Aynen öyle, salonda yatarken bitkisel hayat yaşıyoruz adeta

TV yok, çıt yok.. Sonra 9da biz de uyumaya başladık. Eşim yanımdayken özlüyorum o derece, çay içip muhabbet etmek bile lüks oldu yatak odasında yatarsa biz de biraz insan olduğumuzu hatırlarız dedim ama bir saat olmadan uyandı
Bir kamera alın rahat edin derim, masaya koydum ufacık kıpırdansa gidip pış pış yaptım
Salonda yatırıyoruz normalde, klima olduğu için. Bir de belki saçma gelecek ama ben en ağır lohusa depresyonunu yatak odamda yaşadım. Annem içerdeyken bebeği yanıma alıp gece boyu tek bakmaya çalıştım. Çok çok zordu, bebek ağlıyordu ben ağlıyordum. O odada yatmak bana o günleri hatırlatıyor, hala çekiniyorum kendim yatmaya. Fakat dün gün içinde Neşe’yi hep orda uyuttum kameradan baktım. Gece karanlığında bırakmak biraz huzursuz etti sadece
Bizde abla abi de yok üstelik ama 5 taneye bedel canı sağ olsun minik kuşumun

Allah en başta uyumlu bebekler olmalarını nasip etsin