3 yaşındaki kızım eve gelmek istemiyor

Yakın olmasına yakında sabah ben 7de evden çıkıyorum kızım 9'da uyanıyor nasıl bırakıp çıkacaksınız hadiş yazın uyurken bi şekilde bırakıyordum ama kışın çocugu rezil etmekten başka işe yaramıyor.

Eşim uyuyunca yanında top patlasa uyanmaz uykusu çok ağır ona emanet edilmezki
Ben çocuğumun evine alışıp benimsemesini daha önemli buluyorum ve sabah erken kalkmasıyla kıyaslayacaksam, sabah kaldırırım ama çocuğum benimle olur, evini bilir. Bu tamamiyle tercih tabiki.
Babası da evde kızınızla tek olsa emin olun duyar, siz varken tabiki top patlasa duymaz olacaktır. Nasıl olsa siz varsınız kalkarsınız diye şartlamış içi rahat.
Benim de kızım var ve sürekli başka yerde kalmasını, anneannesi bile olsa, tercih etmem. Sabah erken kalkıyor benim kızım da ( çalıştığım günler)
 
komşularınızın söylediğine hak veriyorum.siz gerçektende doğurup bırakmuışsınız annenize. eşinize hiç sorumluluk vermemişsiniz. çocuğunuz o kadar haklı ki. onu bu duruma siz getirmişsiniz. öncelikle çocuğunuzu eve alıştırmalısınız. siz yokken de babası ilgilenmeli. anennizede hayran kaldım benimkide kızıma bakıyor ama bi 10 dakka gecikp markete uğrasam nerde kaldın dye hemen arar.
 
Fark şu ki ben vardiyalı çalışıyorum bunun 12-8 'i var 4-12'si var gece çalışınca mecburum 4-12'de eve 1'de geliyorum yine mecburum 3 haftada 1 bize gelmesi soğuttu onu
Beni yanlış anlamayın ama 3 haftada bir çocuğun eve gelmesi gerçekten çocuğu soğutur. Ne zorluğu olursa olsun evinide kalsın, eşiniz baksın siz gece çalışırken. İnanın çok daha sağlıklı bir durum olacaktır ruhsal açıdan.
 
Çocuğunuzun davranışı içinde bulunduğu şartlara bakarsak normal benimde kızımı 3 yaşına kadar halası bakmıştı eve geldiğimde benimle olmak yerine halasını tercih ediyordu ve ağlıyordu tabi bende çok üzülüp kendimi suçluyordum o derece kötü bir his bilirim görünen o ki burada en büyük sorun işinizden kaynaklı çalışma saatleriniz işinizi değiştirme şansınız yok mu?
 
oğlumun gelecekteki halini gördüm...
daha 7 aylık ama biraz gezmeye bile gitsen anneme dönünce nasıl sarılıyo anneme anlatamam..
bizim evlerimiz uzak haftaiçi annemlerdeyiz..
kendi evimize gelince durmuyo elimden bişey yemiyo...
anneme gidince daha apartmanın kapısında sevinçten yerinde duramıyo..
eşimde kıskanıyo biraz bu durumu..
çalışınca böyle işte naapalım..
yardım almak iyi olabilir...
 
Ben evde yokken babasıyla eve gitmiyor kıyameti koparıyormus ama ben alıp götürdüğümde de benden çok babasıyla oynuyor. Akşam geliyor ama uyumuyor kandırıp uyutuyoruz ama gece uyanınca basıyor çığlıgı anneanneme diye


o zaman bir kaç gece anane sizde kalacak
yada izne ayrılın kızınız bu duruma alışana kadar
gece agladıgı zaman anane sabah gitcez yatıp uyumazsan gidemeyiz falan derseniz anlar aslında
2,5 yaşında kızım var benimde bu şekilde önden pazarlıkla kabul ettirmeyi deneyip
yapmazsa ananeye götürmeyin birsüre
 
Kızınız "eve gelmek istemiyor" değil. Onun evi, onun için anneannesinin evi. Büyüyüp yaşadığı, kendisini büyüten, 7/24 kaldığı evden alınıp tanımadığı bir eve, anneannesinden uzağa ve -yanılıyorsam düzeltin ama- çok da sıkı bağları olmadığı anne babasıyla gitmek tabii ki istemez.
Çocuğunuz için ev anneannesinin yanı.
 
yardım almanızın yanında, annenizin sizin evde baksa çocuğa. Belki ortam değiştiğinden dolayı böyle olmuştur. Hem evlerde yakınmış kendi evinde değilde sizin evinizde bakması daha iyi gibi.
 
