30 yasina geldim yedigim dayaklar aklimdan cikmiyor...Nasil unutucam:-(

hanzade15 .!.:
İlk cocugum evet...bu bi genelleme degil mi ilk cocuk deneme tahtasi gibi oluyor...
Genişletmek için tıkla...

İlk çocuklar genelde kurban oluyor bende ilk çocuğum , her türlü yokluk bunalım ilk çocukta test edilir.. Bende şiddet gördüm hala bunun hesabını soruyorum ama inanın bir işe yaramıyor. Bu insanlara güvenini sonsuza dek zedeliyor. Hep derdim ki ; Bir insanı annesi sevmiyorsa kim sevebilir ?
 
Bu arada bende daha çocuk yaşta evi dipten bucaktan temizlerdim yemek yapardım kardeşlerime annelik yapardım ama annem memnun olmazdı.. Hep ondan güzel bir söz bekledim ama hiç gelmedi o söz aksine hep yetersiz bulundu yaptıklarım. Buna rağmen hep daha iyisini yapmaya çalıştım koca koca halıları çırpardım.. Bunları anlattığımda dr uma buna psikolojik yalakalık diebiliriz ağır tabirle demişti. Kusura bakmayın ama siz ne kadar üstüne düşer hediye alır kendinizi beğendirmeye çalışırsanız o kadar hatalı olduğunuzu düşünecek bak ben haklıyım o yüzden alttan alıyor diyecek . İnsanlar bazen çok acımasız olabiliyor bilerek bimyerek..
 
geçmişte yediğim dayakları anlatsam burada fizyana yol olurdu.
zerre kinim yoktur babama ,zaten değişti zamanla.onlar pişmanlık içinde olabilir ,hissedersin böyleyse.
tekrar hatırlatıp üzmeye gerek yok diye düşünüyorum.
 

Daha once bi kac kez mahvettin hayatimi,sen yaptin beni boyle dedigimde yoooookk canim az bile yaptim adam olsaydin dedi halbuki o beni dovdukce ben korkup hata yapiyordum hatalarda sunlar ;ornegin disari cikmama izin vermezdi ders calismaya gidiyorum yada bi seyimi kaybettigimde yalan soylemek ....ne buyuk hatalar degil mi kim olsa cocugu boyle seyler yapsa hortumla demirle girisir ahhh ahh ...
 
kindarrrr .!.:
babanı yalnız bırakma bence o da senin gibi çekiyorsa çok üzülürüm
Genişletmek için tıkla...


Evet ne zqman hesap sormaya kalksam gozlerim doluyo,aglamaktan bi sey soramiyorum..Aslinda icimde bi dunya sey var soylemek istedigim...Yani dayaklari mi yoksa hakaretleri mi daha cok aci cektiriyordu bunu soruyorum bazen kendime..BEni o kadar ezdi ki belki yalakalik yapiyorum ona beni daha fazla ezmesin iyi davransin die.Artik notr tabii dovemiyo ama sevgiyle de bakmiyo..su siralar durumumuz yok ama bin lira borcum var diye her gun ariyo yok iste yok olsa neden arattirayim seni ...anlamiyo herhalde..yanina da gidemiyorum para mevzusundan..aramaz sormaz zaten hic ne yapiyorsun diye sohbet etmez ya soru sorar ya bi sey der cattt diye kapatir..Bi gun sordum anne sen beni neden aramiyorsun arkadaslarimin anneleri gun icinde kac kere ariyolar dedim evlrndikten sonra sen beni cok mu ariyon dedi ama ben aradigimda noldu diye aciyosun teli sohbet edemiyoruz ki....
Babama bii sey diyemiyorum cunku o da sibmis pasiflesmis beni ancak o kadar koruyabildi ...
 

sakın onun gibi olma.Allah bahtını açık etsin.emin ol cehennem ateşini bu dünyada tadacak senin annen
 
Cidden her doğuran anne olmuyor bunu da tekrar hatırlamış olduk bunları babanız hiç mi görmedi ? duymadı?

