21 senede korkunç bir ilk :(

Şimdi kapı çaldı. Çiçek geldi, üzerinde bir not: "Özür dilerim :KK43:" Dün gece de ayrı uyudum, konuşmadım. Eşim çiçek, hediye alır ama ilk kez bir küslük sonrası alıyor. Çünkü hata yaptığını çok iyi biliyor. Bende aradım, biraz resmi şekilde aksama mutlaka konuşalım dedim. Aklıselim davranıp cocugumdan af dileyeceğine inanıyorum. Çünkü inanın çok düşkün çocuklarına. Çok alkol almaz. Hayatında bir kez sarhoş olmuştu. Onda da "Allah affetsin ben babasız büyüdüm, ben çocuklarım büyümeden ölemem" diye ağlamıştı. Tamamen kendi annesinin yaşattığı travmaların bir anlık patlamasıydı bence. Çocugunu kaybetmeyi göze alamaz. Boşanma değil yanyana yasarken bile kaybetmekten, yürek soguklugundan bahsediyorum. Yorumunuz için teşekkürler
Ben de düşünüp duruyorum çocuğum bana "mal" dese tepkim ne olurdu diye, Allah yaşatmasın da bir yandan terbiyesini düşünüyorsunuz bir yandan kendi büyüttüğünüz uğruna onca şeye katlandığınız evladın size hakaret etmesini, bu bana reva mı diyorsunuz. Çok dikkatli olunması gereken ve sakin kalınması zor bir davranış. Belki bu gibi durumlarla karşılaşıldığında ne yapılacağını konuşmalısınız eşinizle. Bir daha böyle bir durum olursa şu şekilde bir ceza verelim diye ama her iki taraf da bu cezaya sadık kalmalı. Anne baba arasında iyi polis- kötü polis tekniğini de doğru bulmuyorum.
Çocuk hatasını anlayana kadar ona yemek servis edilmeyecek onunla birlikte yemek yenmeyecek gibi. Çocuğun şımarıklıkları tatlı bile gelebilir ama hakareti kabul edilemez. Ama şiddet çözüm değil, yarın öbür gün gizli agresif de olabilir çocuk. İçinde sinir krizi yaşarken dışarıya pısırık kalabilir. Yani bu yaşanan son olayı bir şekilde tatlıya bağlasanız bile demek ki ergenlik geldi çattı ve bu tarz durumlarla karşı karşıya kalacaksınız o zaman şimdiden bir yol yöntem belirleyin.
 
Siz daha çok gençsiniz çok belli.
Terbiyesini verdiğiniz, otoritenizi konusturdugunuz mutlu yuvanızda ezber bozan şeyler yasamamanızı dilerim.
Konu bana da mantıksız geldi şimdiye kadar elini kaldırmamış biri birden bire mi psikopat oldu yanlış bilgi olmasın diye netten psikopat nedir diye baktım şunları yazıyordu. ( Çoğunlukla doğuştan ve ya küçük yaşlarda geliştiği düşünülür ve bu yüzden sonradan görülme ihtimali düşüktür ) Biraz psikoloji bilgisi olan insanların birden bire delirmediğini bilir
 
