- 25 Eylül 2008
- 576
- 491
- Konu Sahibi landemiyoladiyola
- #1
GUNCELLEME: Sayfa 24'te
Herkese Merhaba,
Çok eski bir üyeyim ama uzun zamandır sadece göz atabiliyorum, pek yorum yapmıyordum ancak şu an yardıma ve dışardan birilerinin yaşadıklarıma yorum yapmasına ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim.
41 yaşında, iki erkek çocuk annesiyim. Eşimle 20 yaşında tanıştık. Çok severek evlendik. Bunca senede tabi zaman zaman sıkıntılarımız oldu ama çok büyük dertler değil çok şükür. Ancak ailece dün çok kötü bir gün yaşadık.
Büyük oğlum 12 yaşında. Oldum bittim zor bir çocuk diyebilirim. Harika bir kalbi var, çok merhametli, zaman zaman çok olgun ancak dikkat toplamada sıkıntısı var. Dürtüselliği var. Pandemi döneminin ergenlik başlangıcına gelmesi tabi isleri iyice zorlaştırıyor.
Dün gece ilk iftar. Çocuklarımda oruç tutmuştu. Ailece güle oynaya iftara oturduk. Çorbalar içildi. Saçmasapan bir nedenden bir tartışma çıktı masada ve oglum masadan kalktı. Öyle saçma videolar filan izliyorlar ki ağzına takılmıştı, " mal mısınız?" dedi masadan kalkarken. Ve benim 21 senedir tanıdığım adam, eşim, çocuklarımızı her daim anormal seven, hatta zaman zaman yüz göz oluyor diye eleştirdigim eşimin gözü döndü.
Oğluma resmen saldırdı. Hadi babadır diyelim, yok açıklayamıyorum. Oğluma kafa göz daldı, araya girdim, korkunçtu. Yemin ederim bunca senedir ilk kez böyle birsey yaşadık. Oğlumu hırpalamasına izin vermedim, hatta ömrümün ilk tokadını yedim, beni aradan çıkarmak için..
Bunca senelik hayat arkadaşımın bu yaptığını hazmedemiyorum. Ağrıma gitti. Haykırarak ağladım, senelerdir tutmayan migrenim tuttu, bugün yataktan çıkamadım. Oğlumu sakinleştirdim ama gerçekten fiziksel açıdan fazlası kalp kırıklığıymış.
Bugün işten geldi, yüzüne bile bakmıyorum. Üzüldüğünü ve kendine şaştığını tahmin ediyorum ama burnundan kıl aldırmıyor. Özür dilemedi. Barışma mevzularında, ufak tefek dargınlıklarda hic küs uyumayız. Genel olarak huzurluyuzdur ama inanılmaz kırgınım. Dün gece yatagımızda uyumadım.
Oğlum hata yaptı, bende öncesinde söylenmistim ama 41 yaşında, aşırı kontrollü birinin bu derece delirmesi beni herseyden soguttu ve yabancılaştırdı. Yüzüne bakasım yok.
Her ailede olur mu böyle şeyler? El bebek gül bebek büyüdüğümü, rahmetli babacığımdan bir tane tokat bile asla yemediğimi biliyor. Oğlum malesef zor bir çocuk olabilir ama tüm ergenliğinde böyle şeyler mi yaşayacağız? Ne yapmalıyım?
Lütfen sağduyulu fikirlere ihtiyacım var, çok dağıldım...
Okuyan herkese tesekkur ederim.
Herkese Merhaba,
Çok eski bir üyeyim ama uzun zamandır sadece göz atabiliyorum, pek yorum yapmıyordum ancak şu an yardıma ve dışardan birilerinin yaşadıklarıma yorum yapmasına ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim.
41 yaşında, iki erkek çocuk annesiyim. Eşimle 20 yaşında tanıştık. Çok severek evlendik. Bunca senede tabi zaman zaman sıkıntılarımız oldu ama çok büyük dertler değil çok şükür. Ancak ailece dün çok kötü bir gün yaşadık.
Büyük oğlum 12 yaşında. Oldum bittim zor bir çocuk diyebilirim. Harika bir kalbi var, çok merhametli, zaman zaman çok olgun ancak dikkat toplamada sıkıntısı var. Dürtüselliği var. Pandemi döneminin ergenlik başlangıcına gelmesi tabi isleri iyice zorlaştırıyor.
Dün gece ilk iftar. Çocuklarımda oruç tutmuştu. Ailece güle oynaya iftara oturduk. Çorbalar içildi. Saçmasapan bir nedenden bir tartışma çıktı masada ve oglum masadan kalktı. Öyle saçma videolar filan izliyorlar ki ağzına takılmıştı, " mal mısınız?" dedi masadan kalkarken. Ve benim 21 senedir tanıdığım adam, eşim, çocuklarımızı her daim anormal seven, hatta zaman zaman yüz göz oluyor diye eleştirdigim eşimin gözü döndü.
Oğluma resmen saldırdı. Hadi babadır diyelim, yok açıklayamıyorum. Oğluma kafa göz daldı, araya girdim, korkunçtu. Yemin ederim bunca senedir ilk kez böyle birsey yaşadık. Oğlumu hırpalamasına izin vermedim, hatta ömrümün ilk tokadını yedim, beni aradan çıkarmak için..
Bunca senelik hayat arkadaşımın bu yaptığını hazmedemiyorum. Ağrıma gitti. Haykırarak ağladım, senelerdir tutmayan migrenim tuttu, bugün yataktan çıkamadım. Oğlumu sakinleştirdim ama gerçekten fiziksel açıdan fazlası kalp kırıklığıymış.
Bugün işten geldi, yüzüne bile bakmıyorum. Üzüldüğünü ve kendine şaştığını tahmin ediyorum ama burnundan kıl aldırmıyor. Özür dilemedi. Barışma mevzularında, ufak tefek dargınlıklarda hic küs uyumayız. Genel olarak huzurluyuzdur ama inanılmaz kırgınım. Dün gece yatagımızda uyumadım.
Oğlum hata yaptı, bende öncesinde söylenmistim ama 41 yaşında, aşırı kontrollü birinin bu derece delirmesi beni herseyden soguttu ve yabancılaştırdı. Yüzüne bakasım yok.
Her ailede olur mu böyle şeyler? El bebek gül bebek büyüdüğümü, rahmetli babacığımdan bir tane tokat bile asla yemediğimi biliyor. Oğlum malesef zor bir çocuk olabilir ama tüm ergenliğinde böyle şeyler mi yaşayacağız? Ne yapmalıyım?
Lütfen sağduyulu fikirlere ihtiyacım var, çok dağıldım...
Okuyan herkese tesekkur ederim.
Son düzenleme:
