3 aylık evliliğim bitiyor, hayalkırıklığı içerisindeyim..

Teşekkür ederim.
Oğluma da uygulanıyor ama bu yöntemle alakası yok, çocuk olduğu için herhalde basit bir şekilde uygulanıyor, aklıma yatmadı bir türlü.
Sizin anlattığınız mantıklı geldi travma çözme açısından.
Ama oğlunuz nasıl , travmayı silik hatırlıyor olması lazım yada herhangi bır duygu hissetmemesi lazım. Eger başarılı olmuşsa boyle oluyor.
 
Boşanma düşünceniz yokken niye annenizi çağırdınız?
Yada blöf için niye dolaba yöneldiniz?
Bence tartışmalarınızda ayrılık iması da itip kalkmak da normal değil.
Evlilik böyle bir şey değil.
Bence olgunlaşmamışsınız ikinizde.
 
Boşanma düşünceniz yokken niye annenizi çağırdınız?
Yada blöf için niye dolaba yöneldiniz?
Bence tartışmalarınızda ayrılık iması da itip kalkmak da normal değil.
Evlilik böyle bir şey değil.
Bence olgunlaşmamışsınız ikinizde.
Baktım ki sesler çok yükseliyor evden git, konuşmayalım kötü olacak dedim. Kendisi gitmek istemedi. Bu sefer ben gideyim dedim çünkü birbirimizi daha fazla kıracağız. Ben dolaba yönelince de tuttu itti beni. İlk omzumu tuttuğunda da demiştim: evliliğimiz daha yeni, pişman olduğunu düşünüyorum. Daha yeni evliligimizi yikmamak adına seni affediyorum. Fakat bunun ikincisi asla olmayacak. Olduğu an aileme bu sefer haber veririm ve giderim dedim
 
Baktım ki sesler çok yükseliyor evden git, konuşmayalım kötü olacak dedim. Kendisi gitmek istemedi. Bu sefer ben gideyim dedim çünkü birbirimizi daha fazla kıracağız. Ben dolaba yönelince de tuttu itti beni. İlk omzumu tuttuğunda da demiştim: evliliğimiz daha yeni, pişman olduğunu düşünüyorum. Daha yeni evliligimizi yikmamak adına seni affediyorum. Fakat bunun ikincisi asla olmayacak. Olduğu an aileme bu sefer haber veririm ve giderim dedim

Tamam söylemiş ve gitmişsiniz. Yani bu bir boşanma kararıdır. Öncesinde bunun manifestosunu vermişsiniz. Şimdi aldığınız kararın arkasında durmanız gerekiyor. Siz eşinizin pişman olup yalvarıp yakarmasını ona göre de eve dönmeyi bekliyorsunuz içten içe.
 
Tamam söylemiş ve gitmişsiniz. Yani bu bir boşanma kararıdır. Öncesinde bunun manifestosunu vermişsiniz. Şimdi aldığınız kararın arkasında durmanız gerekiyor. Siz eşinizin pişman olup yalvarıp yakarmasını ona göre de eve dönmeyi bekliyorsunuz içten içe.
Hasta olduğumu bildigi için en azından iyi misin diye sormasını bekledim. Aslında yalvarmasini da beklemiyorum. Evet çok üzgünüm, ama ben bunu nasıl göremedim diye üzgünüm. Evlilik sürecinde bir şeyleri tuketsek evet anlardım. Fakat daha yeni evliyiz ve benim bu davranışları evlenmeden önce fark etmem gerekiyordu diye dusunuyorum
 
Ne diyebileceğimi bilmiyorum, burada bir sürü kişiye akıl verdim, bir sürü kişiye de boşan dedim. Daha 3 aylık evliyken benim başıma bunun gelebileceğini asla tahmin etmezdim.

3 gün önce eşimle tartıştım. Tartışma esnasında beni kolumdan tutup itti ve ben yatağa düştüm. Ama yere de dusebilirdim, duvara da carpabilirdim. Ve 3 haftalık evliyken yine bir tartismada benim omzumu tuttu sert bir şekilde. Ben o zaman bir süre konuşmadım, evden gönderdim. Çok pişman olduğunu, birdaha asla tekrarlamayacagini soyledi. Daha yeni evli olduğumuz için belki adaptasyon sorunu var dedim, birdaha asla tekrarlanmaması şartı ile kabul barismayi kabul ettim. Fakat beni ittiği zaman annemi aradım ve gelip beni alabilir misiniz dedim. Kendim de gidebilirdim, fakat evden gitmek istediğim için dolabı açarken bunu yaptığı için annemi aradım. Aradığım için beni kışkırtmaya başladı ve bana hakaret etti. Ben de sen kendini adam mı sanıyorsun? Adamlık gücü yetemeyene zorbalık yapmak mi? Dedim. Daha sonra annemin geleceğini öğrendiği için korkarak evden gitti.

