Merhaba kızlar yazma ihtiyacı hissettim..Daha öncede konu açmıştım ama okumayanlara özetleyim kısaca...Yaklaşık 3 ay oldu biz ayrılalı, hala rüyalarımda ailesini ve onu görmek istemediğim halde görüyorum.. Neden anlamıyorum kabus oldu güne kötü başlıyorum dua ediyorum ama aynı değişmiyor.. Severek ayrılmıştım kızgınlık anıydı sıradan bir tartışmaydı... Aramızda geçen her şeyi ailesine anlatmasından ve istemediğim şeylerde bana baskı yapmasından bıkkınlık geçirmiştim sinir anımda bitti yazmış ayrılmıştım, ama neden bitti dedin diye kızmamış sormamıştı... 2 senelik nişanlı insanlar bu kadar mı kolay ayrılırdı her şeyi paylaştığım gözümün ondan başka kimseyi görmediği.. Seviyordu emindim hemde çok yoksa insan nasıl merkezi yapardı bir başka insanı nasıl üstüne düşerdi bu kadar çok? sonra ayrıldık ondan bekledim bir kaç kelime ertesi gün yakınıma benden ayrılmak istemediğini söylemiş haberim olmamasını söylemişti. Bekledim hiç bir tepki vermedim bilmiyormuş gibi yaptım.. Aradan 4-5 gün geçti bana takılan altınları istedi.. 4-5 günde ne değişti bilmem.. 1 ay sonra da facende olan eskiden tanıdığı benimde tanıdığım kızla çıkmaya başladı .. Beni tanımazken onu tanıyordu komşu kızıydı benimle değil onunla nişanlanabilirdi hem o kızında hayatında biri yoktu yani gayet müsaitti herşey.. Yani ona aşık olsa zaten ben hiç olmazdım hayatında.. Yani hiç sevmediği bir insanla benden ayrıldıktan 1 ay sonra çıkmaya başladı Allah'a sevk ettim.. O kadar değer kıymet sevgi emek verdim ki bu kadar kolay vaz geçilmeyi beklemezdim 1 adım atsa koşardım ona.. Belkide ben görmek istemedim belki o böyle bir insan.. 3 ay sonra bu gün gittiğim kurstan birisi bana aşık olduğunu artık içinde tutamayacağını söyledi.. Anlattım ona kalbim kangren olmuşken sana yaklaşamam seni üzmek istemiyorum olmaz dedim.. Nişanlımın yaptığını ben asla yapamazdım sevmezken bir insanı kullanamazdım..Nişanlım hangi insan olduğu fark etmez deyip çivi çiviyi söker sözüne mi inanmıştı yoksa acı ama hep ben sevildiğimi mi sanmıştım yoksa onunda mı canı acıyor bi şekilde mecbur mu hissediyor kendini bilmiyorum hayat ihtimallerle dolu bense bu acının benim için imtihan olduğunu düşünüp ne kadar içim çok ama çok yansa da sabrediyorum..Umarım açıklayıcı olmuştur..Belki gönülden sevenlerde bir gün mutlu olur.. Değerli yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim güzel bayanlar...
Son düzenleme: