• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

26 ayda yaşlandım.

idrakyollariiltihabi .!.:
İşte bu noktada benim hatalarım ortaya çıkıyor. Maalesef düzen takintiliyim. Dağınık ev geriyor beni. Dolayısıyla o dağıtıyor ben topluyorum. Birlikte dagitalim diyemiyorum. Kısmen yemeğini kendi yiyor. Makarna, pilav, meyve gibi gıdaları kendi yiyor. Sulu yemek olunca ben yediriyorum.

Yemek yaparken dolapları dönmesine müsaade edemiyorum. Bilmiyorum bu da benim ozrum işte. Ayağına tencere düşürecek, başına bir şey gelecek korkusuna ek olarak ortalığa bir şey döker endişesi de mevcut. Biraz rahat olmak da fayda var sanırım. Basarabilirsem.
Genişletmek için tıkla...

Öncelikle Allah yardımcınız olsun, çok hareketli bir çocuğunuz varmış.
Ama ben asıl sorunun bu bahsettiğiniz düzen takıntınız olduğunu düşündüm.
Evde iş yapabilmek için evin dağılmasını göze almak lazım.
Yemek yapayım desem evde açılmadık dolap kalmıyor, aslında iş yapmasam da kalmıyor çünkü tehlikeli şeyler dışında çocuğu kısıtlamaktan yana değilim.

Bir de tuvalet kağıdı koparmak cok zevkli onlar için, ben bazen oyalansın diye kendim veriyorum eline, sonra düzgünlerini üst üste koyuyorum, burnumuzu siliyoruz :)
 
Usenmedim gecmis konularinizi okudum. Cunku bu anlattiklarinizin sebebi olmaliydi... Ki var bence...

Bence bir an evvel işe donun ve cocugu da krese verin. Maddi sorunlar cozulunce de cocugu degil kendinizi goturebilirsiniz psikolojik destek almaya. Sizin iyi olmaniz onemli.
 
idrakyollariiltihabi .!.:
Bu yuzden genelde tuvalete gitmiyorum. İcimde tutuyorum çok zevkli
Genişletmek için tıkla...
:KK70:

Önce sabır dilemeye geldim. Yemin ediyorum senin namına o kadar bunaldım ki getir çocuğu 2 saat ben bakayım.

Gün içerisinde genelde ana-oğul başbaşa mısınız? Bence küçük terminatörün acilen sosyalleşmesi gerekiyor. Yaşlısı genci çoluk çocuk bulabildiğin bütün kalabalık ortamların tam ortasına bırak sen bunu. Benim kız seninkinden ufak ama evde aslanlar gibi kükrerken dışarda insanlarla etkileşime geçince nedense kuzuya dönüşüyor. Bütün cadılık banaymış diye düşünüyorum. Arkadaş aile tanıdık vs pek yok anladığım kadarıyla. Sen yine de bul bi yolunu çocuğu insan içine sok. Hiçbir şey bulamazsan atla bana gel dediğim gibi ben bakarım. Ama maksimum 2 saat :)
 
İdrakyollarıiltihabı birkaç sene öncesinden hatırlıyorum seni konulara yaptığın yorumlar çok güldürürdü beni. Çocuğun bile olmuş. Allah bağışlasın bu arada.

Benimde ablamın oğlu aynen böyle iki dk huzur yok. Sürekli bir hareket bir öfke halleri. Çok zor gerçekten. Bir çocuk bu kadar enerjik olamaz yani onlar almanyadalar ve oradaki doktorlar kreşi, yaşadıkları ev falan değiştiği için öfkesinin bu yeniliğe olduğunu söylemişti. Ayrıca özellikle sünnet olduktan sonra da yine bu öfke vardı. Zamana bıraktılar yine devam ederse gelmelerini söylediler. Küçük olduğundan mı artık bilemiyorum. Bizimki bu arada 3.5-4 yaşında.
 
idrakyollariiltihabi .!.:
Merhaba hatunlar.
Oğlumla ilgili açtığım ikinci konu sanırım. Elbette benim hayatımda da kaynana, elti, görümce üçlüsü mevcut. Eşimi de bogazlamak istiyorum ancak şu anki en büyük sorunum oğlumun davranışları. Önceki konumda önerilen her şeyi denedim lakin daha da kötüleşti gidişat.

