2 yaşındaki kızım ve krizleri..Allahim sabır

İlk kızımda çok ağır bir şekilde yaşadık bu dönemi, tecrübesizlik zor, çocuklarla aramızdaki dengeyi kuramıyoruz malesef. Ben de ağlamasın aman millet ne der yeter ki sussun diye bir çok isteğini yapıyordum ama bu daha da kötüleştiriyor. Bir pedegoga danışın, biz böyle aşmıştık. Ağlamasına müsade edin gereksiz isteklerini diretse de yapmayın, kendine zarar vermeyecek şekilde etrafında olun ama krizini yaşamasına müsade edin demişti. İkinci kızımda çok kolay atlattık çünkü zamanla anlıyor insan bir çocuğun kalbini, anne olmanın koşulsuz sevgi ve sonsuz sabır gerektirdiğini ama bu asla kuralsızlık, otorite boşluğu sanılmasın, yaşları ne olursa olsun çocuklar kuralları seviyor. 2 yaş benliğini kabul ettirme savaşı veriyor otorite kim onu anlamaya çalışıyor. Allah kolaylık versin
 
Tam olarak bu yöntemi uyguladım oğlum da. Sakinleşince gir odaya diyordum ağlama krizi başlayınca. Ağlıyor sakinleşince giriyordu oturma odasına. İki üç gün yaptı bunu. Bir daha da ağlayarak hiç birşey yaptırmadı. Ağlayınca elde edemediğini anladı çünkü.
 
Mesajlarinizi tek tek okuyorum hepsi cok iyi geliyor.
Yanliz olmadigimi gormekte güc veriyor.
Uyandi sakindik.
Yemek yaptik birlikte güzel geciyordu sonra yine tutturdu disari cikalim diye.
Annecim yemegimizi yersek cikabiliriz dedim.
biraz direndi hic tepki vermedim öylece bekledim sofra basinda.
sakim kaldim.
sonra birden sustu geldi oturdu yedi yemegini.
simdide parka goturecegim.
boyle boyle geçecek insallah
 
Bağırmadan büyüten varsa ne güzel tebrik ediyorum ama bağırdım diye vicdan azabı çekmelerimizi de tebrik ediyorum ben.
Sürekli yüksek sese maruz kalmak sinirlerini yıpratıyor insanın.
Geçecek, Allah yardımcınız olsun.

Bizde de şu an sallamama durumu var, yaş 3.
Hangisi daha kötü bilemiyorum, bu da ayrı gıcıkmış.
Yapma dediğin şeyleri gülerek yapmaya devam etmesi ve her konuda inatlaşması.
Böyle böyle geçecek, büyüyecekler.
 
25 aylık oğlum var. Ağlama krizleri bizde de facia. Olmayacak şeyi tutturuyor o an. Eşim tahammül edemiyor, o kadar diyeyim. Ben genelde krizin geçmesini bekliyorum. Sadece kendine zarar gelmemesine dikkat ediyorum. Biraz ses tonu düşmeye başlayınca kucağıma alip seviyorum.
 
Sanki benim oğlumu anlattin. Şu an 3.5 yaşında ama benimki ama aynen dediğin gibi çok zor geçirdik 2 yaş sendromunu. Ağlama krizlerine girer sonunda ağlamaktan kusunca susardi. Bir de kusmuk temizlerdim cinlerin tepeme daha çok cikardi. Hala da bazı huylar devam ediyor ama giderek azaldı. Mesela ben evden ayrılırken bazen yine ağlıyor bazen de hiç umursamıyor keyfine göre yani. Zamanla azalacaktır ama formülü yok ki şunu yap bunu yap geçer diyemez kimse. Tek önerim inatlasmamaya çalış , iş inada binince cildiriyorlar çünkü.
 
benim oglum da oyle. ne soyledigimin onemi yok, hayir olmaz diyor parmak sallayarak. bugun 2 yas asisi vardi, ebe dedi iki yas sendromu suresinde herseye itiraz edecekler cunku srtik dunyanin onlarin etrafinda donmedigini fark ediyorlar diye.. sabir edersek bu gunlerde gececek diye dusunuyorum:)
 
Benim de ikizlerim 32 aylık..birinin günde ,1 yada 2 kere tutuyor.. birinin de iki günde bir..isteklerine göre tavrın değişiyor makul bir şeyse yapıyorum.. değilse aglasalar da net bir tavır sergiliyorum.. sakince susmalarına bekliyorum.. oldukça zor oluyor ama ağlamaları insanin enerjisini emiyor
 
Off çok zor. Allah güç kuvvet versin size..

