Kendimize itiraf edemesekte bekleyiş devam ediyor uzun bir süre. 23 eylülde okulum başlayacak yoğun bir dönem olacak. Alttan dersler de var mağlum :) bir de yaz tatili icin is basvurusu yapmistim daha yeni aradilar,okulumu soyleyince de haftasonlari gel dediler. Vizeler yaklasana kadar calismayi da dusunuyorum. O zaman daha iyi olacak benim icin. Allah bir yerlerden bir seyler veriyor iste. O kadar inaniyorum ki buna.
İlk ayrildigimizda calisiyordum haftasonu tanitim icin tura aileler goturmustum. Orda koptu olay. Evde olsaydim odama kamp kurar depresyona girerdim kesin. Ama orda olunca bir suru insan konusmalar derken aksam arkadaslarim gelip aldi ve bir daha hic o depresyon moduna girecek firsatim olmadi. Cunku yurt disindan abimin eşi ve kizlari geldi bende işten ciktim ölümüne gezdik 1 ay boyunca :) onlar gitti derken bu persembe köye gidiyoruz. Cumartesi geri dönücez,pazar yurt disindan abim gelicek. 25 ine kadar burada ve 23 unde okulum baslayacak. Sanki Allah hic yalniz kalmamis istemiyor gibi. Cunku biliyor yalnız kalinca sacmaliyorum :)
Ama bu kadar yogunlugun arasinda bile o hic aklimda cikmiyor. Her firsatta burdayim surekli yazmak geliyor icimden. Ve kac gecedir hep ruyamda goruyorum