Merhabalar; hamileliğim boyunca bir çok sıkıntı ve stresi yaşadıktan sonra bunun karşılığını almak çok harika.Sizlere müsadenizle doğum hikayemden bahsetmek istiyorum.
(39+5). Haftamda 01.02.2012 Çarşamba günü saat 17:00 gibi spinal anesteziyle kızım Beyza 3,300 kg olarak gözlerini dünyaya açtı.
Hamileliğim esasında orta şiddette geçti diyebilirim...herkesin bildiği belli başlı rahatsızlıkları yaşadım bende.İlk zamanlarım çok rahattı hep merak içinde geçiyordu ilerleyen zamanlarda mide bulantılarım başladı.Mide ekşimelerim ise son zamanlarıma damgasını vurdı diyebilirim...Eşim sağolsun gebeliğim boyunca hep yanımdaydı beslenmeme çok dikkat etti, sürekli birşeyler tıkıştırdı ağzıma...Ben 54 kiloyla hamile kaldım ve 66 kıloyla tamamladım...karnımda çıkmadı diyebilirim aslında, hatta gören inanmıyordu 9 aylık hamıle olduğuma son zamanlarda... Gebeliğim boyunca süt tüketimine çok dikkat ettim.. Her hafta balık yedim genelde...Çok keçi sütü içtim umarım keçi gibi inatçı olmaz kızım :) Birde hamileliğin ortalarından sonuna kadar sürekli hurma yedim doğumu kolaylaştırıyor diye ama normal doğum nasip olmadığı için cevabını bilmiyorum.Sancılarımın başladığı güne kadar ev işlerinin tamamını yaptım çok ağır işler dışında tabi...Eşimde çok yardımcı oldu sağolsun...Doğumdan 5 gün önce kayınvalidem yanıma geldi sağolsun... annmler yanımda olamadılar
Doğumdan önce kızımın tüm eksiklerini aldık gibi...
Gelelim doğuma;
Eşim ve kayınvalidem sürekli sancılarımı soruyordu bende walla yok diyordum...Biz 8 kardeşiz annem uzman yani :) O yüzden anneme telefonda ya nası bişeye benziyo bu sancılar anne nası anlarım gibisinden sordum o da bana gülerek sen merak etme o kendini hissettirir anlarsın demişti .......ve........çarşamba sabahı saat 7 gibi bir sancıyla uyandım vurdı ve geçti.Biraz sonra tekrar...7,30 gibi eşimi uyandırdım kalk sanırım geliyo....eşim fırladı hadi hastaneye diye ....hayır hemen değil dedim...sancılar 10 dakıkada bir vuruyordu her vurmasına halıya kapanıyordum :) Derken git gide sancıların sıklığı ve sertliği artmaya başladı eşim bi yandan dakıka tutuyor kayınvalıdem ortalığı topluyor, heycan hat safhada...sonra duşa girdim üzerimi değiştim doğum çantam eksizsizdi zaten...Eşime çoraplarımı çıkart diyorum adam heycandan kendi çoraplarını çıkardı hiç unutmuyacağım bunu :) derken saat 9,15 oldu...taksi kapıya geldi ve hastane yoluna düştük...arabada ben karnım burnumda sancıdan inliyorum arka tarafta, şöför eşime neyi var abi demesin mi :) neyse arabadan indik asansörle doğumhaneye girdik saat :09:30 gibi .Bennim sancıları göreceksiniz ama çıldırıyorum öyle bağrıyorum ki kulaklar tırmalanmıştır...Hastane geldiğimde 3 cm açılmam vardı hemşire arkadaşım sen öğlen 13:00 gibi doğurursun demişti unutmuyorum nerdeee :)) saatler geçtikçe sancılarım tavana vuruyordu, doktorum muayene etti ve bekleyeceğiz açılmanı dedi, suni felan vermediler...Açılmam ilerleyen zamanlarda 5 cm olmuştu ama ben hala sancıdan ortalığı resmen ayağa kaldıroyordum...Neyse korkutmakta istemiyorum anne adaylarını ama benım yaşadığım sancılar çok fenaydı malesef...Derken doktorum öğleden sonra tekrar