Şimdi kapı çaldı. Çiçek geldi, üzerinde bir not: "Özür dilerim :KK43:" Dün gece de ayrı uyudum, konuşmadım. Eşim çiçek, hediye alır ama ilk kez bir küslük sonrası alıyor. Çünkü hata yaptığını çok iyi biliyor. Bende aradım, biraz resmi şekilde aksama mutlaka konuşalım dedim. Aklıselim davranıp cocugumdan af dileyeceğine inanıyorum. Çünkü inanın çok düşkün çocuklarına. Çok alkol almaz. Hayatında bir kez sarhoş olmuştu. Onda da "Allah affetsin ben babasız büyüdüm, ben çocuklarım büyümeden ölemem" diye ağlamıştı. Tamamen kendi annesinin yaşattığı travmaların bir anlık patlamasıydı bence. Çocugunu kaybetmeyi göze alamaz. Boşanma değil yanyana yasarken bile kaybetmekten, yürek soguklugundan bahsediyorum. Yorumunuz için teşekkürler
Özür dilemesi gereken ilk çocuğunuz aslinda. Ayrica bir cicekle siddeti ort pas etmek siddet uygulayan her erkegin basvurdugu bir yöntem. Umarim kocaniz annesinin erkek versiyonuna donusmez bundan sonra. Çünkü bu sekilde sizin 2oglunuzda babasina donusecektir buyuduklerinde. Pek tepki verebilen biri degilsiniz sanirim çünkü fazla sakin gordüm sizi sizin tepkisizliginizde kocanizi pekistirebilir ve bu problem davranisin sureklilik kazanmasina neden olabilir. Kirmizi cizginiz oldugunuzdan bahsettiniz ama evde olaydan sonra 3 maymun oynanmiş daha cok aile bireyleri tarafindan elbet oturun konusun ama kocaniz cok tepkisiz agizdan cikan bir özür yok bi kagida yazdirip gondermek egosunu daha az zedeliyor sanırım. Sadece sizle degil asıl cocugunuzla konuşmasını saglayin lutfen yaptiginin yanlisligini ifade eden tekrari olmayacagini soyleyen sozler iceren oglunuzla basbasa bir konusma yapsin. Sonra da ailecek diger oglunuzunda duyacagi ve anlayacgai sekilde bir daha boyle bir olay yasanmayacagini ne kadar yanlis oldugunu vs iceren bi aile konusmasi. Lutfen sadece sizle konusup olayi kapatmasina izin vermeyin. Sizin tavrınız cocugunuz icin okadar onemliki sizin verdiginiz tepkiler ya da tepkisizlikler. Belki babayi affederde anneye gonul koyar siddeti normallestirdiginizi sanar. Normalde haddim degil elbet bunlari soylemek ama cocuk soz konusu oldugu icin bu kadar yorum yapıyorum bu cocuklar yarinin yetiskinleri yarının toplumları, insanları.
 
Şimdi kapı çaldı. Çiçek geldi, üzerinde bir not: "Özür dilerim :KK43:" Dün gece de ayrı uyudum, konuşmadım. Eşim çiçek, hediye alır ama ilk kez bir küslük sonrası alıyor. Çünkü hata yaptığını çok iyi biliyor. Bende aradım, biraz resmi şekilde aksama mutlaka konuşalım dedim. Aklıselim davranıp cocugumdan af dileyeceğine inanıyorum. Çünkü inanın çok düşkün çocuklarına. Çok alkol almaz. Hayatında bir kez sarhoş olmuştu. Onda da "Allah affetsin ben babasız büyüdüm, ben çocuklarım büyümeden ölemem" diye ağlamıştı. Tamamen kendi annesinin yaşattığı travmaların bir anlık patlamasıydı bence. Çocugunu kaybetmeyi göze alamaz. Boşanma değil yanyana yasarken bile kaybetmekten, yürek soguklugundan bahsediyorum. Yorumunuz için teşekkürler

Çok sevindim, geri adım atsın bakalım. 😊
Uzmanlarla (psikolog, dahiliye vs) görüşüp bu ani öfkenin kökenine inilsin bakalım.
Çok sağlam özürler dilemesi lazım.

Ben ailecek bu sorunu çözeceğinize inanıyorum, siz de çok ilgili bir annesiniz, kendinizi çok yıpratmamaya çalışın, olur mu? ❤️❤️❤️
 
Sorsam şimdi herkes kadına şiddete karşı,ama çocuğa şiddet olunca bazıları bir anda ''bazen gerekiyor ya'' diyor.İşte o döven erkekler de bu kafadalar ''terbiye etmek için dövüyoruz'' diye düşünüyor çoğu,bırakın artık insanları tokatlarla dayakla terbiye etmeyi,yıl 2021 elinizin altında bir sürü kaynak var bir ergene/çocuğa nasıl yaklaşmanız gerektiği ile ilgili.
Terbiye verme, saygı kazanma ile korkutarak, ezerek itaat ettirmeyi hala birbirine karıştıranlar varmış demek, konu bunu gösteriyor.
 
