ADESE;
şu an sana diyeceğimiz bütün kelimelerin kifayetsiz, bütün teselli cümlelerinin anlamsız geleceğini biliyorum. burda durup "saçmalama ayrılmak da neymiş, hamileyken olur öyle şeyler erkeğin gözü kayar. hem bak tam aldatma bile değil, sadece sanal alemde konuşmuşlar" falan da demeyeceğim. özür dilerim. ha keşke diyebilsem, keşke hayata bu kadar hümanist polyanna tadında bakabilsem. değilim ama.
hayatta hep "benim için hayati önem taşıyan konularda karşımdakini affetmemeyi" yeğliyorum ben. çünkü hayattan aldığım dersler sonucu, ne zaman beni çok yaralayan, beni üzen gerçekten kalbime sancı veren olayların ardından muhatabbını affetsem biliyorum ki o, bi dahaki zamanda bambaşka bi konuyla yine karşıma gelecek. yaşadım bilirim.
bi kere affedilen hep affedileceğini sanar bana göre. o yüzden de affeden affettikçe hata yapmaktan da çekinmez. o na göre örerim duvarlarımı. güveni sağlamak yıllar alıyor çünkü yıkmak ise anında.
sana boşan da demiyeceğim çünkü bu belki de en son burdakilere düşen bi yorum. hakkında hayırlısını versin Rabbim.