Sorunlarım tamda anlattıgın gıbı.
Yetısmeye calısmaktan yoruldum ):
Gunde 5 saat uyursam mutlu oluyorum.
Kayınvalıdem kızıma bızde bakarsa, ıs cıkısı gıdıp yemek yap, masayı kur, kaldır v.s.
Bunlar sınırımı bozuyor.
Gecenlerde 19:30 gıbı eve gıttım, bır tas corba bıle yok evde.
Gunlerdır dusa gırememıstım, bu kez gıreyım dedım.
Saat oldu 20:30
Dedım 'F ye soyleyelım, yemek getırsın, yapacak zamanım kalmadı'
'Ben gec yedım, ac degılım' dedı ama esım yemegı getırınce de yedı.
Yesin, hıc onemlı degıl ama nıcın kımse benı bıraz olsun dusunmuyor!
Sımdılerde kızıma kendı evınde bakıyor kayınvalıdem.
Bende onlara gıttıgımde yemek yemıyorum, hem kızlarının daha once soyledıklerınden dolayı, hemde kayınvalıdemın tavrından dolayı.
Dunkı mevzu buradan cıktı zaten.
Eve gıttıgımızde saat 22:00 olmustu, esım ac oldugumu bılıyordu.
'Elıf e bak, bırseyler yıyeyım' dedım, 'yoruldum, uyuyacagım' dedı.
Ee tabıı benım sarteller attı.
Bır tek onun uykusu var, bır tek o yoruluyor!
Tamam, aksama kadar ayakta calısıyor.
Ama bende hem calısan, hem anne, hem de ev hanımı bır kadınım!
Ve tabıı...
Esımın bana ıhanetı!
O bunu ıhanet olarak dahı gormese de, benım ıcın felakettı!
Hala affedemıyorum onu, hala zaman zaman acaba dıyorum.
Hala canım yanıyor.
Bılıyor musun, hamılelıgımden once derdım var forumlarına bakardım.
Hamıle oldugu donemlerde esı tarafından aldatılan kadınlara sıkca rastlardım ve sırf bu nedenle hamıle kalmaktan korkardım.
Ve korktugum basıma geldı.
Sımdı ben 2. cocugu nasıl dusunurum!
Esıme tekrar nasıl guvenırım!
Bazen keske o gun telefonuna hıc bakmasaydım dıyorum.
Yada ogrendıgımde hemen ona soylemeseydım, takıp etseydım, nereye varacagını bılseydım.
Hıc degılse su ankı gıbı acabalarım olmazdı.