Kizacaksiniz ama niye dogurdunuz? Anneniz annesi olmus resmen siz de arada bi'sevmeye gelen abla. Komsular oyle demekle hakli üc haftada bir cocugu eve getirmekle size nasil baglansin?
Cocugun psikolojini bile bozarsiniz boyle.
Keske sartlari olgunlastirmadan bebek dusunmeseydiniz. Esiniz uyuyo diye bebeginizi evlatlik vermissiniz resmen.
 
Keşke anneniz sizde baksaydı.
Kızınız evi olarak orayı benimsemiş..
Yaşı büyüdükçe anlayacaktır, ya da yardım alın başka çaresi yok
 
Anneniz çocuğa sizin evde bakacak, kaç yaşında kadını buna mecbur edebilir misiniz bilmiyorum. Olmuyorsa günün belli saatleri kadın tutabilirsiniz. Sabah 6-7 gibi gelip 10 gibi gider. Eşiniz gelene kadar anneniz size gelir. Eşinize de gece biraz daha sorumluluk verirsiniz. Sorununuz çok büyük aslında ama hayat şartları gözümüzü kör ediyor ucunda yavrumuz olsa bile.. Pedagogla sorunu çözersiniz de, onun da diyeceği çocuğu ananeye göndermeyin olacaktır.
 
Çalışan bir anne olmanın zorlukları günden güne katlanıyor ve beni çok fazla üzen durumlar oluyor bunlardan biride kızımın eve gelmek istememesi. Kızıma doğum iznimden sonra annem bakmaya başladı ve gece vardiyasında olunca annemde kalıyordu bu zamanla sabahları bana zor olmasın kızımı sabahın köründe uykusundan etmeyelim diye yerini sürekli annemde kalmaya bıraktı arada gelip bizimle kalıyordu şimdi büyüdü 3 yaşında ve eve gelmek istemiyor anneannesine gitmek istiyor.

Eve gelsin diye ona oda aldık hazırladık süsledik ilgisini çekecek oyuncaklar aldık ama geldi oynadı sıkılınca yine anneanneme diye ağlamaya başladı. Kızımı bu konuda zorlamak istemiyorum ona kızmıyorum burda kal diye. Ama bu duruma çok üzülüyorum.

Anneme gidince beni bırakmak istemiyor burada kal diyor ama eve de gelmiyor beni özlüyor geldiği zaman çok güzel oyunlar oynayıp vakit geçiriyoruz ama nafile uyku gelince karanlık olunca anneannemeeeee...

Annemle evlerimiz çok yakın komşular ohh ne güzel doğurdun bıraktın annen bakıyor diyor ama ben çok üzülüyorum...
Bunu yakından görmüş ve yaşamış biri olarak söylüyorum, ne olursa olsun artık başka bir çözüm bulun ya da bakıcıya bırakın. Çocuğunuzun bu bağlılığı devam edebilir ve derin yaralar açacaktır. Güvensizlik bir kişiliğin ilk sinyalleri bunlar, çocuk psikolojisi konusunda yetkin biri olarak söylüyorum bunu.
 
Çocuk belli bir yaşa gelinceye kadar annesi tarafından bakılmalı bence.Heleki bakıcı asla düşünülmemeli.Annesi kadar kim bir çocuğa şevkat gösterebilir ki ! Çocuklarımızın maddi geleceğini hazırlarken maneviyatını öldürmek ne derece doğru? Yazık o yavrucuklara :KK43:
 
komşularınızın söylediğine hak veriyorum.siz gerçektende doğurup bırakmuışsınız annenize. eşinize hiç sorumluluk vermemişsiniz. çocuğunuz o kadar haklı ki. onu bu duruma siz getirmişsiniz. öncelikle çocuğunuzu eve alıştırmalısınız. siz yokken de babası ilgilenmeli. anennizede hayran kaldım benimkide kızıma bakıyor ama bi 10 dakka gecikp markete uğrasam nerde kaldın dye hemen arar.

