2013 şubat anneleri dogum hikayeleri

sevalk · 11 Şubat 2013

tugba5286 .!.:
Doğum Hikayem ……

29 OCAK SALI
SAAT.11.11

Bade......
Biraz ayrıntılı olacak ama bu anı cok bekledim o yüzden her seyıyle yazmak ıstıyorum …….
Eylül 2011’de evlendik Çocuk fikrine hemen atıldık Birkaç deneme olumsuz olunca hemen iki cahil hemen endişeye kapıldık 3 denememizde hamileydim yılbaşında öğrendim hamileliği.Öyle hevesli heyecanlıydık ki 1 aylık sürede kapıldık hamileliğe..Derken şubat ayında kahverengi lekelenmeler ve bebeğimi kaybediş…Kürtaja giderken geçtiğim o soğuk yer hala aklımda.O anları hala aynı uzuntuyle hatırlıyorum.Doktor 3 ay bekleme süresi verdi ama ben de öyle bir his kaybı oldu ki çocuk falan istemiyordum belki de tekrardan aynı şeyleri yaşayacağım korkusu bilmiyorum.öylece 2.5 ay geçti.Kürtajdan dolayı adetlerim düzensizleşti.Bu sürede 2 kere adet gördüm.Eşimle daha 3 ay geçmediği için denemekten korkuyorduk bir gün öylesine hadi dedik ama içimde hala o ilk heyecanım yok.O sıra eşimin teyzesi vefat etti.Cenaze bir de ev taşıma derken bir süre geçti.Adet olmadım.İçimde birden yine bir şeyler kıpırdamaya başladı.İşin garibi acayip derecede hamile olduğumu hissediyordum.Test yaptım çıkmadı ama idrar testine güvenmedim emindim hamileydim.Anneler gününün olduğu gün hastaneye gittim arkadaşım acilde doktor onun sayesinde beta hcg yaptırdık.O gün hamile olduğumu öğrenecek ve bu çok anlamlı olacaktı.Sonuç kocaman bir negatif.İçimdeki o kıpırtıyı da öldürdü o negatif.Adet olmamıştım bu da beni çok geriyordu.Adet düzensizliğime bağladım ve biraz daha zaman geçti.Bir gün arkadaşım telefon açtı.Adet oldun mu diye sordu Hayır dedim git bir test daha yap dedi.İstemedim tekrar tekrar hayal kırıklığı yaşamak istemiyordum.Baskı sonucu gittim bir test aldım testlere okadar para vermiştimki bu sefer en ucuzundan aldım.Eve geldim testi yaptım çizginin yanında birgölge. Gözlerimi ovuşturdum sonra bir daha bir daha…..Yokk emin olamadım ben yanlış görüyordum kesin.Koşa koşa bir arkadaşıma gittim.Bir de o baksın diye.Evet diyince heyecanlandım bir yandan ağlamaya başladım Yüce rabbim 3 ay once benden bebegımı almıştı ama sonra yıne o vermıstı.Cok sukrettım ama sonra yıne korkular başladı.Diğerinde herkese söylemiştik bu sefer eşimle herkese söylememeye karar verdik en azından 3 ay gecene kadar.Beta hcg değerlerim güzelce katlandıktan sonra iş keseyi görmeye gelmiştiki bir gün kahverengi lekelenme geçirdim.O gün dedim heh başa dönüyoruz artık yılmış bir halde doktora gittim.O gün keseyi gördük ve olumlu bir şekilde eve döndük bu yüzden umutlarım arttı .
S
Derken sıra geldi kalp atışlarını duymaya.5 hafta 5 gunlukken mınıgımın kalp atışlarını da duyduk.Şimdi korkum 8 haftayı atlatabılmekti.Çünkü diğerini 8 haftalıkken kaybetmiştim.8-10-12 derken haftalar geçmeye başladı.Düzenli sağlıklı beslenmelerime hep dikkat ettim.Buzdolabına yapıştırdığım bir beslenme listem vardı sonuna kadar hep uydum ona.Sıra cinsiyet öğrenmeye geldi.Gidiyoruz geliyoruz yok bir türlü kesin sonuç öğrenemiyorduk.Bir kontrolde doktor sallanan bir şey var ama kesin bir şey diyemem diyince hıh erkek heralde dedik.Ondan sonraki hafta çok fena ateşlendim.Bir türlü ateşim düşmüyordu.2 gün hastanede yattım Çıkacağım günden bir gün önceki akşam karnımda bir gariplikler hissettim.Hemşireye söyledim kanaman var mı diye sordu öyle sorunca yok dedim ama endişelenmiştim.Meğerse o gün bebeğimi hissetmeye başlamışım.Ertesi gün doktora nerdeyse yalvardım cinsiyet için kesin bir şey söyleyin diye.Ve o gün bir kızımız olacağını öğrendik.Ben de eşim de çok sevindik.Cinsiyet ayrımcılığı yapmayız ama gönlümüzde bir kız varmış hep.İkili testler üçlü testler ayrıntılı ultrasonlar şeker yüklemeleri derken geldik 30’lu haftalara.Niyeyse hep erken geleceği hissi vardı içimde.Hissim beni yanılttı tabi kızım geç bile geldi.30’lu haftalar en güzel zamanlardı belki de.Bebeğim kocaman olmuş karnımdan hareketleriyle kendini gösterip duruyordu.Eşimle hareketlerini görmek hissetmek en eğlenceli aktivitemiz olmuştu artık.Karnım top gibi oldu.Bir gün yumurta gibi sağ tarafta bir gün armut görünümünde komik haller alıyordu.Derken geldik 35-36. Haftalara.Geceler uyumak baya bir zorlaşmıştı.Bir sabah kalkınca tuvalette peçeteye kan geldi.Hıh dedim heralde gelecek.doktora gittik erken gelebilir diyince heyecan sardı bizi.Allahtan her şeyi hazırdı.Odası kıyafetleri doğum çantaları.Gelmesinde sakınca yoktu ama yanlış alarm.Erken gelecek derken vaktini geçirdi bile nazlı kızım.28 ocak pazartesi günü artık son kontroldü.O gün gittik bebeğimin kilosu 4.178 gr olmuştu sancı kanala gırme hıc bır sey yoktu.Doktorumuz artık beklemeyelim dedı ve ertesı güne randevu verdı.29 ocak gunu dustuk yola.Kızımızı almaya 3 araba konvoy halınde gıttıkHastaneye gıdınce ılk ısımız odayı süslemek oldu.Benı amelıyat ıcın hazırladılar ve o odaya gıttım.Ne olacağını ne yaşayacağını bilmemek çok kötü.İğneyi yaptılar önce acıcak diye öyle korkuyordum ki anlamadan bitti dediler.Hemen yatırdılar.doktor geldi bakalım 4 kg doğacak mı dedi.O sırada bende bir uyuşma ama yinede güvensizlik var tabi.Hemşireye soruyorum sürekli kestiler mi ya uyuşmadıysam ben bunlarla uğraşırken birden karnıma göğüs kısmımı sıkıştıracak kadar bastırdılar veee ağlama sesi.Ne düşünceğimi ne hissetceğimi bilemedim.Hemşire çok güzel bir bebeğin oldu ve çok temiz doğdu dedi doktor da babasına benziyor bu dedi o sıra bir göz gördüm.O benim miydi çok garip geldi.Ben ağlıyorum tabi o ara sonra giydirip getirdiler kuzumu yine çok göremedim ama bir öpücük kondurabildim alnına.ondan sonra başıma bir ağırlık çöktü sonra bir baktım odaya gidiyorum.Sonrası malum ilk emişmeler mecburen yaşanması gereken sancılar.Ama şimdi her şey çok iyi.Bu duygu tarif edilemez.Şuan kalabalığız baş başa kalacağımız gunlerı ıple cekıyorum allah herkese bu duyguyu nasıp etsın.

Eki Görüntüle 623244 Eki Görüntüle 623245 Eki Görüntüle 623247

AyNazli .!.:
Doğum tarihi : 24 Ocak
Doğum şekli : Sezaryen (Genel Anestezi)
Boy - kilo : 48 cm - 2550 g

Hamileliğim o kadar süpriz olmuştuki hiçbirşeye hazır değil ve evliliğimizin ilk aylarında kaza dedikleri şey bu olsa gerekti =)) zor alışmıştım hamile olma kavramına o sıralar çalışıyodum hamileliğin ilk 4 ayı mide bulantıları aşırı halsizlik ve yorgunluk artık kendime hasta gözüyle bakıyodum sürekli hastanede serum alma modundaydım. Dr'umla bu sürecin ne kadar süreceğini sorduğumda bazı bünyeler bir süre bebeği reddedermiş aşırı tepki verirmiş 9 ay bile sürebilir dedi. Artık 9 ay hasta modunda olacağıma kendimi kabullendirmiştim. 4 aylıkken işten ayrıldım dinlenmeye o kadar ihtiyaç duyuyordum ki, evde daha iyi olurum istirahat iyi gelir dedim ki yok mide bulantıları sürekli yediğimi çıkarma serumlar artık her hastaneye gittiğimizde iki gözüm iki çeşme modundaydım =))) artık 6 aylık olduğumda mide bulantılarım geçti yemek yiyebiliyodum sağolsun bu dönem kayınvalidem baktı ye iç yat modundaydım 6 ay hiç kilo almayan ben 55 kilodan 65-70 leri buldum.
6.ayda bir pazar pikniğe gittik en fazla 15 dk yürüyüş yapmışımdır oda sakin tempoda aşırı bel agrısı ve şiddetli karın agrısıyla hastaneye gittik bazı dengesiz dr'ların elinde kalmıştım resmen asistanlar ultrasonla sözde muayne edip bakmışlar ve acemice beni alttan muayne edeceklermiş şiddetle karşı çıktım istemiyorum ben dedim düşük tehlikesi olduğunu söylediler sinirlerim alt üst olmuş soğuk kanlı olmaya çalışıyodum ama içim savaş halindeydi resmen nst bagladılar her hangi kasılma veya açılma varmı diye hiçbişey çıkmadı istirahat verdi bol bol dinlen sırtüstü yat dedi. İçim işkillenmişti artık nedese inanmıyo modundaydım asistana artı asistan olması onu küçümsetmişti morelimide alt üst etmişti ne kadar söylendiğimi o gece bilemezsiniz sabahı zor ettim.
Kendi Dr'um İst'bulda bense şehir dışındaydım sabah dr'umu aradım dururmumu anlattım herhangi kanama su gelmesi vs yok aşırı bel agrısı ve karnım agrıyodu seni görmeden bişey diyemem bir dr git dedi. Bulunduğumuz şehirde güzel dr arıyorum artık neyse bulduk güzelde çocuğun kasık bölgemde olduğunudoğum pozisyonu aldıgını ve yürümemem gerektiğini söledi içim rahatlamıştı. O asistanlar aklıma geldikçe sinir basıyo halen beni =)))
Malum gece halen inanamıyorum, 23 ocak günü eşimle biraz hava almak için çıktık yürüdügüm en fazla 5-6 adım dahası yok yani eve geldik her zamanki gibi bir akşamdı. Gece saat 3 te bir karnım ağrıyo belime ara ara vuran bir sancı gine hastanelik olcam yaaa gine serum takcaklar diye söyleniyorum içten içe eşimi uyandırdım biraz belimi ovdu uyumuşum aradan yarım saat geçti geçmedi gine ağrıyla uyandım sıcak suyla duş alırsam geçer dedim gittim duş aldım geçer gibi oldu gine uyudum. Saat 6 olmuştu agrıdan duramıyorum artıksabahta kontorol var çatı muaynesi olcam saat 8 olsun diye kendimle savaşıyorum eşime belli etmek istemiyorum çok kötü olduğumu hemen hastaneye götürcek biliyorum. Saat 8 oldu artık agrılardan inliyorum hastaneye gittik kan tahlili filan verdik dr o sıra gelmişti ultrasonda baktı herşey normal 15 gün boyunca kızım hiç kilo almamış gelişimini durdurmuş içim bir kötü oldu çatı muaynesi yapmak için beni meşurrrr koltuga oturttu çıt kırıldım ben dayanamadım elini kanlı görünce yusuf moduna girdim nasıl bir korku sancılarım halen devam ediyo inliyorum böyle sürekli bir noktada toplanıyo kızım doğum sancıların başlamış yatış yapıcaz dedi gözetim altında tutucaz doğum başlayana kadar dedi. İnanamıyodum nasıl olabilirdi daha 36 haftalıktım daha 1 ay vardı doğuma içimden birazdan bırakcaklar beni yaaa diye telkin modundaydım eşim 1 dk. yanımdan ayrılmadı nst ye bagladılar bir kolumda serum takılı ben iki gözü iki çeşme aglıyorum. Eşim iyki vardı yanımda napardım bilemiyorum sürekli sakinleştirme modundaydı. Zaman geçiyodu sürekli ebe başımda dr'umla telde sürekli çizelgeyi söylüyodu ara ara dr'um yanıma gelip hem morel anlamında konuşuyo hemde nabzımı ölçüyodu sanırım.
Ebeye bugün doğurmam ben dimi dediğimde belli olmaz o diyip kestirip atıyodu cümleyi içimden uyuzzzzzz diye söylenir moddaydım =))))
Nst'de 2 defa kalp atışlarında sorun oldu kızımın oksijen verdiler, en son dr'um yanıma geldi kalp atışlarına bakıyodu ses bir anda duruverdi o an yaşadığım duygu fırtınası bambaşka birşey tarifi yok yani dr' ben kalp atışını görüyorum ama acil ameliyata almam lazım seni dedi. Normal doğuma beynen kendimi hazırlamıştım ama bir anda sezeryan olması hiç hazır olmamam ve kızımın durumu sadece peki dedim ama nasıl ağlıyorum sancılarım halen kesilmedi ağrılardan bir an önce herşey olup bitsin istiyodum önlük zaten giydirilmişti ama beynen doğuma halen hazır değildim ameliyathanenin kapısına gelip eşimden ayrıldığım o an tarifi yoktu. Artık ameliyata hazırlanmış narkoz verilmişti. Uyandığımda bir ses adımı çağırıyo uyanman lazım diyodu eşim zannederek gözlerimi açmaya çalışsamda buğulu görüyodum ameliyathane o kadar büyükmüşki başka bir anne doğum yapmış onun bebeğinin sesini duyduğum o an kızım gelmişti aklıma ama cümle kurcak ne takatip nede dilim dönüyodu eşim kapıda beni bekliyodu odama indiğimi bile anlamadan odamdaydım kızım kuvezde herşey iyiymiş fakat ağrılardan onu görme isteğim yoktu, taki onu odaya getirip bana gösterdikleri ana kadar tek üzüntüm onu kucağıma alacak gücüm yoktu.
Aradan 12 gün geçti halen inanamıyorum dünyaya geldiğine bizimle olduğuna sıkıntılarım ilk günkünden daha az tek derdimiz emme sorunumuz var biraz mama takviyeside kullanıyorum zamanla onuda aşıcağımıza inanıyorum.
Göbeği düştü bugün ilk defa banyo yaptırdık çok zevkli bişeydi internetten bir sürü banyo yaptırma videoları izledim =))) biraz ağlasada sakindi...
Dilerim bütün hamileler hayırlısıyla sıkıntısız ve en az sorunla bebeklerini kucaklarına alır...

aliye_88 .!.:
Kilo: 3.700
Boy:52
Doğum şekli: sezeryan
Hafta: 38

Kızım zeynebim artık büyümüştü. Ve eşimle artık bebek kokusunu özledimiştik:)) 3 ,5 yılda:) birde oğlumuz olsun dedik. Nerden biliyosak? İçimize doğdu sanırım. Adet günüme 1 hafta varken test aldım ve çift çizgiyi gördüm:)) çook sevindik artık 4 kişi olucaktık. Ve böylece 9 ay geldi geçti. Doktorumuza ısrar ettik 7 şubat olsun diyee:) ilki sezeryan olduğu için bekleme olmıcaktı. Oğlumun babasıyla aynı tarihte doğmasını çok istiyordum . Ama dr izin vermedi 14 şubata gün verdiiii. Neyse biz 1 şubatta kontrole gittik veee dr bu koca kafa beklemez tarihi 7 şubat yapalım dedi herşeyi doğuma hazırdı. Bendede tabiii sancılar vardı çok sevindim dr dan bu tarihi duyunca elim ayağıma karıştı. Hemen annemi aradım çarşmba geliyosun dedim geldi annem ama ben heyecandan yemek bile yapamadım eşim dışarıdan aldı bişeyler:)) sabahtan akşama kadar istifra ettim çok stres yaptımnm:) o gece hiç uyumadım ve sabah oldu. kızımı öptüm kokladım babanesine bıraktım ama tabiiağladım belli etmeden... neyse geldik hastaneye. Hemen yatışımız yapıldı odamızda giyindim hazırlandım. Ve vakit gelmişti vuslat vaktiii.... Beni aldılar eşim ve annem yanımda ben ağlamaklı. Eşim elimi sıkıca tuttu annem dualar ediyo. İndik ameliyathaneye. Beni aldılar içeri gözümden yaşlar süzüldü eşimden ayrılırkenn. Dr um gelince rahatladım biraz. Daha sonra anestezist geldi ve bana yapıcaklarımı anlattı. Çok basit bir şekilde belden uyuşturdu ve başladıkk. Benim tansiyon düştü midem bulandı hemen ayarladılar. 5 dk sonra oğlum çıktı o kadar masum ve misss kokuyoduki yanıma getirdiler öptm kokladım harikaydıı... Anlatamam bu duyguyu... Şuan hastanedeyiz ben gayet iyiyim meleğim yanımda emiyoo:)) dünyanın en güzel duygusu. Rabbim herkeze tattırsın. Buradaki herkese çoook teşekkür ediyorum bu yolculukta beraber olduğumuz için.. Sizi seviyorummm....

