2012 mart anneleri doğum listesi-doğum hikayeleri


Allah bağışlasın oğluşunu. çok güzel bi doğum olmuş.
 
buda bizim hikayemiz..

24 ü ctesi günü arkadaşıma gittim oturduk akşam 9.30 gibi eşim geldi eve gidicez, dedim bugün az hareket etti bi acile gidelim ultrasonla bakalım oğlumuza. gittik hemen muayeneye aldılar alttan kontrol etti doktor 4 cm açılman var doğuma alıyoruz dedi ben yusuf yusuf oldum.dedim ben hazır değilim :18::18: ama yatış verdiler yukarı çıkana kadar 5 cm oldu açılma ama bende tık yok hala sancı hissetmiyorum suni sancı verelim dedi doktor dedim vermeyin dedi vermemiz lazım yoksa çok zaman alır ve verdiler sancıyı ama bende hala tık yok. saat sabah 3 de 8 cm oldu açılmam ve sancılar ciddi ciddi vurmaya başladı öyle böyle değil ama 4 de oğluşum geldi dünyaya çok şükür. sadece 45 dk sancı çektim . alttan gördüğüm 4 dikiş var içte kaç dikişvar bilmiyorum tabi.
oğluşumun solunum problemi vardı küveze falan koydular sütümü sağdım götürdüm ama orda da biberonla vermişler biberona alışmış ve suan beni emmiyor. biberon istiyor.. sağmak çok zor özellikle geceleri, göğüslerim çok acıyor bakalım ne yapcaz böyle. umarım emmeye alışır nasıl alıştıracagımıda bilmiyorum.
Allah yardımcımız olsun..
 

Allah bağışlasın oğlunu , biberona bi kere de mi alıştı yani ? :18:
 

Allah bebişini sana bağışlasın ,hayırlı büyütmeyi nasip etsin..çok duygulandım.
 
Doğum hikayelerini okudum, sıkıntı çeken arkadaşlarımız olmuş ama önemli olan o sıkıntıların mutlu sonla bitmiş olması Rabbim evlatlarımızı bize bağışlasın, onlara sağlıklı hayırlı ömürler versin, inşaAllah tüm güzel anlarını da burada paylaşmak nasip olur
 
evett benim meleğimde dünyaya geldi 29 mart saat 10 da kucagıma verdiler kızımı nisan annesi olmayı beklerken mart 29 da 2 hafta erken sezeryana olmak zorunda kaldım kızım 4 saat küvezde kaldı solunum kontrolleri için allaha şükür şuan da iyiyiz geceleri uyku yok :)nöbetler başladı annemler yaımda fakat haftaya gidecekler canım sıkkın sanırım lohusa sendromu yasıyorum of kızlarr sevincimi bile yasayamadım gurbette olmak zor tek olmak cook zor allahım güç versin hepimize sağlık versin meleklerimize sadece şu dönemde sabırlı olmamız gerekiyor fakat ben başaramıyorum pek bunu inşallah düzelicek herşey sağlıkla kalın...
 


canım arkadasım bende 9.30 da gittim 17.20 ye kadar sunı sancı ve normal doğum yaptım ama keşke dr.um sezeryan deseydi en başta. bebek kiloluydu ve karnım asagı hiç inmemişti. hembebek hem ben mahvolduk. bebegim kuvezde 5 gün kaldı. iyi deyip verdiler ama guvenmıyorum birz kendine geldsin beyin uzmanına götüreceğim, kulak testi yaptıracağim devlet hast.
artı doğum sonrası 14 gün ben mahvoldum. sankı bende dikiş yok mu vaaar. 5 dikiş dışarda. ha sezeryan ha normal.

keşke bana da sezeryan deseydiler... allah ters götürmesin işte.


