Günaydın kızlar.Akşam annemler geldi, kalkacakları zaman ben Anıl hadi oğlum gidiyoruz dedim.Mutfağa gittim, eşim arkamdan geldi.Tamam affet beni, hiçbişeye karışmıcam, üzmem seni, bırakmam dedi.Ben olmaz bu kaçıncı dedim.Yeni işime girince daha çok zaman ayıracam sana, sesim çıkmayacak diğer konularda dedi.Ben annemlerin yanına gittim, hadi gidiyoruz dedim.Babam konuşmaya başladı.Para sıkıntınız yok, geçim derdiniz yok, bi çocuğunuz var, derdiniz ne dedi.Eşime; daha önce konuşmuştuk, kızımı üzme dedim, sözverdin, nedir problem dedi.Eşim bişi yok filan dedi.Ben de biraz anlattım durumu.Annem lafa girdi, biz seni çok severiz, bizi hiç kırmadın biz de seni ama o da evladımız, üzülürse bir dahaki sefere onun telefonunu beklemeyiz gelir alırız dedi.Üstelik bu durum bizim kadar anneni de üzer, torunundan ayrı kalmak yıkar onu dedi.Eşim suskun kaldı.Sonra ben eğer bir daha böyle bişi yaparsa ben sizi çağırmam kendim gelirim dedim..Neyse kalkalım dediler, arabayı kardeşime vermişlerdi, otobüsle gideceklerdi, eşim ben götürüyüm,hadi Anılı da al gel biraz gezer uykusu gelir dedi.Annemleri bıraktık eve döndük.Ben Anılı uyuturken eşim mutfağı toparlıyordu.Lavaboya gittiğimde aaah sesleri duydum, acı çekme sesleri.Gittim yanına bir baktım buzdolabının önünde yere oturmuş suratından acı çektiği belli. Göğüs kafesi ağrıyomuş.Montsuz çıkmışdı dışarı, yel girmiş sanırım.Onun ağrısı vardı.Hemen yattı, ben de yattım.Sabah 5 de anıl uyandı.6 gibi uyuttum ve yattım.ışte böyle kızlar.Mutlu muyum hayır, kırgınım halen.Ama yapacak bişi yok...