S.HAYAL .!.:
merhaba kizlar bende 2013 subat annesiyim. sizlerle normal dogum hikayemi ayrintilariyla paylasmak istiyorum ki
normal dogum dusunen arkadaslara fikir olsun.

benim 3. dogumum 2012 mayis ayinda ogrendim hamileligimi 2. kizim cok kucuk oldugundan pek sevinemedim ama
aldirmayida asla dusunmedim. bu arada 29 yasindayim belki birdaha dogurmam yas geciyor diye teselli ettim kendimi.

neyse hamileligim cok kolay gecti cok fazla mide bulantisi as erme falan yasamadim sadece son 2 ay uyumak artik
ruya olmustu cunku kalca kemiklerim cok fazla agriyordu. doktor bebek legen kemigine dayandigi icin kemiklerin aciliyor
yapilacak bisey yok dedigi icin son 2 ayim uykusuz gecti nerdeyse.

aslinda benim bdt im 13 subatti ama 38+2 gunlukken ayni 1 subatta sabah 8 gibi uyandim ve belimin farkli bi sekilde
agridigini hissettim. esimi ise ugurladim ama bisey soylemedim gecer diye. ve kizlarimin kahvaltilarini hazirladim. oglen saat
2 ye kadar her 15-20 dk bir bi agri saplaniyordu belime. ve saat 2 den sonra tuvalete gittigimde pedimde kani gordum.
nisanim gelmisti ve benim 3. dogumum oldugu icin ayni gun dogum yapma ihtimalim cok yuksekti.

hemen esimi aradim ve sanirim doguruyorum dedim. ben ne kadar sakinsem esim o kadar heycanlandi sanki ilkmis gibi
sacma sapan sorular soramaya basladi. sonra hastaneyi aradim ve nisanin geldigini soyledim onlarda muayene icin
beni hemen hastaneye cagirdilar.

ama hemen gidemezdim cunku halletmem gereken baska onemli bi isim daha vardi.
(ben yurt disinda yasiyorum burda okullar 4 subatta aciliyor) buyuk kizim 4 subat pazartesi gunu ana sinifina baslayacakti.
ve onun okul formalirini almam icin 1 subat cuma gunu sondu yoksa pazartesi okula formasiz gidecekti. neyse o sancilarin
arasinda okula gittim ALLAH'im cok kalabalik nasil beklicem dedim kendi kendime ama alicaktim formalari ama sancilar agirlasmaya
basladi. 3. cocuk oldugu icin tecrubelerimden daha fazla burda kalamayacagimi anladim tam gidecektim ki durumu fark edenler
beni hemen siranin en onune aldilar ve kizimin esyalarinida almis oldum artik icim rahat doguma gidebilirdim.

zaten esim surekli telefon edip birak gel yolda doguracaksin diye soyleniyordu. evimden hastane arasi 35 dk falan suruyordu arabayla.
neyse saat 4 olmustu hemen esimin is yerine gidip onu aldim ve 2 kizimla birlikle (buyuk 3 yas 9 aylik,kucuk 1 yas 2 aylik) hastaneye
gittik. onlari da goturmek zorundaydik cunku benim ve esimin ailesi tr de yasiyor burda yanliziz. ilk kizimda annem 2. kizimda k,validem
gelmisti doguma ama bu sefer kimseyi istemedim cocuklarim ve esimle yanliz olmak istiyordum .bu yuzden beraber gittik ve esim bu sefer
doguma giremeyecegi icin uzgundu.

saat 4:40 civarinda hastanedeydik artik. beni kontrole aldilar ve 5 cm acilmam oldugunu soyledi ve inanin hic canim acimadi sadece 5 saniyelik
bir seydi cunku. sonra esim ve kizlarimla vedalasip dogum yapacagim odaya gittim ve hala sancilar belimden geliyor ve siddeti gittikce artiyordu.
ebe bana bu gece 12 ye kadar bebegini kucagina alirsin dedi ama ben o kadar uzun surmeyeceginden emindim.

odaya gittikten sonra ki yani saat 5 den sonraki sancilar cok siddetliyli. sabahin 9'undan 5'e kadar olanlar adet sancisinin biraz daha agir hali gibiydi.
neyse beni nts ye bagladilar sancilar gelince bana derin nefes al diyordu ebe. gercektende derin nefes alinca biraz daha hafiflemis gibi oluyordu.
ve benim gozum nts deydi cunku bebegimin kalp atislari yukselince benimde sancim geliyordu.

ve bi ara kalp atisi 200 u gecti ve bana cok guclu bi ikinma hissi geldi ebeye bile soyleyemeden ikinmak zorunda kaldim.ebe fark edince ikinma dedi ama
tutamadim ki firlamayi. ebe tamam devam et dedi ve birden icimden biseyin aktigini hissettim ve 5:23 de dunyaya gozlerini acti.dikisimde olmadi. bebegimi
uzerime uzandirdilar 15 dk kadar sonra onu temizlemek icin ayni odada kucuk yataginda temizlediler. bu arada ben birde hastaneye
sogan goturmustum hemen hemsireye kestirip gogsume koydum kadin sok oldu hic bilmedikleri bisey oldugu icin ama biseyde demedi. 5 dk kadar gogsumde
soganlari beklettikten sonra hemen dusa girdim temizlendim giyindim ve artik bebegimi emzirmek icin hazirdim.

bu arada esim ve kizlarim yanima geldi tabi duygulandik aglastik biraz ona bakarken. zaten hemen sutum geldi ve bebegimin karnini doyurdum ve uyudu. saat
8 gibi esim ve kizlar eve dondu bizi odamiza aldilar ve benim sabaha kadar ona bakmaktan gozume uyku girmedi.

simdi 9 gunluk giderek toparlaniyor sutum de yetiyor cok sukur. hatta hastaneden pompa verdiler 6 haftaligina daha fazla istersem haftalik kirasini odemek
suretiyle tutabilicem. bazen fazla sutum olursa sagip buzluga atiyorum.

normal dogumdan korkmayin kizlar. inanin sadece 9 gun gecti ama ben asla dogum yapmamis gibiyim hemde evde hic bi yardimcim olmamasina bebegimden baska
2 kucuk cocugum olmasina ragmen.

dilerim herkesin ki boyle kolay dogum olur. birde ben su duayi sancim bslar baslamaz hemen okudum taki dogum bitene kadar.
RABBI YESSIR VELA TUASSIR VE RABBI TEMMI BIL HAYR.
Yani RABBIM kolaylastir zorlastirma ve hayirla tamamla.

2. dogumumdada bunu okuyordum ve inanin oda cok kolay ve dikissiz olmustu hatta onda hastaneye gittikten 11 dk sonra dogum yapmistim.
bu arada soganinda faydasini gordum goguslerim hic yara olamadi ilk gunler biraz hassasti krem suruyordum ama simdi onuda yapmiyorum.

oglum MUHAMMED ARDA
1 subat 2013
5:23 de
3.225 gr
52 cm olarak dunyamiza geldi.

hepinize hayirli dogumlar dilerim.

kızlar gözünüz aydın allah analı babalı uzun ömür versin...

meryem38 · 12 Şubat 2013

doğum yapan tüm arkadaşlar geçmiş olsun.. allah analı babalı büyütsün hayırlı evlat olsunlar inşaallah...........

ozlem_erdem · 17 Şubat 2013

meltemizmir .!.:
Rüzgar bebek.....
Doğum tarihi : 25.01.2013
Yer: : İzmir Egepol Hastanesi
Doktor : Gökalp TOKAÇ
Doğum Kilosu: 4170 gr
Doğum Boyu : 52 cm
Haftası : 38+3 hafta

Hiç beklemedıgım bir anda girdin hayatımıza, ne babanın ne de benim cesaretimiz yoktu herseyi yeni bastan yasamaya , ama sen oyle sıhırlı bıseydınkı babanı ve benı asla olmaz dedıgımız seye ıkna ettın ve sen benımle bırlıkte uyumeye devam ettın ,mucızeydın benım ıcın sen.....
6 haftalıkken ogrendım varlıgını ,12 haftalık o mınık pıpını gorduk ve her ultrasonda bıze yuzunu gostermek yerıne pıpını gostermeyı tercıh ettın, artık o kadar alısmıstık kı pıpıne cok ılgımızı cekmıyordu ıtıraf edıyorum:)
guzel bır 38 hafta gecırdım senınle kuzum arada yaramazlık yaptıgın oluyordu ama yınede cok uzmedın beni, 37. haftadan ıtıbaren sende bır dıs dunyayı merak etme cabası basladı sende haklıydın artık ıcerde hareket edecek yerin kalmamıstı tum alanı kaplıyordun tombişliğinle , ama ben ısrarla senın bıraz daha kalmanı ıstıyordum akcıgerlerın daha kuvvetlı olsun dıye , ama sen benı uzmedın dayandın 25 ocaga dek ......
24 ocak gecesı cıcıannen geldı ıstanbuldan bu mucıze anını kacırmamak ıcın , onunla son hazırlıklarımızı tamamladık sabah saat 8'e ceyrek kala evden cıktık 15 dk rotarla annen anca hazırlanabıldı:) hastanede gırıs ıslemlerı yapılarken yasanan bazı aksaklıklardan dolayı saat 8 bucuk oldu ben daha gırısteydım ve amelıyathane gırısı arıyordu sureklı hasta nerde dıye sonra jet hızıyla odama alındım onlıgım gıydırıldı damar yolu acıldı gereklı sorular soruldu formlar dolduruldu , nst ye baglandı kapıda amelıyathaneden gelen sedye ve gorevlı beklıyordu ve sureklı hemsıreyı sıkıstırıyordu nst de sadece 2 dk kaldım apar topar odadan sedyeye alındım herkes kapıda benı beklıyordu 19 kısılık dev kadro benı ve ruzgarı ugurladı ama ıtıraf edıyorum gozum sadece buyuk oglumdaydı onunla vedalastım sadece optum kokladım asansore kadar gecırdı babaıs ıle beni asansore gıderken babasına emanet ettim onu.... gozlerım dolu dolu....
Eki Görüntüle 617606 amelıyathane de drum ve anestezı ekıbı karsıladı beni, onların sevecen ve ilgili tavrı acıkcası cok rahatlattı beni.........uyandırma odasında sıraya aldılar beni, cunku araya acil bir sezeryan alınması gerekti, o ameliyatı beklerken anestezi drum benı hıc yalnız bırakmadı sohbet ettık yapılacak ıslemleri sırasıyla anlattı , sakalaştık genel anestezıden uyanma seklı ıle ılgılı, esının ve annesının anestezı uyanma anıları hakkında anlattı....:))
ardından hadı meltemcim gecelım dedıler ve beni ameliyathaneye aldılar belıme strerılzasyon yapıldı onumde anestezı yardımcısı arkamda dr her ıslemı nasıl yaptıgını ne yaptıgını neler hıssedecegımı soyledı belımı kambur yapmamı ıstedı , bu arada bebegımın adı soruldu cok begendıler adını annesı ıle uyumunu onumde yardımcı olan anestezıst sarıldı ellerımı tuttu cok ıyıve sefkatlı bır ekıptı sohhbet ede ede anestezı yapıldı ıtıraf etmelıyımkı ılk dogumumdan cok daha ıyıydı anestezı , cunku ılk sezeryanda hıc hoşlanmamıstım ..... ardından benı hemen yatırıp bagladılar o arada drum geldi bende spınalın etkısı olarak tansıyonum dusmeye basladı bu yuzdende mıde bulantısı ıle kusma basladı yapılan ıgnelerle bıraz toparladım o esnada da karnım da hareketlılık hıssetmeye basladım anladım kı bebek gelıyor druma sordum ruzgar gelıyor galıba dıye , oda gulerek gorcez bakalım ruzgarmı kasırga mı dedı gulerek.... ve işte o ses , ruzgar ınletıyordu amelıyathaneyi gür sesiyle......ardından dr ların saskın ıfadelerı ne kadar sarı yoksa albıno bebekmı dedıler bende hayır abısıde sarısındı dedım .... ve ıste ugrunu herseyı verecegınız o an o ilk bakış minik mucızem ıle goz gozeydık bana bakıyordu o minik gozlerıyle .......
Eki Görüntüle 617623 Eki Görüntüle 617624 Eki Görüntüle 617625 Eki Görüntüle 617626 Eki Görüntüle 617627 Eki Görüntüle 617628 Eki Görüntüle 617629 Eki Görüntüle 617630 9 ayda cektıgınız butun ezıyete herseye degermıs bu anlar ve rabbım 2 kere yasattı bu mucızeyı bana sukurler olsun, optum kokladım mucızemı ve goturduler onu yanımdan bende tekrar dusen tansıyon ve sıddetlı kusma yuzunden acılen uyutuldum gozumu actıgımda amelıyat bıtmıs benı uyanma odasında bekletıyorlardı ruzgar gıttıkten 1 saat sonra cıkardılar beni herkes cok merak etmıs tabı odama geldıgımde bayram yerı gıbıydı 26 kişilik ordu beni bekliyordu odamda , ama oğlum ve kocam beni asansorun kapısında karsıladı oglum optu kokladı beni ruzgarı sordum hemen gosterıler bana cok guzeldın sen herseye degerdın....

uyanma odasında uzun kalmamdan dolayı herhelde odama geldıgımde tıtreme krızıne gırdım kat kat battanıye ıle normale dondum bı yarım saat surdu ama .... oğlusum gayet saglıklıydı ama ılk gun emmeyı reddettı bu durum azıcık uzdu benı ama duzeldık allaha sukur akşam 6 gıbı ayaga kaldırdılar sorunsuz yurudum cok sukur , cumartesı sabah ta 11 de taburcu olduk teyzoşlar . bizde gunler yogun gecıyor, ruzgar bana ben ruzgara alışmaya calısıyorum , Eki Görüntüle 617637 Eki Görüntüle 617636 Eki Görüntüle 617638 bu yazıyı yazmak 1 gunumuzu aldı ruzgar ıle daha detaylı yazamadım o yuzden bılıyorumkı dıogum hıkayelerını okumak cok keyıf verıyor sızı daha fazla bekletmek ıstemedım .......

Süper bir paylaşım olmuş fotoğraflarla çok teşekkürler..bebişe

meltemizmir · 17 Şubat 2013

ozlem_erdem .!.:
süper bir paylaşım olmuş fotoğraflarla çok teşekkürler..bebişe

darısı basına canım saglıkla al bebegını kucagına ınşallah

belfxux · 17 Şubat 2013

Doğum yapan tüm anneleri tebrik ediyorum:) Sağlıkla büyüsün kuzucuklar.

Doğum Hikayemiz 40+3 09 Şubat 11.59

Beklenen doğum tarihi : 06 Şubat
Gerçekleşen tarih : 09 Şubat
Kilo : 3485 Boy : 50
doğum Şekli : Genel anestezi sezeryan

