Uploaded with ImageShack.us
annelik öyle bişeymiş ki 2 pembe kanada bakıp ağlayabilirmiş insan..hem büyütüp bebeğini, hem de içinden hep küçücük kal yanımda kal diye dualar etmekmiş...benim prensesim hep çok zordu zor bebekti zor çocuk oldu genelde uyumadım onsuz banyo yapmadım onsuz bi gece geçirmedim yapışık ikiz gibiydik..ama nasıl oldu da bu 2sene geçti bi türlü idrak edemiyorum ve onunla geçicek yılların hızına da yetişmek istemiorum..çişini söylese diorum, okula gitse, hele bi bensiz vakit geçirmeyi öğrense..ama bunların göz açıp kapayıncaya kadar olucağını bilmek kalbimi acıtıyo..o küçük kanatlar açılıp uçsun istemiorum...ama vakti geldimi de uçmaya hazır olsun istiyorum...Allah yolunu hep açık etsin, güzel bir kader,şans dolu mutluluk dolu bir ömür versin, karşına hep değerini bilenleri çıkarsın,ve hep bu kadar yakınımda ol gözümün önünde uç kelebeğim..seni çok seviyorum
boncuk rahatladım ama olsada tüh demezdim sadece planladığımdan önce olurdu zaten şunun şurası mart nisan düşünüyorum
evet serpil :))) aynen bende ondan giderken arabaya biniyom
merhabaaaaaaaaaa....
ay kaçırmışım nazo bakarsan sevinirim valla,23 kalıp darsa 24..
meralcim çabuk adapte olmuş sıpa ,özlemiş demek ki:))
boncuk ikinize de çok çok geçmiş olsunnnn(
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?