Merhabalar
bdt miz hazirandı ama 4 temmuzda suni sancıyla doğum yaptım. normal sancı ile arasındaki farkı bilmiyorum ama dayanamayıp epidural aldım. epidural olayım da anestezi uzmanı bayağı ugrastı. az kalsın bünyem kabul etmeyecekti son denemesinde oldu. sancım kesildi sadece kasılmaları hissettim. ebe bana epidural olanların hiç bişey hissetmediğini söyledi ama ben doğum anını canlı canlı hissettim. zor oldu ama çok şükür Rabbim'e kavuştum kızıma. o gün bugündür anneliğe alışmaya çalışıyorum. bi yandan yanımda kimse yok tek basımayım. eşim izinli oldukca yanımda. elim ayağıma dolaşa dolaşa, uykularım iştahım kaça kaça, bazen sinirli, bazen panik, bazen durmadan ağlayarak, bazen kendini çok suçlu hissederek, kafam karman çorman geçiriyorum bu günleri. ve beni vicdan azabından kıvrandıran ise bebeğime sütüm yetmiyor diye mama vermeye başlamak
nette çok arastırdım sorabileceğim biri yok ve tatmin edici bi cevap bulamadım

sizlere sormak istiyorum. bebeğime meme verdiğimde ilk basta emiyor sütün geldiğini hissediyorum sonra meme boşalıyor aslında çekse belki gelecek ama ağlamay baslıyor diğerini veriyorum o da aynısı olunca baslıyor ağlamaya. aç kaldı bebeğim diye vicdan azabı, suçluluk bi yandan o telaşla koşup hemen mama yapıyorum. ilk verdiğim de çok zoruma gitti oturup ağladım ama şimdi kafam karmasık durumda. bi yandan aç kalıyor diye düşünüyorum ( ama bundan emin değilim işte) bi yandan da sütüm olsun diye dua ediyorum elimden geleni yapıyorum süt vermek istiyorum devamlı. mama vermek istemiyorum ona alışır emmez diye korkuyorum
bana bi tecrübeli anne nolur akıl versin bu karmaşadan nolur kurtarsın beni. ne yapayım ben söyleyin bana lütfen