30 yaşındayım özel hayatım da iş hayatım da berbat

Ay kızlar yazılanlar çok hoş herkes ne güzel anlatmış.bende 25 yaşında üniversite mezunu 2 çocuklu bir anneyim.şu an çalışmıyorum.evlendikten sonra hiç çalışmadım.özel sektör ben düşünmedim memurlukta 1 sefer denedim olmadı.şimdilik çocuk büyütüyorum.evilik güzel ama zor bence bekarlığın tadını çıkarın.hee evliliğim çok iyi gidiyo şükür mutluyum ama yinede bazen bekarlığı özlüyorum:halay:
 
Merhaba kızlar

30 yaşıma girdim, istikrarlı bir özel hayatım olmadı, aslında eli yüzü düzgün biriyim ama muhafazakar bir ailede yetiştiğim için erkeklerle aram çok iyi olmadı ya da kariyer hedefim ilişkilerimin önüne geçti, hırslı davranarak seven insanları arkamda bıraktım. Şu an işimle ilgili yaptığım tercihlerden dolayı çok mutsuzum. İğrenç, vasıfsız insanlarla dolu bir şirkette çalışıyorum. Arkama dönüp baktığımda ömrümün nerdeyse yarısı gitmiş ve elimde hiçbir şey yok. Bunalımdayım, ne yapmam lazım?
Ay üzüldüm okuyunca..umarım geride kalır kötü günleriniz 30 yaş çok fazla bir yaş değil hiçbirşey için geç kalmadınız...birde böyle kötü günlerde çok zor oluyor biliyorum ama olumlu düşünmeye bakın.
 
Ayy çok teşekkür ederim, anlaşılmak gerçekten güzel, mutlu oldum :)

Aminn Allah isteyen herkese versin, çok sağol...
anlıyorum canim çünkü kariyer odaklı yasadim hep
Ama aradığımı bulamadim ben de artık saldim cayira :) is konusunda beklentim kalmadı ben kendimi gelistirmeye yogunlastim artik
 
Biz evlendik de ne oldu giden gitti sen haline sukret kötü bi evliliğin olacağına hiç olmasın daha iyi insanlara güven yok şu zamanda inşallah hakkında hayırlısı olur karşına düzgün birileri çıkar. İş için de hakkında hayırlısı olsun canım.
 
İğrenc vasifsiz insanlar tabiriniz cok agir degilmi herkez okumus yuksek pozisyon olmak zorundami bence hayata boyle baktiginiz icin elinizde hic birsey yok
 
Aynen, çok yaşadım bu durumu... Hergün günümün bilmem kaç saatini cahille, sinir bozucu tiple geçirmek, gerçekten çok ağır geliyordu... Aptal aptal muhabbetlerine, dedikodularına kulak tıkamak çok zorluyordu beni...

İzlediğim filmleri, yaptığım etkinlikleri, okuduğum kitapları anlatmıyordum bile çünkü anlamayacaklardı. Hayatımın her evresinde kendime ait bir dünyam oldu. Ben dünyamda mutluydum ama çevreden kopmak, insanların cahillikleri, kabalıkları çok rahatsız etti beni hep.

İnşallah hakettiğin değeri görebileceğin, en azından gölge etmeyecek insanlarla muhattap olabileceğin bir iş imkanı çıkar karşına... Yeni bir ortam iyi gelecektir :KK66:
Ayyy çok güzel anlatmışsın, o bahsettiğin insanlar sadece özel şirkette değil öğretmendi bir de, gerisini sen düşün:/ ben de evlenir evlenmez bıraktım işi,2 yıl oldu zerre pişman değilim. Guilietta Guilietta çok çok aday inceledim tam istediğimi 30 umda buldum hem de hayal bile edemeyeceğim bi hayatım oldu ümidini kaybetme:)
 
Türkiye şartlarında cahil, koca meraklısı, hayatında doğru düzgün bir işte çalışmamış tipler daha rahat koca buluyor. Çünkü Türk erkeklerinin çoğu bu tiplere yöneliyor. Sonrasında mutlu ve sağlıklı bir yuva oluyor mu, orası tartışılır. Ama kör oldukları için de kocalarının yaptıklarını görmüyorlar. Sonuç olarak mutlu mesut çoluklu çocuklu yaşayıp gidiyorlar...

