Slm kızlar ben Önlisans makine mezunuyum ancak malesef bir çoğu gibi kendi işimi yapamıyorum 
Bir sürücü kursunda çalışıyorum son 1.5 yıldır hayatımda kimse yok zaman zaman çirkin olduğumu da düşünüyorum malesef
ama etrafımdakiler bu konuda benimle
aynı fikirde değil.Nasıl senn gibi bi kızın sevgilisi olmaz nasıl evde kaldın diyenler bile var
Bazı arkadaşlarım evli hatta çocuk sahibi olanlarda var o kadar imreniyorum ki onlara.
Artık hayatıma yön vermek ve değiştirmek istiyorum mutlu olmak istemek çok mu şey ?
Avusturalyadaki dayım gel burada yaşa diye çok ısrar ediyor ama açıkcası korkuyorum yeni bir hayata başlamak ve
3 yıl daha okumak yeni bir dil yeni bir çevre vede dünyanın öbür ucu avustralya sonuçta her istediğim zaman çıkıp gelemem ki 
Ve artık ben evlenmek istiyorum yani bir düzenim hayatım olsun istiyorum :2::2:
Ama bu gidişle de kimse olmayacak hayatımda işten eve evden işe olsa olsa görücü usulü olur
Sizce gitmeli miyim Avustralya ya ? Gitmezsem ilerde pişman olur muyum ?
Lütfen yorumlarınızı bekliyorum
Küçük bir ilçede yaşıyordum,benden küçük kız kardeşlerim benden önce evlenmişti.
Evlenmeyi kesinlikle istemiyor ve düşünmüyordum.Ama bahsettiğin çevre baskısını çok iyi biliyorum.
Çok iyi puanlar almama rağmen branşımdan alım az olduğu için atanamıyordum.
Bir gün tv izlerken bir haber gördüm.Bir kurstan bahsediyordu.
Ailemin beni oraya gönderecek maddi durumu bile yoktu.Ama kurs öğrenciye aynı zamanda ücret de
ödüyordu.Ailem de bana üzüldükleri için beni göndermeyi kabul ettiler.
Çok korkuyordum ama bir yandan da bunu yapmam gerektiğini biliyordum.
Büyük bir şehirde yalnız başıma çok az bir ücretle kendi kendimi idare ettim.Kursun 3.ayına doğru atamam oldu.
Yine Türkiye'nin bir ucuna çalışmak için gittim.Orada eşimle tanıştım.
1 sene sonra da evlendim.Bu arada atamam yapıldığında 26 yaşındaydım.
Umutsuzluklar içinde kıvranıp duruyordum.Eğer işim olmasaydı yine de evlenmeyi hiç düşünmüyordum.
Görücü usulü evlilik hiç düşünemiyordum,çok şükür ki aşk evliliği yaptım.
Ben sana derim ki git.İnsanın alışkanlıklarından vazgeçmesi çok zor.
Ama önüne gelen fırsatları da değerlendirmelisin.
Biz uğraşmadıkça,didinmedikçe maalesef kimse bize altın tepside
hayatı sunmuyor.İstediğimiz şeye ancak çok isteyerek ve onun için
birşeylerden vazgeçerek kavuşuyoruz.
ta parisemi gittin sevdigin adam icin... iyi cesaret..bn olsam yapamazdim hani esim olsaydi neys ede ama bir 
sendromu varsa bu yaşın,bende yaşıyorum o zaman,aynı senin gibi karamsar ve olumsuz bakıyorum hayata,neden böyle bilmiyorum,sen yaşadğın yere göre daha şanslı olabilirsin,ben bir köyde yaşıyorum düşün yani etrafın evlen baskısını 
bu hiç umrumda değil aslında sadece aşık olasım var.senin yurt dışı gibi bir şansın varsa kesinlikle gitmelisin,sonuçta evlenipte gitmiyorsun ki,ben yapamadım deme şansın var geriye dönmek için