Şimdi kapı çaldı. Çiçek geldi, üzerinde bir not: "Özür dilerim :KK43:" Dün gece de ayrı uyudum, konuşmadım. Eşim çiçek, hediye alır ama ilk kez bir küslük sonrası alıyor. Çünkü hata yaptığını çok iyi biliyor. Bende aradım, biraz resmi şekilde aksama mutlaka konuşalım dedim. Aklıselim davranıp cocugumdan af dileyeceğine inanıyorum. Çünkü inanın çok düşkün çocuklarına. Çok alkol almaz. Hayatında bir kez sarhoş olmuştu. Onda da "Allah affetsin ben babasız büyüdüm, ben çocuklarım büyümeden ölemem" diye ağlamıştı. Tamamen kendi annesinin yaşattığı travmaların bir anlık patlamasıydı bence. Çocugunu kaybetmeyi göze alamaz. Boşanma değil yanyana yasarken bile kaybetmekten, yürek soguklugundan bahsediyorum. Yorumunuz için teşekkürler

Sevindim aileniz adına,eşiniz hatasını anlamış.Ama tavsiyem sadece eşiniz değil çocuğunuz da özrünü dilesin,yanlış yaptığını bilsin çocuk.

Size tavsiyem ergen çocuğa nasıl yaklaşılacağı ile ilgili mümkünse bir iki kitap okumanız,çok sayıda zoom toplantıları da düzenleniyor çocuk psikiyatristleri tarafından bunları da takip edebilirsiniz.Çocuk yetiştirmek zor iş,bazen çileden çıkarabiliyorlar anlayabiliyorum,ama doğru konuşma teknikleriyle gerçekten bu 5 6 yıllık süreci iyi yönetebilirsiniz.Çocukları bu yaşlarda kendisinden nefret ettiren çok aile var.Çağ eskisi gibi değil,bilgi çağı diyoruz,bu yüzden zaten ergenlik dediğimiz süreç sancılı geçiyor,insan beyninin değişmeye en açık olduğu evre ve dışarıda sürekli bir uyaran var yeni bilgi açısından,sürekli beyin kendisini sorguluyor yaşamdaki yerini sorguluyor,hepsi yetişkinliğe hazırlık evresi.Kolay bir durum değil insan biyolojisi için.Eskiden bu süreç çok daha kısaymış çünkü bu kadar çok uyaran yoktu bilgi açısından.Son 30 yılda yaşanılan değişimlerse aşırı hızlı,bundan sonrası da aynı hızla devam edecek doğal olarak insan beyninin yetişmesi gereken süre de uzuyor.Yani aslında aa boyu uzadı sakalı da çıktı bitti ergenliği durumu yok artık,insan beyni en az 20'leri zorluyor sosyal olarak ''yetişkin'' dediğimiz kavramı kazanabilmek için.
 
Aklım başımda, hiç dayak yememiş ama terbiyesini almış bir insanım. 12 yaşında sofrada kavga edip aileme “mal mısınız” diyerek kalkıp gidemeyeceğimi bilirdim.
Terbiye verilmemiş bir çocuk olduğu belli, 12 yıldır da babadan hiçbir şiddet görmemiş. Babanın kafa göz daldığını sanmıyorum, sadece hassas yaradılışlı bir annenin abartması bence. “Hırpaladı” deniş, kafasını gözünü dağıttı değil. Çocuk o yaşa gelene kadar terbiyenin ne olduğunu öğrenemediyse bi yerde patlamak da bence normal, ipin ucu çoktan kaçmış.

Ayrıca evde “kocişim” değil benim otoritem konuşur. Bu çocuk olduğunda da değişmeyecek. Kocişi de çocuğu da idare edecek güçte bir kadınım, bugüne kadar hep böyle oldu. Asıl “kocişine” ve “oğluşuna” çok güvenen kadınlar biraz kendilerini sorgulasın bence. Sonra yataklara düşüyorlar
Hırpalamak normal mi yani?
Çocukların hakları 18 yaşına gelip reşit olana kadar devlet gözetimindedir.
Herhangi bir çocuğu ‘hırpalar’sanız, işlediğiniz suçun cezasını çekeceksiniz.
Ebeveyn olmanız bunun suç olduğu gerçeğini ve çok daha kötüsü, o çocuğun benliğine verdiğiniz zararı değiştirmiyor.
 
