eşimde öğretmen.bana çok yardımcı oluyo.zaten o olmasa kafayı yerdim ama inan ikimizde tükeniyoruz.elbette anneler daha çok yıpranıyo.büyük oğlum tam ilgi döneminde.kardeşi doğunca dahada bebkleşti.bu beslenme kusma gelişmeme diğerinin astımı sürekli ciğerlerinin tıkanması doktora gitme devamlı tedavisi çok yıprattı bizi.sabır diyorum.bu günlerde bitecek ama inşallah sağlıklı büyütmeyi başarırım.üstelik çalışıyorum bi de okul öğrencilerim var.çalışıncada çocuklarımla az ilileniyorum kaygısına ve suçluluk duygusuna kapılıyorum.
anladım canım..ama böyle bir kaygı taşıma bence,onlar için çalışmıyo musun biryerde....inşallah sağlıkları normale döner bir an önce