teşekkürler canım
hem iyi hem değilminiğimle ilgili gelişmeler çok iyi , ona sebep iyiyim .. 32den 37ye uzattım raporumu ama yine de idare edecek çalıştığım kurum , o yüzden de iyiyim Allaha şükür
ama oğlum hasta ..... geçen hafta çarşambadan beri , 10 günden fazladır larenjit .. 5 gün sabah-akşam antibiyotik iğne oldu( tam1 hafta geçip de perş-cuma bitti derken cuma yine sesi kalınlaştı ve 38 ateşle dr.a götürdük , fitil-ateş düşürücüler derken ctesi sabah çok iyiydi .. o haline güvenip KVye bırakıp karşıya dr.uma geçtik .. ordan çıktıktan sonra Eminönü'nden almam gereken 3-5 eksik vardı onları hallettim , sonra Masko'ya karyolasını bakmaya gittiğimizde KP aradı ki oğluşun ateşi çıkmış , doğru dürüst bi şey yedirememişler , güya ilaçlarını içirmişler falan filan ... karyola bakmayı bırakıp hemen oraya gittik ki çok yakın arası 15 dak. felan .. eve bi geldik çocuk atlet body ile arabasında aygın baygı yatıyor
bir de marifetmiş gibi kuzenleriyle oraya koş buraya koş canı çıkmış yorulmuş vs.. ya hasta olduğunu biliyorlar ne diye hasta çocuğun dışarıda koşa koşa yorulmasına iyice bitkin düşüp hastalığının pekişmesine izin veriyorlar , bunlar nasıl çocuk büyütmüş , bizimkine gelene kadar ellerinden 4 tane daha torun geçmiş anlamıyorum
kuzumu alıp direkt çok da içimize sinmese de herzaman ve bir önceki gün de gittiğimiz hastaneye gittik .. hemen buhar tedavisi verildi .. hastane ortamından oldukça korkan meleğim yüzüne takılan maske ve çıkan buharlardan daha da tedirgin oldu ve orada kaldığımız 3 saatin neredeyse her dakikasında ağladı .. " anni kucaana all " dedikçe alamayışım , aldığımda " anni kalk " diyerek buhar terapisinden kaçmak istemesi ve benim gözyaşlarımı tuta tuta elimdeki mağaza kartlarının üzerindeki şekillerden onun bildiği kelimeleri kullanarak hikayeler uydurup dikkatini dağıtmaya çalışmam ikimizi de perişan etti .. en çok kızdığımsa ilk gittiğimiz dr.un yanlış tedavi uygulaması .. hastalığının sebebi virütikmiş , yani boşu boşuna 5 gün sabah-akşam antibiyotik aldı oğlum , içimiz parçalana parçalana dizlerinden ben tuta tuta yaptırdım o gerizekalı iğneleri .. ağlarken gözleri yarı açık öyle bir bakması vardı ki sanki " anne buna bana yapmalarına nasıl izin veriyorsun " der gibi .. 3 gündür ağlayamıyordum , şimdi bunları yazarken ve hazır o da uyuyorken ağlayabildim biraz ...
çok zormuş anne olmak , taş gibi bir kalbe , zırh gibi sinirlere , her durum için milyon dolarlık animasyon film yapımcılarına inat bir yaratıcılığa ihtiyacı varmış anne olacak kişinin ..
ya beni de ağlattın
gerçekten dünyanın en zor işi annelik ve her anne özel benim kv 9 çocuk büyütmüş ama ama işte