merhabalar ..
ptesinden beri sünnet sonrası o kadar zor günler geçirdik ve halen de geçiriyoruz ki kelimelerle anlatmaya çalışsam = 2. bebeğimin de erkek olmasını isteyen ben ptesiden beri deli gibi dua ediyorum " Allahım n'olur sağlıkla ve zamamnında gelsin miniğim ama kız olsun " diye ... hele maeliyattan sonra uyanma zamanında beni ameilyathaneye çağırdıklarında yaşadığım o anları anlatamam , ANLATAMAMM ......
kuzumun gazı yada çişi geldiğinde kucağımda bir tırmanması var ki ayaklarıyla göğsüme basıyor , omuzlarıma çıkıyor .. öyle anlarda benden başkasına gitmiyor , benim de kucağımda ayakta gezmek istiyor .. dr.um hamileliğimin başından beri oğlumu kucağıma alabileceğimi ama taşımamam gerektiğini , onun sert hareketlerinden bebeğimi korumam gerektiğini söyledi .. bu durumda onu yapamıyorum .. acısı olduğunda ne eşime ne anneme gidiyorr , o " anni aaal , anni aaaaal " diye iki gözü iki çeşme ağlayarak benden medet umarken karnımdaki meleğimi Allahıma emanet edip yaralı kuşumu teselli etmeye çalışıyorum .. fırsat buldukça uzanıyorum .. iyi beslendiğim söylenemez bugünlerde , hal böyleyken hem boğazdan bir şey geçmiyor hem de oğluşumun o anda çişi yada gazı geldiğinde birden kalkıp 15-20 dak onu avutucam derken ne açlık kalıyor ne iştah .. gün içinde boğazım düğüm düğüm geziyorum , ah bir ağlasam nasıl rahatlayacağım ama yapamıyorum , oğluşum ağladığımı görünce daha çok ağlayacak diye , bir de büyükler görüp " biz size şu işi 6-7 yaşından sonra yapın demedik mi ?! " diyecekler diye , mercimeğime daha fazla olumsuz enerji gönderip onu orada daha fazla üzeceğim diye , ağlayamıyorum ..
haftaya geçeçek , iyileşecek bitanem , kalmayacak bir şey ama şu üç gündür canımdan can gidiyor ...