saol dilegece...aynen öyle..belki benim sıkıntılarım geçiyo yavruma..evimiz yok, odasını kuramadık oğlumun..bütün eşyaları paketlerinde kaldı...
annem de çok ısrar ediyo ama ona da çok cesaret edemiyorum..akşamları eşim çok ilgili..gecenin ikisine kadar birlikte uğraşıyoruz..annem bu kadar sabır gösterir mi bilemiyorum..sonuçta eşin yanında olmayınca herşeyden tek başına sorumlu oluyosun....bir de benim abimler annemlerle birlikte oturuyo ve iki küçük yeğenim var

( biri 5 biri 2 yaşında..malesef kendi evlerine geçmiyolar, annemlerle yaşamak sırtlarını zavallı annemle babama dayamak tabi kolaylarına geliyo..ev de çok büyük 350 metrekare.......ve yengemden de pek haz etmiyorum........
öyle işte zor durumdayım...ama eşim şubat mart gibi yine alakasız bi yere göreve gidecek gibi görünüyo..öyle olunca mecburen gidicem ya anneme ya kayınvalideme

(( orda da görümcem var ıyyy

(
o yüzden şimdilik bööle orduevinde bi odada yaşamaya mahkumum.......