3 gündur annemdeyim, kavga ettiğimiz gün aşırı hastaydım zaten acilden gelmiştim. Eve gelir gelmez kavga etmeye başladı benimle. Hasta halimle gittim. Bir kere bile durum ne olursa olsun bir "iyi misin?" diye bile sormadı. O kadar zoruma gitti ki dün mesaj attım. İnsan sadece iyi misin bile diye sormaz mı dedim. Ben ona adam değilsin demişim, kendimi sahipsiz hissettim demişim, niye soracakmis.( Hastaneye kendi başıma iş çıkışı gittim geldim o yüzden bunu dedim. Bu sebepten başladı konu zaten.) Artık tartismalardan biktigini, sürekli geçmişi actigimi,ona çok hakaret ettiğimi söyledi. Hakaret ettim evet ama beni ittiği icindi çünkü artık benim de gözüm döndü. Tartışma ufak tefek olan tartışmalar. Bana el kaldirmadigini, sadece ittiğini söylüyor. Bırakın gönlümü almaya çalışmayı, hala kendini haklı görüyor. Peki dedim madem, hayatından çıkıyorum birdaha rahatsız etmeyeceğim. Ben de seninle konuşacaktim iyi oldu araman dedi. Tamam dedi ve kapattık. Daha sonrasında mesaj attım, kendiisi bir donem bir nisanliyken issiz kaldı ve taksitleri ödemekte zorlandık. Ben de o dönem Kredi çektim. Ailelerimiz bu krediyi bilmiyor. Dedim ki aileler konuşmadan önce biz yüzyüze gelip konuşalım. Kendi hesabimizi yapalım ve bu meseleyi kapatalım. Daha sonrasını biz konuşmadan aileler halletsin. Şu an yorgunum yarın konuşuruz dedi ve ben bir şey yazmadım.

Dünden beri baktı sanırım ben de artık tamam dedim, gözümu kararttim hiçbir şekilde WhatsApp a girmiyor ölüyü oynuyor. Ben de yazmadım açıkcasi. İki gün annesi aradı nasıl olduğumu sordu hasta oldugum için. Bugünden beri o da aramıyor. Ya da ailesi bu çocukların durumu ne olacak böyle diye ailemi aramıyor. Böyle kaldık.

Daha 3 aylık evliyken bu tarz bir olayın içinde kendimi bulmama mi üzüleyim, en mutlu zamanlarım olması gerekirken yaşadığım hislere mi bilmiyorum.. Sevgililik dönemimizde asla bu tarz hareketleri olmadı bu arada. Sadece çabuk sinirlenebiliyordu fakat hakaret veya şiddet gösterme gibi bir durum asla olmadı. Ne diyeceğinizi az çok tahmin edebiliyorum, içimi döküp rahatlamak istedim ve kendime dayanma gücü istiyorum, bunun için dua ediyorum. Sizin de desteğinizi alabilirsem ne mutlu bana.

Bu arada çalışıyorum ve maaşım Türkiye şartlarına göre iyi durumda. Hatta kendisinden bile daha yüksek maaş alıyorum.
nişanlıyken kredi çekmişsin bir sürü fedakarlıkta bulunmuşsun zaten hangi kadın erkeğine fedakarlıkta bulunsa dayak şiddet kaçılmaz oluyor sonuç boşanma önceden kendini belli etmiş bu evliliğin yükünü kaldıramayacağını insan nişanlısına kredi çektirmez ama adam yüzüzmüş ve devamı böyle gelişmiş , düzelmez kişiliği bombok
 
Ayni evde yasamadikca bilemezsin ama ilk başlarda olabiliyor ama sizin sebebiniz yok tartismaninda bir sebebi olur neden o ve sen iyi değilsiniz sen ilgi bekledin çokta haklisin ama erkekler cok dusuncesiz bizim kadar olamiyorlar malesef ama bu evlilik biraz zaman istiyor hemen bitirmeyin
 
Adam degılsın deyıp gemılerı yakıp gıtmıssınız.Sızı araması neden onemlı olsunkı .Bır de bırı gıdecekse o karsınızdakı ınsan oldun sız deıl
 
1 aylık evliyken yaşadım nerdeyse aynısını. Keşke o zaman bir şey yapsaydım en azından 2 yılım cehennem gibi geçmezdi. Mutlaka bedel ödetin, yani ayrılmak istemiyorsanız çok çabalaması gereksin ve mutlaka şiddetle ilgili yardım almalı. Yoksa hem şiddet hem hakaret artarak devam ediyor malesef...
 
