2010 temmuz annelerinin doğum hikayeleri...

her kesin gözü aydın.bizim Ozan 2bucuk aylık oldu teyzeleri.malum giremiyorum fazla internete hepinizi kocaman öptum
 
slm kızlar bende dogum yaptım ee bende bıseyler yazayım artık..:) 14 temmuz gunu sabah kontrolum wardı tsadufen kayınwalıdemde geleyım ddı yoksa hep tek gıdıodum ben 39+3 teyım ogun bu arada dr ultrason we muayene sonrası suyunda 6 cm lık azalma war we 1 cm lık acıklık war dedı nstye gıttım asırı sancı we agrı cıkıo ama bende tık yok mecburen yatırmam lazım senı bebegı rıske atamam dedı we ben daha ne oldugunu anlamadan yatısım gerceklestı apar topar saat 10da hastaneye gırısı o gırıs bagladılar benı nstye sancı odasında ertesı gun saat 16ya kadar orda yattım we ısın kotusu herkesın sesını duyuyorum ama benı kaldırmıolar we kımseyı goremıorum gece zaten gecmek bılmedı bı ılac yerlestırdıler acılma olsun dıe am bende yıne bıse yok baktılar olcak gıbı deıl bu sefer sunı sancı allahım boyle bı ezıyet yok kendı sancın mukemmel bıseyy onun yanında.nese hoca geldı sena sezeryan demısler ama korkma normal dogum yapabılırsın dedı bende esıme felan haber werdım gıdın normal olcakmıs dıe 5 dk gecmedı sedye geldı aldılar benı amelıyathaneye tabı bu arada benım kendı sancılarımda baslamıstı amelıyat masasında bıle sancım wardı sona rutın ısler we uyanıp begımın yanına gelısım:) ondan sonrası tamamen bı mucıze allah herkese nasıp etsın ınsallah...
 


Hayırlı olsun canım allah analı babalı buyutsun bebısını
 
Canım oğlum Arda 26 temmuzda beklerken 18 Temmuz 2010 saat 16.30'da aramıza katıldı.Sabah saat 6da suyum geldi hemen yola çıktık.Önce özel hastaneye gittik ama anestezi uzmanı olmadığı için doğum kabul etmediklerini söylediler.Benim moralim bozuldu biraz.Mecburen devlet hastanesine gittik.Saat 7de hastaneye girişimiz yapıldı.Sonra yatırdılar beni.Sabah lavma yapıldı.Açılma hiç yoktu önce.Mecburen beklemeye başladık.Benim hafif hafif sancılar başladı.Saat 13.00da sancı odasına alındım ve suni sancı verdiler.Tabi bazen ağrılar dayanılmaz oluyordu.O anlarda keşke sezeryan olsaydım diye düşündüm.Orada 3 saat kaldım ve saat 4 gibi doğuma alındım.3-4 kez ıkındıktan sonra bebeğimin ağlama sesini duydum.O an dünyalar sanki benimdi.O kadar rahatladım ki anlatılmaz bir duyguydu.Ağlamaya başladım.Dikişler atılırken sanki acı bile yoktu.O an acı bile kalmadı bebeğim sağlıklı doğunca.Hemen bebeğimi giydirdiler.Birlikte çıktık doğumhaneden.Ailem eşim hepsi heyecanla kapıda bekliyordu.Ertesi gün saat 4 gibi de hastaneden çıktık.Benim doğum hikayem de böyle.Allah herkese kolay ve sağlıklı doğum nasip etsin.:Saruboceq:
 
ay hepsini okudum maşallah hepinize Allah analı babalı büyütmek nasip etsin bebişlerinizi en çok oya sana üzüldüm ama mutluson olduğu için ve hamileleik sanırım bende ağlamadım diyemem maşallah tekrar hepinize Allah bize de hayırlı doğumlar nasip etsin
 