Sizlere oğlumla geçen bir günü anlatayım, bir de böyle deneyeyim belki farklı öneriler gelir.

Sabah uyanıyoruz. Gözünü açtığı anda fırlayıp yataktan inmeye çalışıyor. Kesinlikle gerinme, uyku açma gibi zaman kaybettirecek eylemlerde bulunmuyor. Bu sırada onu öpüyor seviyorum. Onu severek evi dagitmasini engelledigim için kızıp ya tirmaliyor ya da vuruyor. Sabahın ilk saatlerinde olduğumuz için henüz sabirliyim...

Kahvaltı hazırlamaya gidiyoruz. Ben tabak alana dek tüm dolaplar boşalıyor, ortada bir eşya varsa fırlatıyor. Fırıni çalıştırıyor, kapatınca aynı eylemi defalarca tekrarlıyor. Kendi haline bırakıyorum, çaktırmadan kapatıyorum. Çöpler etrafa saçılıyor vs. Kavga gürültü o kahvaltı hazırlanıyor lakin benim damarlarim çekiliyor sinirden.

Kahvaltı yaparken olur da iyi gunundeyse ki bu çok nadir oluyor. Kahvaltıyı yaptırıyorum. Tabi ki onunde oyalanacagi bir şeyler mutlaka olmalı. Bir şey yapmadan sabit durdugu tek bir saniye bile yok. Beş dakika sonra hareket etme ihtiyacı başlıyor ve etrafa tukuruyor agzindakileri. Yapma etme demek faydasız. İnadına tukuruyor.

TV genellikle izlenmiyor evimde. Buna vakit yok zaten. Lakin olur da birkaç saniye bakacak olsam anında fişini çekiyor. Evi supurmem imkânsız. Ya fişi çekiyor ya kapatma tuşuna basiyor. Bulaşık yikayamiyorum, yemek yapamıyorum. Müsaade etmiyor.

Isırma, vurma, tirmalama günlük rutinimiz. Tuvalete gidersem benimle birlikte gelip dolaptaki deterjanları boşaltıyor. Engel olursam tuvalet kağıdını parçalara ayırıp banyonun her tarafına atiyor. Bu yuzden genelde tuvalete gitmiyorum. İcimde tutuyorum çok zevkli.

Alt değiştirme ve kıyafet değiştirme sırasında savaş yaşanıyor. Asla müsaade etmiyor. Yerinde durmuyor vs.

Yazacak o kadar çok şey var ki, çocuğunu kötüleyen anne olmaktan rahatsız olduğum için bu kadarı yeterli.

Sevgili kizkardeslerim ben tükendim. Bir uzmana goturdum. Yaşının çok küçük olduğunu bir şey yapılamayacağını söyledi. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Yemek yiyebilmek bile lukse dönüştü. Isı gücü bırakıp parka götürüyorum caddenin ortasına oturup kalkmıyor. Arabalar geçiyor kucağıma alıp kaldırıyorum bu sefer de gelsin sol kroşe. Tırmık, isirma. Dışarıya çıkarmak adeta işkence.

Yahu bir çocuk hiç mi yorulmaz. Hiç mi durmaz. Sorun çıkarmadığı bir eylem dahi olmaz mı? O kadar tükendim ki artık bağırmaya başladım. Kendimi tutamıyorum. Lütfen, tecrübeli anneler varsa bir yol yöntem söylesin. Ben artık çaresizim bu hususta.
Genişletmek için tıkla...
Hemen hemen aynı şeyleri yaşıyoruz diyebilirim 25 aylık oğlum bazen enerjim tükeniyor depresyona giriyorum takipteyim.
 
Konu açmaya
Geldiydim kizimla ilgiliama sizin çekecek cileniz varmış.kizimda sizinkine benzeyen bir bebekti.hareketliydi az uyurdu(hala oyle)şimdi 4 yaş bitti daha sakindi bir kaç hafta öncesine göre ama tabi sizin anlattiklariniza göre daha rahat.
Size tavsiyem bir Abla olarak lütfen çocuk dagittiginda biraz daha rahat olun.biliyorum zor ama geçecek en fazla 5 yol sonra bitecek ki zaten siz kendinizi yirtsaniz da dağıtmaya devam edecek.cocugu da germeyin sizde gerilmeyin.
Bu arada delinin sonu veli olur derler bizzat kendimden ve kızından biliyorum velilik yolundayiz
 
