Ayni seyleri ben de yaşıyorum. Annemin yanındayım .annem."hadi bebek uyurken dışarı çık gez gel "dedi . Ben de çıkıp evin yakinindaki a101 e gittim ve anlamsizca herseyi inceledim . Eve geldim ve ruhum açılmıştı . O 15-20 dk bile çok iyi geldi. Senin de fırsatın varsa bir çık tek başına 15-20 dk hava al gel iyi geliyor . Bu depresif hal aksamlari artıyor. Bugün ben de ağladım yine . Çabuk geçsin şu lohusalikBugün bebeğin bir aylık aşısını yaptırmak için sağlık ocağına gittik. Ruh halim uzun süredir çok kötü. Lohusa depresyonu gibi birşey yaşıyorum galiba. Hemşire durumumu farkedip benimle yalnız kalmak istedi. Bebek uyuduğunda sen de uyuyor musun dedi. Uyuyamadığımı söyledim. Nedensiz ağlıyor musun vs bir sürü sordu sordu. Hepsine evet dedim. Kendine ya da bebeğe zarar verme düşüncesi aklından geçiyor mu dedi. Orada hayır dedim haliyle ama evde arada bir aklıma geliyor bebeği yatağına koyup kendimi camdan atmak istiyorum bazen. Sonra oğlumla geçirmek istediğim yıllar aklıma geliyor. Sakallarının çıktığı günü de görmek istiyorum umutla doluyorum.
Bir yandan depremler, salgınlar, cinayetler, çocuk kaçırmalar, pedofili haberleri... onun için çok endişeleniyorum. İnancımın zedelendiğini hissediyorum. Sağlıklı olduğu için şükretmeye çalışıyorum. Keşke herşey çok kolay olsa. Kimseye anlatamıyorum buraya yazayım dedim