aklıma sybil kitabı geldi... annenizin davranışlarında onun da çocukluğunda yatan nedenler var?

sizin hala bunları irdelemenizde de geçmişi unutamamanızda hala etkisi devam ediyor. Bir uzmandan destek almanızı öneririm.
 
annenizin yaptıklarını doğru bulmuyorum ama ne olursa olsun annenizdir.benim annemde çok döverdi bizi ama hak ederdik şimdi anneme hak veriyorum iyikide dövmüş anneciğim diyorum hep hala hayatta olsa da dövse diyorum yediğim dayakları bile özledimanacığımın hakkını hiçbir zaman ödeyemem
çocuklukta kaldı annemdi döverdi o böyleydi diyemiyorsan psikolojik yardım al cnm...
 

Kadıncağız hala dayak yemeye devam ediyorum diyor kendi evinde bile saldırmış siz üzmeye gerek yok diyorsunuz.. Peygamber sabrı olsa dayanamaz
 

ama annesinde zerre pişmanlık yok ki, az bile yapmışım, diyor...

tekrar hatırlatıp üzmeye gerek yok diye düşünüyorum. bunuda sanırım annesi için yazdınız, hatırlatıpta üzme diye...kızcağız 30 yaşında hala unutamamış, hala üzülüyor, hala ezikliğini yaşıyor yaptıklarının... üstelik sadece çocukken değil, evlendikten sonra bile dövmeye kalkmış kadın... o mu üzülecek Allah aşkına... hem keşke üzülse, keşke pişman olsa, keşke vicdanı onu hiç rahat bırakmasa ama yok hiç sanmıyorum...
 

sizin yorumunuza da ayrıca şaşırdım, nasıl yani, dayak yediğiniz için mutlu musunuz? dayaklarını bile özlediniz öyle mi?

sizin yediğiniz dayakları bilmem de konu sahibi bu kadar eziyeti hiç hak etmemiş, resmen işkence görmüş ve siz hala olsun annenizdir, diyorsunuz, ne diyeyim size bilemedim şimdi...
 



'' BEni o kadar ezdi ki belki yalakalik yapiyorum ona beni daha fazla ezmesin iyi davransin die''
bunu bende yazacaktım ama kırılırsınız diye yazamamıştım, evet maalesef kendinizi sevdirmeye çalışıyorsunuz ama .....

tüm gücünüzü toplayıp, karşısına çıkın, anlatın içinizdekileri, bırakın dolsun gözleriniz, bırakın aksın yanaklarınızdan... ne olur ki ağlasanız? yapamam diyorsanız da mektup yazın, anlatın yani bir şekilde annenizle yüzleşmeniz lazım.. böyle susmaya, içinize atmaya devam ederseniz annenize hiç bir şey olmaz, olan size olur. hak edene hak ettiği gibi davranmak gerekir bazen.
 
Babam öldüğünde çok ağladım. Hem son zamanlarda yatalakken çektiği sıkıntılara hem de hiçbir zaman yasayamadugimiz normal baba kız ilişkisine. Hortumu da bilirim, halati da, sopayi, levyeyi, tokadı vb. envai çeşit işkence aracını da. Öğretmen olup atandigimda da tokadini yediğim oldu. İşte babam vefat etti mekanı cennet olsun. Hepsini unuttum affettim onu. Bütün bunları yaptıktan sonra bile hep iyilikleri aklımda. İnsan yitirince geçmişin güzel anıları kalıyor zihninde. Sen anneliginde annenin eksilerini artiya çevir. Annenle yasayamadiklarini cocuklarinla yaşarsın inşaallah. ..
 

canım bu kadar ağır olmasa da biz de annemde duygusal ve fiziksel şiddet gördük..Allah hiç bir çocuğa yaşatmasın..yaşım 28 kafamı yastığa koyduğumda hala gözlerim ıslanıyor. zerre kadar sevmezdi bizi. umrumda değilsiniz derdi..çok dua ettim ölsün diye.her gece dua ettim.

bir çocuk annesinden de korkarsa geriye kimi kalır ki? ablamla sarılırdık birbirimize dayak yerken,yalvarırrdık anne ne olur yapma diye
hep başımın belasısınız derdi sanki biz dedik doğur bizi diye..peydahlarken her şey iyiydi

hala tutamıyorum gözyaşlarımı şu an.. bi bebeğim oldu aklım çıkıyor ona yan gözle bakarım da annem beni sevmiyo mu diye içi burkulur diye.
geçmişi beyninde zapdetmek çok zor.. bunca zaman sinsice pusuya yatan hatıralar anne olunca daha bir hortluyor.