bir daha hamile kalırsam kendim sezeryan isteyeceğim
 
nisan annesi olacağımı sanırken 38+3te 21 mart'ta oğlum doğdu, spinal anestezi ile sezeryan oldum
valla randevuluydu o yüzden herhangi bir atraksiyonum olmadı, yalnız 35+6'da çokça kanamam olup hastaneye yattığım gün doğum olacak sanmıştık ama paşam 17 gün daha müsade etti hazırlanmamıza:))
 
merhaba cici anneler
25 günlük taze anne olarak bende doğum hikayemi yazayım. hazır bebiş uyurken:)
32 haftadan itibaren erken doğum riskiyle sürekli takipteydim
son haftaları göremem diyordum ama bizim oğlan bu seferde ağırdan aldı.
40 haftayı doldurdum. 23 martta doktor kontrolüm vardı
dr um beni sürekli normal doğuma hazırladı sağolsun ama ben çok korkuyordum. hep son anda bebeğe bişeyy olmasından korkuyordum.
neyse son kontrolde doktora ben artık doğum olsun istiyorum bi şekilde dedim.sezeryanmı suni sancı mı neyse uygulayalım dedim.
dr da daha 1 hafta daha bekleyebiliriz dedi ama bende ağrı sancı hiç yoktu sanki hiç doğurmayacakmışım gibi:)
o gün beni hastaneye yaatırdı doktorum takip edelim nst sonuçlarına bakalım bende hafta sonu nöbette hastanedeyim dedi.
o gece nst de bebeğin kalp atışları yavaşladı. 2 saat makinada bağlı kaldım .dr geldi.bide suni sancı vererek bağladı nst ye.o sancıyıda çektim yani nasıl bişeyse serum takılır takılmaz sancı başladı.sancı başlayınca bebeğin kalp atışı da normale döndü.serumu çektiler 8 de kendi drum geleceği için onu bekledik.bu arada doğum salonunda yaşadım suni sancıyı.herkeste bi ağrı bi sancı bağıraanlar doğuma girenler benim sitresten açılmam tekrar kapandı.kendi drum geldi çok şükür ben ağlıyorum korkudan hocam ne olur beni sezeryana alın bitsin bu dedim en başından sezeryan istediğimi bilen drum yine bana moral veriyor normale müsaitsin çok rahat yaparsın diyor ani karar verme diyor ama benim halimi görünce tamam ameliyata hazırlayın dedi. o anda derin bi ohhhh çektimmm.
24 mart cumartesi günü11 45 de ameliyata grdimm çok heyecanlıydı herkes çok sıcaktı çok eğlenceli insanlardıı .kendime geldiğimde 12 45 di saat.
kendimde hi hafiflik tüm ağrım dinmişş belim hafiflemişti çünkü son ayımda çok ağırlaşmıştımm.masadan kalkabilecek kadar iyi hissediyordum kendimi
sonra kendi odama alındım kayınvalidemde bebeğimi getirdi yanıma
simsiyah saçlı bembeyaz tenli avuç içi kadar yüzüyle oğlum yanıma geldi.i Ege'm 3 kilo 30 gr ağırlığında 50 cm boyunda doğdu
herşey çok güzel geçtii sezeryan kararımdanda hiç pişman olmadım çünkü çok çabuk toparlandım.
ha birde keşke cumartesi günü hastanede anestezi uzmanı da olsaydı da epidural olsaydım bebeğimi ilk gören ben olsaydım.
 
41+3 te ben de doğurdum çok şükür....

ben hikayemizi biraz geniş alıcam...sıkılmayan okur artık.......