Eşiniz verici bir karakter olduğu için sınır çizilememis çocuğa ve o da kendince konusmus.

Sonra eşiniz o fedakar ve verici olmanın karşılığını "bu şekilde mi almalıydım" diye bugüne kadar ki patlamayı yaşamış.

Eşiniz sanırım aile içinde hep verici/fedakar, yemem yediririm modunda bir insan.
Bu davranısı sizlerden de aynı fedakarlığı beklediği anlamını taşıyor. Bunu göremeyince de agresifleşiyor.
 
Özür dilemesi gereken ilk çocuğunuz aslinda. Ayrica bir cicekle siddeti ort pas etmek siddet uygulayan her erkegin basvurdugu bir yöntem. Umarim kocaniz annesinin erkek versiyonuna donusmez bundan sonra. Çünkü bu sekilde sizin 2oglunuzda babasina donusecektir buyuduklerinde. Pek tepki verebilen biri degilsiniz sanirim çünkü fazla sakin gordüm sizi sizin tepkisizliginizde kocanizi pekistirebilir ve bu problem davranisin sureklilik kazanmasina neden olabilir. Kirmizi cizginiz oldugunuzdan bahsettiniz ama evde olaydan sonra 3 maymun oynanmiş daha cok aile bireyleri tarafindan elbet oturun konusun ama kocaniz cok tepkisiz agizdan cikan bir özür yok bi kagida yazdirip gondermek egosunu daha az zedeliyor sanırım. Sadece sizle degil asıl cocugunuzla konuşmasını saglayin lutfen yaptiginin yanlisligini ifade eden tekrari olmayacagini soyleyen sozler iceren oglunuzla basbasa bir konusma yapsin. Sonra da ailecek diger oglunuzunda duyacagi ve anlayacgai sekilde bir daha boyle bir olay yasanmayacagini ne kadar yanlis oldugunu vs iceren bi aile konusmasi. Lutfen sadece sizle konusup olayi kapatmasina izin vermeyin. Sizin tavrınız cocugunuz icin okadar onemliki sizin verdiginiz tepkiler ya da tepkisizlikler. Belki babayi affederde anneye gonul koyar siddeti normallestirdiginizi sanar. Normalde haddim degil elbet bunlari soylemek ama cocuk soz konusu oldugu icin bu kadar yorum yapıyorum bu cocuklar yarinin yetiskinleri yarının toplumları, insanları.
Ben normalde sakin olmayan tarafim aslında. Bu derece kendime kapanmam anormal oldu. Ne olursa olsun evde küs uyanmasın diye ilk adımı atarım, laf atarım, güldürürüm ortami. Bir çiçekle konunun kapanmaması gerektiğine kesinlikle katılıyorum. Bu gece önce ben konuşacağım, sonra oğlumla konuşmasını sağlayacağım ve en son tüm aile beraber insallah. Bu yaştan ve bunca yaşanmışlıktan sonra annesine benzeyecegine inanmak istemiyorum açıkçası. Bu gece böyle birsey tekrarlanirsa herseyin biteceğini kesin bir dille anlatacağım. Oglum gercekten bugüne dek cok zorladı bizi malesef ama isteyerek yapmıyor. Bunu alanında uzman bir psikiyatri profesörü anlattı bize. Eger önüne simdi geçemezsenız, ergenlikte kaybedersiniz cocugunuzu diye uyarmıştı hatta. Simdi emin oldum ki cok zor bir ergenlik bizi bekliyor. Ben malesef oglumdan zaman zaman sikayetci olurum, regl zamanlarımda tahammülüm azalir, abartir, sonra üzülürüm hatta. Bu tip seylerin birikmesi sanirim. Ama oglumuzu kaybetmek istemiyorsak gerekirse bosanir, birbirimizi kaybederiz ama oğlumuz ikimizle de saglikli iliskiler yaşar, bu kadar netim. Surekli bir arada olmazsa bu kadar tahammulu azalmaz diye düşünüyorum. Umarim buna gerek kalmadan mantıkla ve sevgi dolu bir şekilde hallederiz bu durumu. Bir musibet bin nasihatten hayırlıymış, öyle der unuturuz insallah ve oğluma da unutturabiliriz. Yorumunuz için teşekkür ederim
 
Eşiniz verici bir karakter olduğu için sınır çizilememis çocuğa ve o da kendince konusmus.