merhaba kızlar,
benim kızımın beklenen doğum tarihi 25 temmuzdu.
1 hafta önceki kontrolümde drum henüz bebeğin başının doğum kanalına girmediğini büyük ihtimalle sezeryanla doğuracağımı söyledi.
en başından beri normal doğum istediğim için bu haber biraz moralimi bozdu açıkçası
drumla 2 gün sonra görüşmek üzere ayrıldık.
bu arada son 1 aydır nedeni belirlenemeyen bir alerjik reaksiyonum vardı.
bacaklarım kollarım dalga dalga kırmızı döküntülerle doluydu.
geceleri hiç uyuyamıyordum bu yüzden sürekli geziniyodum evin içinde...
son kontrole annemle birlikte gittik.
drum yine baktı bebek hala girmemiş kanala zaten karnım da hiç inmemişti.
suyum gelirse kordon sarkabilirmiş, bebeğe oksijen gitmezmiş.
o zaman da yine sezeryanla olurmuş doğumum ama bebeğe de birşey olabilirmiş...
bunları da duyunca zaten 40 haftalık da olduğum ve bebeğimim gelişimi konusunda içim rahat olduğu için ok dedim ama eşimle annemle konuşup randevu alalım diyerek çıktık.
eşim önce başka dra gidelim belki o farklı birşey söyler falan dedi.
annem sen nasıl istiyosan öle olsun sen karar ver dedi.
bense anesteziden deli gibi korktuğum, ameliyat olmaktan aklım çıktığı halde gayet rahat ve huzurlu şekilde karar vermiştim ertesi gün bile olabilirdi doğumum...
drum 2 gün sonrasına 21 temmuza randevu verdi biz annemle telaşa başladık.
ertesi gün hazırlıklarla geçti gitti.
gece duşumu aldım, saçlarıma fön çektim çantaları kontrol ettim...
sabah 6 da uyandık, 7de hastaneye vardık önümüzdeki takside drum vardı:) kapıda karşıladı bizi:))
beni odaya aldılar, anestezi uzmanı bildik soruları sordu, bu arada da beni hazırladılar ameliyat önlüğünü giydirdiler...
sedyeye yatırdılar beni, hepimiz öle heyecanlıydık ki ne sarılıp öpüştük ne helalleştik...
asansöre bindik, çocuk dru da bizimle çıktı ameliyathaneye. ben çok şaşkın olduğum için ne ağlayabiliyordum ne gülebiliyordum..dr dedi ki güzel şeyler düşün sakın ağlama, şimdi ağlarsan ağlayarak uyanırsın, güzel şeyle düşün mutlu uyan dedi...
ameliyathaneye girdik, anestezi uzmanı ve drumla zaten genel anesteziye karak vermiştik tavan yapmış heyecanım yüzünden.
beni masaya aldıklarında düşündüğüm son şey herşeyin aynı filmlerdeki ameliyat sahneleri gibi olduğuydu:))
sonrası biraz kötü ama.
çıktığımda sarhoş gibiydim, bebeğim yanımdaydı, eldivenlerini çıkarıp ellerine baktım hemen elleri bana benzemiş mi diye...
kıpkırmızıydı kızım hırıl hırıl uyuyordu melek gibi...
gelenleri hatırlıyorum ama kopuk kopuk...
genel anestezinin dezavantajı da bu...
ilk gün ağrım oldu ara ara ama ağrı kesici yaptılar sık sık.
akşam hemşire beni yürütmeye geldi.
en çok o zaman zorlandım, ayağa kalkınca bacaklarımdan aşağı kan boşaldı, onu görünce başım döndü kötü oldum ama çabuk toparladım.
neyse ben iki büklüm halde koridorda acılı bir yürüyüş yaptıktan sonra odaya geldim.
o yürüyüşten sonra çok büyük bir hızla toparlandım.
ertesi sabah hiç yardımsız ayağa kalkabiliyor bebeğimle ilgilenebiliyordum.
korktuğum gibi olmadı yani hiç birşey....
bebeğim bugün 11 günlük.
Allah hepimize evlatlarımızı bağışlasın, dertsiz doğumlar nasip etsin inşallah...
 
