- 20 Şubat 2007
- 7.296
- 347
- 198
- 41
Vallahi ben her aksam , her gun yalnizken dinimiz mi gelip benimle oturacak? 70 yasina geldigimde etrafimda cocuk-torun olmasini mi tercih ederim , yoksa dinden cikmamis olmayi mi dersen 1.yi tabi ki.Cocuk ozlemiyle kavruluyorum, yolda her gordugum bebege donup 3-5 kere bakiyorum, cocuk ozlemimi de mi dinimiz giderecek?
Biyolojik gercekler de var, ne yapayim ben de cocuk sahibi olmak istiyorum. Dinimiz icin ruhsal ve biyolojik ihtiyacim olan cocuk sahibi olmayi nereye kadar baskilayabilriim ki? Duzgun bir insanim, ibadet ederim, karsiliginda dinimiz bana getirip bir bebek verecek miymis?
Herkesin dini inanışlari farklıdır o yüzden caiz ya da değil demeyeceğim. .ama şunu diyebilirim. .bilmiyorum o zamana kısmet olmadı evlenemedin sanirm ya Sperm bankasından ya da herhangi birinden yapacaksanız ama her türlü bu bebeği yalnız dünyaya getireceksiniz..gerçekten o kadar zor ki hamilelik hastalık değil elbette ama o kadar psikolojik olarak zorlu geçiyor ki..yani yanında seninle o bebeği bekleyen olmazsa kötü. .hormonlar acaip etkiliyor. ..bebeğin büyüdükçe düşünceleri de önemli