Kızlar biz bugün göz titremesi için çocuk nörolojiye gelmiştik yatış verdi doktor. Sabahtan beri sarpla ordan oraya burdan buraya koşup duruyoruz çok yordular canımın içini düşündükçe hala burnum sızlıyor. Önce kan aldılar sonra idrar ondan sonra ultrasona gittik sonra göz doktoru baktı göz bebeğini büyütmek için damla damlatti o zaten cehennem gibi yakıyor bilen bilir
en kötüsü bu olur inşallah derken EMGye götürdüler orda da garip garip şeyler yaptılar sinirlerine bakmışlar sanırım. Koca koca iğneler batırdılar her yerlerine
bi de tut kıpırdamasın demiyolar mı çocuğu kapıp kaçasım geldi ama işte iyiliği için bir şeyi varsa çıksın tedavi olsun diye katlanmak zorundayız... Hadi o bitti asansöre geldik odaya çıkacaktık sarp deli gibi ağlıyor canı yanıyor tabi kadının teki yanaştı bak o acıkmış yazık ağlatma emzir falan diyor uzaklaştım kucağımda pışpış yapıyordum sarp sakinlessin diye peşimden geldi aman yok zıplatma bak beyin hücreleri patlıyo demeye başladı artık canıma tak etti bıraksanıza peşimi dedim kadın doktormuş bak ben doktorum biliyorum yapma işte emzir falan diyo benim zaten tansiyonum fırlamış bi yandan sarp yırtıyor kendini o arada asansör geldi asansöre de bindi arkamdan adamlar falan var tişörtümün eteğinden tutup çekiyor bak dön şöyle köşeye emzir hadi kimse bakmaz sana diye dayanamadım başladım ağlamaya asansörden de nereye kaçayım kaçamıyor ki insan. En sonunda asansör durunca attım kendimi dışarı nasıl kaçtım kadından bilemedim. Neyse en son mr'a girdik o zaten resmen ruhumdan bir parça söktü. Sarpı yatırdılar üzerine doğru da beni yatırdılar tut çenesinden kıpırdamasın diyo, o sesler çıktıkça çocukcağız korkuyo daha çok bağırıyo e makinenin içinde kıpırdayamıyorum zaten dar alan, sesimi duyuramıyorum ki konuşup sakinleştireyim... O sesler bi yandan hemşire hoparlörden sıkı tutun kıpırdamasın olmaz böyle diyor bi yandan sarp çırpınıyor suratıma tekmeler atıyor... Ordan çıktık ama sarp artık yorgunluktan pelte gibi oldu çocuk boş boş bakmaya başladı onun da o halini gördüm öyle odaya gelene kadar zor tuttum kendimi yutkunamadım bile allahtan odada yalnız kalıyoruz başka hasta yok oturdum ağlamaya başladım. Allahım kimseleri hastaneye düşürmesin düşmanımın başına vermesin çok zor gerçekten eşimi de sokmadılar yanımıza pandemiden dolayı tek başıma o kadar yıprandım ama oturup kendime bile acıyamıyorum sarpin ne acılar çektiğini düşünemiyorum
Allah kimseyi hele ki bebeğini düşürmesin oralara
biz anestezili mr a girmiştik ama ondada aç kalmalı demişlerdi ve bizimki zaten şekeri düştüğü için o hallere düşmüştü nöbet geçirmişti mr ı beklerken
