emsal olması için yazıyorum, dert değil huzur artık benimkisi.
Eşim 44 ben 35 yaşında ilk evliliğimizi 2 ay önce yaptık. Aşk evliliği yaptık başta annesi de çok destekledi hatta bizi ölüyorum tehditleriyle hızlıca evlenme konusunda fişekledi. Sonrasındaysa düğün süreçlerinde tutturmalar, mızmızlanmalar ilgi beklentisi peşindeki annesi dışında bir sorunumuz olmadı.
fakat eşim en son dayanamayıp annesiyle yaptığım tartışmayı bahane ederek bana binbir çile çektirdi 3 haftadır.
İstemiyorum, soğudum, uzaklaştım demesi yetmezmiş gibi gidip eşine dostuna beni kötüleyip kendisini küçülttü.
İkimiz de iyi kariyerliyiz çocuk için benim çalışmama ara vermemi istemişti evimi kapattırdı haliyle evlenince ve şimdi eve bile uğramıyor. Bir süre ağladım zırladım başıma gelenlere.
onun iş seyahatlerinden ötürü 10 gün birlikte yaşamadığım ne hayallerle kurduğum evimde bunalımlara girdim çıktım.
Sonra doktora gittim. Eşimin annesiyle karı-koca ilişkisi yaşadığını ve bana karşı suçluluk hissettiğini duyunca beynimden vuruldum. Bütün işkenceleri boyunca alttan alan ben bayramda annesiyle beni boşamaya karar verdiğini duyunca her şeyi bitirdim kafamda.
1 yıldan önce anlaşmalı boşanma olmadığı için hemen dava açmasını söyledim. İş bağlantılarımla hemen iletişime geçtim, düğün takılarımı bozdurup yatırım yaptım. Dava açtığında da resmi makamlar önünde imza atıp 1 gün dahi evlilik sorumluluğu taşımama şımarıklığı neymiş tazminatlarla ödetmeyi düşünüyorum sırada ilk iş iyi bir boşanma avukatı bulmak.
Diyeceğim odur ki büyük resme bakın hanımlar. Kendinize acıyıp bataklığa battıkça her şey daha da kötüye gidiyor. Ben de hala seviyorum hala üzgünüm. Ama hayatta kocadan daha önemli şeyler var.
Şimdi beni destekleyen en yakın dostu (ve işindeki sağ kolu) ona çıkar yüzüğü bitirdin her şeyi diyormuş çıkaramıyormuş. Aklı başına geldiğinde iş işten geçmiş olacak...