Sonra eşiniz o fedakar ve verici olmanın karşılığını "bu şekilde mi almalıydım" diye bugüne kadar ki patlamayı yaşamış.

Eşiniz sanırım aile içinde hep verici/fedakar, yemem yediririm modunda bir insan.
Bu davranısı sizlerden de aynı fedakarlığı beklediği anlamını taşıyor. Bunu göremeyince de agresifleşiyor.
Yorumunuz bizi gerçekten yansıtıyor. Özellikle benim babalıgımın karşılığı bu mu olmalıydı diye kendini kaybetti sanıyorum. Ama ben şimdi oğlumla da kesin bir dille konuştum. Yaptığı hareketin cok yanlis oldugunu, sinirlenebilecegini ama asla saygisizlik yapmaması gerektiğini anlattım. Yine de babasının yaptiginin normal olmadığını, bunu asla kabul etmedigimi de söyledim. Onu cok sevdiğimi, herseyin düzeleceğine inandığımı anlattım. Bu arada izledigi videoları da bir süreliğine hayatımızdan çıkardım.
 
Eşiniz çabuk patlamayan biri anladığım kadarıyla ama bir o kadar da katı kalpli.Yani yetişkin insan gibi dövdüğüne göre.Cabuk parlayan insan çabuk söner öfkesi çok kontrolsüz olmaz.Orucla alakası olduğunu düşünmüyorum.Bagirip ağlamak yerine daha net bir tavır gostermeliydiniz.oglunuzun da yaptığının yanlış olduğunu öğrenmesi lazım acilen.Allah yardımcınız olsun olan size olmuş
 
Konu bana da mantıksız geldi şimdiye kadar elini kaldırmamış biri birden bire mi psikopat oldu yanlış bilgi olmasın diye netten psikopat nedir diye baktım şunları yazıyordu. ( Çoğunlukla doğuştan ve ya küçük yaşlarda geliştiği düşünülür ve bu yüzden sonradan görülme ihtimali düşüktür ) Biraz psikoloji bilgisi olan insanların birden bire delirmediğini bilir
Ben kesinlikle kendi çocukluğuna bağlıyorum. Erken baba kaybı ve annesinin hem yıllarca süren yası, hem ekonomik dertleri, ogullarim serseri olmasın inanisi acayip travmalar yaşatmış esimde. Anlatamaz bile. 21 senede ancak 2,3 kere anlatmıştır. O da oğluma sesimizi yukselttigimizde filan annesi surat yapıp olay yapınca bize yaptıklarını nasil unutuyor demesinden filan biliyorum.
 