Size katılmıyorum kızımın yanımda olmaması beni mutlu etmiyor ayrıca eşim çok iyi bir baba çok iyi bakıyor kızıma ama benim kızım babasıyla oynamaktan sıkılınca hemen ağlamaya başlıyor

Beni yanlış anlamayın ama 3 haftada bir çocuğun eve gelmesi gerçekten çocuğu soğutur. Ne zorluğu olursa olsun evinide kalsın, eşiniz baksın siz gece çalışırken. İnanın çok daha sağlıklı bir durum olacaktır ruhsal açıdan.

İşimi yeni değiştirdim artık sürekli gündüz çalışıyorum artık eve götürmek için bir sorunum kalmadı. Ben götürüyorum işten gelince koşa koşa geliyor sarılıyor eve gidiyoruz oynuyoruz uyku gelince anneanne diyor

Çocuğunuzun davranışı içinde bulunduğu şartlara bakarsak normal benimde kızımı 3 yaşına kadar halası bakmıştı eve geldiğimde benimle olmak yerine halasını tercih ediyordu ve ağlıyordu tabi bende çok üzülüp kendimi suçluyordum o derece kötü bir his bilirim görünen o ki burada en büyük sorun işinizden kaynaklı çalışma saatleriniz işinizi değiştirme şansınız yok mu?

İnanın çok zor ama inşallah bu durumu toparlayacağız

oğlumun gelecekteki halini gördüm...
daha 7 aylık ama biraz gezmeye bile gitsen anneme dönünce nasıl sarılıyo anneme anlatamam..
bizim evlerimiz uzak haftaiçi annemlerdeyiz..
kendi evimize gelince durmuyo elimden bişey yemiyo...
anneme gidince daha apartmanın kapısında sevinçten yerinde duramıyo..
eşimde kıskanıyo biraz bu durumu..
çalışınca böyle işte naapalım..
yardım almak iyi olabilir...

çalışmak için can atan bizler değiliz ihtiyaç mecbur

o zaman bir kaç gece anane sizde kalacak
yada izne ayrılın kızınız bu duruma alışana kadar
gece agladıgı zaman anane sabah gitcez yatıp uyumazsan gidemeyiz falan derseniz anlar aslında
2,5 yaşında kızım var benimde bu şekilde önden pazarlıkla kabul ettirmeyi deneyip
yapmazsa ananeye götürmeyin birsüre

Dün gece bunu yaptık ve benimle uyudu

Kızınız "eve gelmek istemiyor" değil. Onun evi, onun için anneannesinin evi. Büyüyüp yaşadığı, kendisini büyüten, 7/24 kaldığı evden alınıp tanımadığı bir eve, anneannesinden uzağa ve -yanılıyorsam düzeltin ama- çok da sıkı bağları olmadığı anne babasıyla gitmek tabii ki istemez.
Çocuğunuz için ev anneannesinin yanı.


Artık düzeltme zamanı
 
Kizacaksiniz ama niye dogurdunuz? Anneniz annesi olmus resmen siz de arada bi'sevmeye gelen abla. Komsular oyle demekle hakli üc haftada bir cocugu eve getirmekle size nasil baglansin?
Cocugun psikolojini bile bozarsiniz boyle.
Keske sartlari olgunlastirmadan bebek dusunmeseydiniz. Esiniz uyuyo diye bebeginizi evlatlik vermissiniz resmen.

Şartlar olgunlaşınca çok güzel söylemişsiniz ama benim hayatımda o şartlar hiçbir zaman olgunlaşmayacak dün neyse bugünde o.

Çok şükürki Rabbim kalbime göre veriyor artık yeni bir işim var artık sürekli gündüz ve artık kızımla hergün ilgilenebileceğim
 
Canım aklıma bir şey takıldı yani siz 3 hafta hiçmi görüşmüyosunuz?

Tabiki hayır vardiyalı olduğum zamanlarda onunla kahvaltı yapıyorduk gezdiriyorum.

Gece çalışıp sabah işten geldiğim zamnlarda bile uykusuz yorgun onunla igilenip çogu zaman onunla gezmeden gezdirmeden yatmazdım. hatta öğlene kadar onunla oynayıp yorunlunca onunla annemlerde uyurdum
 
Back
X