üniversiteye yeni başlamışız...herkes birbirini tanımaya çalışıyor..farklı bi şehir, yeni bir ortam...okulun daha ilk haftası..derse geç kalmışım.kapıda acaba girsemmi girmesemmi diye bekliyorum...bi delikanlı geldi yanıma, o da geç kalmış..bizim sınıfta olduğunu tahmin ediyorum..günaydın diyor, 'girsek kızar mı hoca'..'beklesek daha iyi, daha huyunu suyunu bilmiyoruz' diyorum...nerde kalıyosun vs gibi sorular soruyor bana...neyse sonraki ders imza föyü dolaşıyor..adımın karşısına imza atarken o delikanlı tepemde bitiyor..eğilip okuyor ismimi, ezberlemeye çalışırcasına tekrar edip gülümsüyor ve gidiyor..'tamam, yazdım seni' der gibi...ama ben hiç hoşlanmıyorum bu çocuktan...neyse kısa bi süre sonra ilgisinin arttığını farkediyorum...anlamazlıktan geliyorum...derken 1. sınıfın ortalarında bigün koridorda yakalıyor beni..tam da öğrenci işlerinin önünde..çok romantik bi ortammış gibim oracıkta evlenme teklifi ediyor..bu arada 1. sınıf olduğumuzu hatırlatırım tekrar...ben tabi beklememe rağmen şaşırıyorum...kibarca reddediyorum..gözleri doluyor ve gidiyor...bu iş burda bitti sanıyorum ama meğer yeni başlıyormuş...vazgeçmiyor delikanlı...o günden sonra hep yanımda.sürekli beni çok sevdiğini söyleyip yalvarıyor, ikna etmeye çalışıyor..ben de artık sertleşmeye başlıyorum...ne hayırdan anlıyor ne azardan ne hakaretten...yapışık ikizler gibi dolaşır oluyoruz...çekinmesi de yok...o mahcup delikanlı gidiyor yerine laf anlamaz söz dinlemez bi inatçı geliyor.artık herkes farkında..bütün sınıf, bütün hocalar, hatta bizi tanıyan herkes...artık tekliflerini de ısrarlarını da aleni heryerde yapıyor...sinirim gerildikçe ben de cevap bağırmaya başlıyorum..tartışıyoruz insanların önünde...hocalar araya girip konuşuyor, ayırıyorlar bazen...o inat, ben inat...okul dışında da peşimde artık..yurdun önünde, caddede, çarşıda, heryerde arkamdan ayrılmıyor...kavgalarımız şiddetlenmeye başlıyor..oturma eylemi yapıyor birgün caddenin ortasında, bigün intihar edicem, minaredeyim diye arıyor.bigün yurdun önünde nöbet tutuyor...daha neler neler...bigün yine kavga edip karakolluk oluyoruz..babamı arıyorum, geliyor..şikayetçiyim tabi...o karakolda da 'kötü bi niyetim yoktu, sadece çok seviyorum' diyor.ben canı cehenneme diyorum..babam ülkücüdür.bütün teşkilatı toplamış tabi...onlar bunu bi güzel benzetiyorlar...beni de korumaya alıyorlar..bi müddet yanımda 10 tane izmandit gibi adamla geziyorum, babamın tedbir kararı olarak...buna rağmen vazgeçmiyor bizim delikanlı..yine benzer şeyler yaşanıyor..çareyi o şehri terketmekte buluyorum...2. sınıfın sonunda yatay geçişle ayrılıyorum üniversiteden...8 saat uzaklıkta başka bi ookula geçiyorum.artık bitti diyorum ama ne gezer...bizimki de geliyor...yani zayıfı olduğu için geçiş yapamıyor ama her haftada bir yanımda bitiyor...bölüm aynı olunca misafir öğrenci gibi izin almış, derslerime de giriyor...yine birlikteyiz anlayacağınız..yine yurdun önünde beklemeler, tartışmalar..karlı bi günde sabaha kadar dışarda bekliyor..donup ölecek diye korkuyorum ilk defa..acıyorum da ama n'apıyım