Merhabalar,
Büyük bekleyiş sona erdi Güzel meleğimle kavuştuk. Nerde başlasam dedim ve en başa sarıyorum.Her detayı çok şey anlatıyor, uzun bır yazı olacak şimdiden uyarıyorum.Okuyan herkese teşekkürler.
Hamileliğimin son haftasında yaşanmaması gereken bir olay yaşadım.Her merakla beklenen sona yaklaşılan , kontrol günü gibi o gece de kızımı görme heyecanıyla uyumadım.Hamileliğimin 39.haftası boyunca gitmiş olduğum hastaneye meğer son gidişimmiş. Medikal Park Göztepe Opr.Dr.Gökmen İyigün doktorumdu.Kendisi çok talep gören ve işinde gerçekten iyi bir doktor.Yaklaşık 3son 3 aydır yaşadığımız bekleme sıkıntıları son raddeye gelmişti.28 ocak 10.40 da(38+5) olan randevumuza saatler 11.10u göstermesine rağmen girememiştik ve asistandan da biz sormadığımız sürece yanıt alamıyorduk. Ne zaman alınacağımızı sordum ve içerirdeki hastadan sonra olduğunu öğrendim.Halkla ilşkiler bölümüne gidip durumu ve rahatsızlığımı aktardım. 11.20 itibari ile nihayet odaya girebilmiştik.Yalnız büyük bir sıkıntı vardı ortada , Gökmen Bey emre ile ikimiz koltuğa oturur oturmaz derdimizin ne olduğunu sordu bize  afallayıp kaldık.Durumu anlatmak istesekte muayene boyunca bu konu sonlanmadı, gene de buna rağmen özür dileyerek çıktık.Kendisiyle bir derdimiz olmadığını işleyişten kaynaklanan bir şeyse müdahale edilebilmesi için şikayetimizi bildirdiğimizi anlatmak istesekte anlamadı. Beklenen gün çöpe gitmişti.Yaptığı hiçbir ölçüm yeterli gelmedi.Çünkü 10 gün öncesine göre kızım kilo almamış görünüyordu, bu da sorun var demekti.Hele 39.haftasında olan ve bebeğine kavuşmayı bekleyen , ondan iyi bir haber almak isteyen bir anne adayı için bu görüşme bir faciaydı.Tüm gün işyerinde ağlamamak için sıktım kendimi ama evdeydim artık 
Ertesi gün doktor konusunda ne yapacağımı bilmesem de en azından muayene olmak maksadıyla renkli ultrasonu bulunan bir hastane arayışına girdim. Eve yakın olması açısından Ataşehir Memorial ve Ataşehir Şifa seçeneklerim arasındaydı. Memorial da yer bulamadım , Şifa uygundu hemen gidebileceğim doktorları sordum.Erkek doktor tercihimdi.Doğuma daha elverişli ve duygularına bağlı davranmadıklarını biliyordum ve seçtim doktorumu Opr.Dr.Emrah Kol.
Emre duygularımı anlıyordu ama gene doktor değişikliğini istemiyordu.Bende bundan emin değildim.(38+6)Tek derdim kızımın gelişimi hakkında doğru bilgi almaktı.Hastaneye gittiğimizde asistanlar direk hastası olduğunu ve birazdan çıkacağını söylediler.Ve doktorumu gördüm , adam bizi ilk kez görmesine rağmen koridordan karşıladı, elimizi sıktı ve öptü bizi.İkimizde de bir şaşkınlık oluştu.Neden buradasınız hayırdır, sona gelmişsiniz, ne oldu dedi.Durumu anlattım ve tam ilgiye ihtiyacın olduğu dönemde bu iyi olmamış dedi.Gözlerimdeki endişeyi gördüğü için hemen ultrasona alındık ve detaylıca tek tek her şeyi ölçüp bilgi verdi.Nihayet rahatlamıştım.Bebeğin kilosu yaklaşık 3600+-200 durumundaydı ve kafası mesanenin üstünde çatıya yerleşmişti.Normal doğum için çok elverişli olduğumu ve çok rahat başaracağımı söyledi.Herhangi bir hastalığım olup olmadığını sordu.Migren ve mide rahatsızlıklarımı söylediğim de ikinci bir şok yaşadım.Migren sebebiyle Epidural almamın mümkün olmadığı , almam durumunda 3 hafta başımı kaldıramayacağımı söyledi.Bu da bize herşey de bir hayır olduğunu gösteriyordu.Muayene sonunda eğer kendisinde karar kılarsak 3 gün sonra görüşmek istediğini iletti ve odasından birlikte çıktık , bizi uğurladı. Ve ben kararımı vermiştim 
Sonraki görüşmeler 39+2 / 39+5 ve 40. Hafta olarak devam etti.Hala kızımın gelesi yoktu 38+6 daki durumu koruyordu, suyu iyiydi.40.Hafta dolması sebebiyle artık kontroller günlüğe düşmüştü.Her görüşmemizde bu gece senden telefon bekliyorum , ne olursa olsun aramam gerekmez deme , bırak ben önemli olup olmadığını düşüneyim dedi.Araba felan olmazsa ara evden bile alırım dedi 
Artık bekleyişten inanılmaz sıkılmıştım.Afra ya küsmüştüm bile  Sancılar en fazla 4 kere oluyordu ve devamı gelmiyordu.40+3 c.tesi 6 şubat kontrolüne tek başıma gittim.Çünkü ellerimin boş , nstnin sancısız çıkacağını biliyordum. Nstye bağlandım ve bekleyiş başladı , gene 2-3 kasılma dışında hiçbirşey yoktu. Emrah Bey gelip nstyi kendi söktü ve beni kaldırdı.Tek mi geldin , ben şimdi onları korkutayım da görsünler dedi  Ultrasona bağlandım , biraz bekleyiş uzun sürdü.Tam o sırada emre sürpriz yapıp geldi, Emrah Bey alıyoruz hemen , suyu sıkıntılı kakasını yapmış olabilir dedi.Emreye sakin olması gerektiğini o gelmeden bir şey yapmayacağını ama 1 saatten fazla vakit olmadığını söyledi.
Yatışım yapıldı ve bekleme başladı. Bu sırada doğum Koçum Doula Esrayı aradım. Esra gebeliğim boyunca her canım sıkıldığında , her tükendiğim noktada yanımdaydı.Bana inanılmaz desteği olmuştu.Haftasonları buluşup nefes egzersizleri , rahatlama masajları yapıyorduk.Emre de bazı bazı bize eşlik ediyordu.Çünkü hedeflenen normal doğumdu.Neyse konuya dönersek Emreden önce yanımdaydı.doğum fotoğrafçısı ayarlamıştım fakat ulaşamadım.Bu noktada gene Esranın sayesinde en hızlısından bir fotoğrafçı bulunmuştu
Artık her şey tamamdı, çok az kalmıştı kızımı görmeye.Emrah Bey geldi , başka yolumuz yok inan dedi.Zaten ona sonsuz güveniyordum. Migren sebebiyle genel anestezi ile sezeryan olacaktım, tek derdim kızımı hemen göremeyecek olmamdı, gene de güçlü ve iyiydim. Sadece hazırlıksız yakalanmıştım o kadar.
Bilmiyorum ne kadar sürdü.Emrenin dediğine göre 5 dakika sonra Afra gelmiş , 10-15 dakika sonra da ben.İlk soru klasik kızım nasıl 
Odaya çıktığımda 2.bir şok , meğer Afranın kordonu kısaymış.Eğer normal denenseydi durumun iyi sonuçlanmayacağı belliydi.Bunu düşünmek bile yeterince acı verici.
Odaya gittiğimde kızım henüz yoktu.Ama sesi ortalığı yıkıyordu.Nihayet minik kelebeğim gelmişti Çok güzeldi , her anne gibi benim için her şeyden güzeldi.Emre ile yaptığımız en büyük ,en güzel, en anlamlı şeydi bu.Şimdi daha da büyüdük işte.
2 gün hastane de kaldık.Bu sırada en canımı sıkanlar uzun ziyaretlerdi.Çünkü dinlenmeye ve birbirimize ihtiyacımız vardı.
Emzirme ile ilgili bir sıkıntımız vardı.Sadece sol göğüsten süt geliyordu. Bu konuyu çok kafaya takmadım çünkü Esra ile bunu çözeceğimizi biliyordum.Eve geçtiğimiz günün ertesi günü güzel kızı Derin ile geldi  Bir hamilenin , bir gebenin başına gelen en iyi şeylerden , en bulunmaz varlıklardan biri Esra.Saatlerce göğsüme masaj yaptı , eliyle sağdı, kendi göğüs ucu pompasını getirdi ve sıcak havlu ile bu işi başardı.Artık ne desem , nasıl teşekkür etsem yetmezdi.Tek bu konu da değil , her gelişim safhasında , her an yanı başımdaydı.
Bu Hikaye de 3 Kahraman Var.
Biri Kocam ; Hayatım ve Nefesim Emre.Zaten sığmıyorduk, taşdık  Hamileliğim boyunca ve bu dönemimde full desteği ile biran olsun yanımdan ayrılmadı. Ne kadar anlatmaya çalışsam da açılımı yok bu duygunun. Hayatımdaki en büyük şansımsın Seni çok seviyorum kocam Bana verdiğin bu kocaman hediye ömürlük oldu.

İkincisi Esra ; Hikayenin gizli kahramanı.Hamileliğimin 30lu haftalarında tanıdım onu.Her daim çok sıcak ve sonsuz yardım ile doluydu.Doğuma gireceğim haberini ilk verdiğim insan.Avrupa yakasından sadece 10dakika yanıma ulaştı.Varlığı güç verdi ve bununla kalmadı.Emzirmenin ilk anında ve ertesi gün gene yanımdaydı.Aksilikler oldu tek taraftan sütüm geldi, bunu hiç kafaya takmadım, taktırmadı. Çünkü onun halledeceğinden emindim. Eve geldiğimiz günün ertesi günü yardımıma koşmuştu hemen  yanında muhteşem güzellikte yetişmiş 2 yaşındaki güzel kızı Derin ile. Ve o gün sona ermeden sorunu çözmüştü bile. Bana verdiği bu desteğin hiçbir karşılığı yok, ödeme şekli yok. Sadece defalarca şunu diyebilirim ; Her hamilenin ve lohusanın ona ihtiyacı var  İyi ki seni tanımışım, bu sayede koca yürekli bir dost sahibi oldum.

Üçüncü kahraman ise ; Hikayenin güzel sonlanmasını sağlayan süper doktor  Opr.Dr.Emrah Kol. Bu zamana kadar gittiğim doktorlar içinde böyle bir doktor görmedim. Onu tanımak çok geç oldu ama daim oldu. Keşke daha önce tanısaymışım dedim defalarca.Detaycılığı ve samimiyeti ile bizi derinden bağladı.doğum sonrası kontrolde ise söylediği şuydu ne olursa olsun ; sen,emre, afra ve ya annen herhangi biriniz bişey olursa her saat telefonum açık.Benim kolum uzundur haberim olsun.Bunu diyecek kaç doktor vardır acaba.Onun detaycılığı olmasaydı belki de bunları yazamıyor olurdum.

Eski doktorum Gökmen İyigüne çok kızmıştım ama şimdi teşekkür edebilirim.Bir sürü belkiler yaşanabilirdi onunla.Böyle sonlanmayabilirdi.
Sonuca bağlarsak  Biz büyüdük koca bir aile olduk. Yapımda ve yayımda emeği geçen herkese teşekkürler  Şimdi fotoğraf geçiti.Zaman ayırıp okuyan herkese çok teşekkürler.

Sevgiler,

Eki Görüntüle 634886 Eki Görüntüle 634887 Eki Görüntüle 634888 Eki Görüntüle 634889 Eki Görüntüle 634890

NeSiBeMRe · 17 Şubat 2013

belfü .!.:
Doğum yapan tüm anneleri tebrik ediyorum:) Sağlıkla büyüsün kuzucuklar.

Doğum Hikayemiz 40+3 09 Şubat 11.59

Beklenen doğum tarihi : 06 Şubat
Gerçekleşen tarih : 09 Şubat
Kilo : 3485 Boy : 50
doğum Şekli : Genel anestezi sezeryan

Merhabalar,
Büyük bekleyiş sona erdi Güzel meleğimle kavuştuk. Nerde başlasam dedim ve en başa sarıyorum.Her detayı çok şey anlatıyor, uzun bır yazı olacak şimdiden uyarıyorum.Okuyan herkese teşekkürler.
Hamileliğimin son haftasında yaşanmaması gereken bir olay yaşadım.Her merakla beklenen sona yaklaşılan , kontrol günü gibi o gece de kızımı görme heyecanıyla uyumadım.Hamileliğimin 39.haftası boyunca gitmiş olduğum hastaneye meğer son gidişimmiş. Medikal Park Göztepe Opr.Dr.Gökmen İyigün doktorumdu.Kendisi çok talep gören ve işinde gerçekten iyi bir doktor.Yaklaşık 3son 3 aydır yaşadığımız bekleme sıkıntıları son raddeye gelmişti.28 ocak 10.40 da(38+5) olan randevumuza saatler 11.10u göstermesine rağmen girememiştik ve asistandan da biz sormadığımız sürece yanıt alamıyorduk. Ne zaman alınacağımızı sordum ve içerirdeki hastadan sonra olduğunu öğrendim.Halkla ilşkiler bölümüne gidip durumu ve rahatsızlığımı aktardım. 11.20 itibari ile nihayet odaya girebilmiştik.Yalnız büyük bir sıkıntı vardı ortada , Gökmen Bey emre ile ikimiz koltuğa oturur oturmaz derdimizin ne olduğunu sordu bize  afallayıp kaldık.Durumu anlatmak istesekte muayene boyunca bu konu sonlanmadı, gene de buna rağmen özür dileyerek çıktık.Kendisiyle bir derdimiz olmadığını işleyişten kaynaklanan bir şeyse müdahale edilebilmesi için şikayetimizi bildirdiğimizi anlatmak istesekte anlamadı. Beklenen gün çöpe gitmişti.Yaptığı hiçbir ölçüm yeterli gelmedi.Çünkü 10 gün öncesine göre kızım kilo almamış görünüyordu, bu da sorun var demekti.Hele 39.haftasında olan ve bebeğine kavuşmayı bekleyen , ondan iyi bir haber almak isteyen bir anne adayı için bu görüşme bir faciaydı.Tüm gün işyerinde ağlamamak için sıktım kendimi ama evdeydim artık 
Ertesi gün doktor konusunda ne yapacağımı bilmesem de en azından muayene olmak maksadıyla renkli ultrasonu bulunan bir hastane arayışına girdim. Eve yakın olması açısından Ataşehir Memorial ve Ataşehir Şifa seçeneklerim arasındaydı. Memorial da yer bulamadım , Şifa uygundu hemen gidebileceğim doktorları sordum.Erkek doktor tercihimdi.Doğuma daha elverişli ve duygularına bağlı davranmadıklarını biliyordum ve seçtim doktorumu Opr.Dr.Emrah Kol.
Emre duygularımı anlıyordu ama gene doktor değişikliğini istemiyordu.Bende bundan emin değildim.(38+6)Tek derdim kızımın gelişimi hakkında doğru bilgi almaktı.Hastaneye gittiğimizde asistanlar direk hastası olduğunu ve birazdan çıkacağını söylediler.Ve doktorumu gördüm , adam bizi ilk kez görmesine rağmen koridordan karşıladı, elimizi sıktı ve öptü bizi.İkimizde de bir şaşkınlık oluştu.Neden buradasınız hayırdır, sona gelmişsiniz, ne oldu dedi.Durumu anlattım ve tam ilgiye ihtiyacın olduğu dönemde bu iyi olmamış dedi.Gözlerimdeki endişeyi gördüğü için hemen ultrasona alındık ve detaylıca tek tek her şeyi ölçüp bilgi verdi.Nihayet rahatlamıştım.Bebeğin kilosu yaklaşık 3600+-200 durumundaydı ve kafası mesanenin üstünde çatıya yerleşmişti.Normal doğum için çok elverişli olduğumu ve çok rahat başaracağımı söyledi.Herhangi bir hastalığım olup olmadığını sordu.Migren ve mide rahatsızlıklarımı söylediğim de ikinci bir şok yaşadım.Migren sebebiyle Epidural almamın mümkün olmadığı , almam durumunda 3 hafta başımı kaldıramayacağımı söyledi.Bu da bize herşey de bir hayır olduğunu gösteriyordu.Muayene sonunda eğer kendisinde karar kılarsak 3 gün sonra görüşmek istediğini iletti ve odasından birlikte çıktık , bizi uğurladı. Ve ben kararımı vermiştim 
Sonraki görüşmeler 39+2 / 39+5 ve 40. Hafta olarak devam etti.Hala kızımın gelesi yoktu 38+6 daki durumu koruyordu, suyu iyiydi.40.Hafta dolması sebebiyle artık kontroller günlüğe düşmüştü.Her görüşmemizde bu gece senden telefon bekliyorum , ne olursa olsun aramam gerekmez deme , bırak ben önemli olup olmadığını düşüneyim dedi.Araba felan olmazsa ara evden bile alırım dedi 
Artık bekleyişten inanılmaz sıkılmıştım.Afra ya küsmüştüm bile  Sancılar en fazla 4 kere oluyordu ve devamı gelmiyordu.40+3 c.tesi 6 şubat kontrolüne tek başıma gittim.Çünkü ellerimin boş , nstnin sancısız çıkacağını biliyordum. Nstye bağlandım ve bekleyiş başladı , gene 2-3 kasılma dışında hiçbirşey yoktu. Emrah Bey gelip nstyi kendi söktü ve beni kaldırdı.Tek mi geldin , ben şimdi onları korkutayım da görsünler dedi  Ultrasona bağlandım , biraz bekleyiş uzun sürdü.Tam o sırada emre sürpriz yapıp geldi, Emrah Bey alıyoruz hemen , suyu sıkıntılı kakasını yapmış olabilir dedi.Emreye sakin olması gerektiğini o gelmeden bir şey yapmayacağını ama 1 saatten fazla vakit olmadığını söyledi.
Yatışım yapıldı ve bekleme başladı. Bu sırada doğum Koçum Doula Esrayı aradım. Esra gebeliğim boyunca her canım sıkıldığında , her tükendiğim noktada yanımdaydı.Bana inanılmaz desteği olmuştu.Haftasonları buluşup nefes egzersizleri , rahatlama masajları yapıyorduk.Emre de bazı bazı bize eşlik ediyordu.Çünkü hedeflenen normal doğumdu.Neyse konuya dönersek Emreden önce yanımdaydı.doğum fotoğrafçısı ayarlamıştım fakat ulaşamadım.Bu noktada gene Esranın sayesinde en hızlısından bir fotoğrafçı bulunmuştu
Artık her şey tamamdı, çok az kalmıştı kızımı görmeye.Emrah Bey geldi , başka yolumuz yok inan dedi.Zaten ona sonsuz güveniyordum. Migren sebebiyle genel anestezi ile sezeryan olacaktım, tek derdim kızımı hemen göremeyecek olmamdı, gene de güçlü ve iyiydim. Sadece hazırlıksız yakalanmıştım o kadar.
Bilmiyorum ne kadar sürdü.Emrenin dediğine göre 5 dakika sonra Afra gelmiş , 10-15 dakika sonra da ben.İlk soru klasik kızım nasıl 
Odaya çıktığımda 2.bir şok , meğer Afranın kordonu kısaymış.Eğer normal denenseydi durumun iyi sonuçlanmayacağı belliydi.Bunu düşünmek bile yeterince acı verici.
Odaya gittiğimde kızım henüz yoktu.Ama sesi ortalığı yıkıyordu.Nihayet minik kelebeğim gelmişti Çok güzeldi , her anne gibi benim için her şeyden güzeldi.Emre ile yaptığımız en büyük ,en güzel, en anlamlı şeydi bu.Şimdi daha da büyüdük işte.
2 gün hastane de kaldık.Bu sırada en canımı sıkanlar uzun ziyaretlerdi.Çünkü dinlenmeye ve birbirimize ihtiyacımız vardı.
Emzirme ile ilgili bir sıkıntımız vardı.Sadece sol göğüsten süt geliyordu. Bu konuyu çok kafaya takmadım çünkü Esra ile bunu çözeceğimizi biliyordum.Eve geçtiğimiz günün ertesi günü güzel kızı Derin ile geldi  Bir hamilenin , bir gebenin başına gelen en iyi şeylerden , en bulunmaz varlıklardan biri Esra.Saatlerce göğsüme masaj yaptı , eliyle sağdı, kendi göğüs ucu pompasını getirdi ve sıcak havlu ile bu işi başardı.Artık ne desem , nasıl teşekkür etsem yetmezdi.Tek bu konu da değil , her gelişim safhasında , her an yanı başımdaydı.
Bu Hikaye de 3 Kahraman Var.
Biri Kocam ; Hayatım ve Nefesim Emre.Zaten sığmıyorduk, taşdık  Hamileliğim boyunca ve bu dönemimde full desteği ile biran olsun yanımdan ayrılmadı. Ne kadar anlatmaya çalışsam da açılımı yok bu duygunun. Hayatımdaki en büyük şansımsın Seni çok seviyorum kocam Bana verdiğin bu kocaman hediye ömürlük oldu.

