Ata seven nerelerdesin özledik seni. Burada üç tane ekim rüzgarı vardı bir biz kalmıştık. Canım ya seni çok iyi anlıyorum. Bu Rüzgarlar böyle oluyor demek ki

Biz de bu tip sorunlar çok yaşadık, yemedikçe ben üzülüyordum zorladıkça o inat ediyordu. her yolu yöntemi denedik annemle yedirmek için. Ama yok bu öğün bizim zorumuzla ya da oyunla yese bir sonraki öğün lokma yemeyip kendi alacağı kadarını alıyordu. Ben şimdi eskisi gibi zorlamıyorum, hatta bir süre uzun süreler aç bıraktım. Hiç kolay değil, o açken ve o kadar hareket ederken, koşarken zıplarken insanın içi gidiyor gram gram aldığı kilolar da eriyor diye, aç açına nasıl böyle koşup duruyor diye ama işte kendine yeteni alıyorlar ne yaparsak yapalım. aç bıraktım derken her öğün saati ya da aralarda yemek sundum ama yemiyorsa hemen kaldırdım.
Canım ben ne zaman peşini bıraksam yemek konusunda o koşmaya başladı. "Anne açıktım, yiycem ben" demeye. İnsan bunu duyunca çok mutlu oluyor. ama işte biraz rahat olmak ve rahat bırakmak gerek zor da olsa. Her şeyi araştıran, her şeyi deneyen biri olarak Sana tek tavsiye edebileceğim şey bu, rahat ol ve yemek için peşinden koşma, aç kalsa da bekle direnci kırılıyor bir süre sonra, insan açlığa dayanamıyor, o da bunu anlayacak. acıktığını, açlığı öğrenmesine izin ver ne kadar zor da olsa. Sizin hiç olmazsa kilonuz da normalmiş, biz hala 10 kilolardayız inan şöyle 12-13 olsaydı iyice yayardım, o koşsun yemeğin peşinden diye ki şimdi de neredeyse öyle yapıyorum. sabah uyandıktan sonra en az 1 saat yedirmiyorum acıkınca güzel yiyor ki ha bir saat önce, ha bir saat sonra ne farkeder acıksın zaten 6-6,5 gibi uyanır. Öğlen 11,5-12 gibi uyur arada sadece meyve yediririm. uyanınca bir sat sonra 2 gibi de öğle yemeği sonra yine akşama kadar sadece meyve ya da dondurma o da 4ten önce akşam 7 gibi yine acıkır. böyle yani.
yemek seçmesine gelince bu dönemler seçerlermiş, her şey onların seçtiği istediği gibi olacak ya, onun peşine düşüyorlar, dönemsel yani, kalıcı olmaması için yine zorlamamak lazımmış.