selam kızlar,,, kararsızlıklar içindeyim...evliliğim bitti bitiyor boşanma davası açıp açmamak arasındayım ne yapacayağımı bilmiyorum eşime çok kızgınım kırgınım...hele eşimin annesi beni mahfettiler hamile demediler sürekli ağlattılar yapmadıkları çirkeflik kalmadı eşimse beni sattı 7 yıldır sevdiği kadın çocuğunun annesi olcak kadını tek kalemde harcadı..şu mübarek günlerde allahtan bulsunlar...ben onu çok sevdim hayatta kimseyi sevmediğim kadar...babamları haberi bile yok hiçbişeden beni problemsiz zannediyorlar..babam duysa ortalık karışır 3 gündür ne aradı ne sordu eşim ben teyzemdeyim şehir dışında o evde annesiyle çok iyi ayrıldık aslında ilk geldiğim günlerde iyi konuşuyodu annedi duygu sömürüsü ve doldurmasından sonra 3 gündür konuşmadık bana saydı kapadı...onlara hakkımı helal etmicem asla hele eşim ruhum kanıyo beni şuçlayıp birsürü laf saydı...ikisi birden hamile demediler kendimden geçene kkadarağlattılar beni günlerce...öylesine öfke doluyumki annelikten nefret ettim.ne yazıkki çok cahil konuşmayı bilmeyen cehalet dolu bir annesi var babası olmadığı için süreki bir acıma halinde annesine ama acıncak bi tarafı yok sağlığı benden iyi genç maddi durumu iyi çocukları yanında çevresi kalabalık...ama beni eziyo annesine acıyo...boşanma davası açıp açmamak arasındayım..çocuk doğsun elinden alcam diyo öyle bi cehennemin içindeyimki...birbirini seven 2 insan bu hala nasıl geldik inanamıyorum evliliğimiz boyunca hep kavgamaız annesi anneme nie öle dedin anneme nie yardım etmiyom onu nie bunu nie yedi beni sürekli annesiyle karşılaştırıyo...soğudum evimden yuvamdan herşeyden eve dönmek istemiyorum...onların yüzünden hamileliğimi stres ve üzüntü içinde geçiriyorum.allahtan bulsunlar....