İkincisi Esra ; Hikayenin gizli kahramanı.Hamileliğimin 30lu haftalarında tanıdım onu.Her daim çok sıcak ve sonsuz yardım ile doluydu.Doğuma gireceğim haberini ilk verdiğim insan.Avrupa yakasından sadece 10dakika yanıma ulaştı.Varlığı güç verdi ve bununla kalmadı.Emzirmenin ilk anında ve ertesi gün gene yanımdaydı.Aksilikler oldu tek taraftan sütüm geldi, bunu hiç kafaya takmadım, taktırmadı. Çünkü onun halledeceğinden emindim. Eve geldiğimiz günün ertesi günü yardımıma koşmuştu hemen  yanında muhteşem güzellikte yetişmiş 2 yaşındaki güzel kızı Derin ile. Ve o gün sona ermeden sorunu çözmüştü bile. Bana verdiği bu desteğin hiçbir karşılığı yok, ödeme şekli yok. Sadece defalarca şunu diyebilirim ; Her hamilenin ve lohusanın ona ihtiyacı var  İyi ki seni tanımışım, bu sayede koca yürekli bir dost sahibi oldum.

Üçüncü kahraman ise ; Hikayenin güzel sonlanmasını sağlayan süper doktor  Opr.Dr.Emrah Kol. Bu zamana kadar gittiğim doktorlar içinde böyle bir doktor görmedim. Onu tanımak çok geç oldu ama daim oldu. Keşke daha önce tanısaymışım dedim defalarca.Detaycılığı ve samimiyeti ile bizi derinden bağladı.doğum sonrası kontrolde ise söylediği şuydu ne olursa olsun ; sen,emre, afra ve ya annen herhangi biriniz bişey olursa her saat telefonum açık.Benim kolum uzundur haberim olsun.Bunu diyecek kaç doktor vardır acaba.Onun detaycılığı olmasaydı belki de bunları yazamıyor olurdum.

Eski doktorum Gökmen İyigüne çok kızmıştım ama şimdi teşekkür edebilirim.Bir sürü belkiler yaşanabilirdi onunla.Böyle sonlanmayabilirdi.
Sonuca bağlarsak  Biz büyüdük koca bir aile olduk. Yapımda ve yayımda emeği geçen herkese teşekkürler  Şimdi fotoğraf geçiti.Zaman ayırıp okuyan herkese çok teşekkürler.

Sevgiler,

Eki Görüntüle 634886 Eki Görüntüle 634887 Eki Görüntüle 634888 Eki Görüntüle 634889 Eki Görüntüle 634890

aayy çok güzel.. her şerde vardır bir hayır ya o hesap olmuş senin de.. maşallah Afra da çok tatlı, darısı bizim başımıza, artık ben de kızımı istiyorruumm :))

Y3SH1LL · 18 Şubat 2013

darısı bizm başımıza artık sadece sancı ksmı kaldı

meltemizmir · 18 Şubat 2013

NeSiBeMRe .!.:
aayy çok güzel.. her şerde vardır bir hayır ya o hesap olmuş senin de.. maşallah Afra da çok tatlı, darısı bizim başımıza, artık ben de kızımı istiyorruumm :))

belfü .!.:
Doğum yapan tüm anneleri tebrik ediyorum:) Sağlıkla büyüsün kuzucuklar.

Doğum Hikayemiz 40+3 09 Şubat 11.59

Beklenen doğum tarihi : 06 Şubat
Gerçekleşen tarih : 09 Şubat
Kilo : 3485 Boy : 50
doğum Şekli : Genel anestezi sezeryan

Merhabalar,
Büyük bekleyiş sona erdi Güzel meleğimle kavuştuk. Nerde başlasam dedim ve en başa sarıyorum.Her detayı çok şey anlatıyor, uzun bır yazı olacak şimdiden uyarıyorum.Okuyan herkese teşekkürler.
Hamileliğimin son haftasında yaşanmaması gereken bir olay yaşadım.Her merakla beklenen sona yaklaşılan , kontrol günü gibi o gece de kızımı görme heyecanıyla uyumadım.Hamileliğimin 39.haftası boyunca gitmiş olduğum hastaneye meğer son gidişimmiş. Medikal Park Göztepe Opr.Dr.Gökmen İyigün doktorumdu.Kendisi çok talep gören ve işinde gerçekten iyi bir doktor.Yaklaşık 3son 3 aydır yaşadığımız bekleme sıkıntıları son raddeye gelmişti.28 ocak 10.40 da(38+5) olan randevumuza saatler 11.10u göstermesine rağmen girememiştik ve asistandan da biz sormadığımız sürece yanıt alamıyorduk. Ne zaman alınacağımızı sordum ve içerirdeki hastadan sonra olduğunu öğrendim.Halkla ilşkiler bölümüne gidip durumu ve rahatsızlığımı aktardım. 11.20 itibari ile nihayet odaya girebilmiştik.Yalnız büyük bir sıkıntı vardı ortada , Gökmen Bey emre ile ikimiz koltuğa oturur oturmaz derdimizin ne olduğunu sordu bize  afallayıp kaldık.Durumu anlatmak istesekte muayene boyunca bu konu sonlanmadı, gene de buna rağmen özür dileyerek çıktık.Kendisiyle bir derdimiz olmadığını işleyişten kaynaklanan bir şeyse müdahale edilebilmesi için şikayetimizi bildirdiğimizi anlatmak istesekte anlamadı. Beklenen gün çöpe gitmişti.Yaptığı hiçbir ölçüm yeterli gelmedi.Çünkü 10 gün öncesine göre kızım kilo almamış görünüyordu, bu da sorun var demekti.Hele 39.haftasında olan ve bebeğine kavuşmayı bekleyen , ondan iyi bir haber almak isteyen bir anne adayı için bu görüşme bir faciaydı.Tüm gün işyerinde ağlamamak için sıktım kendimi ama evdeydim artık 
Ertesi gün doktor konusunda ne yapacağımı bilmesem de en azından muayene olmak maksadıyla renkli ultrasonu bulunan bir hastane arayışına girdim. Eve yakın olması açısından Ataşehir Memorial ve Ataşehir Şifa seçeneklerim arasındaydı. Memorial da yer bulamadım , Şifa uygundu hemen gidebileceğim doktorları sordum.Erkek doktor tercihimdi.Doğuma daha elverişli ve duygularına bağlı davranmadıklarını biliyordum ve seçtim doktorumu Opr.Dr.Emrah Kol.
Emre duygularımı anlıyordu ama gene doktor değişikliğini istemiyordu.Bende bundan emin değildim.(38+6)Tek derdim kızımın gelişimi hakkında doğru bilgi almaktı.Hastaneye gittiğimizde asistanlar direk hastası olduğunu ve birazdan çıkacağını söylediler.Ve doktorumu gördüm , adam bizi ilk kez görmesine rağmen koridordan karşıladı, elimizi sıktı ve öptü bizi.İkimizde de bir şaşkınlık oluştu.Neden buradasınız hayırdır, sona gelmişsiniz, ne oldu dedi.Durumu anlattım ve tam ilgiye ihtiyacın olduğu dönemde bu iyi olmamış dedi.Gözlerimdeki endişeyi gördüğü için hemen ultrasona alındık ve detaylıca tek tek her şeyi ölçüp bilgi verdi.Nihayet rahatlamıştım.Bebeğin kilosu yaklaşık 3600+-200 durumundaydı ve kafası mesanenin üstünde çatıya yerleşmişti.Normal doğum için çok elverişli olduğumu ve çok rahat başaracağımı söyledi.Herhangi bir hastalığım olup olmadığını sordu.Migren ve mide rahatsızlıklarımı söylediğim de ikinci bir şok yaşadım.Migren sebebiyle Epidural almamın mümkün olmadığı , almam durumunda 3 hafta başımı kaldıramayacağımı söyledi.Bu da bize herşey de bir hayır olduğunu gösteriyordu.Muayene sonunda eğer kendisinde karar kılarsak 3 gün sonra görüşmek istediğini iletti ve odasından birlikte çıktık , bizi uğurladı. Ve ben kararımı vermiştim 
Sonraki görüşmeler 39+2 / 39+5 ve 40. Hafta olarak devam etti.Hala kızımın gelesi yoktu 38+6 daki durumu koruyordu, suyu iyiydi.40.Hafta dolması sebebiyle artık kontroller günlüğe düşmüştü.Her görüşmemizde bu gece senden telefon bekliyorum , ne olursa olsun aramam gerekmez deme , bırak ben önemli olup olmadığını düşüneyim dedi.Araba felan olmazsa ara evden bile alırım dedi 
Artık bekleyişten inanılmaz sıkılmıştım.Afra ya küsmüştüm bile  Sancılar en fazla 4 kere oluyordu ve devamı gelmiyordu.40+3 c.tesi 6 şubat kontrolüne tek başıma gittim.Çünkü ellerimin boş , nstnin sancısız çıkacağını biliyordum. Nstye bağlandım ve bekleyiş başladı , gene 2-3 kasılma dışında hiçbirşey yoktu. Emrah Bey gelip nstyi kendi söktü ve beni kaldırdı.Tek mi geldin , ben şimdi onları korkutayım da görsünler dedi  Ultrasona bağlandım , biraz bekleyiş uzun sürdü.Tam o sırada emre sürpriz yapıp geldi, Emrah Bey alıyoruz hemen , suyu sıkıntılı kakasını yapmış olabilir dedi.Emreye sakin olması gerektiğini o gelmeden bir şey yapmayacağını ama 1 saatten fazla vakit olmadığını söyledi.
Yatışım yapıldı ve bekleme başladı. Bu sırada doğum Koçum Doula Esrayı aradım. Esra gebeliğim boyunca her canım sıkıldığında , her tükendiğim noktada yanımdaydı.Bana inanılmaz desteği olmuştu.Haftasonları buluşup nefes egzersizleri , rahatlama masajları yapıyorduk.Emre de bazı bazı bize eşlik ediyordu.Çünkü hedeflenen normal doğumdu.Neyse konuya dönersek Emreden önce yanımdaydı.doğum fotoğrafçısı ayarlamıştım fakat ulaşamadım.Bu noktada gene Esranın sayesinde en hızlısından bir fotoğrafçı bulunmuştu
Artık her şey tamamdı, çok az kalmıştı kızımı görmeye.Emrah Bey geldi , başka yolumuz yok inan dedi.Zaten ona sonsuz güveniyordum. Migren sebebiyle genel anestezi ile sezeryan olacaktım, tek derdim kızımı hemen göremeyecek olmamdı, gene de güçlü ve iyiydim. Sadece hazırlıksız yakalanmıştım o kadar.
Bilmiyorum ne kadar sürdü.Emrenin dediğine göre 5 dakika sonra Afra gelmiş , 10-15 dakika sonra da ben.İlk soru klasik kızım nasıl 
Odaya çıktığımda 2.bir şok , meğer Afranın kordonu kısaymış.Eğer normal denenseydi durumun iyi sonuçlanmayacağı belliydi.Bunu düşünmek bile yeterince acı verici.
Odaya gittiğimde kızım henüz yoktu.Ama sesi ortalığı yıkıyordu.Nihayet minik kelebeğim gelmişti Çok güzeldi , her anne gibi benim için her şeyden güzeldi.Emre ile yaptığımız en büyük ,en güzel, en anlamlı şeydi bu.Şimdi daha da büyüdük işte.
2 gün hastane de kaldık.Bu sırada en canımı sıkanlar uzun ziyaretlerdi.Çünkü dinlenmeye ve birbirimize ihtiyacımız vardı.
Emzirme ile ilgili bir sıkıntımız vardı.Sadece sol göğüsten süt geliyordu. Bu konuyu çok kafaya takmadım çünkü Esra ile bunu çözeceğimizi biliyordum.Eve geçtiğimiz günün ertesi günü güzel kızı Derin ile geldi  Bir hamilenin , bir gebenin başına gelen en iyi şeylerden , en bulunmaz varlıklardan biri Esra.Saatlerce göğsüme masaj yaptı , eliyle sağdı, kendi göğüs ucu pompasını getirdi ve sıcak havlu ile bu işi başardı.Artık ne desem , nasıl teşekkür etsem yetmezdi.Tek bu konu da değil , her gelişim safhasında , her an yanı başımdaydı.
Bu Hikaye de 3 Kahraman Var.
Biri Kocam ; Hayatım ve Nefesim Emre.Zaten sığmıyorduk, taşdık  Hamileliğim boyunca ve bu dönemimde full desteği ile biran olsun yanımdan ayrılmadı. Ne kadar anlatmaya çalışsam da açılımı yok bu duygunun. Hayatımdaki en büyük şansımsın Seni çok seviyorum kocam Bana verdiğin bu kocaman hediye ömürlük oldu.

İkincisi Esra ; Hikayenin gizli kahramanı.Hamileliğimin 30lu haftalarında tanıdım onu.Her daim çok sıcak ve sonsuz yardım ile doluydu.Doğuma gireceğim haberini ilk verdiğim insan.Avrupa yakasından sadece 10dakika yanıma ulaştı.Varlığı güç verdi ve bununla kalmadı.Emzirmenin ilk anında ve ertesi gün gene yanımdaydı.Aksilikler oldu tek taraftan sütüm geldi, bunu hiç kafaya takmadım, taktırmadı. Çünkü onun halledeceğinden emindim. Eve geldiğimiz günün ertesi günü yardımıma koşmuştu hemen  yanında muhteşem güzellikte yetişmiş 2 yaşındaki güzel kızı Derin ile. Ve o gün sona ermeden sorunu çözmüştü bile. Bana verdiği bu desteğin hiçbir karşılığı yok, ödeme şekli yok. Sadece defalarca şunu diyebilirim ; Her hamilenin ve lohusanın ona ihtiyacı var  İyi ki seni tanımışım, bu sayede koca yürekli bir dost sahibi oldum.

Üçüncü kahraman ise ; Hikayenin güzel sonlanmasını sağlayan süper doktor  Opr.Dr.Emrah Kol. Bu zamana kadar gittiğim doktorlar içinde böyle bir doktor görmedim. Onu tanımak çok geç oldu ama daim oldu. Keşke daha önce tanısaymışım dedim defalarca.Detaycılığı ve samimiyeti ile bizi derinden bağladı.doğum sonrası kontrolde ise söylediği şuydu ne olursa olsun ; sen,emre, afra ve ya annen herhangi biriniz bişey olursa her saat telefonum açık.Benim kolum uzundur haberim olsun.Bunu diyecek kaç doktor vardır acaba.Onun detaycılığı olmasaydı belki de bunları yazamıyor olurdum.

Eski doktorum Gökmen İyigüne çok kızmıştım ama şimdi teşekkür edebilirim.Bir sürü belkiler yaşanabilirdi onunla.Böyle sonlanmayabilirdi.
Sonuca bağlarsak  Biz büyüdük koca bir aile olduk. Yapımda ve yayımda emeği geçen herkese teşekkürler  Şimdi fotoğraf geçiti.Zaman ayırıp okuyan herkese çok teşekkürler.

Sevgiler,

Eki Görüntüle 634886 Eki Görüntüle 634887 Eki Görüntüle 634888 Eki Görüntüle 634889 Eki Görüntüle 634890

sonu mutlu sonlar bıten guzel bır hıkayeee, bu arada resımdekı senmısın?