Kariyer odaklı aklı başında kadınlar ise, düzenin kurbanı oluyorlar. Çalışıp didinmekten aşk ikinci planda oluyor. Ama tam okullar bitip, eğitimler tamamlanınca girilen işler hiç de hayallerdeki gibi olmuyor. Hanzonun biri patron oluyor mesela tepelerine... Ben bunun için mi 30uma kadar çabaladım deniyor. Aşk da yok...

Ben tam ortada kalmış bir tipim. Ne istediğim gibi kariyer yapabildim, ne cahil olabildim... Hayatımda sevdiğim biri olsun dedim ama koca meraklısı olmadım. 27 yaşında kendi çabalarımla zar zor evlendim şu an 30umda hamileyim. Evliliğim çok şükür iyi.

Ama kapasitemin çok altında kaldı kariyerim. Yapabileceklerimi bir şekilde yapamadım. Vasat ve haketmediğim işlerde çalıştım, bunu da 30umdan sonra kendime yediremediğim için şu an çalışmıyorum.

Yani... Sonum hiç belli değil, akışına bıraktım artık...



30 yaş hiçbir şey için geç değil bence
 
Tabi ki zorlarına gitmez ama harcamalarına dikkat eden biri değilim, aldığım gereksiz şeyleri onlara ödetmek vicdanen bana ağır gelecektir, hem yaşlılar da, öyle çok fazla gelirleri de yok, beni üzgün gördükleri için her anne babanın yapacağını yapmak istiyorlar ama hem işsizliği hem bu vicdani yükü kaldıramam


Peki diyelim işten ayrıldın. Yine benzer bir işte mi calisacaksin yani değişen sadece is arkadaşların olacak öyle mi?
 
Peki diyelim işten ayrıldın. Yine benzer bir işte mi calisacaksin yani değişen sadece is arkadaşların olacak öyle mi?
Aslında geçen sene büyük beklentilerle geldim buraya, sevdiğim işi yapacaktım ancak 15. gün itibarıyle resim değişti, ben başladıktan sonra 3 kişi işten ayrıldı. Hem ekip arkadaşım yok, hem hepsinin işi bana kaldı çok yoğunum hem de kendi uzmanlık alanım dışında külfet gelen saçma sapan işler yapıyorum. Birnevi kandırılmış hissediyorum. Eski şirketimde normal iş arkadaşlarım vardı hepimiz eşit seviyede kalifiyeydik. Buradakilerin uzun süre burda çalışmak dışında vasfı yok, küçük şirket, sürekli dedikodu yapıyorlar. Gereksiz konulara takıyorlar. Şöyle ki bir departmana iş yapış şekliyle ilgili süreci iyileştirecek ve kısaltacak öneride bulundum işimize karışıyor diye şikayet ettiler, profesyonel networküm için kullandığım linkedinle alakalı, linkedinden adam bakıyor diye arkamdan konuştular, masamın üstünde duran Kafka'nın aforizmalar kitabına bakıp sen bunları okuyup böyle oluyorsun dediler, tır şoföründen bozma profiller hasbelkader burada toplanmış gibi, toplantılar kahvehane edasında geçiyor, vizyon sıfır...
 
30 yaş hiçbir şey için geç değil bence

Belki evet, ama şu an hamileyim zaten. Üni okumak istesem bilgilerim inanılmaz zayıfladı hazırlanmam gerek vs. Sözelciyim, doğru düzgün bir bölüm bile yok sözelde... Bebek ele avuca gelecek, üni hazırlık, okuma... 35imi geçeceğim. Yeni mezunlar bile iş bulamazken iş bulma savaşına girmek...

Ve artık gücüm kalmadı, o kadar savaş verdim ki... 40a merdiven dayadıktan sonra çok da istemediğim bir işe kalkışmak ne kadar mantıklı?

Ama kendimi geliştirmek adına, meraklısı olduğum için fotoğraf eğitimi almak istiyorum, doğumdan sonra. Bir de belki yabancı dil. Hayatla çok mücadele ettim, sevdiğim şeyleri hep erteledim. Artık biraz şahsî zevklerimle ilgilenmek istiyorum...
 