istemiyorum, hoşlanmıyorum...böyle yaptıkca da iyice sinirimi bozuyor..neyse, son sınıftayız artık..bigün yine okula geldiğinde babamla eniştem de geliyor..bunu benim önümde ağzını burnunu kıracak şekilde dövüyorlar..o esnada, yani dayak yerken söylediği bir cümle, ilk defa içimi yumuşatıyor : ' baba, dur bi dakika, konuşalım, seviyorum ben onu'.baba diyor, benim babama baba diyor..hem de yüzü gözü kan içindeyken...o an anlıyorumki bu inat, elde etme hastalığı, psikopatlık vs değil, gerçek bi sevgi....o dayağını yiyip dönüyor ama benim içimde de bir kıvılcım tutuşuyor..tabi dayaktan sonra da vazgeçmiyor, geliyor yine...bu sefer konuşuyorum onunla...ilk kez bi umut ışığı yakıyorum..şok geçiriyor tabi..ağlayarak bakıyor gözlerime: 'seni çok mutlu edicem' diyor...4 yıldan ve bunca olaydan sonra onunla evlenmeye karar veriyorum :) tabi bunu insanlara, hele de aileme söylemek çok zor.ama bunun böyle olacağınnı bende bilmiyordumki..kader.....ya da onun hergün Allaha yalvarmasının bi sonucu..birgün yine tartışırken 'seninle evlenmicem, sevmiyorum seni, anlamıyormusun' demiştim de o da bana ' ben seni Allah tan istiyorum.o verirse olur, sen ne karışıyosun' demişti..belki de bu kadar inanmasının bi sonucuydu...sonunda söyledim aileme..onlar da bi şok geçirdi tabi ama sandığım gibi karşı çıkmadılar...'o çocuk seviyordu zaten seni' dediler..sonrası mutlu son..atandıktan bir yıl sonra evlendik........................
vee çocuk....çocuğa karar verdikten sonra beklemeye başladık..ama olmuyordu bi türlü...doktorlar, tahliller vs...sonuç :sizin çocuğunuz olmaz!!!!!!!!!!!!!! yani normal yolla olmaz..tüp bebek denicez...2 başarısız tüp bebek denemesi...çok yorucu, çok zor bi süreç...bir sürü para, emek....sonuç hüsran...artık tüpten vazgeçip 'ne yapalım, biz birbirimize yeteriz' dediğimiz anda hiiiç beklemezken süpriz bi haber : 'hamileyim'........................şükrün tarifi yok...bizim delikanlı diyordu gerçi 'olmaz diye birşey olsa sen benim karım olamazdın,,çocuğumuz da olacak'''..ama ben onun kadar inanmamıştım...
gerisini biliyosunuz zaten...sizinle burada aylarca paylaştık duygularımızı.........
ve gelelim topiğin asıl konusuna.doğuma..
ben buranın son doğuran annesi olma payesini taiıyorum.assolist benim oğlum oldu :)
41+3 üncü günümde (5 nisan 2012 de) ,bi gün önce doktorun 'hiç bi belirti yok, bebek aşağı inmemiş, açılmanda yok' vs demesi üzerine normal doğum ümidimi kaybetmeye başlamış, sezeryan tarihi hesaplarken gece 2 de ufak bi sancıyla uyandım..yalancı sancılardan biri sandım tabi..lavaboya filan gittim.10 dk sonra aynı şekilde olunca dikkat kesildim, dakika tuttum..yaklaşık 10 dk sonra tekrarlayınca tamam dedim, oyun başlıyor :) hemen kalkıp abdest aldım,namaz kıldım, biraz kuran okudum..dua ettim..sonra da gidip çay koydum..sabah bişey yiyemem, enerji lazım, aç kalmayım dedim..iştahımla tanınan ben, o anda da yemeği düşünerek sonrasında büyük dalga konusu oldum, o ayrı mesele :) kimseyi uyandırmadan bi güzel kahvaltımı yaptım...sonra dişerimi fırçaladım, cavşen okumaya başlamıştımki suyum boşaldı...ablamı