birsy · 18 Şubat 2013

23 ocak aksami hamileler icin psikolojik destek egitimine katilmak icin fulyadaki hastaneye gitmistim. İki kisi katilmisiz sadece. 39. Haftama girdigim icin daha cok bana yonelik gidiyordu seminer cunku dogum korkusu sarmisti son zamanlarda. Nedense dogum esnasinda olmekten korkmak gibi bir endiseye kapilmistim.:) neyse ki cok normalmis. Seminerde bunlardan bahsederken agladim da tabii ve tam bu sirada suyum geldi.:) afedersiniz ama sanirim suyum geldi dedim semineri veren dra. :)) icimden de hayir simdi olamaz dedim. Hic sirasi degildi. Hazir degildim! Ustelik annemi ugurlayip gelmistim ve beylikduzune donuyordu, esim de beni unutup avmye gitmisti ve trafik vardi. Neyse ki hastanedeydim.:) ustumdeki islakligi kapata kapata wcye gittim ve dakikalarca akti suyum. Bi turlu kalkamadim klozetten. Esimi de wcde arayip askim bisey solicem ama korkma dedim. Hadi yaa dedi.:) Nstde sancim cikmadi ama doktorum bakirkoy subesinde oldugu icin oraya gitmemiz gerekiyordu. Ne kdr vaktim oldugunu kestiremedim. Eksik var miydi acaba? Neyse ki o gun annemle birlikte kizimin besigini nihayet hazirlamistik ve bir gun oncesinde de bebek sekerlerini tamamlamistim. O gunun bugun olduguna esim de ben de inanamiyorduk.
>
> Sancim henuz baslamadigi icin rahattim, sadece kontrole gidiyorduk sonucta, ama temkinli elbette(hastane cantalariyla). Sadece suyum kalmadigi icin yolda bebegim cok sert sarsildi, elimle sabitleyerek tutmak zorunda kaldim karnimi. Drum beni muayene etti, yine sanci yoktu nstde 70-80 degerleri goruyorduk arada ama onlar ztn son bir haftadir baslamisti ve hafif adet sancilari seklindeydi. Druma bunun ne kdr fazlasini hissedecegimi sordugumda bunun travay olmadigini ve asil travay basladiginda mutlaka anlayacagimi, ancak epidural icin 3 cm acikligi beklemek zorunda olduklarini soyledi. Oysa ben epidural istemiyordum zaten. Kendimi hazirlamis ve sartlamistim onca zamandir. Travayin baslamasinin sabahi bulacagini, baslamazsa da sabah 6 gibi suni sanciyla dogumu baslatacaklarini da soyledi. Yatin uyuyun ve bol bol dinlenin dedi.
>
> Esimle odamiza yerlestik ve 9 aydir secemedigimiz kizimizin ismini orada sectik.:))) "İnci". Bana yeme icmeyi yasakladilar sabaha kdr(oysa ki ben psikoloji seminerinden snr esimle pizza yemeye gideriz diye dusunuyodum, aserdigim son sey olmus). Sadece bir cay icebildim. Tam uyumak icin yattik ki 15 dk gecmeden bur sanci girdi. Sanirim basladi diye dusundum. Heyecandan uyuyamiyordum da, tam dalacakken ikinci geldi 75 dk sonra. Dedim herhalde yarin ogleni bulur sancilarin sıklasmasi. Ucuncu sanci 60 dk sonra geldi. Dorduncu 30 dk sonra. Ne bu duzensizlik derken dorduncunun cok kuvvetli oldugunu da es gecmeyeyim. Hemsireye haber verdik. Daha 2 cm olmamistir dedi. Drum ztn sabah gelecekti. İyi peki dedim ve beklemeye basladik. 15 dk sonra bir digeri, bir 15 dk daha ve 10 dk. Giderek siddetlendi ve epidural istedim.:) 3-4 cmi beklemeliyiz dediler ancak korkmaya basladim henuz 2 cm bile degilse.. Nefes alma egzersizlerimin hepsi beynimden uctu gitti. Hic bir pozisyon beni rahat ettirememeye basladi. Sakin kalmaya calisiyordum esim de destek oluyordu ama giderek siddetlenip hızla azaliyordu sancilar arasi. Yogun israrlarimla hemsire muayene etti ve 4 cm dedi. yaklasik10-9-8-7 dk seklinde birkac sanci daha geldikten snr anestezisyen ancak yetisti, ben sezeryan istemeye baslamistim ama kimse benu sallamiyordu ve 6 cm iken epidural yapilmaya calisiliyordu ancak ben olmasi gerektigi gibi duramiyordum sabit. Epiduralin yanlis yere rastladigini fark etmemle sol kalcamin kasilip oyle kalmasi bir oldu. Bu beni daha da zorladi malesef. 5 dkda bir anestezi verecegini soyledi ama 5 dk gectiginde 8 cm idi. Drum geldi o sirada ve ben artik ikinmak istiyordum cok garip bir sekilde. 1 cm daha beklememiz gerektigini ve soyle soyle nefes almami falan soyledi ama ne dedigini algilayamadim o an.:) hersey durdu zaten, sadece dogurmak istiyordum. :) derken dogum odada basladi bile ve dogumhaneye nasil gittigimizi bilmiyorum. Bilincim pek yerinde degildi artik, boluk porcuk hatirliyorum dogumu. Kalcam hala kasili durumda, susuyor ve terliyorum. Cok farkli bir sanci var ve sadece bitsin istiyorum. Hatirladiklarim bunlar. 20 dk boyunca ikindim. Bir turlu basaramadim. Nefesim yetmiyordu ve neden boyle oldugunu anlayamadim. hani olum korkusu vardi ya, o an kizimin artik daha fazla orada kalmamasi ve dogmasi icin olmeyi tercih ettim. 3 kere epizyotomi yapmak zorunda kaldi drum. En istemedigim seydi ama o an sadece dogmasini istiyorsunuz. Enerjim bitmisti. Tek bir damla kaldi onda da beceremezsem bayilacagimi biliyordum. Yapmak zorundaydim ve kizim icin yaptim. 40 sn boyunca nefes almadan ittim. Sonrasini hayal meyal hatirliyorum. Saate baktim. İncimin gozlerini gordum. Ondan ozur diledigimi hatirliyorum. Aval aval bakip icimdeki bebegim bu muydu diye aklimdan gecirdim. Esim iceri girmis ve kameraya cekmis sonrasini. Bana su icirmisler. Kucagima alirken cok heyecanlanmisim. Sol gogsumden emzirtmisler. Miş miş miş malesef oralar. ha bir de tekrar sanci girmeye baslamisti, plesantaymis. Sonrasinda sedatifle bayilttilar plesanta ve dikisler icin. Epiduralin tutmamasi onun yuzunden lokal anestezi yapilamadan epizyotomi yapilmasi buyuk sanssizlikti.
>
> Herseye ragmen, 38+2 de sabaha karsi 4:51de dunyaya getirdigim İnci'mi saat 6da kucagima aldim.:) bu sefer bilincli bir sekilde. İlk bir hafta sok etkisinden cikamadim ama evde onunla yalniz kalip soyle bir gozlerinin icine bakip bu benim cocugum diyip aglamayi basarinca anne oldugumu anladim.:) cok guzel bir duygu ve pahabicilemez. Canimin ici o benim, gozumun incisi.
>
> Hepinize hayirli dogumlar ve saglikli evlatlar diliyorum. Nefes egzersizi, pelvik egzersizleri ihmal etmeyin. bir de ben persembe dogum yapmamis olsaydim cuma gunu cati muayenesi yapilacakti.. Cok onemliymis gercekten. Agri esiginuzin dusuk oldugunu dusunuyorsaniz israrci olmayin, epidurale negatif bakmayin ki dogumunuzun tadini cikarirsiniz en azindan. Ben cok siddetli ve cok hizli bir travay gecirdim. Herkes cok sasirdi. Eger hastaneye gitmek icin sancilarin 10 dkda 1e dusmesini evde bekleseydim yolda doguran 2013 istanbullusu ben olcakmisim.:) icinizdeki ses zaten size ne yapmaniz gerektigini soyluyor ona guvenin ve korkmayin. Herkesin dogumu farkli oluyor, herkesin ki essiz ve ozel. Cok ketum olmayin akisina birakin. Hamilelik cok cok guzel bisey son haftalar biraz zorlasa da. Dogumdan sonraki ilk gunler de cok zor. Emzirmek bir sanat hatta. İkinci gece emzirirken uyuyakaldikca, ablam kucagimdan aldi bebegimi uyuyan bebek uyandirilmaz diyip. Ve bu hep sag gogsume denk geldigi icin o gogsumde sut birikti pompam da yoktu ve gogsum balon gibi oldu gunlerce agridi,ucu kayboldu , bebek agzina alamadi giderek kotulesti. Tek sol meme yetmedi, sarilik sinira ulasti. Daha yeni alabiliyor cocuk. Bir de insanlar can sikabiliyor tabii. Lohusaliginizi bilin, nazinizi yapin.:) kimseyi dinlemeyin, herkes akil verecek ama goreceksiniz icguduleriniz sizi dogru yonlendirecek. Kucaginizdan indirmeyin bebeginizi.:)) o sizin. Bol bol emzirin. İlk gunler cok onemli. binbir bahaneyle kucaginizdan alip kendi kucaklarinda gezdirdiklerinde kiskancliktan catlayip hungur hungur aglayabiliyorsunuz.:)) bir de korse kullanmayin eger karniniz cok buyuk degilse ve sezeryan olmadiysaniz. Karin kaslarini tembellestiriyormus. Korseyi biraktiktan bir sure sonra tekrar sarkiyormus.

meltemizmir · 18 Şubat 2013

birsy .!.:
23 ocak aksami hamileler icin psikolojik destek egitimine katilmak icin fulyadaki hastaneye gitmistim. İki kisi katilmisiz sadece. 39. Haftama girdigim icin daha cok bana yonelik gidiyordu seminer cunku dogum korkusu sarmisti son zamanlarda. Nedense dogum esnasinda olmekten korkmak gibi bir endiseye kapilmistim.:) neyse ki cok normalmis. Seminerde bunlardan bahsederken agladim da tabii ve tam bu sirada suyum geldi.:) afedersiniz ama sanirim suyum geldi dedim semineri veren dra. :)) icimden de hayir simdi olamaz dedim. Hic sirasi degildi. Hazir degildim! Ustelik annemi ugurlayip gelmistim ve beylikduzune donuyordu, esim de beni unutup avmye gitmisti ve trafik vardi. Neyse ki hastanedeydim.:) ustumdeki islakligi kapata kapata wcye gittim ve dakikalarca akti suyum. Bi turlu kalkamadim klozetten. Esimi de wcde arayip askim bisey solicem ama korkma dedim. Hadi yaa dedi.:) Nstde sancim cikmadi ama doktorum bakirkoy subesinde oldugu icin oraya gitmemiz gerekiyordu. Ne kdr vaktim oldugunu kestiremedim. Eksik var miydi acaba? Neyse ki o gun annemle birlikte kizimin besigini nihayet hazirlamistik ve bir gun oncesinde de bebek sekerlerini tamamlamistim. O gunun bugun olduguna esim de ben de inanamiyorduk.
>
> Sancim henuz baslamadigi icin rahattim, sadece kontrole gidiyorduk sonucta, ama temkinli elbette(hastane cantalariyla). Sadece suyum kalmadigi icin yolda bebegim cok sert sarsildi, elimle sabitleyerek tutmak zorunda kaldim karnimi. Drum beni muayene etti, yine sanci yoktu nstde 70-80 degerleri goruyorduk arada ama onlar ztn son bir haftadir baslamisti ve hafif adet sancilari seklindeydi. Druma bunun ne kdr fazlasini hissedecegimi sordugumda bunun travay olmadigini ve asil travay basladiginda mutlaka anlayacagimi, ancak epidural icin 3 cm acikligi beklemek zorunda olduklarini soyledi. Oysa ben epidural istemiyordum zaten. Kendimi hazirlamis ve sartlamistim onca zamandir. Travayin baslamasinin sabahi bulacagini, baslamazsa da sabah 6 gibi suni sanciyla dogumu baslatacaklarini da soyledi. Yatin uyuyun ve bol bol dinlenin dedi.
>
> Esimle odamiza yerlestik ve 9 aydir secemedigimiz kizimizin ismini orada sectik.:))) "İnci". Bana yeme icmeyi yasakladilar sabaha kdr(oysa ki ben psikoloji seminerinden snr esimle pizza yemeye gideriz diye dusunuyodum, aserdigim son sey olmus). Sadece bir cay icebildim. Tam uyumak icin yattik ki 15 dk gecmeden bur sanci girdi. Sanirim basladi diye dusundum. Heyecandan uyuyamiyordum da, tam dalacakken ikinci geldi 75 dk sonra. Dedim herhalde yarin ogleni bulur sancilarin sıklasmasi. Ucuncu sanci 60 dk sonra geldi. Dorduncu 30 dk sonra. Ne bu duzensizlik derken dorduncunun cok kuvvetli oldugunu da es gecmeyeyim. Hemsireye haber verdik. Daha 2 cm olmamistir dedi. Drum ztn sabah gelecekti. İyi peki dedim ve beklemeye basladik. 15 dk sonra bir digeri, bir 15 dk daha ve 10 dk. Giderek siddetlendi ve epidural istedim.:) 3-4 cmi beklemeliyiz dediler ancak korkmaya basladim henuz 2 cm bile degilse.. Nefes alma egzersizlerimin hepsi beynimden uctu gitti. Hic bir pozisyon beni rahat ettirememeye basladi. Sakin kalmaya calisiyordum esim de destek oluyordu ama giderek siddetlenip hızla azaliyordu sancilar arasi. Yogun israrlarimla hemsire muayene etti ve 4 cm dedi. yaklasik10-9-8-7 dk seklinde birkac sanci daha geldikten snr anestezisyen ancak yetisti, ben sezeryan istemeye baslamistim ama kimse benu sallamiyordu ve 6 cm iken epidural yapilmaya calisiliyordu ancak ben olmasi gerektigi gibi duramiyordum sabit. Epiduralin yanlis yere rastladigini fark etmemle sol kalcamin kasilip oyle kalmasi bir oldu. Bu beni daha da zorladi malesef. 5 dkda bir anestezi verecegini soyledi ama 5 dk gectiginde 8 cm idi. Drum geldi o sirada ve ben artik ikinmak istiyordum cok garip bir sekilde. 1 cm daha beklememiz gerektigini ve soyle soyle nefes almami falan soyledi ama ne dedigini algilayamadim o an.:) hersey durdu zaten, sadece dogurmak istiyordum. :) derken dogum odada basladi bile ve dogumhaneye nasil gittigimizi bilmiyorum. Bilincim pek yerinde degildi artik, boluk porcuk hatirliyorum dogumu. Kalcam hala kasili durumda, susuyor ve terliyorum. Cok farkli bir sanci var ve sadece bitsin istiyorum. Hatirladiklarim bunlar. 20 dk boyunca ikindim. Bir turlu basaramadim. Nefesim yetmiyordu ve neden boyle oldugunu anlayamadim. hani olum korkusu vardi ya, o an kizimin artik daha fazla orada kalmamasi ve dogmasi icin olmeyi tercih ettim. 3 kere epizyotomi yapmak zorunda kaldi drum. En istemedigim seydi ama o an sadece dogmasini istiyorsunuz. Enerjim bitmisti. Tek bir damla kaldi onda da beceremezsem bayilacagimi biliyordum. Yapmak zorundaydim ve kizim icin yaptim. 40 sn boyunca nefes almadan ittim. Sonrasini hayal meyal hatirliyorum. Saate baktim. İncimin gozlerini gordum. Ondan ozur diledigimi hatirliyorum. Aval aval bakip icimdeki bebegim bu muydu diye aklimdan gecirdim. Esim iceri girmis ve kameraya cekmis sonrasini. Bana su icirmisler. Kucagima alirken cok heyecanlanmisim. Sol gogsumden emzirtmisler. Miş miş miş malesef oralar. ha bir de tekrar sanci girmeye baslamisti, plesantaymis. Sonrasinda sedatifle bayilttilar plesanta ve dikisler icin. Epiduralin tutmamasi onun yuzunden lokal anestezi yapilamadan epizyotomi yapilmasi buyuk sanssizlikti.
>
> Herseye ragmen, 38+2 de sabaha karsi 4:51de dunyaya getirdigim İnci'mi saat 6da kucagima aldim.:) bu sefer bilincli bir sekilde. İlk bir hafta sok etkisinden cikamadim ama evde onunla yalniz kalip soyle bir gozlerinin icine bakip bu benim cocugum diyip aglamayi basarinca anne oldugumu anladim.:) cok guzel bir duygu ve pahabicilemez. Canimin ici o benim, gozumun incisi.
>
> Hepinize hayirli dogumlar ve saglikli evlatlar diliyorum. Nefes egzersizi, pelvik egzersizleri ihmal etmeyin. bir de ben persembe dogum yapmamis olsaydim cuma gunu cati muayenesi yapilacakti.. Cok onemliymis gercekten. Agri esiginuzin dusuk oldugunu dusunuyorsaniz israrci olmayin, epidurale negatif bakmayin ki dogumunuzun tadini cikarirsiniz en azindan. Ben cok siddetli ve cok hizli bir travay gecirdim. Herkes cok sasirdi. Eger hastaneye gitmek icin sancilarin 10 dkda 1e dusmesini evde bekleseydim yolda doguran 2013 istanbullusu ben olcakmisim.:) icinizdeki ses zaten size ne yapmaniz gerektigini soyluyor ona guvenin ve korkmayin. Herkesin dogumu farkli oluyor, herkesin ki essiz ve ozel. Cok ketum olmayin akisina birakin. Hamilelik cok cok guzel bisey son haftalar biraz zorlasa da. Dogumdan sonraki ilk gunler de cok zor. Emzirmek bir sanat hatta. İkinci gece emzirirken uyuyakaldikca, ablam kucagimdan aldi bebegimi uyuyan bebek uyandirilmaz diyip. Ve bu hep sag gogsume denk geldigi icin o gogsumde sut birikti pompam da yoktu ve gogsum balon gibi oldu gunlerce agridi,ucu kayboldu , bebek agzina alamadi giderek kotulesti. Tek sol meme yetmedi, sarilik sinira ulasti. Daha yeni alabiliyor cocuk. Bir de insanlar can sikabiliyor tabii. Lohusaliginizi bilin, nazinizi yapin.:) kimseyi dinlemeyin, herkes akil verecek ama goreceksiniz icguduleriniz sizi dogru yonlendirecek. Kucaginizdan indirmeyin bebeginizi.:)) o sizin. Bol bol emzirin. İlk gunler cok onemli. binbir bahaneyle kucaginizdan alip kendi kucaklarinda gezdirdiklerinde kiskancliktan catlayip hungur hungur aglayabiliyorsunuz.:)) bir de korse kullanmayin eger karniniz cok buyuk degilse ve sezeryan olmadiysaniz. Karin kaslarini tembellestiriyormus. Korseyi biraktiktan bir sure sonra tekrar sarkiyormus.

yaaa semınerde ve hastanede basına gelmesı cok ıronık oldu canım yaaaa , cok guzel bır hıkaye allah herkese tattırsın bu mucızeyı

belfxux · 19 Şubat 2013

NeSiBeMRe .!.:
aayy çok güzel.. her şerde vardır bir hayır ya o hesap olmuş senin de.. maşallah Afra da çok tatlı, darısı bizim başımıza, artık ben de kızımı istiyorruumm :))

Saglikla kavuş canım sende :)

meltemizmir .!.:
sonu mutlu sonlar bıten guzel bır hıkayeee, bu arada resımdekı senmısın?