selvacım allah analı babalı büyütsün cnm
annelik dünyanın en büyük we muhteşem duyqusu allahım dileyen herkeze nasip etsin
bebişini qüle qüle büyüt
 
kizlar merhaba,
oglumun beklenen dogum tarihi ultrasona gore 30 hazirandi sat gore ise 10 Temmuzdu.6 Temmuz gecesi ara ara adet sancilari gibi sancilarim oldu birkac defa, sancilarim basladi sandim fakat sonra kesildi.Carsamba sabahi kalktigimda cok hafif sancilarim vardi sonra ebe geldi ve dogumum geciktigi icin ikinci ve son kez acma islemini yapti, eger normal yolla olmazsa 12 temmuzda suni sanciyle dogumu gerceklestirecegiz dedi.Fakat ebe gittikten sonra kanamam biraz artti, gecen haftaki isleme gore kanamam birazcik daha fazlaydi.Misafirlerimiz vardi, cok keskin ve uzun araliklarla sancilarim gelip gidiyordu.Misafirler gittikten sonra aksam 7 gibi falan bir yuruyuse ciktik annemle belki sancilarim artar diye, 9 a kadar falan yuruduk geldik.Biraz oturdum kk da yazisiyordum sancilarim birazcik daha artti ama dogum sancisinin daha uzun surecegini dusundugum icin pek ciddiye almadim,cunku kisa kisa keskin sancilardi.Anneme hadi biraz daha yuruyuse cikalim cok bunaldim dedim ciktik 9.30 gibi falan bir saat yuruduk eve yaklastik anneme asagi dogru bir agarlik hissediyorum dedim eve geldik tuvalee gittim sancim iyice artti koltuga oturdum ve birden anne suyum geldi dedim.Hemen esimi geldi hastanaye gittik 10.30 gibi.Dogumda esim ve iki arkadasim daha vardi.Sadece bir igne istedim agri kesici olarak, oksijen aldim ve onu aldikca bayiliyordum onun icin oksijeni vermediler.Acilmam cok gec oldugu icin suni sanci verildi 20 saat sonra ancak acildim ve artik dogum icin birsuru degisik pozisyon denendi ama birturlu bebek gelmiyordu, ensonunda doktor bebegin kafasinin yanda oldugunu farketti, ve bebegi vakumla alacagiz eger olmazsa sezeryan olacaksin dedi.Sezeryani duyunca cok uzuldum.Kendimi oyle sartlandirmisim ki normal doguma ne sezeryan mi dedim o kadar sanci cektikten sonra sezeryan mi olacak diye dusundum.Ameliyathaneye alindim ve en yakin arkadasim da benimle beraberdi, tek bir kisiye izin verdikleri icin esim giremedi, 20 saat epidural almamak icin o kadar sanciya katlandim ve dua ediyordum ne olur bir an once dogsun da sezeryan olmasin diye.En sonunda oglumun sesini duydum karnimin uzerine yatirdilar ve sicacik vucudunu hissettim ve koluna dokundugum hatirliyorum, arkadsim ben ve bebegim ucumuzde nasil agliyorduk.Oglum kandil gunu dogdu.Artik butun agrilarim bitmisti oglum sukurler olsunki sapasaglam dogmustu.
Dogum yapmamis arkadaslara tavsiyem dogum icin bir plan yapmayin lutfen, cunku ne kadar plan yapilirsa yapilsin o anda hersey degisebiliyor, sezeryan ya da normal dogum aslinda farketmiyor en onemlisin saglikla bebegini kucagina alabilmek, su andaki aklim olsa o kadar uzun sure bosu bosuna sanci cekmez en bastan epidural alirdim belkide.Neyse en onemlisi bebgimin saglikli birsekilde kucagimda olmasi simdi.
 
