benim kzımın , hayata adım atıcağı tarih 28 mayıs..
gün geçtikçe , daha ne alabilirim , ne eksiği kaldı diyorum.. kendimi alışverişe vermiş durumdayım.
ve her gün , ona hazırladığımız odada paketler büyüyor. ve ben o gelmeden , ona aldığımız eşyalarla ,o odanın canlandığını düşünmeye başladım.
arada bir farkında olmadan ayaklarım beni , o odaya götürüyor. sanki yaşayan biri şimdiden varmışcasına..
bu normal mi bilmiyorum ama büyük bir özlemle , odanın sahibinin doğmasını bekliyoruz..
şu an hayırlısıyla tek isteğimiz, onu kucağımıza almak..
tabii ardından gelicek , uykusuz geceleri düşünmeden:)