uyandırdım..suyum geldi diyorum, o da uyku sersemi 'ne suyu yaa' diyor...neyse uyandı.telaşlandı tabi ama ben anormal derecede rahattım..banyoya girdim, 10-15 dk sıcak suyun altında durdum..sonra çıktım giyindim, hasta bezimide koydum tekrar su gelirse ortalık batmasın diye...dedim sancıların sıklaşmasını bekleyelim...bu arada eşim istanbulda, ben boludayım annemlerin yanında...eşimi aradım yola çıksın diye ama çalıyo çalıyo açmıyo...sinirlendim biraz...sabah 6 oldu.sancılar6-7 dk ya düştü...hastaneye gitmek üzere yola düştük..eşim hala açmayınca karşı komşumuzu aradım..zile basıp uyandırın dedim...yarım saat geçti, kadın aradı 'yarım saattir basıyorum, açmıyor kapıyı' dedi..bu sefer aldı beni bi telaş...kesin bişey oldu..ya bayıldı, ya öldü diyorum..ağlamaya başladım...bebeği filan unuttum..tek düşündüğüm eşim...bu arada beni nst ye filan bağlıyorlar işte..ben eşimin arkadaşını aradım..git bak, camı kır gerekirse, dahada açmazsa polisi, ambulansı ara' dedim...ben bi yandan sancı çekip bi yandan eşim için dua ederken dokuz doğurdum resmen..yarım saat sonra haber geldi, ulaşmışlar eşime...gece uyku tutmamış, sabaha karşı uyuyunca da uyanamamış..bu sefer de sevinçten ağlamaya başladım...neyse bu macera da atlatılınca beni doğumhaneye aldılar...sancı var ama açılma yokmuş..doktor, sen doğurabilecek gibi durmuyosun,, suni vericez, ama büyük ihtimal sezeryan olucak dedi...çok üzüldüm..42. haftaya kadar boşunamı beklemiştim...hemen bütün arkadaşlarıma toplu mesaj attım dua edin diye..neyse, 2 saat o korkunç suni sancıyı çektim..ebeler geldi, sezeryan olabilir, ama son bi konrtol edelim, açılmadıysa ameliyata hazılıcaz dediler...muayenede ebe çok şaşırdı...birden nasıl oldu, 7 cm açılmış dedi...oo, başladı bile doğum dedi...bi saat daha sancı çektim...bu arada her sancı geldiğinde herkese dua ederek geçirdim..dua listem elimdeydi zaten, önceden hazırlamıştım..sizlere de bolca dua ettim...ablam hastanede hemşire olduğu için o da yanımdaydı buarada..eşimde gelimiş, dışarda bekliyomui, haberini aldım..sonra doktor geldi..yere bi örtü serdiler..tuvalete oturur gibi çömel ve tüm kuvvetinle ıkın dedi..sancı geldikçe ıkındım..3-4 dakika sonra sertliği hissettim, ablam da elimden tutuyordu..ebeler çok kuvvetlisin, çok sabırlısın diye motive ediyorlardı...çatala çıkardılar beni.doktor, 3 ebe, 2 de stajer kıxz vardı..tüm gücünle ıkın dediler...kendimi hiç o kadar sıktığımı hatırlamıyorum...tüm kaslarımı, eklemlerimi sıktım resmen..harikasın dedi doktor, simsiyah saçlarını görüyorum bebeğinm.ben beni motive etmek için abartıyo sandım, o kadar çabuk olamazdı..sonra 2 kez daha kuvvetli ıkındım..doktor tamam, sakın ıkınma diye bağırdı..ve bişeyin içimden söküldüğünü hissettim..sonra o ılık ılık akış veee gördüm bebeğimi..simsiyah saçlarıyla ıslak ıslak...........müthiş bi andı..hemen ilip kucağıma verdiler..yanağını yanağıma dayadım, hoşgeldin tarık dedim :) çoook güzeldi...sonra ablam giydirdi bebeği..beni sandalyeyle çıkardılar..eşim kapıdaydı..sarıldı hemen bana..çok mutluydu..sonra da bebeğe baktı..aldı kucağına...