Ben 3 yılımı verdim, belki kimilerine göre yolun başında ayrılma kararı aldım.Şiddet hafif hafif başlıyor. İtmeyle, bağırmayla. Zamanla dozu artıyor. Ben bile boşanma kararı alırken geç kaldım derken siz benden de yolun başındasınız. Lütfen terapiyle düzeleceğini düşünmeyin. Ben o yolu da denedim ama düzelmedi. Çünkü eşiniz gibi kendisinde hata görmüyor ki nasıl düzelsin. İnanın düzelecek insan hatasını anlamasıyla kendisini eleştirmeye ve düzeltmeye gidiyor. Lütfen geri dönmeyin. Biliyorum evlilik birliği kurulmuş bunu yıkmak bile zor geliyor kaldı ki seviyorum diyorsunuz ama sevseniz de zamanla geçiyor. Benim gibi geç kalmamanızı isterim. Şu an diyorum ki keşke evliliğin sabahında zorla altınları benden alırken bitirseymişim. Ama sizi şu an tutan sebepler beni de tuttu. Terapi alalım belki düzelir, şunu deneyim belki düzelir dedim ama sonunda daha kötü noktaya geldik. Size tavsiyem kararınızdan asla ama asla dönmeyin... Hatasını anlamayan, kabul etmeyen ya da sizin zorunuzla kabul eden adamdan bir cacık olmaz....
 
Ne diyebileceğimi bilmiyorum, burada bir sürü kişiye akıl verdim, bir sürü kişiye de boşan dedim. Daha 3 aylık evliyken benim başıma bunun gelebileceğini asla tahmin etmezdim.

3 gün önce eşimle tartıştım. Tartışma esnasında beni kolumdan tutup itti ve ben yatağa düştüm. Ama yere de dusebilirdim, duvara da carpabilirdim. Ve 3 haftalık evliyken yine bir tartismada benim omzumu tuttu sert bir şekilde. Ben o zaman bir süre konuşmadım, evden gönderdim. Çok pişman olduğunu, birdaha asla tekrarlamayacagini soyledi. Daha yeni evli olduğumuz için belki adaptasyon sorunu var dedim, birdaha asla tekrarlanmaması şartı ile kabul barismayi kabul ettim. Fakat beni ittiği zaman annemi aradım ve gelip beni alabilir misiniz dedim. Kendim de gidebilirdim, fakat evden gitmek istediğim için dolabı açarken bunu yaptığı için annemi aradım. Aradığım için beni kışkırtmaya başladı ve bana hakaret etti. Ben de sen kendini adam mı sanıyorsun? Adamlık gücü yetemeyene zorbalık yapmak mi? Dedim. Daha sonra annemin geleceğini öğrendiği için korkarak evden gitti.

3 gündur annemdeyim, kavga ettiğimiz gün aşırı hastaydım zaten acilden gelmiştim. Eve gelir gelmez kavga etmeye başladı benimle. Hasta halimle gittim. Bir kere bile durum ne olursa olsun bir "iyi misin?" diye bile sormadı. O kadar zoruma gitti ki dün mesaj attım. İnsan sadece iyi misin bile diye sormaz mı dedim. Ben ona adam değilsin demişim, kendimi sahipsiz hissettim demişim, niye soracakmis.( Hastaneye kendi başıma iş çıkışı gittim geldim o yüzden bunu dedim. Bu sebepten başladı konu zaten.) Artık tartismalardan biktigini, sürekli geçmişi actigimi,ona çok hakaret ettiğimi söyledi. Hakaret ettim evet ama beni ittiği icindi çünkü artık benim de gözüm döndü. Tartışma ufak tefek olan tartışmalar. Bana el kaldirmadigini, sadece ittiğini söylüyor. Bırakın gönlümü almaya çalışmayı, hala kendini haklı görüyor. Peki dedim madem, hayatından çıkıyorum birdaha rahatsız etmeyeceğim. Ben de seninle konuşacaktim iyi oldu araman dedi. Tamam dedi ve kapattık. Daha sonrasında mesaj attım, kendiisi bir donem bir nisanliyken issiz kaldı ve taksitleri ödemekte zorlandık. Ben de o dönem Kredi çektim. Ailelerimiz bu krediyi bilmiyor. Dedim ki aileler konuşmadan önce biz yüzyüze gelip konuşalım. Kendi hesabimizi yapalım ve bu meseleyi kapatalım. Daha sonrasını biz konuşmadan aileler halletsin. Şu an yorgunum yarın konuşuruz dedi ve ben bir şey yazmadım.

