4 mart akşamı yemekte söylemek ayıp kurufasule vardı. onu yedikten biraz sonra hafif hafif sancım başladı. ama ben tabi gaz sancısı sanıyorum.
böyle bi büyük tuvalete çıksam rahatlayacam gibi.
bi yandan ishalim de ama tuvalete çıkamıyorum nedense
sonra saatler ilerledikçe sancılarım daha sık ve daha şiddetli olmaya başladı. saat 1 e kadar bekledim ha geçti ha ggeçecek diye. doğumdan ölesiye korktuğum için doğum sancısı ihtimalini düşünmüyodum. ta ki tuvalette kan geldiğini görene kadar. saat 1 buçuk gibi hastaneye gittik artık ve ben doğum sandalyesine çıktım. ebelerden biri geldi bi baktıı açıklık ve silinme tam dedi. o an kalbim duracak sandım. bana sancın geldikçe ıkın dedi. ama benim o an korkudan sancı mancı kalmadı bekliyorum öyle masada. bi yandan ağlıyorum. bi yandan dua ediyorum Allahım sen bebeğimi ve beni kurtar diye dua ediyorum. ebelere dedim ki "ama benim sadece sancım var çok az da kanamam. suyum bile gelmedi nasıl doğum bu?" o da dedi Allahın sevgili kulusun demekki. sonra ebelerden yine biri suyumu patlattı ve sancım geldikçe ıkınmaya başladım. ıkındıkça canım deli gibi yanıyodu ve ben de ıkınmayı bırakıyodum. hemşire dedi ki ıkınmayı bırakınca bebek geri kaçıyo yapma dedi. tekrar canımı dişime takıp ıkındım ve ebenin bebeğin başını çektiğini gördüm. o hırsla bi daha bi ıkındım bebeği nerdeyse düşürüyodu ebe :) nitekim benimkisi hızlı ve kolay bi doğum olmuştu. 1 buçukta çıktığım o sandalyede saat 2:20 de bebeğimi doğurdum. 2000 gr ve 42 cm olarak 5 mart gecesi dünyaya geldi bebeğim. asıl korktuğum bebeğin eşi ise hemen düştü. 3-4 dikişim var. buraya kadar herr şey iyiydi ama bebeğimi sabah saat 8-9 a kadar göremedim küveze aldılar. sonra 9 gibi çağırdılar bunu emzirecen diye. ben de ne süt var ne nasıl emzirileceğini bilmiyorum. bu arada el kadar minik bişeyi de görünce dedim ben yapamam onu nasıl alacam kucağıma o çok küçük dedim. alıp verdi hemşireler kucağıma. emzirmeye çalıştım ama meğer bizimkisi emmiyomuş ki ben öyle sanıyomuşum. ilk bebek yaa tecrübesizlik diz boyu :) sonra mama verdik onu da sevmedi paşam kustu. derken kaçınılmaz son sarılık oldu ve 8 gün küvezde kalmak zorunda kaldı oğlum. 2000 gr oldu 1830 gr. şimdi hala çok küçük olduğu için ememiyo ben de biberona sağıp veriyorum. içine de eoprotin diye anne sütünü geliştirici bi mama var onu katıyorum. şunu söyleyim ki doğum ve doğumun verdiği o acı onu görünce uçuuupp gidiyo. ve bu şey dünyanın en inanılmaz duygusu.. Allah hepinizi kurtarsın ve benim doğum sonrası yaşadıklarımı size yaşatmasın. yarın oğlumun kontrolü var umuyorum ki biraz olsun kilo almış olur. 34 haftalıkken dünyaya geldi kuzum benim.
Darısı bizlere inş.Allah bize kolay doğumlar nasip etsin..oğluna da maşallah cnm kötü günler çok şükür geride kalmış şimdi ana oğul sıkı sıkı bağlanın birbirinize 