Malesef geçip gidene kadar etkili bir anda kesecek yöntem yoktur bunu..

Önceden, yani oğlum iyice meydana çıkıp "artık ben de varım" der gibi kendini göstermeden önce bir yerde bağıra bağıra ağlayan bir çocuk duyunca tedirgin olurdum "acaba dövüyorlar mı?" diye..

Ama sonradan farkettim ki bir yerden tek bir çocuğun bağırtısı geliyorsa ve bu sık tekrarlanıyorsa "birileri krize girmiş yine" diye düşünürken buluyorum kendimi.
Zaten o ağlama tanıdık gelmeye başlıyor insana :)

Biz 2 yaş sendromunu kısmen teğet geçtik. Ama 3 yaş gayet çetrefilli ve aksiyonu bol geçiyor..
 
Sedef inan bunca zaman hep öyle yaptik.
Mutfak küçük olunca salonda yiyoruz yemeklerimizi.
Mesela sofra kurulacak,bezi ekmegi gorurmek kizimin gorevi.
zaten birlikte yiyoruz hep.
ama 2 yas donemi oyle biseyki nerde nasil bi kriz yasayacagimizi kestiremiyoruz.
biraz evvel disardan geldik.
arkadaslariyla oynuyordu guzel guzel.
sonra birden yine tutturdu aglamaya.sevdigi bi arkadasi gitti evine.
ama yirtiyor kendini.etraf herkes bize bakiyor.
zorla baska bi yone cevirdim dikkatini.
inanin cok zor.
simdi dusunuyorum 20. ayina kadar genel anlamda uysal soz dinleyen bi kizim vardi.inan taniyamiyorum artik.
 
28 aylık bir kızım var. Biz ağlama nedir bilmezdik. Sadece hareketli ve uykusuzdu bebekliğinden beri.
Fakat son üç aydır ilginç şeylere ağlar oldu.

Mesela az önce odasının lambasını (büyük hata yapatak) ben açtım diye ağladı. 2 yaş sendromunun şanındandır; kendilerini "Ben oldum." zannediyorlar. Çareyi yapabileceği her şeyi ondan istemekte ve ağladığı anlarda onu anlayamadığımı defalarca söylemekle buldum. Hatta o ağladığında Fransızca konuşuyorum anlayamayıp affalladığında "Ben de ağlama dili bilmiyorum" diyorum.Nispeten daha iyi sayılırız.

Ha bir de "2 ne ki sen 3 yaş sendromunu gör." diyolla... Birkaç huni aldim bekliyorum....
 
Bu 2 yaş ve 3 yaş sendromunu atlatirken biz birgun ozleyecegimi hiç düşünmezdim. Evet kızlar yanlış duymadınız. Bugünleri ozluceksiniz ve hatta keşke hep o günlerde kalsaydık dicek siniz 14 yaşında bir kızım ve 12 yaşında bir oğlum var. Ergenliğin gobegindeyiz kızımda. Oğlumda sanırım 1- 1,5 yıla kadar girer ama farkındayım başlıyor yavaş yavaş karakter değişimi. Bence bugünleri olabildiğince sevin. . Bu arada ben yaş sendromlarinda kesinlikle cok nettim. Ufakliklar tereddüte düştüğünüzu hissediyor. Anladıkları anda daha da tirmaniyor öfke ve ağlama krizleri. En güzeli kendilerine zarar vermedikleri sürece rahat bırakmak. Bırakın ağlasınlar, komşular da aynı yollardan geçti merak etmeyin
 
