Benim oğlum hala emiyor çok şükür ama öyle arkamdan çok ağlamaz, gündüz evin içinde tek başımızayız bazen onu odada tek bırakıp içeri gidip geliyorum en başından beri içeri giderken ona oğlum ben şimdi içeriden sana mama getirecem hemen gelecem diyorum gülümsüyorum öpüyorum sonra içeri gidiyorum sanki anlar gibi bekliyor bazen huysuzlansa sesleniyorum, oda da babası varsa zaten ben gitsem de ağlamaz öyle yalnız geçen ay yabancıları çok yadırgıyordu kucaklarına gidince ağlıyordu şimdi onlara da alıştı giderek sosyalleşiyorlar. Annelik içgüdüsü mü bilemem ama çoğumuz bebeklerimiz en çok bizi sevsin bize bağlı olsun istiyoruz. Geçen de uzun zaman sonra onu komşuya götürdüm herkese ciddi ciddi baktı sonra ortama alıştı sonra eve geldik kapıdan girdik ağlamaya başladı gezmek istiyorlar ama havalar da soğudu
elifte çınar gibi önce insanları inceliyor sonra alışınca herkesle muhabbet ediyor :)