selva suhenza allah yavrularımızı analı babalı büyütmeyi nasip etsin :))
 
bu da benim hikayem olsun
27 temmuzda dogması beklenen kızım acele davrandı.10 temmuz sabahı saat 5 gibi lavaboya kalktım ve belımde agrı vardı üşüttüm galiba dedim tekrar uyudum.daha sonra agrıdan duramaz oldum evde kıvranıyorum bu arada babamın evındeyım babam kayserıye esımde koye aılesının yanına gıttı bır gun once kontrolde sancım cıkmadı gonderdım kendısını.halbuki daha once de nst de sureklı sancım cıkıyordu hatta bu yuzden hastanede yatmıstım.neyse anneme söyledim o da üşüttün ondandır dedi.bıraz daha bekledım artık sancıdan zıplamaya baslayınca dayıma haber ettım o benı hastaneye yetıstırdı.direk muayene odasına aldılar acıklıgıma baktılar.9 cm dedı hemen dogumhaneye cıkardılar.lavman yapıldı ama ben sancıdan oluyorum halen benı bekletıyorlar.nst ye baglıyorlar ben nst de duramadım sancıdan cıhazı soktum cıkardım.tekrar acıklıgıma baktılar.bu sırada nöbet degısımı varmıs onu bekledım.yenı gelenler yıne kontrol ettıler ve hemen doguma alındım 3 ıkınma sonra kızıma kavustum dogum sırasında hiçbir acı hissetmedim.fakat dikişlerim atılırken çok canım yandı orda daha cok bagırdım toplam 14 dikiş atıldı ama yavruma sag salim kavustugum için gerisi önemli değil 7.45 te doğumhaneye girmiş ve 9 15 te kızımı doğurmuştum.tabi bu sırada babası da yetişmişti.doğumhaneden çıktıgımda karsımdaydı.onun o heyecanı görülmeye değerdi
 
slm kızlar 13 temmuz 23.30 da sancım geldi ve hastaneye gittik ben 12 saat sancı çektim ve sadece 2 cm açıldı sonra beni sezeryana aldılar epidural oldum neyse bebeğimi kucağıma aldım darısı tüm isteyenlerin başına
 
ben de yazayım hikayemi gerçi çok ilginç değil ama olsun. 15.07.2010 tarihinde videoyla hamileyken ki son video çekimimizi yaptık. oğlumuzla konuştuk. sabah ta son fotoğraflarımızı çekildikten sonra 16.07.2010 da sabah 7 buçuk gibi annem babam eşim ve ben hastanenin yolunu tuttuk. ben oldukça sakindim ama aslında korkuyordum. her zamanki bel ağrım yine vardı. hastaneye gittik ağrılı bir şekilde. hemen yatış yapıldı. işte malum lavmandır nstdir sonra doktorum geldi ve ameliyathaneye alındım. epidural kısmı düşündüğümden daha sıkıntılı geçti. uyuşma geç oldu ve çok korktum. ve uyanık ameliyat olmak gerçekten çok sıkıntılıydı bitmek bilmedi.ama bebeğimi bembeyaz sıcacık yanağıma değdirdiler. öptüm kokladım onu. çok muhteşem bir duyyguydu. onu öyle görmek için her türlü sıkıntıya katlanılır yani. sonra bebeğimi bebek bakım odasına almışlar orda bizimkiler merak içinde bekliyor. hangi bebek diye bakıyolarmış. bizimki hemen elini kaldırmış benim der gibi :)) zaten eşimin kopyası olduğu için hemen tanımışlar. sonrası malum herkesin yaşadıkları. benim hikayem böyle oldu. güzel standart bir sezeryan doğum:)) ama sağlıklıyız en güzeli:))
 
karciceqim .!.:
selvacım allah analı babalı büyütsün cnm
annelik dünyanın en büyük we muhteşem duyqusu allahım dileyen herkeze nasip etsin
bebişini qüle qüle büyüt
Genişletmek için tıkla...

amin canım:)allah evlatlarımızı bize bağışlasın:))

gulll .!.:
selva suhenza allah yavrularımızı analı babalı büyütmeyi nasip etsin :))
Genişletmek için tıkla...

amin canım cümlemizin:)


maşallah canım allah analı babalı büyümeyi nasip etsin inşallah..
 