baktı ve bebeğin başının takıldığını gelmediğini sezeryana hazır olmam gerektiğini ama yinede bekleyeceğini söyledi...Beni doğum için içeri aldılar Açılmam 7 cm geçmişti ama bebeğin başı bir türlü gelmiyordu...Ebeler ve doktorum etrafımda ıkın ıkın diye seslenıyorlardı ama olmuyordu, sancılarımın güzel olduğunu söylüyorlardı bu çok güzel işini kolaylaştırcak diyorlardı ama olmadı...Doktorum hemen sezeryan dedi, riske atmayalım artık sen elinden geleni yaptın ama başı gelmiyor dedi...saat: 16:30 gibi ağlayarak ameliyathaneye aldılar beni...Spinal anestezi yaptılar herşeyi gördüm diyebilirim...Saat : 17:00 gibi bebeğimi çıkardılar,bir yandan da eşimin bir arkadaşı olan sağlık çalışanı doğumu kameraya alıyordu...Bebeğimi sildiler ve bana gösterdiler benim dikişlerim atılırken :) sonra kundaklayıp çıkardılar ameliyathaneden ve babasına vermişler...bende 15-20 dk sonra çıktım ameliyathaneden ve odaya götürdüler beni sedyeyle...Emmesi için verdiler bana ve anında yapıştı fıstığım memeye :) doktorum 2 gün yatırdı beni hastanede..kayınvalıdem ve eşim refakat ettiler sağolsunlar...hep yanımdaydılar...Şu an evdeyim ve dikiş yerlerimde çok sancılarım oluyor, baş ağrısı ise şeytan kulağına olmadı....Gözünüzü korkutmak istemem korkmayında, her güzelliğin bir zorluğu illaki olacak...O sancılar gün gelir unutulur.. Her ne kadar öncesinde ve sonrasında sancılar sıkıntılar çekilsede buna gerçekten değiyor....Kızım şimdi uyuyor dün banyo yaptırdık hava soğuk diye bugün yıkamadık...Allah herkese nasip etsin diyorum inşallah...Çok uzatmadım umarım atladığım çok şey var tabi ama sorusu olan olursa cevaplarım...iyi akşamlar dilerim...
(39+5). Haftamda 01.02.2012 Çarşamba günü saat 17:00 gibi spinal anesteziyle kızım Beyza 3,300 kg olarak gözlerini dünyaya açtı.
Hamileliğim esasında orta şiddette geçti diyebilirim...herkesin bildiği belli başlı rahatsızlıkları yaşadım bende.İlk zamanlarım çok rahattı hep merak içinde geçiyordu ilerleyen zamanlarda mide bulantılarım başladı.Mide ekşimelerim ise son zamanlarıma damgasını vurdı diyebilirim...Eşim sağolsun gebeliğim boyunca hep yanımdaydı beslenmeme çok dikkat etti, sürekli birşeyler tıkıştırdı ağzıma...Ben 54 kiloyla hamile kaldım ve 66 kıloyla tamamladım...karnımda çıkmadı diyebilirim aslında, hatta gören inanmıyordu 9 aylık hamıle olduğuma son zamanlarda... Gebeliğim boyunca süt tüketimine çok dikkat ettim.. Her hafta balık yedim genelde...Çok keçi sütü içtim umarım keçi gibi inatçı olmaz kızım :) Birde hamileliğin ortalarından sonuna kadar sürekli hurma yedim doğumu kolaylaştırıyor diye ama normal doğum nasip olmadığı için cevabını bilmiyorum.Sancılarımın başladığı güne kadar ev işlerinin tamamını yaptım çok ağır işler dışında tabi...Eşimde çok yardımcı oldu sağolsun...Doğumdan 5 gün önce kayınvalidem yanıma geldi sağolsun... annmler yanımda olamadılar
Doğumdan önce kızımın tüm eksiklerini aldık gibi...Gelelim doğuma;