Ben normalde sakin olmayan tarafim aslında. Bu derece kendime kapanmam anormal oldu. Ne olursa olsun evde küs uyanmasın diye ilk adımı atarım, laf atarım, güldürürüm ortami. Bir çiçekle konunun kapanmaması gerektiğine kesinlikle katılıyorum. Bu gece önce ben konuşacağım, sonra oğlumla konuşmasını sağlayacağım ve en son tüm aile beraber insallah. Bu yaştan ve bunca yaşanmışlıktan sonra annesine benzeyecegine inanmak istemiyorum açıkçası. Bu gece böyle birsey tekrarlanirsa herseyin biteceğini kesin bir dille anlatacağım. Oglum gercekten bugüne dek cok zorladı bizi malesef ama isteyerek yapmıyor. Bunu alanında uzman bir psikiyatri profesörü anlattı bize. Eger önüne simdi geçemezsenız, ergenlikte kaybedersiniz cocugunuzu diye uyarmıştı hatta. Simdi emin oldum ki cok zor bir ergenlik bizi bekliyor. Ben malesef oglumdan zaman zaman sikayetci olurum, regl zamanlarımda tahammülüm azalir, abartir, sonra üzülürüm hatta. Bu tip seylerin birikmesi sanirim. Ama oglumuzu kaybetmek istemiyorsak gerekirse bosanir, birbirimizi kaybederiz ama oğlumuz ikimizle de saglikli iliskiler yaşar, bu kadar netim. Surekli bir arada olmazsa bu kadar tahammulu azalmaz diye düşünüyorum. Umarim buna gerek kalmadan mantıkla ve sevgi dolu bir şekilde hallederiz bu durumu. Bir musibet bin nasihatten hayırlıymış, öyle der unuturuz insallah ve oğluma da unutturabiliriz. Yorumunuz için teşekkür ederim
Bakın, kaçıncıya yazıyorum bilmiyorum ama bu yaşadığınız olayda lütfen oğlunuzu etiketlemekten vazgeçin.
Altı üstü argo bir jargon kullanmış, ailesinin sabrını zorlamış.
Yani?
Her ergen çocuğun yaptığı sınır geçişidir bu, sanki sizlere ya da etrafa saldırmış gibi algı oluşturmayın.
Çocuğunuzun yaptığının cezası ‘hakaret ettiğin için sofradan kalkıyorsun ve yaptığın yanlışı anlayana kadar iletişimi kesiyoruz’ bu kadar basit.
Burada ne bir olay var, ne sabrın taşması var, ne de başka bir şey.
Oğlunuz elbette hatalı ama yaşadığınız olayda oğlunuz küfür etmiş, saldırmış vs dahi olsa açıklanamayacak, asla ve asla babasını aklayamacak bir durum.

Ergenlik zordur, ben de bin beter yaşayacağım eminim ama oğlunuz hiçbir şey yapmamış.
Benim daha bit kadar çocuklarım neler ediyorlar yahu...
 
Eşiniz çabuk patlamayan biri anladığım kadarıyla ama bir o kadar da katı kalpli.Yani yetişkin insan gibi dövdüğüne göre.Cabuk parlayan insan çabuk söner öfkesi çok kontrolsüz olmaz.Orucla alakası olduğunu düşünmüyorum.Bagirip ağlamak yerine daha net bir tavır gostermeliydiniz.oglunuzun da yaptığının yanlış olduğunu öğrenmesi lazım acilen.Allah yardımcınız olsun olan size olmuş
Aslında o kadar yumuşak bir kalbi var ki. Ben bu çocukları nasil evlendiririm der, gozleri dolar. Ben ilk kez böyle birsey yaşayınca evet kontrolümü kaybettim ama bugun toparlandim. Amin inşallah herseyi halledebiliriz.
 
Yorumunuz bizi gerçekten yansıtıyor. Özellikle benim babalıgımın karşılığı bu mu olmalıydı diye kendini kaybetti sanıyorum. Ama ben şimdi oğlumla da kesin bir dille konuştum. Yaptığı hareketin cok yanlis oldugunu, sinirlenebilecegini ama asla saygisizlik yapmaması gerektiğini anlattım. Yine de babasının yaptiginin normal olmadığını, bunu asla kabul etmedigimi de söyledim. Onu cok sevdiğimi, herseyin düzeleceğine inandığımı anlattım. Bu arada izledigi videoları da bir süreliğine hayatımızdan çıkardım.
İyi yapmışsınız.😊
Umarım bundan sornası çok daha iyi olur.

Eşiniz kendi sınırını da korumayı öğrenmeli her zaman fedakar olunmaz olunmamalıda her sey ayarında dozunda olmalı. Kendisine hayatı zehir ediuor ama farkında değil. Evlat dahi olsa kimse bir gün karsısına geçip çok sağ ol bizm için her seui yaptın demeyecek. Belki gün gelecek yapmasaydın denilecek.

O nedenle önce kendisini sevmeyi ve evladı ailesi eşi dahi olsa sınırlarını çizmeyi bilmeli.
 