ewett artık bizde hikayemizi yazalım
18 temmuz qecesi banyoda ayaqım kaydı we yere yüz üstü düştüm karnımı tuttum ama burnum sanırım tekrar kırılmıştı heryer kan annem we eşim fenalaşıp korktular ama benim korkum oqluma bişey olmasıydı we şükür oqlum hareket ediyodu hastaneye qitmedim ertesi qün (19 temmuz) qünü annem ben we eşim hastaneye kontrole qittik we nts ye baqlandım oqluşum qine nts wermedi dr bebekte düşmeden bi problem yok dedi doqum qününü kararlaştırdık ben aslan burcu o0lsun istedim we 24 temmuz cumartesi qününü kararlaştırdık .dr çıktık we ablamlara qittik ablam çok dua ediyodu inşallah bu qece doqar belemez diye qece saat 12 de ewimize qeldik we duş aldım kk yazışıyodum eşim uyuyordu we benim kanamam olmuştu hemen kk da kızlara yazdım yani canlı yayından doquma qittimm :))
dr ara dediler bende aradım dr qel hemen bakalım dedi ama bende bi sakinlik qörmeyinnn
kalktım tekrar duş aldım çantaları kontrol ettim eşimi kaldırıdım hadi kalk doquma qidiyoruz dedim adam şok oldu tabiki klktık qiyindik çantaları aldık we yola koyulduk ama hala ben çok sakinim eşimde hafif telaşlı kimselere haber wermedik hastaneye qittim ntsye baqldılar sancım çıktı ama açılmam yoktu dr sabaha doquma alıyorum seni dedi qece lawman falan yapıldı sabah saat 08.00 de ameliyat haneye qötürülüyporum ama ben nasıl aqlıyorum eşim öptü we ameliyat haneye indik tabiki benim heyecandan
tansiyonum 20 olmuş epuduralim yapıldı dr qeldi ben daha kesecekler diye beklerken oqlum
ANNE diye baqırdı herkez şaşırmıştı oqlum anne demişti ben qöz yaşlarıma hakim olamadım kolaymı 7 senenin bebek özlemi wardı
oqlumu qetirdiler kokladım öptüm o kokuyu hiç unutamam ömrüm boyunca
doqumdan çıktım oqlumu küweze almışlar nefes problemi yaşamış we saat 11,de aileme falan ben doqum yaptım diye haber werdim tabi herkez şokta biz oqlumu 24 temmuzda beklerken oqlum 4 qün önce qelmişti
şimdi kuzum kollarımda allahım dileyen isteyen herkeze bu duyquyu tattırsın inşallaahhhh
enesim minik mucizemm:))))
 
Eveeet aradan belki 17 gün geçti ama ben henüz hazır buldum kendimi bu hikayeyi yazmak için.
Umarım fazla uzatmadan yazabilirim o unutulmaz güzel anlarımızı.

Biliyorsunuz arkadaşlar biz küçük bir ilçede görev yapıyoruz.Ve hamileliğimin başından beri doktorlardan yana pek de şanslı olamadım.Son aylarda doktorumu değiştirmek zorunda kaldım.KEndi doktorumun tayini çıktığı için.Gelen gideni aratır derler yeni bayan doktorsa hiç ama hiç hoşuma gitmiyordu ama ona muhtaçtım ilçedeki tek doktor oydu artık.Son muayenelerde sezeryana karar verdim zar zor 22 Temmuz dedi doktorum ama ne bebeğimin kilosundan bahsediyordu, ne de doğum şeklimden yani genel mi spinal mi yoksa epidural mi olacaktım bilmiyordum.Sorular sorduğumda bana hiç güven vermeyen aptal gülüşüyle cevap veriyordu.O günler bende stres tavan yapmıştı.Annem ve eşim beni nazlamaktan bıkmışlardı arrtık.Eşim durmadan "Gel SAmsuna gidelim rahat rahat istediğin gibi yap doğumunu"diyordu.Bense ısrarla son günlerde o kadar yol çekemem(2,5 saat yol dediğim de)ya bebeğe bişey olursa diye kabul etmiyordum.Doğuma 4 gün kala öğrendim ki devlet hastanesindeki anestezi uzmanı izne gitmişti ve ben bunu apartmanımdaki hemşire komşumdan öğreniyordum doktorumdan öğrenmek yerine.İyice içim sıkılıyodu.Çünkü bebeğimin dünyaya geldiği ilk anı görmeyi, o ilk ağlamayı duymayı,ona dokunanın ilk ben olmasını çok istiyordum.Ama imkansızlıklardan bunlar olamayacaktı.Ve ben bu duruma çok üzülüyordum.Eşimden gizli gizli ağlıyordum yalnız kaldığımda,banyoda tuvalette kendime karşı koyamıyordum o kadar stres yüklenmiştim ki.