Cok sağol mehtapcim :) evet benim

birsy .!.:
23 ocak aksami hamileler icin psikolojik destek egitimine katilmak icin fulyadaki hastaneye gitmistim. İki kisi katilmisiz sadece. 39. Haftama girdigim icin daha cok bana yonelik gidiyordu seminer cunku dogum korkusu sarmisti son zamanlarda. Nedense dogum esnasinda olmekten korkmak gibi bir endiseye kapilmistim.:) neyse ki cok normalmis. Seminerde bunlardan bahsederken agladim da tabii ve tam bu sirada suyum geldi.:) afedersiniz ama sanirim suyum geldi dedim semineri veren dra. :)) icimden de hayir simdi olamaz dedim. Hic sirasi degildi. Hazir degildim! Ustelik annemi ugurlayip gelmistim ve beylikduzune donuyordu, esim de beni unutup avmye gitmisti ve trafik vardi. Neyse ki hastanedeydim.:) ustumdeki islakligi kapata kapata wcye gittim ve dakikalarca akti suyum. Bi turlu kalkamadim klozetten. Esimi de wcde arayip askim bisey solicem ama korkma dedim. Hadi yaa dedi.:) Nstde sancim cikmadi ama doktorum bakirkoy subesinde oldugu icin oraya gitmemiz gerekiyordu. Ne kdr vaktim oldugunu kestiremedim. Eksik var miydi acaba? Neyse ki o gun annemle birlikte kizimin besigini nihayet hazirlamistik ve bir gun oncesinde de bebek sekerlerini tamamlamistim. O gunun bugun olduguna esim de ben de inanamiyorduk.
>
> Sancim henuz baslamadigi icin rahattim, sadece kontrole gidiyorduk sonucta, ama temkinli elbette(hastane cantalariyla). Sadece suyum kalmadigi icin yolda bebegim cok sert sarsildi, elimle sabitleyerek tutmak zorunda kaldim karnimi. Drum beni muayene etti, yine sanci yoktu nstde 70-80 degerleri goruyorduk arada ama onlar ztn son bir haftadir baslamisti ve hafif adet sancilari seklindeydi. Druma bunun ne kdr fazlasini hissedecegimi sordugumda bunun travay olmadigini ve asil travay basladiginda mutlaka anlayacagimi, ancak epidural icin 3 cm acikligi beklemek zorunda olduklarini soyledi. Oysa ben epidural istemiyordum zaten. Kendimi hazirlamis ve sartlamistim onca zamandir. Travayin baslamasinin sabahi bulacagini, baslamazsa da sabah 6 gibi suni sanciyla dogumu baslatacaklarini da soyledi. Yatin uyuyun ve bol bol dinlenin dedi.
>
> Esimle odamiza yerlestik ve 9 aydir secemedigimiz kizimizin ismini orada sectik.:))) "İnci". Bana yeme icmeyi yasakladilar sabaha kdr(oysa ki ben psikoloji seminerinden snr esimle pizza yemeye gideriz diye dusunuyodum, aserdigim son sey olmus). Sadece bir cay icebildim. Tam uyumak icin yattik ki 15 dk gecmeden bur sanci girdi. Sanirim basladi diye dusundum. Heyecandan uyuyamiyordum da, tam dalacakken ikinci geldi 75 dk sonra. Dedim herhalde yarin ogleni bulur sancilarin sıklasmasi. Ucuncu sanci 60 dk sonra geldi. Dorduncu 30 dk sonra. Ne bu duzensizlik derken dorduncunun cok kuvvetli oldugunu da es gecmeyeyim. Hemsireye haber verdik. Daha 2 cm olmamistir dedi. Drum ztn sabah gelecekti. İyi peki dedim ve beklemeye basladik. 15 dk sonra bir digeri, bir 15 dk daha ve 10 dk. Giderek siddetlendi ve epidural istedim.:) 3-4 cmi beklemeliyiz dediler ancak korkmaya basladim henuz 2 cm bile degilse.. Nefes alma egzersizlerimin hepsi beynimden uctu gitti. Hic bir pozisyon beni rahat ettirememeye basladi. Sakin kalmaya calisiyordum esim de destek oluyordu ama giderek siddetlenip hızla azaliyordu sancilar arasi. Yogun israrlarimla hemsire muayene etti ve 4 cm dedi. yaklasik10-9-8-7 dk seklinde birkac sanci daha geldikten snr anestezisyen ancak yetisti, ben sezeryan istemeye baslamistim ama kimse benu sallamiyordu ve 6 cm iken epidural yapilmaya calisiliyordu ancak ben olmasi gerektigi gibi duramiyordum sabit. Epiduralin yanlis yere rastladigini fark etmemle sol kalcamin kasilip oyle kalmasi bir oldu. Bu beni daha da zorladi malesef. 5 dkda bir anestezi verecegini soyledi ama 5 dk gectiginde 8 cm idi. Drum geldi o sirada ve ben artik ikinmak istiyordum cok garip bir sekilde. 1 cm daha beklememiz gerektigini ve soyle soyle nefes almami falan soyledi ama ne dedigini algilayamadim o an.:) hersey durdu zaten, sadece dogurmak istiyordum. :) derken dogum odada basladi bile ve dogumhaneye nasil gittigimizi bilmiyorum. Bilincim pek yerinde degildi artik, boluk porcuk hatirliyorum dogumu. Kalcam hala kasili durumda, susuyor ve terliyorum. Cok farkli bir sanci var ve sadece bitsin istiyorum. Hatirladiklarim bunlar. 20 dk boyunca ikindim. Bir turlu basaramadim. Nefesim yetmiyordu ve neden boyle oldugunu anlayamadim. hani olum korkusu vardi ya, o an kizimin artik daha fazla orada kalmamasi ve dogmasi icin olmeyi tercih ettim. 3 kere epizyotomi yapmak zorunda kaldi drum. En istemedigim seydi ama o an sadece dogmasini istiyorsunuz. Enerjim bitmisti. Tek bir damla kaldi onda da beceremezsem bayilacagimi biliyordum. Yapmak zorundaydim ve kizim icin yaptim. 40 sn boyunca nefes almadan ittim. Sonrasini hayal meyal hatirliyorum. Saate baktim. İncimin gozlerini gordum. Ondan ozur diledigimi hatirliyorum. Aval aval bakip icimdeki bebegim bu muydu diye aklimdan gecirdim. Esim iceri girmis ve kameraya cekmis sonrasini. Bana su icirmisler. Kucagima alirken cok heyecanlanmisim. Sol gogsumden emzirtmisler. Miş miş miş malesef oralar. ha bir de tekrar sanci girmeye baslamisti, plesantaymis. Sonrasinda sedatifle bayilttilar plesanta ve dikisler icin. Epiduralin tutmamasi onun yuzunden lokal anestezi yapilamadan epizyotomi yapilmasi buyuk sanssizlikti.
>
> Herseye ragmen, 38+2 de sabaha karsi 4:51de dunyaya getirdigim İnci'mi saat 6da kucagima aldim.:) bu sefer bilincli bir sekilde. İlk bir hafta sok etkisinden cikamadim ama evde onunla yalniz kalip soyle bir gozlerinin icine bakip bu benim cocugum diyip aglamayi basarinca anne oldugumu anladim.:) cok guzel bir duygu ve pahabicilemez. Canimin ici o benim, gozumun incisi.
>
> Hepinize hayirli dogumlar ve saglikli evlatlar diliyorum. Nefes egzersizi, pelvik egzersizleri ihmal etmeyin. bir de ben persembe dogum yapmamis olsaydim cuma gunu cati muayenesi yapilacakti.. Cok onemliymis gercekten. Agri esiginuzin dusuk oldugunu dusunuyorsaniz israrci olmayin, epidurale negatif bakmayin ki dogumunuzun tadini cikarirsiniz en azindan. Ben cok siddetli ve cok hizli bir travay gecirdim. Herkes cok sasirdi. Eger hastaneye gitmek icin sancilarin 10 dkda 1e dusmesini evde bekleseydim yolda doguran 2013 istanbullusu ben olcakmisim.:) icinizdeki ses zaten size ne yapmaniz gerektigini soyluyor ona guvenin ve korkmayin. Herkesin dogumu farkli oluyor, herkesin ki essiz ve ozel. Cok ketum olmayin akisina birakin. Hamilelik cok cok guzel bisey son haftalar biraz zorlasa da. Dogumdan sonraki ilk gunler de cok zor. Emzirmek bir sanat hatta. İkinci gece emzirirken uyuyakaldikca, ablam kucagimdan aldi bebegimi uyuyan bebek uyandirilmaz diyip. Ve bu hep sag gogsume denk geldigi icin o gogsumde sut birikti pompam da yoktu ve gogsum balon gibi oldu gunlerce agridi,ucu kayboldu , bebek agzina alamadi giderek kotulesti. Tek sol meme yetmedi, sarilik sinira ulasti. Daha yeni alabiliyor cocuk. Bir de insanlar can sikabiliyor tabii. Lohusaliginizi bilin, nazinizi yapin.:) kimseyi dinlemeyin, herkes akil verecek ama goreceksiniz icguduleriniz sizi dogru yonlendirecek. Kucaginizdan indirmeyin bebeginizi.:)) o sizin. Bol bol emzirin. İlk gunler cok onemli. binbir bahaneyle kucaginizdan alip kendi kucaklarinda gezdirdiklerinde kiskancliktan catlayip hungur hungur aglayabiliyorsunuz.:)) bir de korse kullanmayin eger karniniz cok buyuk degilse ve sezeryan olmadiysaniz. Karin kaslarini tembellestiriyormus. Korseyi biraktiktan bir sure sonra tekrar sarkiyormus.

Gözlerim doldu okurken saglikla büyüsün kuzucuk canım benim

ebrarkara · 19 Şubat 2013

kızlar bende artık doğum hikayemi yazmaya vakit bulabildimm:):

Hamile olduğumu öğrendiğimde hemen muhtemel doğum tarihimi merak ettim ve sata göre 10 şubat görünüyordu.. benim doğum günüm 6 şubat olduğu için hep o tarihte doğum yapabilirmiyim acaba diye düşünmeye başlamıştım. 1 şubatta nişan sandığım hafif pembemsi bir akıntı gelmeye başlamıştı ancak kontrolde çatı muayenesi yapıldı ve açılmanın olmadığı, bebeğin doğum kanalına inmemiş olduğu ve bu nedenle sezeryan olabilme durumu olduğu söylenmişti, ben beklemeye karar verdim bu ilk bebeğimdi ve 41 haftaya kadar yolu var diye düşünmüştüm. 6 şubatta 39+3 günlükken tekrar kontrole gittim ve doktorum yine parmak ucu kadar açılma olduğunu ama incelmenin gerçekleştiğini açılmanın olabileceğini söyledi.. ben biraz rahatlamıştım ama bebeğim doğum günümde gelmiycekti artık bunu tam olarak anlamıştım.. 6 şubat gecesini tam bitirmek üzereyken 23:55 de nişanım geldi bu seferki pembe değildi kahverengi jel kıvamında bir akıntı bariz nişan olduğu belliydi.. sancım olmadığı için beklemeye karar verdim ama uyku tutmadı gece ortalığı toparlamaya karar verdim ne olur ne olmaz diye tam ayağa kalktım ki çok yoğun bir akıntı çamaşırımı dolduracak kadar bir kahverengi jel kıvamında kütle düştü resmen eşofmanımdan aşağıda bir kaç damla su sızınca hemen eşimi kaldırdım ve hastaneye gitmeliyiz dedim çok sakin bir şekilde duşumu aldım hazırlanıp evden çıktık.. 2:45 de hastaneydeydik ama doktorlar herhangi bir sıkıntının olmadığını suyun yeterli olduğunu ve sancıların olmadığını ama her ihtimale karşı geceyi hastanede geçirmemizi söylediler.. o gece nst ye bağlı kaldım sabaha kadar.. ama 20 dk ya bir karnımın ortasında hafif sancılarım oluyordu ben muyaneden kaynaklı bir sancı olduğunu düşünmüştüm doktorlarla görüşmedim, sabah nst sonuçlarında herhangi bir durum olmadığnı bu nedenle çıkış yapabileceğini ama yine de doktorunuzu bekleyin dendi.. benim doktorum il dışındaydı ama gece doktorumun ismi yanlış anlaşıldığından bana başka bir doktoru bekletmişler iyi ki de öyle yapmışlar çünkü sancılarım sıklaştı saat 11 gibi dayanılmaz hale gelmeye başladı.. doktora söyledim bir sancı var ama karnımın ortasında ne olduğnu bilemiyorum kasılmalara baktı süre tuttu ve doğum sancısı olduğunu 5 er dakikaya düştüğünü söyledi tekrar nst odasına alındım.. oradada sancılar sabitlenince odamıza geçebildik.. bu süre zarfında hep eşimden ayrıydım ... akşam 6 ya kadar sancılarımı odamızda eşimle birlikte çektim 2 dk ya düşünce sancılar beni tekrar özel odaya aldılar.. lağvma yapıldı ve açılmanın sadece 3 cm olduğu bu nedenle suni sancı verilmesi gerektiği söylendi.. 19:20 de suni sancı verildi çok da dayanılmaz bir sancı değildi sancılarım girince hep dua ediyordum sureler okuyordum içimden ve geçiyordu.. artık muayenelere dayanamaz hale gelmiştim gün boyu o kadar çok muayene edilmiştim ki kanama oluyordu ve çok daha büyük acı çekmeye başlamıştım. 21:00 da suni sancının şiddetini de artırmışlardı ... saat 21:50 de nöbetçi doktorlar geldi ve suyumu patlattı ve epidural istediğimi söyledim dayanamıyorum dedim siz bilirsiniz yapalım dedi ama diğer doktor ağrılara dayanabiliyorsun hiç yaptırma doğum süresini uzatmış olursun dedi ve beni ikna etti peki o zaman dedim yaptırmayalım.. suyum patladıktan sonra sancılarım çok daha şiddetlendi.. üzerime giydirilen önlük bunaltmış ter içinde kalmıştım su içemediğim için dudaklarım kurumuş ve çatladıklarını hissediyordum.. saat 23:20 de yapılan muyenede artık 9 cm açılma ve:%90 incelme olmuştu ama hala bebek -2 deydi doğum kanalına tam oturmamıştı.. dayanamıyorum artık yapalım şu doğumu dediğimi çok iyi hatırlıyorum :):) peki o zaman kuvvetli ıkın bi bakalım dedi ve çok kuvvetli bir şekilde ıkınmaya başladım birkaç ıkınmadan sonra bebeğim doğum kanalına inmeyi başardı ve hemen doğum için hazırlıklara başladılar o anda çevremde kaç doktor vardı bilemiyorum ama o kadar kuvvetli ıkınmalar yaptım ki bebeğim aşağıya doğru bastırılmak zorunda bile kalmadı 7 şubat 23:45 de doğumumuz gerçekleşti o an gerçekten üzerimdeki tüm yük kalkmış çok mutlu olmuştu bebeğimi getirdiler hemen öptüm bebişimi ve artık diğer aşamalar kalmıştı ama onlar umrumda değildi bebeğim sağ salim doğmuştu hiç bir acı önemli değildi artıkk.. şimdi 12. günümüz ilk haftalar sarılık oranımız yüksek çıkmıştı onlarla uğraşmıştık, emzirme problemimiz hala tam düzenli değil uykusuzluk elbetteki var ama o dünyanın en tatlı şeyi, biricciğim o benim..6 şubat benim 7 şubat da oğluşumun doğum günü oldu :):) rabbim herkese sağlıklı sıhhatli doğumlar,evlatlar nasip etsin inşşallah..normal doğum ya da sezeryan önemli değil, onlara sağ salim kavuşmuş olmamız mühim olan bencee arkadaşlar...

nazlisim · 19 Şubat 2013

Herkesin bebeği hayırlı uğurlu olsun...Bütün hikayeler birbirinden güzel...
Benim gibi bekleyen annelere de sabırlar diliyorum.
40+3 deyim. Hala bekliyorum :) Darısı bizim başımıza....

NeSiBeMRe · 20 Şubat 2013

ebrarkara .!.:
kızlar bende artık doğum hikayemi yazmaya vakit bulabildimm:):

Hamile olduğumu öğrendiğimde hemen muhtemel doğum tarihimi merak ettim ve sata göre 10 şubat görünüyordu.. benim doğum günüm 6 şubat olduğu için hep o tarihte doğum yapabilirmiyim acaba diye düşünmeye başlamıştım. 1 şubatta nişan sandığım hafif pembemsi bir akıntı gelmeye başlamıştı ancak kontrolde çatı muayenesi yapıldı ve açılmanın olmadığı, bebeğin doğum kanalına inmemiş olduğu ve bu nedenle sezeryan olabilme durumu olduğu söylenmişti, ben beklemeye karar verdim bu ilk bebeğimdi ve 41 haftaya kadar yolu var diye düşünmüştüm. 6 şubatta 39+3 günlükken tekrar kontrole gittim ve doktorum yine parmak ucu kadar açılma olduğunu ama incelmenin gerçekleştiğini açılmanın olabileceğini söyledi.. ben biraz rahatlamıştım ama bebeğim doğum günümde gelmiycekti artık bunu tam olarak anlamıştım.. 6 şubat gecesini tam bitirmek üzereyken 23:55 de nişanım geldi bu seferki pembe değildi kahverengi jel kıvamında bir akıntı bariz nişan olduğu belliydi.. sancım olmadığı için beklemeye karar verdim ama uyku tutmadı gece ortalığı toparlamaya karar verdim ne olur ne olmaz diye tam ayağa kalktım ki çok yoğun bir akıntı çamaşırımı dolduracak kadar bir kahverengi jel kıvamında kütle düştü resmen eşofmanımdan aşağıda bir kaç damla su sızınca hemen eşimi kaldırdım ve hastaneye gitmeliyiz dedim çok sakin bir şekilde duşumu aldım hazırlanıp evden çıktık.. 2:45 de hastaneydeydik ama doktorlar herhangi bir sıkıntının olmadığını suyun yeterli olduğunu ve sancıların olmadığını ama her ihtimale karşı geceyi hastanede geçirmemizi söylediler.. o gece nst ye bağlı kaldım sabaha kadar.. ama 20 dk ya bir karnımın ortasında hafif sancılarım oluyordu ben muyaneden kaynaklı bir sancı olduğunu düşünmüştüm doktorlarla görüşmedim, sabah nst sonuçlarında herhangi bir durum olmadığnı bu nedenle çıkış yapabileceğini ama yine de doktorunuzu bekleyin dendi.. benim doktorum il dışındaydı ama gece doktorumun ismi yanlış anlaşıldığından bana başka bir doktoru bekletmişler iyi ki de öyle yapmışlar çünkü sancılarım sıklaştı saat 11 gibi dayanılmaz hale gelmeye başladı.. doktora söyledim bir sancı var ama karnımın ortasında ne olduğnu bilemiyorum kasılmalara baktı süre tuttu ve doğum sancısı olduğunu 5 er dakikaya düştüğünü söyledi tekrar nst odasına alındım.. oradada sancılar sabitlenince odamıza geçebildik.. bu süre zarfında hep eşimden ayrıydım ... akşam 6 ya kadar sancılarımı odamızda eşimle birlikte çektim 2 dk ya düşünce sancılar beni tekrar özel odaya aldılar.. lağvma yapıldı ve açılmanın sadece 3 cm olduğu bu nedenle suni sancı verilmesi gerektiği söylendi.. 19:20 de suni sancı verildi çok da dayanılmaz bir sancı değildi sancılarım girince hep dua ediyordum sureler okuyordum içimden ve geçiyordu.. artık muayenelere dayanamaz hale gelmiştim gün boyu o kadar çok muayene edilmiştim ki kanama oluyordu ve çok daha büyük acı çekmeye başlamıştım. 21:00 da suni sancının şiddetini de artırmışlardı ... saat 21:50 de nöbetçi doktorlar geldi ve suyumu patlattı ve epidural istediğimi söyledim dayanamıyorum dedim siz bilirsiniz yapalım dedi ama diğer doktor ağrılara dayanabiliyorsun hiç yaptırma doğum süresini uzatmış olursun dedi ve beni ikna etti peki o zaman dedim yaptırmayalım.. suyum patladıktan sonra sancılarım çok daha şiddetlendi.. üzerime giydirilen önlük bunaltmış ter içinde kalmıştım su içemediğim için dudaklarım kurumuş ve çatladıklarını hissediyordum.. saat 23:20 de yapılan muyenede artık 9 cm açılma ve:%90 incelme olmuştu ama hala bebek -2 deydi doğum kanalına tam oturmamıştı.. dayanamıyorum artık yapalım şu doğumu dediğimi çok iyi hatırlıyorum :):) peki o zaman kuvvetli ıkın bi bakalım dedi ve çok kuvvetli bir şekilde ıkınmaya başladım birkaç ıkınmadan sonra bebeğim doğum kanalına inmeyi başardı ve hemen doğum için hazırlıklara başladılar o anda çevremde kaç doktor vardı bilemiyorum ama o kadar kuvvetli ıkınmalar yaptım ki bebeğim aşağıya doğru bastırılmak zorunda bile kalmadı 7 şubat 23:45 de doğumumuz gerçekleşti o an gerçekten üzerimdeki tüm yük kalkmış çok mutlu olmuştu bebeğimi getirdiler hemen öptüm bebişimi ve artık diğer aşamalar kalmıştı ama onlar umrumda değildi bebeğim sağ salim doğmuştu hiç bir acı önemli değildi artıkk.. şimdi 12. günümüz ilk haftalar sarılık oranımız yüksek çıkmıştı onlarla uğraşmıştık, emzirme problemimiz hala tam düzenli değil uykusuzluk elbetteki var ama o dünyanın en tatlı şeyi, biricciğim o benim..6 şubat benim 7 şubat da oğluşumun doğum günü oldu :):) rabbim herkese sağlıklı sıhhatli doğumlar,evlatlar nasip etsin inşşallah..normal doğum ya da sezeryan önemli değil, onlara sağ salim kavuşmuş olmamız mühim olan bencee arkadaşlar...