13 aylik ikizler ve 4 yaşında oğlum var,dualarinizi almak icin geldim:)))

Dolaplara çekmecelere kilit alın
Önüne oyuncak yada ilgisini çeken zararsız eşyaları koyun biraz yalnız oynamasini öğrensin
Bol bol dışarı çıkın yorulsun
Kolau gelsin
 
Idrakyollariiltihabi Idrakyollariiltihabi herkes yazinca bende girdim baktim eski konulariniza

ne kadar neseli ve hayat doluymussunuz
sanirim lohusalik depresyonu uzun surdu size

aslinda ozunuze donseniz , o neseli civil civil haliniz olsa oglunuz da sizinle eglenir eminim..

ya bunu soyledigimde insanlar manyakmisim gibi baktigi icin pek anlatmam kimseye ama brnce siz tam bu kafada bir insansiniz
benim sipanin 2 yas sendromuna girdigi donemde ben trambolin aldim eve mutfaga koydum , evde islerimi hallederken hadi ziplayalim kuzucuk derdim ben iki ziplar inerdim o deli gibi ziplar rnrrjisini atardi bu arada da konusirdum onunla.. valla boyle bisey size iyi gelecekse alin trambolini koyun mitfaga , gelen zipliyo giden zipliyo sinir falan kalmiyo kimsede
 
onlygirl .!.:
İdrakyollarıiltihabı birkaç sene öncesinden hatırlıyorum seni konulara yaptığın yorumlar çok güldürürdü beni. Çocuğun bile olmuş. Allah bağışlasın bu arada.

Benimde ablamın oğlu aynen böyle iki dk huzur yok. Sürekli bir hareket bir öfke halleri. Çok zor gerçekten. Bir çocuk bu kadar enerjik olamaz yani onlar almanyadalar ve oradaki doktorlar kreşi, yaşadıkları ev falan değiştiği için öfkesinin bu yeniliğe olduğunu söylemişti. Ayrıca özellikle sünnet olduktan sonra da yine bu öfke vardı. Zamana bıraktılar yine devam ederse gelmelerini söylediler. Küçük olduğundan mı artık bilemiyorum. Bizimki bu arada 3.5-4 yaşında.
Genişletmek için tıkla...

Yazdığınız ilk paragrafın üzerine bir müddet ağladım. Aglayasim varmış herhalde. Birkaç sene öncesine döndüm bir an. Gülüp , guldurdugum zamanlar varmış. Okuduğum, gezdiğim, hayattan zevk aldığım.

Bugün de bitsin de uyuyayim artık denediğim zamanlar. Ne komik kadınsın ya dedikleri zamanlar. Kasvet yüklü olmadığım, umudumun olduğu zamanlar.

Bir insan ne kadar degisebilirse o kadar değiştim. Ne kadar mutsuz olabilirse, o kadar mutsuz oldum. Mutsuzum ve korkarım oğlum mutsuz bir anneyle muhatap olmak zorunda kalacak.

Özür dilerim herkesten tek tek alintilayip cevap verecek gücüm kalmadı sanırım. Herkese teşekkür ederim cevap vermesem de hepsini okudum. Bunca zamandır tuttuğum zayifliklarim bir cümle ile patladı.

Sanırım asıl sorun oğlumda değil bende.
 
Milana22 .!.:
ilk paragrafinizda anlattiklarinizi hic gormedim , iki tane cocugum var hic yasamadim da o yuzden bana da abuk geliyor biri anlatinca
konu sahibinin cocugu hic durmuyor yani normalde cocuk durur , oyun oynar , mama sandalyesinde yemrk yer vs..
Genişletmek için tıkla...
Oyun kulübünde kreşlerde yüzme derslerinde annelerle toplanıp bu konuları çok konuşmuşluğumuz var ve genel olarak çocuk eylemleri benim anlattığım karakterde. Tabi kız çocuğu ile erkek çocuğu arasında ki farkı da unutmamak gerekir , birde ilk çocuk kızsa ikinci erkek olunca erkekte uysal oluyor. Bunlar benim izlenimlerim.