Bakın, kaçıncıya yazıyorum bilmiyorum ama bu yaşadığınız olayda lütfen oğlunuzu etiketlemekten vazgeçin.
Altı üstü argo bir jargon kullanmış, ailesinin sabrını zorlamış.
Yani?
Her ergen çocuğun yaptığı sınır geçişidir bu, sanki sizlere ya da etrafa saldırmış gibi algı oluşturmayın.
Çocuğunuzun yaptığının cezası ‘hakaret ettiğin için sofradan kalkıyorsun ve yaptığın yanlışı anlayana kadar iletişimi kesiyoruz’ bu kadar basit.
Burada ne bir olay var, ne sabrın taşması var, ne de başka bir şey.
Oğlunuz elbette hatalı ama yaşadığınız olayda oğlunuz küfür etmiş, saldırmış vs dahi olsa açıklanamayacak, asla ve asla babasını aklayamacak bir durum.

Ergenlik zordur, ben de bin beter yaşayacağım eminim ama oğlunuz emin olun hiçbir şey yapmamış.
Benim daha bit kadar çocuklarım neler ediyorlar yahu...
Aslında çok haklısınız. Oldum bittim etiketliyoruz cocugumu, önce okulda basladi ve biz devam ettik malesef. Tahammülsüz davranıyoruz. Hala eski zamanların, kendi çocukluğumuzun, annelerin bir bakışıyla susturulan çocukların izini arıyoruz galiba. Hem de bilinçli anne babalar olarak. Biz esim ve ben okulda çok başarılı cocuklarmisiz. Ben üniversiteyi yüksek onurla, dereceyle bitirdim örneğin ve çocuğumuzun okula karşı sorumsuzlulugu vs bizi yildiriyor. Daha anlayışlı olmamız şart! Teşekkür ederim beni uyandirdiginiz icin🙏
 
Aslında o kadar yumuşak bir kalbi var ki. Ben bu çocukları nasil evlendiririm der, gozleri dolar. Ben ilk kez böyle birsey yaşayınca evet kontrolümü kaybettim ama bugun toparlandim. Amin inşallah herseyi halledebiliriz.
O zaman cidden patlama olmuş iyice üzerinden geçip soğuyunca bu konuyu konuşmalısınız.Size atılan tokatı ben ilk dayak olarak adlandırmadim.Arada kaynamışsiniz muhatap siz değilsiniz aşikar
 
Ben de düşünüp duruyorum çocuğum bana "mal" dese tepkim ne olurdu diye, Allah yaşatmasın da bir yandan terbiyesini düşünüyorsunuz bir yandan kendi büyüttüğünüz uğruna onca şeye katlandığınız evladın size hakaret etmesini, bu bana reva mı diyorsunuz. Çok dikkatli olunması gereken ve sakin kalınması zor bir davranış. Belki bu gibi durumlarla karşılaşıldığında ne yapılacağını konuşmalısınız eşinizle. Bir daha böyle bir durum olursa şu şekilde bir ceza verelim diye ama her iki taraf da bu cezaya sadık kalmalı. Anne baba arasında iyi polis- kötü polis tekniğini de doğru bulmuyorum.
Çocuk hatasını anlayana kadar ona yemek servis edilmeyecek onunla birlikte yemek yenmeyecek gibi. Çocuğun şımarıklıkları tatlı bile gelebilir ama hakareti kabul edilemez. Ama şiddet çözüm değil, yarın öbür gün gizli agresif de olabilir çocuk. İçinde sinir krizi yaşarken dışarıya pısırık kalabilir. Yani bu yaşanan son olayı bir şekilde tatlıya bağlasanız bile demek ki ergenlik geldi çattı ve bu tarz durumlarla karşı karşıya kalacaksınız o zaman şimdiden bir yol yöntem belirleyin.
Sözlerinizi çok ciddiye alıyorum. Gercekten yolun başında bir yöntem belirlememiz sart. Tesekkur ederim
 
Çok sevindim, geri adım atsın bakalım. 😊
Uzmanlarla (psikolog, dahiliye vs) görüşüp bu ani öfkenin kökenine inilsin bakalım.
Çok sağlam özürler dilemesi lazım.

Ben ailecek bu sorunu çözeceğinize inanıyorum, siz de çok ilgili bir annesiniz, kendinizi çok yıpratmamaya çalışın, olur mu? ❤️❤️❤️
Cansınız. Yüreğimde hissettim desteğinizi.. Umarım. Çok teşekkür ederim ❤❤❤
 
X