Aslında geçen sene büyük beklentilerle geldim buraya, sevdiğim işi yapacaktım ancak 15. gün itibarıyle resim değişti, ben başladıktan sonra 3 kişi işten ayrıldı. Hem ekip arkadaşım yok, hem hepsinin işi bana kaldı çok yoğunum hem de kendi uzmanlık alanım dışında külfet gelen saçma sapan işler yapıyorum. Birnevi kandırılmış hissediyorum. Eski şirketimde normal iş arkadaşlarım vardı hepimiz eşit seviyede kalifiyeydik. Buradakilerin uzun süre burda çalışmak dışında vasfı yok, küçük şirket, sürekli dedikodu yapıyorlar. Gereksiz konulara takıyorlar. Şöyle ki bir departmana iş yapış şekliyle ilgili süreci iyileştirecek ve kısaltacak öneride bulundum işimize karışıyor diye şikayet ettiler, profesyonel networküm için kullandığım linkedinle alakalı, linkedinden adam bakıyor diye arkamdan konuştular, masamın üstünde duran Kafka'nın aforizmalar kitabına bakıp sen bunları okuyup böyle oluyorsun dediler, tır şoföründen bozma profiller hasbelkader burada toplanmış gibi, toplantılar kahvehane edasında geçiyor, vizyon sıfır...

Ah Kafka ahh :D
 
Ayyy çok güzel anlatmışsın, o bahsettiğin insanlar sadece özel şirkette değil öğretmendi bir de, gerisini sen düşün:/ ben de evlenir evlenmez bıraktım işi,2 yıl oldu zerre pişman değilim. Guilietta Guilietta çok çok aday inceledim tam istediğimi 30 umda buldum hem de hayal bile edemeyeceğim bi hayatım oldu ümidini kaybetme:)

Zaten bu sitede okuduklarım öğretmenlerden oldukça soğuttu beni...

Aynen beni anlatmışsın valla, ben de bir an olsun pişman olmadım.

Ben de çok aday inceledim, 27de buldum, çok şükür evliliğim iyi. Allah bir yerden veriyor demek ki :D
 
Keser döner sap döner gün gelir hesap döner. Bir bakmışsın ummadığın şeyler yaşıyorsun, dünyan değişmiş. Umudunu kaybetme.
 
anlıyorum canim çünkü kariyer odaklı yasadim hep
Ama aradığımı bulamadim ben de artık saldim cayira :) is konusunda beklentim kalmadı ben kendimi gelistirmeye yogunlastim artik

Zaten çayıra salınca daha iyi oluyor, didikledikçe olmuyor nedense... Evet, en önemlisi kendine birşey katmak... Hatta dışardan iyi görünen ama dışı seni içi beni yakan şirketlerde çalışmak en azından cv de işe yarıyor :D
 
İğrenc vasifsiz insanlar tabiriniz cok agir degilmi herkez okumus yuksek pozisyon olmak zorundami bence hayata boyle baktiginiz icin elinizde hic birsey yok

Bizim lafımız okumayanlara değil, sistemin adaletsizliğine...

Okumamış olmak ve yüksek pozisyon sizce ne kadar bağdaşıyor? Kendi elinizle yazmışsınız bu tersliği...
 
Ayyy çok güzel anlatmışsın, o bahsettiğin insanlar sadece özel şirkette değil öğretmendi bir de, gerisini sen düşün:/ ben de evlenir evlenmez bıraktım işi,2 yıl oldu zerre pişman değilim. Guilietta Guilietta çok çok aday inceledim tam istediğimi 30 umda buldum hem de hayal bile edemeyeceğim bi hayatım oldu ümidini kaybetme:)
Vallahi ogretmen olarak söylediklerine yüzde yüz katılıyorum ve bu kadar gereksiz vasifsiz insani nasıl öğretmen yapiyorlar anlamıyorum. Bir de çok bilmiş havaları iyice uyuz ediyor beni. Her gün birini bozuyorum. Çokta iyi oluyor.
 
Back
X