Dünden beri baktı sanırım ben de artık tamam dedim, gözümu kararttim hiçbir şekilde WhatsApp a girmiyor ölüyü oynuyor. Ben de yazmadım açıkcasi. İki gün annesi aradı nasıl olduğumu sordu hasta oldugum için. Bugünden beri o da aramıyor. Ya da ailesi bu çocukların durumu ne olacak böyle diye ailemi aramıyor. Böyle kaldık.

Daha 3 aylık evliyken bu tarz bir olayın içinde kendimi bulmama mi üzüleyim, en mutlu zamanlarım olması gerekirken yaşadığım hislere mi bilmiyorum.. Sevgililik dönemimizde asla bu tarz hareketleri olmadı bu arada. Sadece çabuk sinirlenebiliyordu fakat hakaret veya şiddet gösterme gibi bir durum asla olmadı. Ne diyeceğinizi az çok tahmin edebiliyorum, içimi döküp rahatlamak istedim ve kendime dayanma gücü istiyorum, bunun için dua ediyorum. Sizin de desteğinizi alabilirsem ne mutlu bana.

Bu arada çalışıyorum ve maaşım Türkiye şartlarına göre iyi durumda. Hatta kendisinden bile daha yüksek maaş alıyorum.
Kusura bakmayın ama siz de hatalısınız, adam suçlu birde msj atmalar iletişim kurmaya çalışmalar bunlar çok yanlış, kesip atacaktınız ki niyetinizin ciddi olduğunun farkına varsın, siz barışmak istiyorsunuz yazdıklarınızdan bunu anladım, daha 3 aylık evlilikte bunu yapan adam bikac yıl sonra tam Bir canavara dönüşür, biz eşimle yeni evliyken çok korkunç kavgalar yaşadık ama asla o raddeye gelinmedi hamdolsun , çünkü eşim bir fiske bile değse o an dönüşü olmayacağını çok iyi bilir... Sizin eşiniz bile bile yapıyor sonrada haklı gibi üste çıkıyor ve buna siz izin veriyorsunuz.
 
Korunduk evet, zaten evlilik daha oturmadan çocuk yapma gibi bir düşünce içerisinde değildik. Evliliği tamamen yaşadıktan sonra çocuk düşünüyorduk
Merhameti olmayan erkek ilerde daha fena oluyor, en basta gormussunuz gercek yuzunu , iyi olmus.
 
Açıkçası benim 3 aylik.evlilglimde sorunlar olsa ilk aklima.kredi cekmistim hesapi kapatalim tarzinda seyler düşünmem. Nasil kurtarırım bu ilişkiyi diye.dusunurum.
Siz adama gel konusalim bu meseleyi kapatalim dedikten sonra napmasini bekliyorsunuz.
Aslında ilk aklına kredi gelmesi bence birazcık farklı maddi olarak düşünmüyor.. yüz yüze gelince belki konu farklı yere gider ve yumuşama olur diye düşünmüş olabilir... Çünkü eğer gerçekten kararlıysa bunun için yüz yüze gelmeye gerek yok ki. Msjla da anlatabilir senin için çektiğim krediyi öde falan diye...
 
Ne diyebileceğimi bilmiyorum, burada bir sürü kişiye akıl verdim, bir sürü kişiye de boşan dedim. Daha 3 aylık evliyken benim başıma bunun gelebileceğini asla tahmin etmezdim.

3 gün önce eşimle tartıştım. Tartışma esnasında beni kolumdan tutup itti ve ben yatağa düştüm. Ama yere de dusebilirdim, duvara da carpabilirdim. Ve 3 haftalık evliyken yine bir tartismada benim omzumu tuttu sert bir şekilde. Ben o zaman bir süre konuşmadım, evden gönderdim. Çok pişman olduğunu, birdaha asla tekrarlamayacagini soyledi. Daha yeni evli olduğumuz için belki adaptasyon sorunu var dedim, birdaha asla tekrarlanmaması şartı ile kabul barismayi kabul ettim. Fakat beni ittiği zaman annemi aradım ve gelip beni alabilir misiniz dedim. Kendim de gidebilirdim, fakat evden gitmek istediğim için dolabı açarken bunu yaptığı için annemi aradım. Aradığım için beni kışkırtmaya başladı ve bana hakaret etti. Ben de sen kendini adam mı sanıyorsun? Adamlık gücü yetemeyene zorbalık yapmak mi? Dedim. Daha sonra annemin geleceğini öğrendiği için korkarak evden gitti.