şimdi çok pişman annem. ama neye yarar ki? 2 ay önce önünde ağladım tutamadım kendimi ben de oğluma kötü davranırsam diye,yerin dibine girecekti utançtan,psikolojisi yerle birdi o zamanlar.

ben kararımı oğluma hamileyken aldım. hiç kimse hiç birsey için onun canını sıktırmayacağım diye..yaptım da. çok keyifli vurdumduymaz bi hamilelik geçrdim. bundan sonra da Rabbimin izniyle çok da keyifli,çocuğumla çocuk arkadaş anne öğretmen vs hepsi olacağım..onun için şu an ücretsiz izindeyim..

Adem Güneşin dediği gibi içinde tutma usul usul ağla aksın zehrin..gerekiyosa da yardım al canım. Herkesin bu hayatta bi imtihanı var

eşin iyidir inşallah..çünkü eş çok büyük destek Allah razı olsun ondan
 

ecrinnur çok şey bildiğini sanıyorsun dimi ama herşeyi menac arkadaşım çok güzel özetlemiş... ölüm ayırınca kötülükler değil güzellikler akla geliyor ölüm çok acı ve bu durumu tek taraflı dinliyoruz birde anneyi dinlemek lazım... tabi dayağı haklı gösteremem....
 
dün yorum yazarken bazı yerleri gözden kaçırarak okumuşum afedersininiz, arkadaşlar kısmen uyardı.
tekrar ilk mesajını ve kısmen diğerlerine bakabildim.

annen bu yaşa kadar değişmiyorsa,evlendikten sonra bile aynıysa bu kadının yasadığı ciddi şeyler var derim.dayak atmak bir huy değildir.geçmişten gelen bir takım izlerin devamı niteliğinde kendini gösterir.ailemde ben de örneklerini gördüm.şanslıydım ki benim babam değişti bir vakte kadar anladı hatasını.o zaman yaşadığı sorunlar etkiliydi büyük ölçüde.fakat evlendikten sonrası..

öncelikle her anne anne olamıyorum maalesef.daha doğrusu kadın olmak , anne olmayı da beraberinde getiren bir durum değil.senin bunu anlamış olman gerekirdi bu yaşa kadar.maalesef ki anne baba seçilmiyor.değiştiremiyoruz.oldukları gibi kabul edip kendi yaşantımıza bir noktadan sonra bakmak zorundayız.ben de onlardan böyle gördüm,beni ezdi ,ben bir hiçim ...vs diyerek de sen de işin içinden çıkamıyorum deme lütfen.eğitim almışsın, bir noktaya kadar onlardan daha bilgilisin.yardım alabileceğin bir yer mutlaka vardır.pek çok psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kalmış,cinsel taciz görmüş insan var ki geldi ki nokta göz kamaştırıcı ve yalnız kendi sayelerindedir.anne baban senin kaderin belki ama sonrasında ki yaşamın senin kaderin olmamalı.farkına vardığın andan itibaren kendin için bir şeyler yapabilirsin.
 

Cok sey bildigimi sanmiyorum. Ama olumude bilirim, acisinida... ustelik kuvvetle muhtemel sizden yasca bayagi buyugum, dolayisiyla yasam tecrubem fazla...

Tek tarafli dinleme meselesine gelince, kizina bu derece eziyet eden bir annenin hangi hakli gerekcesi olabilir, iste bunu cok merak ediyorum
 
yazik cok yazik ..unutulmasi tabii cok zor seyler ama yardim en iyi care gibi gozukuyor ..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…