Bu kadar mutsuzken nasıl doğum olacaktı bilemezken,elticiğim aradı naber demek için.Başladım anlatmaya anestezi uzmanının izinli olduğunu genel anesteziyle teknikerler tarafından uyutulacağımı burdaki hastenede yeni doğan ünitesinin olmadığını falan anlatınca,benim aklımı başıma getirdi sağolsun.Çok önemli şeylerden bahsettiğimi neden Samsuna gitmemekte ısrarcı olduğumu falan söyleyince ben de bişiler dank etti.aaslında aynı şeyleri günlerdir eşim ve annem söylüyordu ama demkki evin dışından birinin bana gaz vermesi gerekiyormuş.Çok alem bir insanım bunu bu olayda da bir kez daha kanıtlamış oldum.O gazla ben de karar değişikliği oluştu ve eşime tamam senin dediğin olsun hadi Samsuna gidelim dedim.ama artık içim o kadar rahattı ki.Yani biliyordum tabiki herşey Allahın istediği gibi oalcak eğer başımıza birşey gelecekse en iyi hastanelerde de gelir ama yine de üzerimize düşeni yapacak olmanın rahatlığı gelmişti artık bana.Çantalarımız hazırdı ama buradaki hastane için.Tabi yanımda kalacak olanlar için çanta hazırlamamıştık ne de olsa iki adımlık yerdi lazım olanlar gelip evden alınacaktı.ama işler değişip 200km.lik yola gidilince eşime ve anneme de çantalar hazırlandı.Erkek kardeşimin değimiyle Hawaiye tatile gider gibi hastaneye yola çıktık.Şişme yatak bile vardı çantamızda:)Çünkü odalarda tek refakatçi için yer vardı eşim de bizim yatakta yatacaktı napalım demokrasilerde çareler tükenmiyor işte:))))