Ah ah. Ben şuan ikisini birden yaşıyorum. Biri 2 yaşında, biri 13
 
Bunların hiçbiri işe yaramıcak diyorsunuz yani.Ben de psikolojımı hazırlayayım o zaman ufaktan. 18 aylık benimki de bişey kalmamış.
 
sedeflidondurma .!.:
Bunların hiçbiri işe yaramıcak diyorsunuz yani.Ben de psikolojımı hazırlayayım o zaman ufaktan. 18 aylık benimki de bişey kalmamış.
Genişletmek için tıkla...
Malesef hazirla kendini:))
bi doktor demiştiki sağlıklı büyüyen çocuğun normal gelişimsel dönemlerini yaşıyorsunuz,bunları yaşamamnız anormal bi durum olurdu.sevinmeniz lazım demişti.
bazen aklima onu getiriyorum.
mesela teyzemin oğlu 2 yasindaydi.
tüm gün tek oyuncakla oynardi araba.
hiç sikilmadan oynarmiş.
fazla konuşmaz aglamazdi pek.
teyzem ofosine goturur getirirdi. hep derdik iyi ne guzel zorluk cikarmiyor diye.
bigün kayinpederi kizim konismasi lazim yinede bi doktora goturun diyor.
suphe dusuyor ve goturuyor ki bebegi otizmli çikiyor.
teyzem yerli bir oldu.ofisini kapatti.
tum gun bebegiyle ilgilenmeye basladi.
bi suru oyuncak aldi yaraticiligi gelişsin diye.
yani bi yandan normal bi seyirdeyiz sukur diyorum.
diger yandan ya sabir çekiyorum:))
 
Çok şükür ya sağlıklı oluşlarına ne kadar şükretsek az. Bunları hatırlayınca çektiğimiz sıkıntıların sıkıntı olmadığını anlıyoruz. Rabbim şifasız dert vermesin.
 
Benimki de ayni. Ben de agliyorum. Ona vermektense sinirden agliyorum.
Yalniz degilsin.
 
Sen yazdinda aklima geldi benim kizda 2 yasinda ve surekli agliyo bu sira, demek bunalima girmis benim hoppa kizim burda okumasam aklimada gelmiyordu:) agladiginda ilgilenmiyorum ben, careyi oyle buldum. Ota cope agliyor cunku..birde sokakta orda burd a yolun ortasina oturuyor beni deli ediyor
 
Kulak tıkacı, sapsakin konuşmak..
bir de siz iyi bir annesiniz,
Çocuğunuzun ağlamasının sizinle katiten alakası yok.
Bunları düşünün
Ha bir de, bazısı hafif bazısı ağır geçiriyor bu dönemi, ama önce gercekten bi sıkıntısı olup olmadığını anlayıp, ardından ağlamasına izin verince, 1-2 ayda azalıyor bu ağlamalar.
Duygularının kontrolünü kendi kendilerine öğreniyorlar,
Üzerine gittikçe, bağırdıkça ya da tehtid veya şiddetle susturmaya yöneldikçe duygularını yaşamayı öğrenemeden büyüyüp insan oluyorlar.
Acaip sinir bozucu bişi biliyorum, benimki 34 aylık oldu, hala arada yapıyor bunu. Ahanda hem de evde oyun oynarken bi anda, sözü söz değil bahanesi dahi yok. Yatıp yere ağlıyor,
Bitince haber ver diyorum ne diyim
Takma bacım takma, kendini yıprattığına değmiyor.
Deli bu deli de geç, mutlu anne mutlu çocuk. Sıkma canını.
Çaresi bulunmadı, ben şahsen ağzımla kuş turtuğumu bilirim, hiç bi bahane oturtamayınca oturup şuursuzca ağlamıştı. Sora bıraktım kendi doğal ortamına
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Kayinvalidem ve Bosanmam
11 12 13
Yorumlar
242
Görüntüleme
30K
gkmnbjk90
M
Çok bunaldım uzun ama derdimi paylaşmak istedim
2 3 4
Yorumlar
64
Görüntüleme
22K
Hellohappiness
Pes!
2 3 4
Yorumlar
66
Görüntüleme
3K
freespirit7
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…