Hamileliği boyunca sıkıntı çeken, hareketleri kısıtlanan arkadaşlara birkaç şey söylemek istiyorum. Ben tüp bebek tedavisi ile hamile kaldım. Bizim zorluğumuz daha bebek sahibi olmadan başlamıştı yani. Daha sonra hamile olduğumu öğrendim. 3 ay boyunca mide bulantısından hiçbir şey yiyemedim, su bile içemedim. 9 kilo verdim. Tam her şey düzeldi derken ayrıntılı ultrasonda rahim ağzının açıldığını öğrendik. 1 cm açıklık oluşmuştu ve su kesesi aşağı sarkmıştı. Acil serklaj yapılacaktı. Doktorumun şu cümlesi hala kulaklarımda çınlar “Çok çok riskli bir operasyon. Dikiş atılırken kese patlayabilir ve doğum gerçekleşir. Henüz çok küçük oldukları için bebeklerinizi kaybedebilirsiniz.” Bir anne adayının hayatında duyacağı en acı cümle... Ameliyathanede anestezi uzmanı benimle sohbet ediyordu. “Söylemek istediğin bir şey var mı?” diye sordu. “3 kişi uyuyorum, 3 kişi uyanmak istiyorum” dedim. Sonrasını hatırlamıyorum. Uyandığımda korkudan elimi karnıma götüremedim. Bebeklerim oradalar mı değiller mi, bilmiyordum. Odaya çıkınca söylediler, gayet iyilermiş. Bir sıkıntıyı daha atlattım diye düşünürken sürekli yatmam gerektiğini ve çalışmamın yasak olduğunu öğrenince bir kez daha yıkıldım. Çoook uzun bir yol vardı önümde ve yolun sonu mutlulukla mı bitecek, belli bile değildi. Yattım, tam 2,5 ay yattım. Sanki hiç geçmiyordu günler, geçmeyecek gibiydi. Bugün doktor kontrolümüz vardı. 6 Kasım’da doğum yapacağım inşallah 34. haftamda.
Demem o ki; çok zor ama sabredin arkadaşlar. Geçiyor zaman. Hatta öyle bir noktaya geliyorsunuz ki “Ne çabuk büyüdüler bu çocuklar” diyorsunuz. Güçlü olun. Bebeğinizden de güç alın. Allah hepinizin yardımcısı olsun. İnşallah sağlıkla kavuşursunuz evlatlarınıza

Bana da dualarınızda yer verirseniz çok sevinirim