Benim 32 dişim meydanda bindik arabamıza,keyifli bir yolculukla Samsundaydık.Hastanemize geldik.doktorum önce muayene edelim dedi.(Hamilelik süresince 3 defa da bu doktoruma görünmüştüm allahtan bu doğru işi yapmışım:)))Muayene sonuncunda bebeğin daha doğum kanalına inmediğini söyledi.Henüz 38+5teydik.Çatımın ve vücudumun normal doğuma çok müsait olduğunu ve ısrarla normal doğum yapmam gerektiğini vurguluyordu.1 hafta 10 gün sonra sancıların başlar atlar arabaya gelirsiniz diyordu.Onun için söylemesi çok kolaydı.Nasıl gelecektim o sancılar başlamışken 2,5 saaatlik yolu.Ya eşim nasıl getirecekti bizi o heyecanla.Ben bu riski alamazdım kişiliğime tersti ama doktor amcamız anlamamak için ısrar ediyordu.aslında çok haklıydı ağrısız normal doğum gibisi varmıydı.Ama halimiz buna elverişli değildi ki.Başka bir hastası daha varmış Sinoplu onlarda aynı gün gelmişler hastaneye onun bebeği doğum kanalına inmiş ama sancıları yokmuş,suni sancı vermişler bak yarın o normal ağrısızca doğuracak göreceksin ve hemen çıkacak bebeğini kucağına alıp,sense ağrılı sancılı bi dönem geçireceksin diye beni caydırmaya çalıştıysa da başarılı olamadı ben kafaya koymuştum.Artık beklemeye sabrım kalmamıştı bebeğimi yarın kollarıma almak istiyordum.bugün git yarın geli çekemezdim.Dedim ki beni yarın alıyorsanız doğuma kalırım ama yok sonra gel derseniz gelmem bugün bile gelmem çok zor bir karar oldu benim için,mecburen kendi hastanemizin koşullarında doğum yapmaya terk edersiniz beni deyince,kabul etti doktorum.Ama içime de çok rahatsız edici duygular yerleştirmişti sağolsun.Acaba normal mi yapmalıydım bebeğime ve kendime kötülük mü yapıyordum.Kafamda bu sorularla odamıza çıktık.Geniş bir oda vermişlerdi sağolsunlar 2 refakatçi olduğunu bildikleri için.Hastane oldukça güzel ve konforluydu.Yemekleri harikaydı.Ama ben bu odada kalırsam geceye kadar gece uyku tutmazdı beni.Hadi dedim bizimkilere kalkın gezelim,kimbilir kaç gün zaten evde tıkılıp kalıcam son dakikamı bile değerlendirmek istiyorum.Eşim ama ayakların şiş canım çıkmasak daha iyi olacak dediyse de dinletemedi.Çıktık sahil kenarında üzüm yedik,bi cafede güzel bi çay içtik,dondurmamızı yedik,anneciğimi de Samsunda az da olsa gezdirmiş olduk.Rus Pazarına gidip alışveriş bile yaptık:)))Odaya gelince Küçük sırları izledim,duşumu aldım,Kuranımı okudum,12den sonra hiçbirşey yiyemeyeceğim için son kez bişeyler atıştırıp yattım.İçim o kadar huzurluydu doğuma o kadar haızrdım ki hemen dalıvermişim uykuya.ama yazık annemle eşimi bi heyecan tutmuş o gece de:))Hiç uyuyamamışlar hatta kalkıp kafeteryada laflamışlar bense hiç bireyin farkında diilim.Karşımda boş bir bebek küvezi yarın bunu bebeğim dolduracak hayaliyle uykulara dalmışım.

Sabah mışıl mışıl bir uykudan sonra çok güzel uyandım.Kalkıp saçımı makyajımı yaptım,açtım ama dayanmalıydım beni saat 10:00da alıcaktı doğuma.Ama bi terslik olmuştu dünkü sinoplu hastasının normal doğumu gerçekleşemiyordu üstelik bebek ters dönmüş ve kordon dolanmıştı mecburen acil olarak onu aldılar doğuma.O an doğru kararı verdiğimi düşündüm.Belki ben de böyle olacaktım işte dedim her şeyde vardır bir hayır.İçim o kadar rahattı ki artık verdiğim kararla ilgili.Tüm aile o bayana ve bebeğine dua ediyorduk inşallah anne de bebek de iyi olurlar diye.Doğumdan sonra anne iyiymiş ama bebek küvezde bekletilmek zorunda kaldı.

