• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

2 yıl geçti, acısı geçmiyor.

Allah yardımcınız olsun. Ne yazacağımı bilemedim. Güzel gunleriniz olur insallah
 
Anneniz bu kadar büyük vicdan azabı yaşarken lütfen ona yaşadıklarımı 21 yaşımı, o zaman maddi hiçbir gücüm olmadığını. Ailemin sırt çevirdiğini. Eski eşimin anlaşmalı boşanmamızda takılar için yazdığımız tazminatı bile 2 yıldır ödemediğini anlatın. Sonra gelip bana da anlatın evladımı aldirmaktan başka hangi çarem kaldığını. O çocuğun doğum masrafları, kıyafetleri, maması bezinin nasıl karşılanacağını. Kaç gece gecenin bir yarısı hastalandığında taksiyle hastaneye götürecek paramın cebinde olacağını hesaplarını siz anlatın bana. Başınızda babanız, kafanızı sokacak bir eviniz varken annenizin yaptığını yapmadım ben mecbur kaldım.
Yaşamadan yargılamayın. Bu kararı ben kendi keyfim için almadım. Zaten öyle olsa, şuan iyi bir mesleğim, kazandığım paralar ve gezip tozduğum ile mutlu olur, bu kadar acıyı yaşamazdım.
sana hak verdiğim tek konu ailenin en büyük kazığı atmış olması.
kocan adi insanmış, o tartışma götürmez. ancak en zor günümde beni ortada bırakan ailemi de affedemezdim herhalde. sana ve evladına sebep olan yine eşin ve ailen.

sen iki yıldır bu travmayı atlatamazken, onlar gündelik sıkıntılarla meşgul belki.

21 yaşında ve sudan çıkmış balık gibi çırpınıyordun belki, anlattıklarına bakılırsa. yine de vicdan azabı çekiyor olman ya da mutsuz olmanın temel nedeni ne sence?

kürtaj mı, ailenin seni mecbur etmesi mi, hayal kırıklıkları mı? hepsi mi?

her şey geçiyor zamanla. bu da geçecek ama öyle ama böyle.

Allah içine ferahlık versin.
 
Back