Çocuğum çevreye rahatsızlık vermediği sürece yaptığı herşey normal geliyor bana. Yemek yemeyi eli sonu öğrenecek ve oturup yiyecek, parka gitmek için sizden önce koşacak, hırçınlıkta konuşunca geçecektir, bol bol 2-3 yaş çocuk kitapları alın beraber oturup okuyun böylece hem iletişim kuracaksınız hem de daha hızlı konuşmasına yardımcı olmuş olursunuz. Çocuk yetiştirmek gerçekten zor ama hırçında olsa herşeyin bilincinde olan bir yavrunuz var. Sizi sinirlendirip tahammül sınırlarınızı zorladığının farkında ufaklık....
çocuğunuzu değil hareketlerini görmezden gelin.
Bu söz hep hoşuma gitmiştir:) Idrakyollariiltihabi Idrakyollariiltihabi
 
idrakyollariiltihabi .!.:
Yazdığınız ilk paragrafın üzerine bir müddet ağladım. Aglayasim varmış herhalde. Birkaç sene öncesine döndüm bir an. Gülüp , guldurdugum zamanlar varmış. Okuduğum, gezdiğim, hayattan zevk aldığım.

Bugün de bitsin de uyuyayim artık denediğim zamanlar. Ne komik kadınsın ya dedikleri zamanlar. Kasvet yüklü olmadığım, umudumun olduğu zamanlar.

Bir insan ne kadar degisebilirse o kadar değiştim. Ne kadar mutsuz olabilirse, o kadar mutsuz oldum. Mutsuzum ve korkarım oğlum mutsuz bir anneyle muhatap olmak zorunda kalacak.

Özür dilerim herkesten tek tek alintilayip cevap verecek gücüm kalmadı sanırım. Herkese teşekkür ederim cevap vermesem de hepsini okudum. Bunca zamandır tuttuğum zayifliklarim bir cümle ile patladı.

Sanırım asıl sorun oğlumda değil bende.
Genişletmek için tıkla...

Hepimiz insanız, zorlandığımız dolup taştığımız zamanlar oluyor.
Ben de aşırı bunalmış durumdaydım anneliğin yüklerinden, ki hala tam düzelmiş değilim.
Neyse oğlumu kreşe verip işe dönmeye karar verdim.
Ama oğlum istemedi, 1 hafta denedik ilk 2 gün iyiydi sonra hiç istemedi. Herkesin daha ilk görüşte ne kadar mutlu bir çocuk dediği oğlum, kreşe gideceğini bildiği için evden çıkmak istemedi. Ve bu beni kendime getirdi.
Bir evlat ne zorluklarla dünyaya geliyor, en kıymetlimiz onlar bizim. Onun için sabretmeye karar verdim. Evet zor, çok zor. Bu kadar kendi hayatından uzaklaşmak. Bir arkadaşınla bululunca bile çocuğunun peşinden koşturmaktan hiçbir şey anlamamak. İstediğinde yiyememek, uyuyamamak, tuvalete gidememek.. daha bir sürü. Ama geçecek, elbet kolaylaşacak düzene girecek. Allah hepimize kolaylık versin.
 
Sizi en iyi ben anmıyorumdur heralde Allah bütün annelerin yardımcısı olsun benim oğlumda çok fazla hareketli çok aşırı ama sınır öfke ısırma tükürme falan yok genelde oyun için yapıor oyun derken oyuncaklardan çok tencere tabak kepçe ilgi alanları oyuncaklarla beraber oynuyoruz arada da kendi bakıyo ama bi saniye durmaz gelen yanına bi daha gelmicez çok yoruldum diyerek gidiyo çok terliyo sürekli değiştir kurut fırın bulaşık ve çamaşır makinesini üçlü açarak geciyo kapatsamda aciyo yine bütün çocuklar da var yaramazlık ama bazılarında çok var benimde sabrım bazen tukenjyo kızıyorum sonra en çok ben üzülüyorum geçen gün yazacaktım hatta eşinde bağırma kızma diyo ama çok değiştim galiba böyle biri değildim çok ağlıyorum hamilelikten galiba bi hormon yükselmiş ve aşırı sınır yapıyormuş oğluma kızınca sabaha kadar ağlıyorum pişman olup onlar bi melek ama özellikle tek bakınca ilgilenen olmayınca insan boğuluyor neyse çok dertliymisjm ya:((
 
benimki de boyle,tecrubeli anne demisin ya bende 3 çocuk var yok çozum yok
benimki harektden çok aglama sinri inat krizlrinde
butun gun komsular bizi dinlioyor
keske yardimci olabilseydim
baskaisna birakdinizmi hiç ,yakin akraba yada konu komsu baba ya,onlara nasil
 
