Ama benim gözüme batmayan şeyler onun gözüne batıyor ve bir anda çok öfkelenebiliyor. Doğumdan sonra tamamen değişti ilişkimiz bir keresinde çok büyük kavga ettik sonrasında zaten herşey çok değişti. Ondan sonra sürekli sesini yükseltir oldu. sürekli eleştiriyor bir şeyi unuttuğumda hakaretvari şeyler söylüyor. Çok yoruldum anlayacağınız. O varken diken üstünde iş yapıyorum doğal olarakta hepten sarpa sarıyor. Unutmak çok insani bir şeykenken ben de neredeyse salaklık boyutuna geliyor. Kızım tüm gece emerek uyuyor bir nevi yalancı emzik niyetine kullanıyor beni. Zaten gece 12 den önce uyumaz. 2 senedir kesintisiz 3 saat uykuya hasretim. Doğal olarak yorgunluk uykusuzluk işlere olan konsantrasyonumu azaltıyor ama gelde anlat bunu herdefasında bahaneni bulmuşsun diyor. Çok uzattım farkındayım asıl sıkıntım artık son zamanlarda akrabalarımın yanında da sesini yükseltir küçümser şekilde konuşur oldu bu durumu hiç hazmedemiyorum. Çok doldum buraya yazmak istedim belki başka bir bakış açısı iyi gelir diye. Çok uzattım kusura bakmayın
Alın karşınıza konuşun. Hem çalışıp hem çocuk bakıyorsunuz daha ne yapmanızı bekliyor acaba??
 
İ
sanırım ücretsiz izindesin.
bence işe başla. çocuğu kreşe ya da bir bakana ver.
derhal gece emmesini kes.. zaten hiçbir yararı yok aksine zararı var.
çocuğu sabah 6 - 7 gibi kaldırıp öğlende 2 saat uyutursanız akşam erken yatar..
eşine onun hizmetçisi olmadığını hayat arkadaşı olduğunu, eksiklerini aramaktansa eksiklerini tamamlaması gerektiğini söyle.
hakaret etmesinin terbiyesizlik olduğunu , çok istiyorsa aynaya bakarak hakaretlerini etmesini söyle.. olmazsa da bu adamdan sağlıklı bir eş olmayacağını düşünüyorum. ya çekersin bu adamı ya da bırakırsın. başka da yol kalmıyor..[/QUOTE
4 ay önce işe başladım işe başladıktan sonra biraz daha iyi oldu ama durum aynı değişmiyor maalesef, bırakmak hiç kolay değil birde çocuk olunca, aynı şeyleri konuşmayı çok düşündüm denedim de ama olmadı maalesef dinlemesi lazım
 
sanırım ücretsiz izindesin.
bence işe başla. çocuğu kreşe ya da bir bakana ver.
derhal gece emmesini kes.. zaten hiçbir yararı yok aksine zararı var.
çocuğu sabah 6 - 7 gibi kaldırıp öğlende 2 saat uyutursanız akşam erken yatar..
eşine onun hizmetçisi olmadığını hayat arkadaşı olduğunu, eksiklerini aramaktansa eksiklerini tamamlaması gerektiğini söyle.
hakaret etmesinin terbiyesizlik olduğunu , çok istiyorsa aynaya bakarak hakaretlerini etmesini söyle.. olmazsa da bu adamdan sağlıklı bir eş olmayacağını düşünüyorum. ya çekersin bu adamı ya da bırakırsın. başka da yol kalmıyor..
İle başlayalı 5 ay oldu annem bakıyor çocuğuma söylediğin şeyleri konuşmayı o kadar çok düşündüm ki ama maalesef hiçbir zaman konuşamadım öyle bir ortamda hiç olmadı eşimle o şekilde konuşabileceğim sakin bir iletişim şeklimiz de olmadı
 
Onunla konuşun. Biz maalesef bu derdinize çare olamayız. Başkasının yanında ses yükseltmek, küçümsercesine konuşmak evi terketmek için ayrılmak için bir sebep bence.
Çocuk olunca o kararı kolay bir şekilde veremiyor insan malesef birisi anlatsa ben de aynı şeyi söylerdim mutlaka ama yaşayınca cesaret etmek zor geliyor
 
Back
X