işte bizim doğum hikayemiz de bu...şimdi bağırıyor tarık bey, çıkmalıyım..herkesi öpüyorum
 
Merhaba,
Daha yeni uye oldum. Beni de listenize ekler misiniz.
En gec 11 mart ta( 9 ay 10 gun) dogumum beklenirken 27 subatta dogum yaptim. Ben de dogum hikayemi sizinle paylasmak istiyorum.
Herkese iyi gunler.





 
merhaba güzel anneler bende en sonunda doğum yaptımmm 40+6 da acile gittim hiç sancım yoktu ama günüm geçmişti dr hemen yatış yaptı alttan muayene ettiler 3 cm yakın açılmam vardı ama dr da baktı çatıların dar bebek iri normal doğum yapma şansın yüzde elli dedi bebeği riske atmayalım sen karar ver dedi bende eşimle sezeryana karara verdimm 31 mart 16:10 da 3960 gr ağırlığnda 53 cm boyunda kızım dünyaya geldi her şey çok güzeldi takii doğumdan 1 hafta sonra hastanelik olana kadar ameliyathaneden enfeksiyon kapmam bütün lohusalığımı etkiledi hala yaram kanıyo ne zaman kuruyacağını Allah bilir kızımı severek onun yüzüne bakarak canımın acısınıı unutmaya çalışıyorummm Allah daha beterinden korusunnn buarada kızımın adını BEREN koyduk
 
En büyük hayalimdi burada doğum hikayemi paylaşmak biraz geç oldu ama yinede yazayimm istedim.
42.haftada oğlumu zor zar ikna ettik gelmeye :)
26 martta doktorum hastaneye yatisimi yaptırdı bebeğim 42 haftalık olmuştu boynunda kordonu vardı 2defada nisanim gelmesine rağmen hala doğum yapmamistim sqbah 8gibi suni sancı vermeye başladılar tam5saat suni sancı aldım ama oğlum gitgide yukarı cikiodu nefes almakta zorlaniyodum artık hastanede ablam eşim ve ben vardık diğer herjkes bizden doğum haberi bekliodu ama hala sancı bile yoktu doktorum en son saat 2de geldi ve üzgünüm şekerim seni kesicem yoksa seninkinin dişleri cikcak artık içerde dedi :) suratimdaki şok ifadesini hala unutamam hemen ameliyathaneye alın dedi dr sezeryana baslicaz dedi şok oldum hemen deyince okadar uzun zaman geçmesine rağmen hemen lafı korkuttu beni 2.30gibi ameliyathaneyeye girdim epiduralim başladı anestesi uzmanının beni oyalamak için abuk subuk sorulardan tam sikilmisken kedi miyavlamasi gibi bi ses duydum doğdu dediler hemen yanıma getirdiler yüzü gözü kapalı siyah saçlı misler gibi kokan oğlumu hemşire kucağında tutarken defalarca öptüm onu kokusu dudaklarimdan haftalarca gitmedi sonra benim dikislerim atılırken hemşirenin onu silmesini giydirmesini izledim kendimi unuttum resmen yaklaşık 10dakika boyunca allahima dua ettim sessizce onu korusun diye tarif edilmez bi duygu bu allah herkese nasip etsin yavrularimizi korusun
 
ya tam yazdım uzun uzun elektirkler gitti yazı da gitti üfffffffffffff sonra tekrar yazıcam
 