Söylediğim şey size belki mantıksız gelecek ama bilimsel bir tarafı var kesinlikle Çocuğunuza hazır paketlenmiş gıdalar ,tatlı yiyecekler (meyveler de dahil),fındık,fıstık gibi yüksek enerjili besinleri çok vermeyin.Bu tür yiyecekler yüksek kalorilidir ve çocuk dA enerjiyi artırır.Enerjisini atamayan çocuk saldırganlaşır.Allah yardımcınız olsun.
 
2ba- .!.:
Hepimiz insanız, zorlandığımız dolup taştığımız zamanlar oluyor.
Ben de aşırı bunalmış durumdaydım anneliğin yüklerinden, ki hala tam düzelmiş değilim.
Neyse oğlumu kreşe verip işe dönmeye karar verdim.
Ama oğlum istemedi, 1 hafta denedik ilk 2 gün iyiydi sonra hiç istemedi. Herkesin daha ilk görüşte ne kadar mutlu bir çocuk dediği oğlum, kreşe gideceğini bildiği için evden çıkmak istemedi. Ve bu beni kendime getirdi.
Bir evlat ne zorluklarla dünyaya geliyor, en kıymetlimiz onlar bizim. Onun için sabretmeye karar verdim. Evet zor, çok zor. Bu kadar kendi hayatından uzaklaşmak. Bir arkadaşınla bululunca bile çocuğunun peşinden koşturmaktan hiçbir şey anlamamak. İstediğinde yiyememek, uyuyamamak, tuvalete gidememek.. daha bir sürü. Ama geçecek, elbet kolaylaşacak düzene girecek. Allah hepimize kolaylık versin.
Genişletmek için tıkla...
Amin insallah. Bizim uyku sorunumuz coktu hala da tam gecmedi insallah duzene girer doguma kadar yoksa cok daha fazla zorlanicam.
 
idrakyollariiltihabi .!.:
Merhaba hatunlar.
Oğlumla ilgili açtığım ikinci konu sanırım. Elbette benim hayatımda da kaynana, elti, görümce üçlüsü mevcut. Eşimi de bogazlamak istiyorum ancak şu anki en büyük sorunum oğlumun davranışları. Önceki konumda önerilen her şeyi denedim lakin daha da kötüleşti gidişat.

Sizlere oğlumla geçen bir günü anlatayım, bir de böyle deneyeyim belki farklı öneriler gelir.

Sabah uyanıyoruz. Gözünü açtığı anda fırlayıp yataktan inmeye çalışıyor. Kesinlikle gerinme, uyku açma gibi zaman kaybettirecek eylemlerde bulunmuyor. Bu sırada onu öpüyor seviyorum. Onu severek evi dagitmasini engelledigim için kızıp ya tirmaliyor ya da vuruyor. Sabahın ilk saatlerinde olduğumuz için henüz sabirliyim...

Kahvaltı hazırlamaya gidiyoruz. Ben tabak alana dek tüm dolaplar boşalıyor, ortada bir eşya varsa fırlatıyor. Fırıni çalıştırıyor, kapatınca aynı eylemi defalarca tekrarlıyor. Kendi haline bırakıyorum, çaktırmadan kapatıyorum. Çöpler etrafa saçılıyor vs. Kavga gürültü o kahvaltı hazırlanıyor lakin benim damarlarim çekiliyor sinirden.

Kahvaltı yaparken olur da iyi gunundeyse ki bu çok nadir oluyor. Kahvaltıyı yaptırıyorum. Tabi ki onunde oyalanacagi bir şeyler mutlaka olmalı. Bir şey yapmadan sabit durdugu tek bir saniye bile yok. Beş dakika sonra hareket etme ihtiyacı başlıyor ve etrafa tukuruyor agzindakileri. Yapma etme demek faydasız. İnadına tukuruyor.

TV genellikle izlenmiyor evimde. Buna vakit yok zaten. Lakin olur da birkaç saniye bakacak olsam anında fişini çekiyor. Evi supurmem imkânsız. Ya fişi çekiyor ya kapatma tuşuna basiyor. Bulaşık yikayamiyorum, yemek yapamıyorum. Müsaade etmiyor.

