Günaydın arkadaşlar. Herkese iyi haftalar…
Geçmişi pek okuyamadım, herkes afiyettedir inşallah.
Ben çok kızgınım. Az önce facebookta hamile bir arkadaşımın iletisini okudum…
Hamileliğine atıfta bulunarak (muhtemelen bebeğine yada eşine sesleniyor belki de) “Bir bilsen ne zormuş.Artık katlanamıyorum…” yazmış.
Şok oldum!
Bu kadar kolay mı ya!
Henüz 7 haftalık hamile. Yorum yapmak istedim sen ne gördün güzelim,zorlu hamilelik geçirenler görmesin,kimsenin yanında söyleme kıçıyla güler millet diye. Tuttum kendimi.
Katlanamadığı da bulantı sadece. Ne zaman görsem yada duysam geziyor ama…Ölüyorum kafamı kaldıramıyorum hep yatıyorum dedi telefonda geçen gün, akşamına arkadaşlarıyla oturup eğlenirken gördüm,gözümle.
Katlanamıyorum sözü bana ağır geldi…Anne olmak bu kadar kolay mı, insan evladına katlanamıyorum der mi!
Ya ben mi çok köpek canlıyım dedim kendi kendime. Hipertansiyon, şeker, tiroiditten halen muzdarip olmama, kese yanında çok ciddi bir kanama atlatmama, aşırı bulantı yüzünden daha henüz 1 kilocuk alabilmiş olmama, neredeyse ilk 12-13 haftamı aç ve çoğu zaman yatarak/bayılmak üzere geçirmeme rağmen ben çok kolay bir hamilelik geçirdiğimi düşünüyorum. 9 ay sırt üstü yatmak zorunda kalanlar, ne badireler atlatanlar var…
Altı üstü günde 2-3 kere şeker tansiyon ölçüyorum diye zorlu hamilelik mi geçirmiş oluyorum yani.
Evlat sahibi olmak kolay mı….
Çok sinirliyim, boğasım var hatun kişiyi!