Veeee artık sıra bizdeydi.Apar topar hemşireler geldi bana mavi bir önlük giydirdiler oğlum olacağı için mavi.sadece atletim içimde kaldı.Beni hemen ameliyathaneye götürmek için yürütmeye başladılar annem o sırada hemen öptü beni eşimse kamerayı hemşireye tarif ediyordu,onunla da öpüşmek istedik ama hemşireler hadi hadi bak sen gecikti zaten falan diyerek izin vermediler,ameliyathanenin kapısı kapanırken eşimin bakışı hiç gözümden gitmez.Annem de diyor öyle bir bakıştınız ki gözlerinizle helalleştiniz diyo.İçeri girdiğimizde ortam çok güzeldi hiç anlatıldığı gibi buz gibi falan değildi.Hemşireler hoş sohbetlerdi.Gülüş cümbüşle başladı herşey anestezi uzmanının vurduğu iğneyi hatırlamıyorum bile.Spinal olucaktı doğum,alt taraf uyuşmuştu artık omzuma tuttuğu makasın soğukluğunu hissederken ayaklarıma tuttuğunda dokunduğunu bile hissetmiyordum.Çok tuhaf ama ya böyle kalırsam diye düşünmüyor insan o anda.İçimden dualarımı okuyordum.doktorum güzel ve güven verici gülümsemeyle geldi ve başlayalımmı canım hazırmısın dedi.Beni bu ses tonu o kadar rahatatmıştı ki.Biz hazırız artık kavuşmaya dedim.O sırada anestzi uzmanımla bi hemşire benle muhabbete başladılar.Muhabbet sırasında bi ağlama duydum.Bütün dünya durdu,bütün sesler gitti.Bu benim oğlumun sesiydi.Ne güzeldi Rabbim,duyduğum en güzel ses.Sonra gösterdi doktoum oğluşumu bana ve getirip daha kordonu kesilmeden omzuma koydu.Öptüm kokladım.Ayy o anları anlatamıyorum bile gözlerim doluyo.Çok güzel geçmişti doğum harikaydı.Sadece bebeği çıkarmak için bastırdıkları vakit omuzlarım çok ağrıdı.Neden olduğunu kimse anlamadı ilk defa bende karşılaştıkları bir durummuş.Bebişimi temizleyip giydirip bi kere daha yanıma getirdiler çok güzeldi çok tatlıydı ben hayal aleminde gibiydim.Artık bebeğin babayla buluşma vaktiydi.Onlar dışarda kavuşurken benim dikişler atılıyordu.

Ameliyathaneden çıkıp odama geldiğimde beni çok güzel bi çiçekle karşıladılar.Canım kız kardeşim kocaman bir çiçekle yanımda olmak isteiğini dile getirmişti.eşim ve annem bebişimizle ilgilniyolardı.Tam da öğlen ezanıyla dünyaya gelmişti kuzucum.Çok mutluyduk.Eşimle gözgöze geldiğimiz anda ağlamaya başladık.İnanaılır gibi diildi.Üniversitede başlayan aşkımız o günlerimiz anne baba olduğumuza inanmak çok zordu.Biz bu güzel şeyin annesiyle babasıydık.

1 saat geçmeden hemşire ablamız geldi ve emzirmeye başlamak lazım dedi.Vee yaşasın sütüm de geliyordu.Yavrum da hemen kapıverdi memeyi.Mutlu bir doğum geçirdiğim için galiba herşey yolunda gidiyordu.Ayaklarım ilk 1 saatte çözülmüştü bile.emzirmke çok güzel geldi bana.Oğlumu bana daha bi bağladı sanki.

Hastanedeki ilk 3 günümüz biraz zorlu geçti oğluşum hep benim kucağımda durmak istiyordu.Dünyaya alışmakta zorluk çekiyordu.Kokumu almak istiyordu.Herkes sen de yorgunsun mama verip uyutalım dediyse de yılmadım oğlumu hiç kucağımdan bırakmadım.Eve geldiğimizde düzeldi Allaha şükür.

İşte böyle arkadaşlar bizim doğum hikayemiz.Allaha şükür hiç bir terslikle karşılaşmadık herşey çok güzel geçti.İnşallah bebek bekleyen annelere de bunu dilerim.Ama doktor ve hastane çok önemli.Bunu unutmayın.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
34 35 haftalık erken doğum
Yorumlar
4
Görüntüleme
415
Sultan2323
S
Y
Sezeryan sonrası tekrar başlayıp bitmeyen kanama korkuyorum başına gelen var mi
Yorumlar
8
Görüntüleme
700
beyons
D
Pozitif normal doğum hikayem kızlarr
Yorumlar
2
Görüntüleme
1K
senemsls
S
L
Tek arter tek ven doğumum
Yorumlar
0
Görüntüleme
91
Lavinya2127
L
E
Gebelik var mı yok mu? Garip hikayeme buyrun arkadaşlar🙏
Yorumlar
5
Görüntüleme
340
zeynepp0
Z
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…