canım çok sevindim, gözün aydın, Allah her ikinize de uzun sağlıklı ömürler versin..

öncelikle sancılara karşı bu kadar dirayetli olduğun için tebrik ediyorum seni :)) ben çok korkuyorum ya biz de normal bekliyoruz ama ben gün geçtikçe epidural olsun bari demeye başladım :)

sana bir kaç soru sorayım tecrübelisin ne de olsa :)

1. hamileliğinde pelvis masajı yapmış mıydın, yyaptıysan faydası oldu mu?

2. açılmalar kontrol edilirken canın yanıyor mu?

3. sancı anı mı daha çok acı çekiyorsun yoksa bebişin çıkış aşamasında mı? (ben son ana gelip vazgeçmekten korkuyorum)

4. ıkınmalar kolay oluyor mu, yani ıkınmayı bilebiliyor musun?hani diyorlar ya, ilk doğumda anne ıkınmayı beceremiyor diye..

5. bana başka tavsiyelerin var mı :)

ebrarkara · 20 Şubat 2013

NeSiBeMRe .!.:
canım çok sevindim, gözün aydın, Allah her ikinize de uzun sağlıklı ömürler versin..

öncelikle sancılara karşı bu kadar dirayetli olduğun için tebrik ediyorum seni :)) ben çok korkuyorum ya biz de normal bekliyoruz ama ben gün geçtikçe epidural olsun bari demeye başladım :)

sana bir kaç soru sorayım tecrübelisin ne de olsa :)

1. hamileliğinde pelvis masajı yapmış mıydın, yyaptıysan faydası oldu mu?

2. açılmalar kontrol edilirken canın yanıyor mu?

3. sancı anı mı daha çok acı çekiyorsun yoksa bebişin çıkış aşamasında mı? (ben son ana gelip vazgeçmekten korkuyorum)

4. ıkınmalar kolay oluyor mu, yani ıkınmayı bilebiliyor musun?hani diyorlar ya, ilk doğumda anne ıkınmayı beceremiyor diye..

5. bana başka tavsiyelerin var mı :)

canım çok sağol Allah sana daha kolay bir doğum nasip etsin inşallah..
hamileliğin son haftalarında pelvis masajı yaptım ama yüzeysel badem yağı ile yapmıştım.. açılmam 3 cm iken bile incelme %80 di bu iyi bir şey mi bilmiyorum ama incelmeden dolayı açılmalar kontrol edilirken canım çok yanıyordu normal zamanda hiç acımazdı ama o kadar çok muayene oldum ki artık dayanamıyordum.. bebiş çıkarken hiç acı hissetmiyorsun ıkınmalar çok rahat ben de çok korkuyordum ıkınamam diyordum ama gayet güzel ıkındım :):) dr sancın gelince bacaklarını kendine çek ve nefesini vermeden kafanı çenene dayayıp ıkın kuvvetlice dedi peki dedim bacaklarımı kurbağa şekline getirip ayaklarımdan tutup bacaklarımı kendime çektim ve çok kuvvetli ıkındım bir sancıda ikikez ıkındım.. bir ıkındım sonra derin nefes alıp tekrar aynı pozisyonla ıkındım... dinlenip tekrar sancını bekliyorsun sancın gelince yine başlıyorsun aynı şekilde... ıkınma esnasında hiç acı yok sancılar gelmeye başlayıp da ıkınınca hiç acı hissetmiyorsun canım...
sana tavsiyem sancın gelince dua oku ve geçeceğini sona çok yaklaştığını düşün ben sancılar esnasında ayetelkürsi okumuştum üç ayetelkürside sancı kesiliyordu bu beni rahatlatıyordu bir tane daha okuycam bitcek diyordum mesela :):) sancı esnasında çok yıpratma kendini başa gelen çekiliyo bu sancıları sen çekceksin ve mükafatı da senin öyle düşün canım rabbim kolaylık versin bir avazda kurtulursun inşallah..

gunes0107 · 20 Şubat 2013

ebrarkara .!.:
kızlar bende artık doğum hikayemi yazmaya vakit bulabildimm:):

Hamile olduğumu öğrendiğimde hemen muhtemel doğum tarihimi merak ettim ve sata göre 10 şubat görünüyordu.. benim doğum günüm 6 şubat olduğu için hep o tarihte doğum yapabilirmiyim acaba diye düşünmeye başlamıştım. 1 şubatta nişan sandığım hafif pembemsi bir akıntı gelmeye başlamıştı ancak kontrolde çatı muayenesi yapıldı ve açılmanın olmadığı, bebeğin doğum kanalına inmemiş olduğu ve bu nedenle sezeryan olabilme durumu olduğu söylenmişti, ben beklemeye karar verdim bu ilk bebeğimdi ve 41 haftaya kadar yolu var diye düşünmüştüm. 6 şubatta 39+3 günlükken tekrar kontrole gittim ve doktorum yine parmak ucu kadar açılma olduğunu ama incelmenin gerçekleştiğini açılmanın olabileceğini söyledi.. ben biraz rahatlamıştım ama bebeğim doğum günümde gelmiycekti artık bunu tam olarak anlamıştım.. 6 şubat gecesini tam bitirmek üzereyken 23:55 de nişanım geldi bu seferki pembe değildi kahverengi jel kıvamında bir akıntı bariz nişan olduğu belliydi.. sancım olmadığı için beklemeye karar verdim ama uyku tutmadı gece ortalığı toparlamaya karar verdim ne olur ne olmaz diye tam ayağa kalktım ki çok yoğun bir akıntı çamaşırımı dolduracak kadar bir kahverengi jel kıvamında kütle düştü resmen eşofmanımdan aşağıda bir kaç damla su sızınca hemen eşimi kaldırdım ve hastaneye gitmeliyiz dedim çok sakin bir şekilde duşumu aldım hazırlanıp evden çıktık.. 2:45 de hastaneydeydik ama doktorlar herhangi bir sıkıntının olmadığını suyun yeterli olduğunu ve sancıların olmadığını ama her ihtimale karşı geceyi hastanede geçirmemizi söylediler.. o gece nst ye bağlı kaldım sabaha kadar.. ama 20 dk ya bir karnımın ortasında hafif sancılarım oluyordu ben muyaneden kaynaklı bir sancı olduğunu düşünmüştüm doktorlarla görüşmedim, sabah nst sonuçlarında herhangi bir durum olmadığnı bu nedenle çıkış yapabileceğini ama yine de doktorunuzu bekleyin dendi.. benim doktorum il dışındaydı ama gece doktorumun ismi yanlış anlaşıldığından bana başka bir doktoru bekletmişler iyi ki de öyle yapmışlar çünkü sancılarım sıklaştı saat 11 gibi dayanılmaz hale gelmeye başladı.. doktora söyledim bir sancı var ama karnımın ortasında ne olduğnu bilemiyorum kasılmalara baktı süre tuttu ve doğum sancısı olduğunu 5 er dakikaya düştüğünü söyledi tekrar nst odasına alındım.. oradada sancılar sabitlenince odamıza geçebildik.. bu süre zarfında hep eşimden ayrıydım ... akşam 6 ya kadar sancılarımı odamızda eşimle birlikte çektim 2 dk ya düşünce sancılar beni tekrar özel odaya aldılar.. lağvma yapıldı ve açılmanın sadece 3 cm olduğu bu nedenle suni sancı verilmesi gerektiği söylendi.. 19:20 de suni sancı verildi çok da dayanılmaz bir sancı değildi sancılarım girince hep dua ediyordum sureler okuyordum içimden ve geçiyordu.. artık muayenelere dayanamaz hale gelmiştim gün boyu o kadar çok muayene edilmiştim ki kanama oluyordu ve çok daha büyük acı çekmeye başlamıştım. 21:00 da suni sancının şiddetini de artırmışlardı ... saat 21:50 de nöbetçi doktorlar geldi ve suyumu patlattı ve epidural istediğimi söyledim dayanamıyorum dedim siz bilirsiniz yapalım dedi ama diğer doktor ağrılara dayanabiliyorsun hiç yaptırma doğum süresini uzatmış olursun dedi ve beni ikna etti peki o zaman dedim yaptırmayalım.. suyum patladıktan sonra sancılarım çok daha şiddetlendi.. üzerime giydirilen önlük bunaltmış ter içinde kalmıştım su içemediğim için dudaklarım kurumuş ve çatladıklarını hissediyordum.. saat 23:20 de yapılan muyenede artık 9 cm açılma ve:%90 incelme olmuştu ama hala bebek -2 deydi doğum kanalına tam oturmamıştı.. dayanamıyorum artık yapalım şu doğumu dediğimi çok iyi hatırlıyorum :):) peki o zaman kuvvetli ıkın bi bakalım dedi ve çok kuvvetli bir şekilde ıkınmaya başladım birkaç ıkınmadan sonra bebeğim doğum kanalına inmeyi başardı ve hemen doğum için hazırlıklara başladılar o anda çevremde kaç doktor vardı bilemiyorum ama o kadar kuvvetli ıkınmalar yaptım ki bebeğim aşağıya doğru bastırılmak zorunda bile kalmadı 7 şubat 23:45 de doğumumuz gerçekleşti o an gerçekten üzerimdeki tüm yük kalkmış çok mutlu olmuştu bebeğimi getirdiler hemen öptüm bebişimi ve artık diğer aşamalar kalmıştı ama onlar umrumda değildi bebeğim sağ salim doğmuştu hiç bir acı önemli değildi artıkk.. şimdi 12. günümüz ilk haftalar sarılık oranımız yüksek çıkmıştı onlarla uğraşmıştık, emzirme problemimiz hala tam düzenli değil uykusuzluk elbetteki var ama o dünyanın en tatlı şeyi, biricciğim o benim..6 şubat benim 7 şubat da oğluşumun doğum günü oldu :):) rabbim herkese sağlıklı sıhhatli doğumlar,evlatlar nasip etsin inşşallah..normal doğum ya da sezeryan önemli değil, onlara sağ salim kavuşmuş olmamız mühim olan bencee arkadaşlar...

çok güzel doğum hikayen valla çok duygulandım:)) Allah sana da bebeğinede sağlık versin,darısı bizlere inş:)

ebrarkara · 20 Şubat 2013

gunes0107 .!.:
çok güzel doğum hikayen valla çok duygulandım:)) Allah sana da bebeğinede sağlık versin,darısı bizlere inş:)

canım benim çok sağol.. rabbim sizlere de kolay doğumlar nasip etsin, sağlıkla bebişlerinizi kucağınıza alırsınız inşallah...

hilelf · 22 Şubat 2013

bdt: 7 şubat
doğum tarihi :7 şubat
doğum şekli: normalden sezeryana
kilosu :3700
boyu:50 cm

9 ay boyunca buraya yazacağım hikayeyi hayal ettim şimdi rabbime binlerce kez şükür bunu yaşıyorum. hayatımın anlamı bi tanecik eşimle 2010 yılının ağustosun da yeni dünyamızı kurduk, ben üniversiteyi yeni bitirmiş ve yeni atanmıştım daha 22 yaşındaydım o yüzden henüz bir bebek düşünmüyorduk ben gezmek eğlenmek ve evliliğimin tadını çıkarmak istiyordum. bende polikistik over vardı ilk adet gördüğüm zamandan beri hep ileç kullanıyordum. ilaç kullanmadan adet olmuyordum. daha liseden doktorlarlara sormaya başladım polikistik over çocuk sahibi olmama engel mi diye doktorlarda hayır engel değil ama tedavi gerektirebilir ya da tedaviye bile gerek kalmayabilir dediler. ben de hep olacağını düşündüm kafama hiç takmadım. aradan 2 yıl geçti 2012 nin bahar ayında doktora gittim biz artık çocuk düşünüyoruz dedim kullandığım haplar buna engel ama hapsız da adet görmüyorum dedim. doktor ilacımı değiştirdi hem adet gördürecek hemde gebe kalmayı engellemeyecek bir ilaç verdi 2 ay kullandım sonra bıraktım kendiliğimden adet olurum die bekledim hem de zaten hemen hamile kalmayı beklemiyordum. hapı brakınca uzun bi süre geçti adet görmedim doktora gittim ben yine hapsız adet olmadım bana adet söktürücü verin dedim. o da ilacı yazdı ama yine de bi kan tahlili yapalım dedi bende hamile değilim olsa hissederdim dedim. neyse kan tahlili sonucu geldi bhcg 1000 çıktı şok oldum sen gebesin dedi bir anda ne yapacağımı şaşırdım o gün baktı kese görmedi bir kaç gün sonraya çağırdı. yine baktı bu kez kese göründü embriyo görünmedi, ama haftasına göre görünmesi gerekiyordu dedi ben de alttan muayene etmesini istedim baktı embriyo göründü bu kez kalp atışı görünmedi. doktor bana bunun düşük olabileceğini bi kaç gün sonra yine gelmemi kendiliğinden düşmezse kürtaj olabileceğimi söyledi. tabi dünya başıma yıkıldı. o bir kaç günü nasıl geçirdiğimi bilmiyorum herkes beni teselli ediyor hayırlısı böyleymiş diyor. neyse ben yine doktorun yanına gittim kalbim çarpıyor olmadı diyorum içimden yine görmeyecek. ama ultrasonu karnıma dayar dayamaz kalp atışlarını gördü hatta sesini bile dinletti eşimle birbirimize baktık sessizce gözlerimiz dolu dolu ohhhhh dedik. daha sonrası nasıl geçti hatırlamıyorum bile bir tek 18. haftamızda karnımdaki pıt pıtlarını hissettiğimi hiç unutamam içimde kelebekler dolaşıyor gibiydi. artık varlığını hissediyordum. geldik 39. haftamıza herkes teker teker doğum yaparken ben nerdeyse ikiz varmış gibi duran karnımla hala bekliyordum zaman geçtikçe normal doğum şansım azalıyordu. hiç bir nst de sancı çıkmıyordu ama ben artık doğsun diye top üstünde zıpladım yürüyüşlere çıktım hiç bir faydası olmadı. bdt 7 şubattı en son 5 şubatta kontrole gittim doktor bebeğin hala kanala inmediğini bu gidişle normal doğum olamayacağını söyledi ve sezeryan için tarih belirlemek için 8 şubata randevu verdi. ben de bütün işlerimi ona göre yaparım die herşeyi beklettim. 6. şubat çarşamba günü akşamına bi sürü ütü yaptım. komşum kahveye çağırdı ona gittim. gece yatağa yattığımda hiç bir şey yoktu her zamanki koca göbeğim ben ve eşim uyuduk. gece saat 3 te bir sancı geldi önemsemedim çünkü ilk defa sancı yaşıyordum yalancı sancıdır die düşündüm ama geçmedi sonra iç çamaşırım ıslandı ama su değildi akıntıydı çok fazla hemen lavaboya gittim nişan gelmişti anladım ki doğurcam ama bebeğim hala yukarda hissediyorum. banyo yaparım die düşündüm şohbeni açtım ısınmasını beklerken abdest aldım bir şişe suya meryem suresini okuyordum son bir tane kalmıştı onu da okuyayım dedim ama çok zorlandım çünkü 5 dkya bir sancı geliyordu. sureyi okuduktan sonra eşimi çağırdım çok sancım var die o da hemen telaşla hastaneye gidelim dedi ben de sabah olsun zaten hemen doğum olmaz gitsek bile tekrar eve gönderirler dedim çünkü açılma duyduğum kadarıyla o kadar kolay olmuyormuş. bu arada saat sabah 4.30 ama baktım dayanamıcam hastaneye gidelim dedim banyomu yapamadım. eşim çantayı alalımmı dedi hayır dedim zaten tekrar geliriz. hastanede ebe hemen çatala oturttu beni baktı açıklığın 7 cm dedi biz şok olduk. ben hala diyorum ki daha banyo yapacaktım eve gideyim ebe gönderemem doğum başlamış dedi. ama bebeğin başı hala kanala inmedi. eşim apar topar eve gitti çantamı aldı bu arada annemlere haber verdi ebe doktoru aradı. doktorla annemler aynı anda odaya girdiler. ben ağlıyorum annem ağlıyor eşim elimi tutuyor korkuyorum. saat sabah 5.30 doktor tekrardan alttan baktı açıklık 10 cm tam olmuş çok kısa sürede açıklığım olmuştu ama bebeğin başı hala kanalda değil. doktor sordu sezeryan istermisin yoksa bekleyelimmi die ben de tehlikeye atamam sezeryana alın dedim bütün ekip toplandı. sedyeye yatırıldım bir elimden annem tutuyor diğerinden eşim. ameliyat kapısında ikisini de öptüm herkes ağlıyo bana dua edin dedim. soğuk ameliyat odasına girdik ben ameliyat masasına geçtim ama epidural istiyorum dedim doktor da açıklığın tam kasılmaların oluyo bu durumda epidural yapamayız diyor ama ben diretiyorum tabi onlar kazandı. yattım önüme yeşil bir perde çektiler ben canım acıyacak mı die soruyorum. bu arada anestezi doktoru benimle konuşuyor. ondan sonrası rüyalar.... gözümü açtığımda ilk bebeğim iyi mi dediğimi hatırlıyorum çok iyi dediler, ameliyathaneden çıktım kapıda kimse yok herkes odada bebeğin başındaymış beni unutmuşlar :) odaya girdim yatağa yattım sürekli bebeğim nerde diyorum annem burda dedi yanıma getirdi öptüm kokladım uyuyordu bu benim bebeğim mi dedim inanamıyordum. sapsarı minik kızım 1 saat önce karnımdayken 1 saat sonra kucağımdaydı. 7 şubat sabah 06:00 da 3700 gr ve 50 cm olarak dünyaya gelmişti. 2 kişi olarak çıktığımız evimize 3 kişi olarak dönmüştük
rabbim isteyen herkese bu güzel duyguyu tatmayı nasip etsin.

