bebişim 7 Aralık'ta 1 yaşına girdi. doğum gününü kutladık, 1 hafta sonra babamızı gönderdik. ben de 27 yaşındayım

maşallah bebişinin kilosu iyiymiş, benimki daha 9 kg. görsen bacakları çöp gibi. yanaklarımız çok tombiş, ordan kurtarıyoruz
bizim evlilik öncesi 6 yıl beraberliğimiz vardı. gene de evlilik farklı oluyor. bir sürü sorumluluk... çok zorlanmadım, ailemden ayrı olmaya zaten alışkındım. kızımda çok tatlı. hamile olduğumu bile anlamadım. kusma, aş erme vs...hiç yaşamadım. kızım olunca da gaz sancısı, gece uykusuzluğu vs...hiç yaşamadık. gül gibi geçinip gidiyoruz

gebelik dönemi sakin geçerse çocuğa da yansıyor. kızım 7 aylıkken memur olarak atandım ama başlamadım. kendim bakıcıda büyüdüğüm için aynı duyguları ona yaşatmak istemedim. bazen evde bunalıyorum, bazen de kendimi bu şehirde çok yalnız hissediyorum...sonra kızım uyanıyor ve tüm bu hisler geçiyor

bir de ben yapı olarak duygusal değilimdir, o nedenle evlenir evlenmez anne olmak beni pek etkilemedi.
benim kız da bir ara ıssırıyordu. hatta bir seferinde kanattı

öyle fena bir acı ki...öncelikle göğsüme krem sürüp streç filimle üzerini kapadım. (sütyenim batmasın ve krem hemen kurumasın diye) acayip iyi geliyor. bir de ıssırınca tepki veriyordum, daha çok ıssırmaya başlamıştı. şimdi acıdan gebersem gıkımı çıkartmıyorum. bakıyor ki tepki yok, devamını getirmiyor. emzirirken yanımda biri varsa dikkat çekmek için ıssırıyor. artık yalnız emişiyoruz

benim tecrübelerim bunlar. inşallah düzelirsiniz ve emeye devam edersin. göğüs ucu için plastik koruyucular var, ondan mı denesen acaba:44: aramızda kullanan varmı ki?