Ben de doğum hikayemi anlatıyım artık:)))
21 mart çarşamba günü ofis de çalışırken biraz sancılandım.(Hep diyodum ofisden doğuma gidicem galiba diye:)))Neyse eve geldim ara ara sancılarım devam ediyo ama ben gayet sakin kimseye bişey söylemeden beklemeye devam ettim.Sabaha kadar sancılarım biraz arttı ve 06.30 da nişan geldi eşime söyledim duşa girdim.Sonra saçlarımı yaptım ve doğumun hemen olmayacağını düşünerek eşimi okula gönderdim.Bu aradaçamaşırları astım balkonu yıkadım etrafı toparladım güzelce:))Sancılarım giderek artmaya başaladı eşim okuldan izin alıp hastaneye gitmek için geldi.Anneme kızkardeşime teyzemlere herkese haber verdim.Ve 13.30 da hastanedeydik.Sancımsa 10dk.bire inmişti.Ne olduğunu anlayamadan doğumhaneye aldılar yalnız kaldım birden ve kendimi çok kötü hissettim.Neyse muayene oldu ve o sancıya rağmen sadece 2cm açılma vardıBeklemeye başladık herkes geldi doğumhanenin kapısında bekliyo seslerini duyuyorum ama içeri almıyolar çok kötü oldum.Sonra bir kişi gelebilir dediler ama bayan olmak zorundaydı annem yanıma geldi bu arada sancılarım giderek artıyo ama açılma çok az.Saatler geçmek bilmiyo sanki eşimi görmek istiyorum izin vermiyolar sadece arada te.konuşabiliyorum.Bu arada su içmem bile yasak ve ben giderek kötü oluyorum.Sürekli nst ve alttan muayene oluyo saat 22.00 oldu sacılarım 80-90 ama açılma 5 cm ve artık dayanamıyorum.Bu arada fenalaştım oğlumun kalp atışları düştü hemen serum taktılar oksijen verdiler meğer açlıktanmışSon anda herşey normale dönü ama aılma çok yavaş olduğu için epidural yapılmasını istedim.Sırf doğumu hızlandırması için.Gerçekten işe yaradı ve açılmam 9cm olmuştu ama artık dayanamıyodum sezeryana alın diye yalvarmaya başlamıştım saat 01.00 oldu ve sancı odasından doğum odasına alındım hastane benim çığlıklarımda çınlıyodu resmen çok zordu yalvarmaya devam ederken ebe başıının göründüğünü söyledi drum geldi bu arada sürekli ıkınmamı istiyolar ama bende hal kalmamıştı artık sonra biredn gücümü topladım ve son bir ıkınmayla oğlum drun ellerinde müthiş bir duygu bütün ağrım sancım bir anda bitti.Oğlumun ağlama sesini dumak herşeyi unutturdu.01.45de minik oğlum Uras dünyaya gözlerini açtı (3450gr ve 49cm)O an herşeye değer çok zordu ama yinede iyiki normal oldu.Sonrası zaten çok rahattı dikişim çok yoktu,bir iki günde toparladım zaten yanımda da kimse kalmadı sadece bir gece.İşte böyle dünyaya geldi oğlum zor aa sonuç muhteşem:)))
 

çok geçmiş olsun canım. Allah bebeğini de seni de korumuş şükür inşallah iyidir bebeğinde. kısmette ne varsa onu yaşıyoruz. normal doğum dikişi de kolay değildir eminim. ben de başından sezaryen isteseydim diyorum şimdi. normal doğurmak için çabaladım ama olmadı kısmet işte iyi ki de olmamış eğer zorlasaymışım bebeğimde özür kalabilirmiş. şimdi çok iyiyiz çok şükür hep gülümseyen bir bebeğim var :))
 


canım hikayen gerçekten ilginç...Evlilik , doğum... Allah bebeğinle , eşinle bir ömür mutlu, huzurlu yaşamayı nasip etsin...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
2016 Nisan Bebeklerinin Doğum Takvimi
2 3 4
Yorumlar
68
Görüntüleme
6K
Fotofiker
2015 Mart Annelerinin Doğum Hikayeleri
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
10K
zengineer
2013 Mart Anneleri Doğum Hikayeleri
8 9 10
Yorumlar
193
Görüntüleme
51K
barbie_2010
B
2013 bebeklerinin listesi
12 13 14
Yorumlar
271
Görüntüleme
18K
meltemizmir
2012 Ekim Anneleri Doğum tablosu
3 4 5
Yorumlar
82
Görüntüleme
8K
mercim
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…