gunes0107 · 22 Şubat 2013

ZUZUMM .!.:
bdt: 7 şubat
doğum tarihi :7 şubat
doğum şekli: normalden sezeryana
kilosu :3700
boyu:50 cm

9 ay boyunca buraya yazacağım hikayeyi hayal ettim şimdi rabbime binlerce kez şükür bunu yaşıyorum. hayatımın anlamı bi tanecik eşimle 2010 yılının ağustosun da yeni dünyamızı kurduk, ben üniversiteyi yeni bitirmiş ve yeni atanmıştım daha 22 yaşındaydım o yüzden henüz bir bebek düşünmüyorduk ben gezmek eğlenmek ve evliliğimin tadını çıkarmak istiyordum. bende polikistik over vardı ilk adet gördüğüm zamandan beri hep ileç kullanıyordum. ilaç kullanmadan adet olmuyordum. daha liseden doktorlarlara sormaya başladım polikistik over çocuk sahibi olmama engel mi diye doktorlarda hayır engel değil ama tedavi gerektirebilir ya da tedaviye bile gerek kalmayabilir dediler. ben de hep olacağını düşündüm kafama hiç takmadım. aradan 2 yıl geçti 2012 nin bahar ayında doktora gittim biz artık çocuk düşünüyoruz dedim kullandığım haplar buna engel ama hapsız da adet görmüyorum dedim. doktor ilacımı değiştirdi hem adet gördürecek hemde gebe kalmayı engellemeyecek bir ilaç verdi 2 ay kullandım sonra bıraktım kendiliğimden adet olurum die bekledim hem de zaten hemen hamile kalmayı beklemiyordum. hapı brakınca uzun bi süre geçti adet görmedim doktora gittim ben yine hapsız adet olmadım bana adet söktürücü verin dedim. o da ilacı yazdı ama yine de bi kan tahlili yapalım dedi bende hamile değilim olsa hissederdim dedim. neyse kan tahlili sonucu geldi bhcg 1000 çıktı şok oldum sen gebesin dedi bir anda ne yapacağımı şaşırdım o gün baktı kese görmedi bir kaç gün sonraya çağırdı. yine baktı bu kez kese göründü embriyo görünmedi, ama haftasına göre görünmesi gerekiyordu dedi ben de alttan muayene etmesini istedim baktı embriyo göründü bu kez kalp atışı görünmedi. doktor bana bunun düşük olabileceğini bi kaç gün sonra yine gelmemi kendiliğinden düşmezse kürtaj olabileceğimi söyledi. tabi dünya başıma yıkıldı. o bir kaç günü nasıl geçirdiğimi bilmiyorum herkes beni teselli ediyor hayırlısı böyleymiş diyor. neyse ben yine doktorun yanına gittim kalbim çarpıyor olmadı diyorum içimden yine görmeyecek. ama ultrasonu karnıma dayar dayamaz kalp atışlarını gördü hatta sesini bile dinletti eşimle birbirimize baktık sessizce gözlerimiz dolu dolu ohhhhh dedik. daha sonrası nasıl geçti hatırlamıyorum bile bir tek 18. haftamızda karnımdaki pıt pıtlarını hissettiğimi hiç unutamam içimde kelebekler dolaşıyor gibiydi. artık varlığını hissediyordum. geldik 39. haftamıza herkes teker teker doğum yaparken ben nerdeyse ikiz varmış gibi duran karnımla hala bekliyordum zaman geçtikçe normal doğum şansım azalıyordu. hiç bir nst de sancı çıkmıyordu ama ben artık doğsun diye top üstünde zıpladım yürüyüşlere çıktım hiç bir faydası olmadı. bdt 7 şubattı en son 5 şubatta kontrole gittim doktor bebeğin hala kanala inmediğini bu gidişle normal doğum olamayacağını söyledi ve sezeryan için tarih belirlemek için 8 şubata randevu verdi. ben de bütün işlerimi ona göre yaparım die herşeyi beklettim. 6. şubat çarşamba günü akşamına bi sürü ütü yaptım. komşum kahveye çağırdı ona gittim. gece yatağa yattığımda hiç bir şey yoktu her zamanki koca göbeğim ben ve eşim uyuduk. gece saat 3 te bir sancı geldi önemsemedim çünkü ilk defa sancı yaşıyordum yalancı sancıdır die düşündüm ama geçmedi sonra iç çamaşırım ıslandı ama su değildi akıntıydı çok fazla hemen lavaboya gittim nişan gelmişti anladım ki doğurcam ama bebeğim hala yukarda hissediyorum. banyo yaparım die düşündüm şohbeni açtım ısınmasını beklerken abdest aldım bir şişe suya meryem suresini okuyordum son bir tane kalmıştı onu da okuyayım dedim ama çok zorlandım çünkü 5 dkya bir sancı geliyordu. sureyi okuduktan sonra eşimi çağırdım çok sancım var die o da hemen telaşla hastaneye gidelim dedi ben de sabah olsun zaten hemen doğum olmaz gitsek bile tekrar eve gönderirler dedim çünkü açılma duyduğum kadarıyla o kadar kolay olmuyormuş. bu arada saat sabah 4.30 ama baktım dayanamıcam hastaneye gidelim dedim banyomu yapamadım. eşim çantayı alalımmı dedi hayır dedim zaten tekrar geliriz. hastanede ebe hemen çatala oturttu beni baktı açıklığın 7 cm dedi biz şok olduk. ben hala diyorum ki daha banyo yapacaktım eve gideyim ebe gönderemem doğum başlamış dedi. ama bebeğin başı hala kanala inmedi. eşim apar topar eve gitti çantamı aldı bu arada annemlere haber verdi ebe doktoru aradı. doktorla annemler aynı anda odaya girdiler. ben ağlıyorum annem ağlıyor eşim elimi tutuyor korkuyorum. saat sabah 5.30 doktor tekrardan alttan baktı açıklık 10 cm tam olmuş çok kısa sürede açıklığım olmuştu ama bebeğin başı hala kanalda değil. doktor sordu sezeryan istermisin yoksa bekleyelimmi die ben de tehlikeye atamam sezeryana alın dedim bütün ekip toplandı. sedyeye yatırıldım bir elimden annem tutuyor diğerinden eşim. ameliyat kapısında ikisini de öptüm herkes ağlıyo bana dua edin dedim. soğuk ameliyat odasına girdik ben ameliyat masasına geçtim ama epidural istiyorum dedim doktor da açıklığın tam kasılmaların oluyo bu durumda epidural yapamayız diyor ama ben diretiyorum tabi onlar kazandı. yattım önüme yeşil bir perde çektiler ben canım acıyacak mı die soruyorum. bu arada anestezi doktoru benimle konuşuyor. ondan sonrası rüyalar.... gözümü açtığımda ilk bebeğim iyi mi dediğimi hatırlıyorum çok iyi dediler, ameliyathaneden çıktım kapıda kimse yok herkes odada bebeğin başındaymış beni unutmuşlar :) odaya girdim yatağa yattım sürekli bebeğim nerde diyorum annem burda dedi yanıma getirdi öptüm kokladım uyuyordu bu benim bebeğim mi dedim inanamıyordum. sapsarı minik kızım 1 saat önce karnımdayken 1 saat sonra kucağımdaydı. 7 şubat sabah 06:00 da 3700 gr ve 50 cm olarak dünyaya gelmişti. 2 kişi olarak çıktığımız evimize 3 kişi olarak dönmüştük
rabbim isteyen herkese bu güzel duyguyu tatmayı nasip etsin.
Eki Görüntüle 639695

hikayen çok güzel valla duygulandım canım.Zaten ağlamaklıyım sürekli:) Ne güzel bebeğine kavustun,Allah ikinizede sağlıkversin.Masallah çok tatlı bebişin:))

hatiiice · 22 Şubat 2013

ZUZUMM .!.:
bdt: 7 şubat
doğum tarihi :7 şubat
doğum şekli: normalden sezeryana
kilosu :3700
boyu:50 cm

9 ay boyunca buraya yazacağım hikayeyi hayal ettim şimdi rabbime binlerce kez şükür bunu yaşıyorum. hayatımın anlamı bi tanecik eşimle 2010 yılının ağustosun da yeni dünyamızı kurduk, ben üniversiteyi yeni bitirmiş ve yeni atanmıştım daha 22 yaşındaydım o yüzden henüz bir bebek düşünmüyorduk ben gezmek eğlenmek ve evliliğimin tadını çıkarmak istiyordum. bende polikistik over vardı ilk adet gördüğüm zamandan beri hep ileç kullanıyordum. ilaç kullanmadan adet olmuyordum. daha liseden doktorlarlara sormaya başladım polikistik over çocuk sahibi olmama engel mi diye doktorlarda hayır engel değil ama tedavi gerektirebilir ya da tedaviye bile gerek kalmayabilir dediler. ben de hep olacağını düşündüm kafama hiç takmadım. aradan 2 yıl geçti 2012 nin bahar ayında doktora gittim biz artık çocuk düşünüyoruz dedim kullandığım haplar buna engel ama hapsız da adet görmüyorum dedim. doktor ilacımı değiştirdi hem adet gördürecek hemde gebe kalmayı engellemeyecek bir ilaç verdi 2 ay kullandım sonra bıraktım kendiliğimden adet olurum die bekledim hem de zaten hemen hamile kalmayı beklemiyordum. hapı brakınca uzun bi süre geçti adet görmedim doktora gittim ben yine hapsız adet olmadım bana adet söktürücü verin dedim. o da ilacı yazdı ama yine de bi kan tahlili yapalım dedi bende hamile değilim olsa hissederdim dedim. neyse kan tahlili sonucu geldi bhcg 1000 çıktı şok oldum sen gebesin dedi bir anda ne yapacağımı şaşırdım o gün baktı kese görmedi bir kaç gün sonraya çağırdı. yine baktı bu kez kese göründü embriyo görünmedi, ama haftasına göre görünmesi gerekiyordu dedi ben de alttan muayene etmesini istedim baktı embriyo göründü bu kez kalp atışı görünmedi. doktor bana bunun düşük olabileceğini bi kaç gün sonra yine gelmemi kendiliğinden düşmezse kürtaj olabileceğimi söyledi. tabi dünya başıma yıkıldı. o bir kaç günü nasıl geçirdiğimi bilmiyorum herkes beni teselli ediyor hayırlısı böyleymiş diyor. neyse ben yine doktorun yanına gittim kalbim çarpıyor olmadı diyorum içimden yine görmeyecek. ama ultrasonu karnıma dayar dayamaz kalp atışlarını gördü hatta sesini bile dinletti eşimle birbirimize baktık sessizce gözlerimiz dolu dolu ohhhhh dedik. daha sonrası nasıl geçti hatırlamıyorum bile bir tek 18. haftamızda karnımdaki pıt pıtlarını hissettiğimi hiç unutamam içimde kelebekler dolaşıyor gibiydi. artık varlığını hissediyordum. geldik 39. haftamıza herkes teker teker doğum yaparken ben nerdeyse ikiz varmış gibi duran karnımla hala bekliyordum zaman geçtikçe normal doğum şansım azalıyordu. hiç bir nst de sancı çıkmıyordu ama ben artık doğsun diye top üstünde zıpladım yürüyüşlere çıktım hiç bir faydası olmadı. bdt 7 şubattı en son 5 şubatta kontrole gittim doktor bebeğin hala kanala inmediğini bu gidişle normal doğum olamayacağını söyledi ve sezeryan için tarih belirlemek için 8 şubata randevu verdi. ben de bütün işlerimi ona göre yaparım die herşeyi beklettim. 6. şubat çarşamba günü akşamına bi sürü ütü yaptım. komşum kahveye çağırdı ona gittim. gece yatağa yattığımda hiç bir şey yoktu her zamanki koca göbeğim ben ve eşim uyuduk. gece saat 3 te bir sancı geldi önemsemedim çünkü ilk defa sancı yaşıyordum yalancı sancıdır die düşündüm ama geçmedi sonra iç çamaşırım ıslandı ama su değildi akıntıydı çok fazla hemen lavaboya gittim nişan gelmişti anladım ki doğurcam ama bebeğim hala yukarda hissediyorum. banyo yaparım die düşündüm şohbeni açtım ısınmasını beklerken abdest aldım bir şişe suya meryem suresini okuyordum son bir tane kalmıştı onu da okuyayım dedim ama çok zorlandım çünkü 5 dkya bir sancı geliyordu. sureyi okuduktan sonra eşimi çağırdım çok sancım var die o da hemen telaşla hastaneye gidelim dedi ben de sabah olsun zaten hemen doğum olmaz gitsek bile tekrar eve gönderirler dedim çünkü açılma duyduğum kadarıyla o kadar kolay olmuyormuş. bu arada saat sabah 4.30 ama baktım dayanamıcam hastaneye gidelim dedim banyomu yapamadım. eşim çantayı alalımmı dedi hayır dedim zaten tekrar geliriz. hastanede ebe hemen çatala oturttu beni baktı açıklığın 7 cm dedi biz şok olduk. ben hala diyorum ki daha banyo yapacaktım eve gideyim ebe gönderemem doğum başlamış dedi. ama bebeğin başı hala kanala inmedi. eşim apar topar eve gitti çantamı aldı bu arada annemlere haber verdi ebe doktoru aradı. doktorla annemler aynı anda odaya girdiler. ben ağlıyorum annem ağlıyor eşim elimi tutuyor korkuyorum. saat sabah 5.30 doktor tekrardan alttan baktı açıklık 10 cm tam olmuş çok kısa sürede açıklığım olmuştu ama bebeğin başı hala kanalda değil. doktor sordu sezeryan istermisin yoksa bekleyelimmi die ben de tehlikeye atamam sezeryana alın dedim bütün ekip toplandı. sedyeye yatırıldım bir elimden annem tutuyor diğerinden eşim. ameliyat kapısında ikisini de öptüm herkes ağlıyo bana dua edin dedim. soğuk ameliyat odasına girdik ben ameliyat masasına geçtim ama epidural istiyorum dedim doktor da açıklığın tam kasılmaların oluyo bu durumda epidural yapamayız diyor ama ben diretiyorum tabi onlar kazandı. yattım önüme yeşil bir perde çektiler ben canım acıyacak mı die soruyorum. bu arada anestezi doktoru benimle konuşuyor. ondan sonrası rüyalar.... gözümü açtığımda ilk bebeğim iyi mi dediğimi hatırlıyorum çok iyi dediler, ameliyathaneden çıktım kapıda kimse yok herkes odada bebeğin başındaymış beni unutmuşlar :) odaya girdim yatağa yattım sürekli bebeğim nerde diyorum annem burda dedi yanıma getirdi öptüm kokladım uyuyordu bu benim bebeğim mi dedim inanamıyordum. sapsarı minik kızım 1 saat önce karnımdayken 1 saat sonra kucağımdaydı. 7 şubat sabah 06:00 da 3700 gr ve 50 cm olarak dünyaya gelmişti. 2 kişi olarak çıktığımız evimize 3 kişi olarak dönmüştük
rabbim isteyen herkese bu güzel duyguyu tatmayı nasip etsin.
Eki Görüntüle 639695

Ayy meleğe bak yaa :)) duygulandım okurken gözlerim doldu. Allah sağlıklı huzurlu günler versin canım....

2013 şubat anneleri dogum hikayeleri

Aktif Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Salih&Rüzgar İki Aşk.....

Popüler Üye

Aktif Üye

Üye

Salih&Rüzgar İki Aşk.....

Kiraaaaaaazzzzzzzzz :)

Salih&Rüzgar İki Aşk.....

Popüler Üye

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

Üye

Aktif Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency