Yorumları okudukça içim aydınlandı. Geleceğe daha bir umutla bakıyorum artık.
Terbiye diye bir şey varmış; dayakla verilirmiş öğrendik çok şükür.
Dışarıda her gün görüyoruz dayakla terbiye edilmiş saygılı, güleryüzlü, başka insanların sınırlarını bilen, saygı gösteren mantıklı insanları.
Şöyle bir olayda babaya nasıl hak verilir inanamıyorum. "Baba özür dilemesin, çocuk dilesin" diyen bile var
O çocuk o dayağı yedikten sonra "vay ben anama babama ne kadar da saygısızca davrandım" diye düşünmedi. Kalbi kırıldı, onuru zedelendi ve babası bunu telafi etmeye çalışmıyor.
Çocuğun şu an öğrendiği tek şey birini bilerek veya bilmeyerek incittiyse ve güçlü olan kendisiyse özür dilemesine, telafi etmesine gerek olmadığı, karşıdakinin bedenini de duygularını da istediği gibi ezip geçebileceği.
Çocuğunuz "kendi cüssesindeki" bir arkadaşına "mal mısın" dese ve bu yüzden dayak yese "hak etmişsin çocuğum" mu diyeceksiniz? Konudaki adam 40 yaşındayken ve ufacık çocuğun 2-3 katı cüssedeyken şu durumu haklı çıkaran ne?
Şu çocukların sizin bir uzantınız ya da malınız değil; aklı, mantığı, duyguları olan küçük insanlar olduğunu bir anlasanız keşke.
Böylece dışarıda daha az maganda görürdük.