kızlar bir arkadaşımla konuştum doğumuna bir hafta kalmış olan... öyle moralimi bozdu ki anlatamam. kalkıp yemek yemek bile istemiyorum. "niye yaptık ki bu bebeği şimdi bir sürü acı çekecez, sonra da bir sürü ayak bağı" falan derken buldum kendimi mafoldumben ağlamak istiyorum. zaten ağrılardan doğru düzgün yatıp uyuyamıyorum dinlenemiyorum. çok yorgunum. ne yesem midem volkanik dağ gibi yanıyor ve ağzıma doğru acı acı asit geliyor. offfff geri dönüşü olmayan bir yoldayım, dışarıda rüzgar. biryerlerden güzel bir umut tutacak olsam elimin içinde köpük gibi sönüyor. aklıma neler neler geliyor ama yazmıyorum çünkü sizin de moralinizi bozmak istemiyorum mafoldumben