Isırma, vurma, tirmalama günlük rutinimiz. Tuvalete gidersem benimle birlikte gelip dolaptaki deterjanları boşaltıyor. Engel olursam tuvalet kağıdını parçalara ayırıp banyonun her tarafına atiyor. Bu yuzden genelde tuvalete gitmiyorum. İcimde tutuyorum çok zevkli.

Alt değiştirme ve kıyafet değiştirme sırasında savaş yaşanıyor. Asla müsaade etmiyor. Yerinde durmuyor vs.

Yazacak o kadar çok şey var ki, çocuğunu kötüleyen anne olmaktan rahatsız olduğum için bu kadarı yeterli.

Sevgili kizkardeslerim ben tükendim. Bir uzmana goturdum. Yaşının çok küçük olduğunu bir şey yapılamayacağını söyledi. Hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Yemek yiyebilmek bile lukse dönüştü. Isı gücü bırakıp parka götürüyorum caddenin ortasına oturup kalkmıyor. Arabalar geçiyor kucağıma alıp kaldırıyorum bu sefer de gelsin sol kroşe. Tırmık, isirma. Dışarıya çıkarmak adeta işkence.

Yahu bir çocuk hiç mi yorulmaz. Hiç mi durmaz. Sorun çıkarmadığı bir eylem dahi olmaz mı? O kadar tükendim ki artık bağırmaya başladım. Kendimi tutamıyorum. Lütfen, tecrübeli anneler varsa bir yol yöntem söylesin. Ben artık çaresizim bu hususta.
Genişletmek için tıkla...
Bu çocuk hiperaktif mi anlattiklariniz tam olarak bu yönde bence çok küçük birşey yapilamaz diyen doktoru bı değiştirin önce eğer hiperaktiflik varsa cagresi var yani siz anlattiniz ben patladim burda hani benim oglumda bunun benzeri ama bu kadar değil Allah yardimcin olsun gerçekten cagresi burda bulamazsin çünkü şöyle davran böyle davran hikaye bazen bunun yolunu cagresini doktor bulacak Allah sabırlar versin
 
Resmen benim oğlumu anlatmışsınız. Oğlumu Doğum yaptım kendim baksam diye işten ayrıldım. İki yıl baktım. Ama kendimden geçtim. Aynı böyle. Bir günde Kaç kere dolaplardaki tencereler tavalar aşağı indi. Belki 100 kere deterjanlar dökülmüştür. Halılara boşalan litrelerce yağları saymıyorum. Eskaza tuvalete gitmişken veeee balkon kapısıda kilitli değilse yani unutmuşsam tabaklar, tencereler, şişeler balkondan aşağı atılır. Allahtan aşağısı apartmanın bahçe kısmı, bide otapark olsa arabalara neler olurdu bilemiyorum Allah'ın her günü en geç bakın en geç diyorum sabah 6 da kalkardı. Genelde 4,5-5 gibi kalkardı. Ve dediğiniz gibi uyandığı anda yataktan fırlar tepemde.Doktorlara götürdüm, psikologlar, pedagoglar... anlatsam burdan köye yol olur.

Benim sizden tek farkım benim çok sabırlı olmam. Normalde de bana sabır taşımısın derlerdi. Çocuklar konusunda oldukça sakinim. Bağırmazdım oğluma hiç bağırdığımı hatırlamıyorum.
Bence yaptığım en iyi şey. Ne yaparsa yapsın ev oturmasına da gittim, AVM'lere gittim, sinemalarada götürdüm.

Şim oğlum 4,5 yaşında. Görenler bu o çocuk mu diyor. İnanılmaz değişti. Sakinleşti, söz dinler oldu normale döndü. O bir dönemdi bitti geçti gitti. Kreşe gidiyor şimdi. Öğretmeni inanılmaz uyumlu, çok güzel kurallara uyuyor diyor. Şimdi akşam 9 oldu mu pijamalarını giyer, dişlerini fırçalar. İyi geceler der bi doğru yatağa. Tabi arada huyu tutuyor ama o da bi çocuk.

Üzülmeyin bu dönem geçer. Kriz dönemi. Siz sakin olun. Derin derin nefes alın. Her anne bu dönemlerden geçiyor
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X