Eşim ve kayınvalidem sürekli sancılarımı soruyordu bende walla yok diyordum...Biz 8 kardeşiz annem uzman yani :) O yüzden anneme telefonda ya nası bişeye benziyo bu sancılar anne nası anlarım gibisinden sordum o da bana gülerek sen merak etme o kendini hissettirir anlarsın demişti .......ve........çarşamba sabahı saat 7 gibi bir sancıyla uyandım vurdı ve geçti.Biraz sonra tekrar...7,30 gibi eşimi uyandırdım kalk sanırım geliyo....eşim fırladı hadi hastaneye diye ....hayır hemen değil dedim...sancılar 10 dakıkada bir vuruyordu her vurmasına halıya kapanıyordum :) Derken git gide sancıların sıklığı ve sertliği artmaya başladı eşim bi yandan dakıka tutuyor kayınvalıdem ortalığı topluyor, heycan hat safhada...sonra duşa girdim üzerimi değiştim doğum çantam eksizsizdi zaten...Eşime çoraplarımı çıkart diyorum adam heycandan kendi çoraplarını çıkardı hiç unutmuyacağım bunu :) derken saat 9,15 oldu...taksi kapıya geldi ve hastane yoluna düştük...arabada ben karnım burnumda sancıdan inliyorum arka tarafta, şöför eşime neyi var abi demesin mi :) neyse arabadan indik asansörle doğumhaneye girdik saat :09:30 gibi .Bennim sancıları göreceksiniz ama çıldırıyorum öyle bağrıyorum ki kulaklar tırmalanmıştır...Hastane geldiğimde 3 cm açılmam vardı hemşire arkadaşım sen öğlen 13:00 gibi doğurursun demişti unutmuyorum nerdeee :)) saatler geçtikçe sancılarım tavana vuruyordu, doktorum muayene etti ve bekleyeceğiz açılmanı dedi, suni felan vermediler...Açılmam ilerleyen zamanlarda 5 cm olmuştu ama ben hala sancıdan ortalığı resmen ayağa kaldıroyordum...Neyse korkutmakta istemiyorum anne adaylarını ama benım yaşadığım sancılar çok fenaydı malesef...Derken doktorum öğleden sonra tekrar baktı ve bebeğin başının takıldığını gelmediğini sezeryana hazır olmam gerektiğini ama yinede bekleyeceğini söyledi...Beni doğum için içeri aldılar Açılmam 7 cm geçmişti ama bebeğin başı bir türlü gelmiyordu...Ebeler ve doktorum etrafımda ıkın ıkın diye seslenıyorlardı ama olmuyordu, sancılarımın güzel olduğunu söylüyorlardı bu çok güzel işini kolaylaştırcak diyorlardı ama olmadı...Doktorum hemen sezeryan dedi, riske atmayalım artık sen elinden geleni yaptın ama başı gelmiyor dedi...saat: 16:30 gibi ağlayarak ameliyathaneye aldılar beni...Spinal anestezi yaptılar herşeyi gördüm diyebilirim...Saat : 17:00 gibi bebeğimi çıkardılar,bir yandan da eşimin bir arkadaşı olan sağlık çalışanı doğumu kameraya alıyordu...Bebeğimi sildiler ve bana gösterdiler benim dikişlerim atılırken :) sonra kundaklayıp çıkardılar ameliyathaneden ve babasına vermişler...bende 15-20 dk sonra çıktım ameliyathaneden ve odaya götürdüler beni sedyeyle...Emmesi için verdiler bana ve anında yapıştı fıstığım memeye :) doktorum 2 gün yatırdı beni hastanede..kayınvalıdem ve eşim refakat ettiler sağolsunlar...hep yanımdaydılar...Şu an evdeyim ve dikiş yerlerimde çok sancılarım oluyor, baş ağrısı ise şeytan kulağına olmadı....Gözünüzü korkutmak istemem korkmayında, her güzelliğin bir zorluğu illaki olacak...O sancılar gün gelir unutulur.. Her ne kadar öncesinde ve sonrasında sancılar sıkıntılar çekilsede buna gerçekten değiyor....Kızım şimdi uyuyor dün banyo yaptırdık hava soğuk diye bugün yıkamadık...Allah herkese nasip etsin diyorum inşallah...Çok uzatmadım umarım atladığım çok şey var tabi ama sorusu olan olursa cevaplarım...iyi akşamlar dilerim...
