- 22 Kasım 2014
- 3.217
- 4.661
- 133
- 38
13 senelik tek çocuk annesi olarak ben kesinlikle şart diyorum. Benim fikrim ve tecrübem tabi ki.
Oğlum çok ağlamıştır kardeşim yok diye. Kuzenleri gelsin bizde kalsın diye. Yalnızlığını çok gördüm. Ona hissettirmesem de. Hele ki şimdi iki kardeş olan kendi yeğenlerimin arasındaki bağı gördükçe daha da iyi anlıyorum oğlumun kaçırdıklarını.
Şu an 13 yaşında. Hala bütün tatillerde halasındadır, kuzenleri orada olduğu için. Kardeşlerim onlar benim diyor ama değil nihayetinde. Hep bir kardeş yerine koyacak arkadaş veya kuzen aramıştır.
Burada hep kötü örnekler söyleniyor. Bilmiyorum ki hiçbir kardeş mi anlaşamıyor. Her kardeşlik aynı değil. Pek çok kişi de kardeşiyle mutludur. Biz de üÇ kardeş her zaman bayılmıyoruz birbirimize. Daha yakın arkadaşlarımız da var. Ama günün sonunda annem ve babamla ilgilenmemiz gerektiğinde, ya da acil bir işimiz olduğunda, ya da bayramda seyranda şenlik olduğunda hep kardeşlerimizleyiz. Arkadaşlarımız da kendi aileleriyle. Öyle aile olacak arkadaşı bulmak pek de Mümkün değil.
Bir evlilikte çocuk şart değil ama bir çocuk varsa ikinci çocuk şart bence. Daha fazlası lüksten.
Arada yaş farkı olmasının bir önemi yok. 16 yaşında abi olup, kardeşini görebilmek için yurttan ayrılıp eve geçen arkadaşımın oğlu var. Oyun arkadaşı olmasa da, gayet abi gibi hissediyor.
Ben 8 senedir istiyorum ama sağlık sebebiyle olmuyor. Ama onu da yoluna koyup tekrar denemeyi düşünüyorum Allah nasip ederse.
Bence ilk çocuk kadar korkmayın eşinizden ve ailesinden. O zaman tecrübesiydiniz, şu anda çok daha deneyimlisiniz ve alışkınsınız çocuk düzenine.
Ben de ilk çocukta yaşadığım bir sürü saçmalığı anlatsam, burdan Bağdat a yol olur. Ama şu anda onları yaşamayacağımı biliyorum.
Oğlum çok ağlamıştır kardeşim yok diye. Kuzenleri gelsin bizde kalsın diye. Yalnızlığını çok gördüm. Ona hissettirmesem de. Hele ki şimdi iki kardeş olan kendi yeğenlerimin arasındaki bağı gördükçe daha da iyi anlıyorum oğlumun kaçırdıklarını.
Şu an 13 yaşında. Hala bütün tatillerde halasındadır, kuzenleri orada olduğu için. Kardeşlerim onlar benim diyor ama değil nihayetinde. Hep bir kardeş yerine koyacak arkadaş veya kuzen aramıştır.
Burada hep kötü örnekler söyleniyor. Bilmiyorum ki hiçbir kardeş mi anlaşamıyor. Her kardeşlik aynı değil. Pek çok kişi de kardeşiyle mutludur. Biz de üÇ kardeş her zaman bayılmıyoruz birbirimize. Daha yakın arkadaşlarımız da var. Ama günün sonunda annem ve babamla ilgilenmemiz gerektiğinde, ya da acil bir işimiz olduğunda, ya da bayramda seyranda şenlik olduğunda hep kardeşlerimizleyiz. Arkadaşlarımız da kendi aileleriyle. Öyle aile olacak arkadaşı bulmak pek de Mümkün değil.
Bir evlilikte çocuk şart değil ama bir çocuk varsa ikinci çocuk şart bence. Daha fazlası lüksten.
Arada yaş farkı olmasının bir önemi yok. 16 yaşında abi olup, kardeşini görebilmek için yurttan ayrılıp eve geçen arkadaşımın oğlu var. Oyun arkadaşı olmasa da, gayet abi gibi hissediyor.
Ben 8 senedir istiyorum ama sağlık sebebiyle olmuyor. Ama onu da yoluna koyup tekrar denemeyi düşünüyorum Allah nasip ederse.
Bence ilk çocuk kadar korkmayın eşinizden ve ailesinden. O zaman tecrübesiydiniz, şu anda çok daha deneyimlisiniz ve alışkınsınız çocuk düzenine.
Ben de ilk çocukta yaşadığım bir sürü saçmalığı anlatsam, burdan Bağdat a yol olur. Ama şu anda onları yaşamayacağımı biliyorum.