3 gündur annemdeyim, kavga ettiğimiz gün aşırı hastaydım zaten acilden gelmiştim. Eve gelir gelmez kavga etmeye başladı benimle. Hasta halimle gittim. Bir kere bile durum ne olursa olsun bir "iyi misin?" diye bile sormadı. O kadar zoruma gitti ki dün mesaj attım. İnsan sadece iyi misin bile diye sormaz mı dedim. Ben ona adam değilsin demişim, kendimi sahipsiz hissettim demişim, niye soracakmis.( Hastaneye kendi başıma iş çıkışı gittim geldim o yüzden bunu dedim. Bu sebepten başladı konu zaten.) Artık tartismalardan biktigini, sürekli geçmişi actigimi,ona çok hakaret ettiğimi söyledi. Hakaret ettim evet ama beni ittiği icindi çünkü artık benim de gözüm döndü. Tartışma ufak tefek olan tartışmalar. Bana el kaldirmadigini, sadece ittiğini söylüyor. Bırakın gönlümü almaya çalışmayı, hala kendini haklı görüyor. Peki dedim madem, hayatından çıkıyorum birdaha rahatsız etmeyeceğim. Ben de seninle konuşacaktim iyi oldu araman dedi. Tamam dedi ve kapattık. Daha sonrasında mesaj attım, kendiisi bir donem bir nisanliyken issiz kaldı ve taksitleri ödemekte zorlandık. Ben de o dönem Kredi çektim. Ailelerimiz bu krediyi bilmiyor. Dedim ki aileler konuşmadan önce biz yüzyüze gelip konuşalım. Kendi hesabimizi yapalım ve bu meseleyi kapatalım. Daha sonrasını biz konuşmadan aileler halletsin. Şu an yorgunum yarın konuşuruz dedi ve ben bir şey yazmadım.

Dünden beri baktı sanırım ben de artık tamam dedim, gözümu kararttim hiçbir şekilde WhatsApp a girmiyor ölüyü oynuyor. Ben de yazmadım açıkcasi. İki gün annesi aradı nasıl olduğumu sordu hasta oldugum için. Bugünden beri o da aramıyor. Ya da ailesi bu çocukların durumu ne olacak böyle diye ailemi aramıyor. Böyle kaldık.

Daha 3 aylık evliyken bu tarz bir olayın içinde kendimi bulmama mi üzüleyim, en mutlu zamanlarım olması gerekirken yaşadığım hislere mi bilmiyorum.. Sevgililik dönemimizde asla bu tarz hareketleri olmadı bu arada. Sadece çabuk sinirlenebiliyordu fakat hakaret veya şiddet gösterme gibi bir durum asla olmadı. Ne diyeceğinizi az çok tahmin edebiliyorum, içimi döküp rahatlamak istedim ve kendime dayanma gücü istiyorum, bunun için dua ediyorum. Sizin de desteğinizi alabilirsem ne mutlu bana.

Bu arada çalışıyorum ve maaşım Türkiye şartlarına göre iyi durumda. Hatta kendisinden bile daha yüksek maaş alıyorum.
3 ay ya en guzel zamanlaruniz olmasi gerekirken yaşadıklarına bak daha fazla uzatma bence düzelir diyede bekleme
 
İnsanlara akıl vermeyi sevmem ama su anda da gecmişte de büyüklerimiz hep maasları olmadıgından koca kahrı cekmişler. Çaba da harcamıyorlar. İnsanlar evlatlarını biliyorlarda sırf bastan savmaya bizleri yakıyorlar işte. Yol yakınken cocuk yokken dön. Yaşın da küçük değerini bilen insanlar cıksın karsına. Tanıyamamısım deme kendine sitem etme o kadar iyi oyuncularki bizzat yasadım. Şiddete meyili varsa düzelmez insan sevdiğine kıyamazki. ileriki yıllarda belki ses tonu yükseliyor falan ama evlilik oturuyor basta böyle seyler daha cok alttan alınmalı ama o yapmamıs. Hiç bir zaman gec değildir. Allah yardımcın olsun.
 
X