Uzakmışız hayatım ya...Yakın olsak cidden görüşmek isterdim.Ben de Ataşehirde oturuyorum iş yerim Tuzlada.
Benim halamın kızı bana yürüyerek 15 dk mesafede oturuyor.Ama ne arar ne sorar ne gelir...Ben de gitmiyorum o samimiyeti bulamayınca...Halam da arabayla 10 dk mesafede oturuyor, kaç kez gittim eşimle kardeşimle ama kendisi ne arar ne sorar.Gitsem surat asar gitmesem aramadın sormadın der.
Halkalı tarafında da bir kuzenim oturuyor(muş) yolda görsem tanımam o kadar uzun zamandır görmedim.
Kız kardeşim Beşiktaşta oturuyor,evlendirme dairesine yakın.Bi onlayız işte.Benim derdim oldumu o koşar yazık.Ama o da öğrenci,evlerimiz de yakın olmayınca sık sık olmuyor görüşmeler.Telefonla hergün konuşuyoruz,doktora filan gelir benle,gelir kalır bizde,ama hergün hergün olamıyor tabi.Evli olsa daha sıklaşır belki görüşmelerimiz.Ama tabi öğrenci evinde kalıyor,eşimle sık sık gidemeyiz,bir kız ev arkadaşı var,sürekli beni görse sorun çıkarır kardeşime diye....
Hani denetliyormuşum gibi.Ev arkadaşından yana da çok sorunlar yaşadık benim yüzümden huzuru kaçsın istemem.
Kardeşim de saygılıdır.Tatil günlerinizde sürekli rahatsız etmek istemiyorum abla der.E hafta içi çalışıyoruz.
Ben İstanbula 24-25 yaşlarında geldim.Eskişehirde doğup büyüdüm, üniversiteyi orada okudum.Çevrem hep orada...Buraya geldiğimde de hemen eşimle tanıştık,birde ilk seneler hep şantiyelerde çalıştım,fazla çevre kurmaya vaktim olmadı...Burda okusam filan çevrem olurdu en azından....